💐നീർമിഴിപൂക്കൾ💐: ഭാഗം 8

രചന: ദേവ ശ്രീ

എനിക്ക് സമ്മതമാണ് ഡോക്ടർ.... പാർവതിയുടെ മുഖത്ത്‌ സമാധാനത്തിന്റെ പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു... ഓക്കേ ആനന്ദ... തന്റെ അമ്മയുടെ ഓപ്പറേഷൻ എത്രയും പെട്ടൊന്ന് തന്നെ നടത്താം... അനു നന്ദിപൂർവ്വം അവരെ നോക്കി കൈകൾ കൂപ്പി... അനുവിന്റെ കവിളിൽ തട്ടി ഡോക്ടർ നേരെ ഓപ്പറേഷൻ തിയേറ്ററിലെക്ക് നടന്നു.... ഒരു തരം നിർവികാരതയോടെ അനു അങ്ങനെ നിന്നു... ഇച്ചേച്ചി... ഇച്ചേച്ചിക്ക് എങ്ങനെ സാധിക്കുന്നു സ്വന്തം ഇഷ്ട്ടങ്ങളും താല്പര്യങ്ങളും മറ്റുള്ളവർക്ക് വേണ്ടി മാറ്റിവെക്കാൻ.. എന്തിനാ ഇച്ചേച്ചി ഉരുകി ഉരുകി തീരാൻ വേണ്ടി ഇങ്ങനെ ഒരു തീരുമാനമെടുത്തത്.... അത്ഭുതത്തെക്കാൾ ഏറെ എന്റെ ചേച്ചിയെ കുറിച്ചോർത്ത് എനിക്ക് അഭിമാനം തോന്നുന്നു... ഇങ്ങനെ ഒരു ചേച്ചിയുടെ അനിയത്തിയായി പിറക്കാൻ സാധിച്ചതിൽ ദൈവത്തിനു നന്ദി. എന്നാലും ഇച്ചേച്ചി.. എനിക്ക് എന്തോ പേടിപോലെ... ചേച്ചി പോലെ ഒരാളെ നമ്മുടെ എല്ലാ അവസ്ഥയും അറിഞ്ഞു ഡോക്ടർ മകനു വേണ്ടി ആലോചിക്കുന്നുവെങ്കിൽ അതിൽ എന്തൊക്കെയോ പ്രശ്നങ്ങൾ ഉള്ള പോലെ... നീ അതൊന്നും ഓർത്ത് വിഷമിക്കണ്ട മോളെ... ഞാൻ അതെ കുറിച്ചോന്നും ചിന്തിക്കുന്നില്ല. എല്ലാം എന്റെ വിധിയാണ്... എന്നാലും വിവിയുടെ സ്ഥാനത്ത്‌ മറ്റൊരാൾ... ഇച്ചേച്ചി.....

ആദി ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിളിച്ചു... അവളുടെ ഉള്ളിലെ ദേഷ്യം കണ്ണുകളിൽ പ്രകടമായിരുന്നു... മുഖമെല്ലാം ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറച്ചു... നിനക്ക് എങ്ങനെ കഴിയുന്നു ഇച്ചേച്ചി നിന്നെ ഇങ്ങനെ ദ്രോഹിച്ചിട്ടും വേദനിപ്പിച്ചിട്ടും അയാളെ സ്നേഹിക്കാൻ... നിന്നെ എനിക്ക് മനസിലാവുന്നതെയില്ല... അനുവിന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ പൊഴിഞ്ഞു... സ്നേഹം അങ്ങനെയാണ് മോളെ... വിവി തെറ്റുകൾ തിരുത്തി എന്നെ തിരികെ വിളിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഞാനും മോളും തീർച്ചയായും അവന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ ചെല്ലുമായിരുന്നു... അവന്റെ ആ തെറ്റ് എനിക്ക് ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നു... കാരണം ആനന്ദ അത്രമേൽ അവനെ പ്രണയിച്ചിരുന്നു.... നീ ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ... വിവി നിന്നെ തിരിഞ്ഞു വരും എന്ന്... അനു അതെ എന്ന് തലയാട്ടി... ഇല്ല... എന്റെ ഇച്ചേച്ചിടെ ആ ആഗ്രഹം നടക്കില്ല... അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഈ ആറു കൊല്ലത്തിൽ ഒരിക്കൽ പോലും വിവി നിന്നെ തേടി വന്നില്ലല്ലോ... ഇനിയും വരില്ല... വിവിയെ സംബന്ധിച്ചു ആനന്ദ മരിച്ചു... ഈ ആനന്ദക്കും അങ്ങനെ തന്നെയാണ്... ഇനി വിവി എന്റെ ഇച്ചേച്ചിടെ ജീവിതത്തിൽ ഇല്ല... ശരിയാ... ഇനി വിവി എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇല്ല...

എല്ലാ ഉടമ്പടികളും സ്വീകരിച്ചു ഞാൻ കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്കകം മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയാകും... ഇനി ജീവിതക്കാലം മുഴുവൻ dr പാർവതി പറയുന്നത് പോലെ എനിക്ക് ജീവിക്കാൻ കഴിയൂ... ഇനി എന്റെ ജീവിതത്തിലെ സന്തോഷം എന്റെ നിധിമോളും നിങ്ങളും ഓക്കെയാണ് എന്ന് എന്നെ തീർച്ചപെടുത്തിയ എനിക്ക് ഇനി ഇതുക്കൂടി അനുഭവിക്കണമായിരിക്കും... വാ... നമുക്ക് അങ്ങോട്ട് ചെല്ലാം... അനു ആദിയെയും കൂട്ടി ഓപ്പറേഷൻ തിയേറ്ററിനു മുന്നിലേക്ക് നടന്നു... ആദിക്ക് വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നി... ദൈവമേ എന്റെ ഇച്ചേച്ചിയെ ഇനിയും സങ്കടപെടുത്താല്ലേ... ഞങ്ങൾക്കൊക്കെ വേണ്ടിയാണ് ആ പാവം എല്ലാം സഹിക്കുന്നത്... ഇനിയും അതിനെ പരീക്ഷിക്കല്ലേ... നല്ലൊരു ജീവിതം കൊടുക്കണേ... ആദി മനസ്സിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചു... ഓപ്പറേഷൻ തിയേറ്ററിന് മുന്നിൽ മണിക്കൂറുകളോളം കാത്തിരുന്നു ആദിയും അനുവും... നീണ്ടനേരത്തിനു ശേഷം ഡോർ തുറന്നു dr.പാർവതി വന്നു. ഓപ്പറേഷൻ സക്സസ് ആണ്... സഡേഷൻ കഴിഞ്ഞാൽ റൂമിലേക്ക് ഷിഫ്റ്റ്‌ ചെയ്യാം... താങ്ക്യൂ ഡോക്ടർ.... പാർവതി അവരെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ രണ്ടുദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം അനു അമ്മക്ക് അരികിൽ ഇരിക്കുബോൾ ആണ് dr. പാർവതി റൂമിലേക്ക്‌ വന്നത്...

പാർവതിയെ കണ്ടതും ആദിയും അനുവും എഴുന്നേറ്റു നിന്നു... അവരോടൊക്കെ പാർവതി സൗമ്യമായി പുഞ്ചിരിച്ചു. ഇപ്പോ എങ്ങനെ ഉണ്ട്? ഊർമിള കുഴപ്പമില്ല എന്ന് കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് കാണിച്ചു. എല്ലാം വേഗം റെഡിയാകും... നല്ലവണ്ണം റസ്റ്റ്‌ എടുക്കണം... സംസാരിക്കാൻ ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ കഴിയും... പിന്നെ വീട്ടിൽ പോയികഴിഞ്ഞാൽ അനു ഇല്ലാത്തതല്ലേ... അതോണ്ട് ഞാൻ ഒരു ഹോം നേഴ്സിനെ ഏർപ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ട്... അത് പറയുന്നതിനൊപ്പം പാർവതി അനുവിന്റെ കയ്യിൽ ഒരു കവർ വെച്ചുകൊടുത്തു... നിങ്ങളുടെ അനുവിനെ എന്റെ മകന്റെ ഭാര്യയായി ഞാൻ എടുക്കാട്ടോ... അടുത്ത തിങ്കളാഴ്ച രെജിസ്റ്റർ ഓഫീസിൽ വെച്ച് ചെറിയൊരു ചടങ്ങ് മാത്രം... എന്നാൽ ശരി... എനിക്ക് റൗണ്ട്സിന് സമയമായി. എന്നും പറഞ്ഞു പാർവതി റൂമിന് വെളിയിൽ ഇറങ്ങി. എന്താ സംഭവിക്കുന്നത് എന്നറിയാതെ ഊർമിളയും... അനു അമ്മക്ക് അരികിൽ ചെന്ന് തലയിൽ തലോടി... അമ്മയുടെ നോട്ടത്തിന്റെ അർത്ഥം മനസ്സിലായപോലെ അനു പുഞ്ചിരിച്ചു കണ്ണുകൾ അടച്ചു കാണിച്ചു... ഡോക്ടർ നമ്മുടെ എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങളും തീർത്തു തന്നമ്മേ...

പക്ഷേ നമ്മുടെ ഇച്ചേച്ചിയെ അവർക്ക് വേണം... -ആദി... ആദി മിണ്ടാതെ ഇരിക്കു... ആദിയോട് അനു ഒരു ശ്വാസനയോടെ പറഞ്ഞു... എനിക്ക് വിഷമം ഒന്നുല്ല്യമ്മേ... ഇനി അമ്മ എന്നെ കുറിച്ചോർത്ത് വിഷമിക്കണ്ട... ഇത് അമ്മേടെ അനുമോള് സ്വമനസാലെ തിരഞ്ഞെടുത്തതാണ്.... ഇതാണ് എന്റെ വിധി.... അമ്മക്ക് വയ്യാതെയായപ്പോൾ അനുവിന്റെ ലീവ് രണ്ടാഴ്ചത്തെക്ക് നീട്ടിവാങ്ങിയത്‌ കൊണ്ട് അവൾ ഫ്രീയായിരുന്നു. അത്രയും ദിവസം അവൾ അമ്മയുടെ കൂടെ തന്നെ നിന്നു... ദിവസങ്ങൾ ശരവേഗത്തിൽ കടന്നുപോയി. അമ്മയെ ഡിസ്ചാർജ് ആക്കി വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു.... അമ്മയുടെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം നോക്കാൻ ഹോം നേഴ്സ് ഉണ്ട്... അത് കൊണ്ട് തന്നെ അനുവിന് വലിയ ജോലികൾ ഒന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല... നാളെ നിധിമോളെ കൊണ്ട്വരണം... ഈ വർഷം മോൾ അവിടെ തന്നെ പഠിക്കട്ടെ... ഇടക്കിടെയുള്ള മോളുടെ സ്കൂൾ മാറ്റം പഠിപ്പിനെ ബാധിക്കണ്ട... രാത്രിയിലെ നിലാവിനെയും നോക്കിയവൾ ഉമ്മറത്തിരുന്നു... പാർവതി ഡോക്ടറുടെ മകൻ അയാൾ ആരായിരിക്കും... എന്താ അയാൾ എന്നെ ഒന്നു കാണാൻ പോലും വരാഞ്ഞത്... അയാൾക്ക്‌ എന്നെ കുറിച്ച് ഒന്നുമറിയാതെയാണോ അയാൾ ഇതിനൊക്കെ സമ്മതിച്ചത്...

ഇനി പല്ലവ് സാർ നടന്നതെല്ലാം പറഞ്ഞു ബ്ലാക്ക്മെയിൽ ചെയ്യുമോ... അനുവിന്റെ മനസ്സിൽ ചോദ്യങ്ങൾ കുമിഞ്ഞു കൂടി.. ഫോൺ ബെല്ലടിക്കുന്നത് കേട്ടവൾ ചിന്തകൾക്ക് വിരാമം ഇട്ടുകൊണ്ട് അവൾ ഫോൺ എടുത്തു... വിഷ്ണു കാളിങ്... അവനെ ഇങ്ങോട്ട് ഒന്നും പറയാൻ സമ്മതിക്കാതെ അനു പറഞ്ഞു... വിച്ചു നാളെ എനിക്ക് ഒന്ന് കാണണം... ദിവ്യയെയും കൂട്ടിക്കോ... വൈകുന്നേരം ബീച്ചിൽ നിങ്ങൾ വരണം... ഞാനും ഉണ്ടാകും... അനു എന്ത് പറ്റി?... എല്ലാം ഞാൻ നാളെ പറയാം... ഓക്കേ... നാളെ കാണാം... ബൈ... ഓക്കേ ബൈ... 💚💚💚💚💚💚💚💚 വൈകുന്നേരം വിഷ്ണുവും ദിവ്യയും നേരത്തെ തന്നെ ബീച്ചിൽ എത്തി... അനുവിന് വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു.. കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞതും അനു അവർക്കരികിലേക്ക് നടന്നു വന്നു... എന്താ അനു... എന്തിനാ നീ ഞങ്ങളെ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞത്? -വിഷ്ണു വാ നമുക്ക് അവിടേക്ക് ഇരിക്കാം... അവിടെയുള്ള മണൽത്തിട്ടയിൽ ചൂണ്ടി അനു പറഞ്ഞു... അവർ അവിടെ മൂന്നുപേരും കൂടി അവിടെയിരുന്നു.. അനു എന്താ നീ ഓഫീസിൽ വരാത്തത്? പല്ലവ് സാറുമായി എന്തെങ്കിലും ഇഷ്യൂ ഉണ്ടോ? -ദിവ്യ സാറുമായിട്ട് പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല ദിവ്യ... അനു അമ്മ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആയതും ഓപ്പറേഷൻ വേണ്ടി വന്നതും പറഞ്ഞു... ഡി... എന്നിട്ട് നീ എന്താ ഞങ്ങളെ ഒന്നും അറിയിക്കാഞ്ഞെ.. എന്താ എന്നിട്ട് ചെയ്തത്.... -വിഷ്ണു അനു അവർക്ക് നേരെ പുഞ്ചിരിച്ചു... ശേഷം ഉണ്ടായത് എല്ലാം പറഞ്ഞു... അപ്പൊ അനു നാളെ നിന്റെ മാര്യേജ് ആണോ? -ദിവ്യ മ്മം...

. ഡി ഒരിക്കലും കാണാത്ത ഒരാളെ നീ എങ്ങനെ.... അനു എനിക്ക് നിന്നെ മനസിലാവുന്നില്ല. -ദിവ്യ എന്നെ ആർക്കും മനസിലാവില്ല ദിവ്യ.... സ്വന്തമായി ഒരു ജീവിതം പോലും ആഗ്രഹിക്കാൻ അർഹതയില്ലാത്തവൾ.... ഇനിയുള്ള എന്റെ ജീവിതം അമ്മയുടെ മോളായി, നിധിമോളുടെ അമ്മയായി ജീവിക്കാൻ ആണ് ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചത്... പക്ഷേ വിധി അവിടെയും എന്നെ കൈവിട്ടു.... ഇനി ഇതാണ് എന്റെ ജീവിതം.... ഇതുമായി ഞാൻ പൊരുത്തപെട്ടൊളാം... എങ്കിൽ ശരി... ഞാൻ പോട്ടെ... സമയം ഒരുപാടായി... ഇനി ചിലപ്പോൾ എനിക്ക് ഓഫീസിലേക്ക് വരാൻ കഴിയും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല... അനു എന്നാലും ആ ഡോക്ടർ എന്തിനാ നിന്നെ ചൂസ് ചെയ്തത് എന്ന് എനിക്ക് മനസിലാവുന്നില്ല... ഇതൊരു ട്രാപ് ആണ് അനു... -ദിവ്യ എനിക്ക് ഒരു കടപ്പാട് ഉണ്ട് ദിവ്യ. അത്‌മാത്രം... അത്‌ കൊണ്ട് അവർ പറയുന്നത് എനിക്ക് അനുസരിക്കണം... ഇനി എപ്പോഴെങ്കിലും എവിടെ വെച്ചങ്കിലും കാണാം. അനു ബീച്ചിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു നടന്നു... അവൾ പോകുന്നതും നോക്കി അവർ രണ്ടുപേരും ഇരുന്നു... അല്ല കാമുകി പോയി... ഇനി കാമുകൻ ഇവിടെ ഈ കടാപുറത്ത് മാനസമൈന പാടി നടക്കാൻ ആണോ പരിപാടി... -ദിവ്യ ഹേയ്... ദിവ്യ നീ ഇതെങ്ങനെ? വിഷ്ണു അതിശയം കൊണ്ടവളെ നോക്കി...

. ദിവ്യ ഒന്ന് ചിരിച്ചു... അവളെ നോക്കുന്ന നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ പ്രണയം ഞാൻ പലതവണ കണ്ടതാണ്... കൊല്ലം കുറേയായി കൂടെ നടക്കുന്നു.. എന്നിട്ടും നിന്റെ അത്രപോലും അവൾ എന്നെ മനസിലാക്കിയില്ലല്ലോ. നിനക്ക് അവളോട് തുറന്നു പറഞ്ഞൂടെ... ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ വിവി ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ അവളോട്‌ എന്റെ പ്രണയം പറഞ്ഞേനെ... വിവിയുടെ സ്ഥാനത്തേക്ക് അവൾക്കു മറ്റൊരാളെ കാണാൻ സാധിക്കില്ല... എന്നാലും അവർ സെപറെറ്റായപ്പോൾ എന്നിൽ വീണ്ടും പ്രതീക്ഷ നാമ്പിട്ടിരുന്നു. നിധിമോളെ പോലും ഞാൻ സ്വീകരിക്കുമായിരുന്നു.. പക്ഷേ അനു..... അവളെ പോലെ ഒരുപെണ്ണിനെ കിട്ടാൻഉള്ള പുണ്യമൊന്നും ഞാൻ ചെയ്തിട്ടില്ല.... അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ എനിക്ക് എന്നും നല്ല ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ സ്ഥാനമെയുള്ളൂ. അങ്ങനെ നല്ലൊരു സുഹൃത്ത് തന്നെയാണ് ഇനി തനിക്കു അവളും... അവന്റെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു അവനും വണ്ടി എടുത്തു പോയി.... ദിവ്യ വിഷ്ണു പോകുന്നതും നോക്കി നിന്നു.. ദൈവമേ ഇനിയെങ്കിലും എന്റെ അനുവിന്റെ ജീവിതം നല്ലതായാൽ മതിയായിരുന്നു..........കാത്തിരിക്കൂ.........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...