പരിണയം: ഭാഗം 41
രചന: ശീതൾ കൃഷ്ണ
""ഞാൻ പോവുമ്പോൾ എന്റെ കൂടെ വരുന്നോ നീയ്??""... രുദ്രന്റെ ശബ്‌ദം ആർദ്രമായിരുന്നു.... കണ്മഷി ഞെട്ടലോടെ നോക്കുമ്പോൾ അവൻ അവളുടെ മുഖത്തോടെ മുഖം ചേർത്തിരുന്നു... പതിയെ അവളുടെ കവിളിൽ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തു.... ""ഇവിടെ പഠിക്കണ്ട എന്നല്ലേ എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളു.... നമുക്ക് അവിടെ ഒരു കോളേജിൽ നോക്കാം...."" അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ പ്രണയം അലതല്ലി... പെട്ടെന്നുള്ള ചോദ്യത്തിൽ അവളൊന്ന് പതറിയിരുന്നു.... എന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ അവൾ മൗനമായി അവനെ നോക്കി.... ""പറയടോ... വരില്ലേ താൻ??"".. ""ഇങ്ങനെ പെട്ടന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഞാൻ എന്താണ് രുദ്രേട്ടാ പറയുക??... എനിക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ട്.... പക്ഷെ അമ്മ..."" അവൾ പകുതിയിൽ നിർത്തി അവനെ നോക്കി.... ""ദേവകിയമ്മയോട് ഞാൻ സംസാരിക്കാം.... അമ്മ സമ്മതിക്കും...."" രുദ്രൻ അവളിൽ നിന്നകന്നു പതിയെ ബെഡിലേക്ക് അമർന്നു.... ""കല്യാണത്തിന് മുൻപ് അങ്ങനെ ഒക്കെ പാടുണ്ടോ??""... കണ്മഷി ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ അവൻ അന്തം വിട്ടു അവളെ നോക്കി.... ""അതിന് ഞാൻ നിന്നെ എന്റെ കൂടെ ആണ് നിർത്തുന്നത് എന്ന് ആരാണ് പറഞ്ഞത്....??"" അവൻ ചിരി കടിച്ചു പിടിച്ചു ചോദിച്ചപ്പോൾ... അവൾ അബദ്ധം പറ്റിയത് മനസ്സിലാക്കി നഖം കടിച്ചു.....
""അയ്യടാ... എന്താ പൂതി... ഞാൻ അവിടെ ഒരു കോളേജിൽ അഡ്മിഷൻ മേടിച്ചു...നിന്നെ ഒരു ഹോസ്റ്റലിൽ ആക്കുന്ന കാര്യമാണ് പറഞ്ഞത്...."" അവൻ പറയുന്നതോടൊപ്പം ചിരിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.... ""അല്ലേലും കൂടെ പൊറുപ്പിക്കാൻ പറ്റിയ സാധനം.... അങ്ങനെ ഒന്നും ഞാൻ നിന്നെ പെട്ടെന്ന് കേട്ടില്ല മോളെ.... എനിക്ക് കുറച്ച് പ്രതികാരം ഒക്കെ ചെയ്യാനുണ്ട് നിന്നോട്.... നിനക്ക് എന്നോട് ഒന്നും തുറന്ന് പറയാൻ പറ്റാത്ത അത്ര പ്രശ്നമായിരുന്നില്ലേ... അതിന്റെ പേരിൽ തള്ളി പറഞ്ഞതല്ലേ.... അപ്പോൾ കുറച്ചൊക്കെ ഞാനും ചെയ്യണ്ടേ..."" അവന്റെ സ്വരം ശാന്തമായിരുന്നു എങ്കിലും അതിൽ കുസൃതി നിറഞ്ഞിരുന്നു.... ""അതിനിപ്പോൾ ഇത്ര ചിരിക്കാൻ മാത്രം എന്താണ് ഉണ്ടായത്.... അതുമല്ല നിങ്ങൾ എന്നോട് വാശി തീർക്കല്ലേ.... അത് ആദ്യം നടക്കട്ടെ....??""" അവൾ ഗർവിച്ചു പോവാൻ തുനിഞ്ഞതും...പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവളുടെ കൈകളിൽ പിടുത്തം വീണിരുന്നു.... ഒന്ന് ചിന്തിക്കും മുൻപേ... അവൾ അവനിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.... ""പിണങ്ങി പോവാണോ... ഏഹ്ഹ്ഹ്??"" പിടപ്പോടെ കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി നോക്കുമ്പോൾ ആ ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരിയുണ്ട്... പ്രണയത്തിൽ ചാലിച്ച പുഞ്ചിരി.... ആ നോട്ടം താങ്ങാൻ ആവാതെ വീണ്ടും മിഴികൾ കൂമ്പിയടഞ്ഞു.... ""പറയ്...പിണങ്ങിയോ ന്നോട്....""
അവന്റെ നിശ്വാസം മുഖത്തടിച്ചപ്പോൾ പൊള്ളി പിടഞ്ഞു പോയി.... ""മ്മ്ഹ്ഹ് മ്മ്ഹ്ഹ്...."" ഇല്ല എന്ന് നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.... അപ്പോളേക്കും ആള് ഒരു കള്ളചിരിയോടെ തന്നിൽ നിന്ന് അകന്നു മാറി.... ""എന്നാൽ എന്റെ പൊന്ന് മോള്... നിന്ന് താളം ചവിട്ടാതെ... ചെല്ല്...."" അവൻ ചുണ്ട് കടിച്ചു കുസൃതിയോടെ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ ജാള്യതയോടെ ബെഡിൽ നിന്ന് പിടഞ്ഞെണീറ്റു.... എന്നിട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ വേഗം തന്നെ മുറി വിട്ടു പോയി.... അവൾ പോകുന്നത് നോക്കി കൊണ്ടിരുന്ന അവനിൽ പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു.... ഒരുപാട് വിഷമിച്ചു.... കാത്തിരുന്നു വീണ്ടും കൈ വന്ന പ്രണയം.... അത് വെറുതെ കൈ വിട്ട് കളയാൻ ഇനിയും അനുവദിക്കില്ല എന്നവൻ ഉറപ്പിച്ചു..... രുദ്രന്റെ മുറിയിൽ നിന്ന് ഓടിയെത്തിയ കണ്മഷി നേരെ വന്നു തട്ടി നിന്നത് ദേവയിൽ ആണ്... ""ഓഹ്.... നീ മനുഷ്യനെ ഇടിച്ചു ഇടുമോ??""... ദേവ കലിപ്പോടെ കണ്മഷിയെ നോക്കി.... അവൾ മുറ്റത്ത് നിന്ന് അടുക്കളയിലേക്ക് പോവുകയായിരുന്നു... അപ്പോളാണ് കണ്മഷി ബെല്ലും ബ്രേക്കും ഇല്ലാതെ ഓടി വരുന്നത് കാണുന്നത്..... ""അല്ല... എന്താ മോളെ ഒരു വശപിശക്?? എന്താ നിന്റെ മുഖം ഇങ്ങനെ ചുവന്നു തുടുത്തു ഇരിക്കുന്നത്??""... അപ്പോളാണ് ദേവ കണ്മഷിയെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്.... ആളുടെ മുഖം ചുവന്നു പോയിട്ടുണ്ട്....
രുദ്രേട്ടന്റെ മുറിയിൽ നിന്ന് ആണ് പുള്ളിക്കാരി വരുന്നത് എന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ദേവക്ക് ഏകദേശം മനസ്സിലായിരുന്നു കാര്യം..... ""ഒന്നുമില്ല.... നിനക്ക് തോന്നുന്നതാ...."" കണ്മഷി പറഞ്ഞു ഫലിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.... എന്നിട്ട് കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാൻ നിൽകാതെ അവളിൽ നിന്ന് മാറി നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയ്‌....ദേവയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ മടി തോന്നിയിരുന്നു കണ്മഷിക്ക്.... പക്ഷെ ദേവയുണ്ടോ വിടുന്നു.... കണ്മഷിക്ക് പിന്നാലെ വെച്ചു പിടിച്ചു....അമ്മ എവിടെ എന്ന് നോക്കുവായിരുന്നു കണ്മഷി... അവളുടെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ ദേവ പറഞ്ഞു... ""അവർ രണ്ടു പേരും തോട്ടത്തിൽ പോയതാണ്... നീയിനി അവരെ നോക്കണ്ട..."" അത് കേട്ടപ്പോൾ കണ്മഷി പിന്നെ കൂടുതൽ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല.... ""നീ എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചിരുന്നൊ??"" അവൾ സംശയത്തോടെ ദേവയെ നോക്കി... ""മ്മ്ഹ്ഹ്...""ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു... അത് കേട്ടപ്പോൾ കണ്മഷി ഒരു ഗ്ലാസിൽ ചായ എടുത്തു കുടിച്ചു....എന്നിട്ട് നേരെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു.... അത് കണ്ടപ്പോൾ ദേവയും അവൾക്കൊപ്പം വെച്ച് പിടിച്ചിരുന്നു.... ആരോടും മിണ്ടാനും പറയാനും ഇല്ലാഞ്ഞിട്ട് ദേവക്ക് വല്ലാതെ ബോറടിച്ചിരുന്നു.... അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ ആള് ഫോൺ എടുത്തു നോക്കുന്നതാണ് കാണുന്നത്....
""എടി ഡയാന ചേച്ചി നേരത്തെ വിളിച്ചിരുന്നു.... ഞാൻ കുളിക്കുക ആയിരുന്നു അത് കൊണ്ട് എടുത്തില്ല...."" കണ്മഷി ഫോണിലെ മിസ്സ്ഡ് കോൾ ദേവക്ക് കാണിച്ചു കൊടുത്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.... ""ആഹാ.... എന്നാൽ നീയൊന്ന് വിളിച്ചു നോക്ക്...""അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു....""മ്മ്ഹ്ഹ്...."" കണ്മഷി ഒന്ന് മൂളി കൊണ്ട് ഡയാനയുടെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു... ""ഹലോ..."" അപ്പുറത്ത് നിന്ന് കോൾ എടുത്തപ്പോൾ കണ്മഷി പതിയെ പറഞ്ഞു.... ""എവിടെ ആയിരുന്നു ഡീ നീയ്..."" ഡയാന അവളോട് ചോദിച്ചു... ""അത് ഞാൻ കുളിക്കുകയായിരുന്നു ചേച്ചി... ഫോണിൽ ബെൽ അടിച്ചത് ശ്രദ്ധിച്ചില്ലായിരുന്നു...."" ""ആഹ്‌ണോ... എവിടെ എല്ലാവരും??.."" അപ്പുറത്ത് നിന്ന് ഡയാനയുടെ ചോദ്യം... ""എല്ലാവരും ഇവിടെയുണ്ട് ചേച്ചി.... രുദ്രേട്ടൻ മുറിയിൽ ഉണ്ട്... ദേവ ദേ എന്റെ അരികിൽ തന്നെ...രണ്ടു അമ്മമാരും കൂടെ തോട്ടത്തിൽ പോയതാണ് ഏത്തക്ക എടുക്കാൻ...രാവുവച്ചൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയതാണ്..."" അവൾ പറഞ്ഞു തീർത്തപ്പോളേക്കും ഡയാന ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി....
""ആ ദേവയോട് അവിടെ കിടന്നു കറങ്ങാതെ പെട്ടന്ന് തന്നെ തിരിച്ചു പോകുവാൻ പറയ്...."" ഡയാന ചിരിയോടെ പറയുന്നത് ദേവ കേട്ടിരുന്നു...ഫോൺ ലൗഡ് സ്പീക്കർ ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ ദേവ ഫോൺ തട്ടി പറിച്ചു മേടിച്ചു.... ""ഞാൻ പൊക്കോളാം..."" ദേവ ഗർവോടെ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ വീണ്ടും അപ്പുറത്ത് നിന്ന് അടക്കിയ ചിരി കേൾക്കാം... ""അതൊക്കെ പോട്ടെ... ഞാൻ വിളിച്ചത് കണ്മഷിയോട് മറ്റൊരു കാര്യം പറയാൻ ആയിരുന്നു..."" ഡയാന പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ സംശയത്തോടെ ഇരുവരും പരസ്പരം നോക്കി... ""എന്താണ് ചേച്ചി??... കണ്മഷി ഡയാനയോട് ചോദിച്ചു..........തുടരും......
