💓സഖാവ് 💓: ഭാഗം 3

രചന: റഫീന മുജീബ്

വൈകീട്ട് വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ തന്നെ കണ്ടു തന്നെയും കാത്തു ഉമ്മറപ്പടിയിൽ ഇരിക്കുന്ന അച്ഛനെ. ഇവിടെ ഇപ്പോൾ അച്ഛനു ഞാനും എനിക്ക് അച്ഛനും മാത്രമേയുള്ളൂ. ചേച്ചി കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഇപ്പോൾ ബാംഗ്ലൂരിൽ ആണ്. രണ്ട് ആൺമക്കൾ ഉണ്ട് സിദ്ധാർത് എന്ന സിദ്ദുവും സച്ചിൻ എന്ന സച്ചുവും ഒഴിവു കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ ചേച്ചി ഓടിയെത്തും ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക്. മുത്തശ്ശി മരിച്ചിട്ട് ഇപ്പോ രണ്ടു വർഷമായി. എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ദുരന്തങ്ങളെല്ലാം കണ്ടത് കൊണ്ടാവാം അച്ഛൻ ഇപ്പോൾ എന്റെ വിവാഹ കാര്യത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കാറില്ല അത് എനിക്ക് വലിയൊരു ആശ്വാസം തന്നെയാണ്. അവൾ നേരെ അകത്തുകയറി ഫ്രഷ് ആയ ശേഷം അച്ഛനുമായി കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചിരുന്നു. ഫുഡ് കഴിച്ചു കുറച്ചു ഫയലുകൾ നോക്കി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും രാത്രി ഏറെ വൈകിയിരുന്നു. റൂമിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ തന്നെ കേട്ടു നിർത്താതെ അടിക്കുന്ന തന്റെ ഫോണിന്റെ ശബ്ദം. ഡിസ്പ്ലേയിൽ തെളിഞ്ഞ പേര് കണ്ടതും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർന്നു. ആൻസർ ബട്ടണമർത്തി കാതോരം വെച്ചപ്പോൾ തന്നെ കേട്ടു ആ നേർത്ത ശബ്ദം ഖൽബേ...

ആ വിളിയിൽ അവളുടെ കണ്ണും മനസ്സും ഒരുപോലെ നിറഞ്ഞു. സുഖമാണോ ഡാ അവളുടെ ആ ചോദ്യത്തിന് ശിവ ഒന്നു മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു. എന്റെ ഉമ്മച്ചി കുട്ടിക്ക് സുഖമാണോ... ? നിറഞ്ഞു വന്ന കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് ശിവ ചോദിച്ചു. സുഖമാണ് മുത്തേ ഞാൻ വിളിച്ചത് ഒരു സന്തോഷവാർത്ത പറയാനാട്ടോ, ഞാൻ വരുന്നുണ്ട് ടാ നിങ്ങളെ എല്ലാവരെയും കാണാൻ എത്ര കാലമായി നിങ്ങളെ എല്ലാവരെയും ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് കൊതിയാവുന്നുണ്ട് ഒന്ന് കാണാൻ. സത്യമാണോ..? നീ ഈ പറയുന്നത് എന്നാ വരുന്നത് കേട്ടതു വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ശിവ ചോദിച്ചു. സത്യം തന്നെയാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്. ഇക്കാടെ പേരിലുള്ള ലൈബ്രറി ഉദ്ഘാടനത്തിന് ഈ പെങ്ങൾ ഇല്ലാതെ ശരിയാവുമോടി.. അതു പറയുമ്പോൾ അവളുടെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു. അതുകേട്ടതും ശിവയുടെ ഉള്ളിലൊരു വിങ്ങൽ ഉണ്ടായി സത്യം തന്നെയാണത് ഇതുപോലൊരു ആങ്ങളയും പെങ്ങളെയും ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല.

അത്ര സ്നേഹമായിരുന്നു അച്ചുവേട്ടന് പാത്തുവിനെ യും പാത്തുവിന് അച്ചുവേട്ടനെയും. രണ്ടു പേരുടെയും സ്നേഹം കണ്ടു ഞാൻ അസൂയയോടെ നോക്കി നിന്നിട്ടുണ്ട് പല തവണ. ചില ബന്ധങ്ങൾ ഉണ്ട് അത് പവിത്രമാക്കപ്പെടാൻ ഒരേ ചോരയിൽ ജനിക്കണം എന്നില്ല, ഒരേ ഗർഭപാത്രത്തിൽ കഴിയണമെന്നും ഇല്ല, അതു മുൻജന്മ ബന്ധങ്ങൾ പോലെ ദൃഢമായിരിക്കും, അതിന്റെ കെട്ടുറപ്പ് സ്നേഹം കൊണ്ടായിരിക്കും ഒരിക്കലും തകരില്ല. ഡീ നീ എന്താ ഒന്നും പറയാത്തത്, തന്റെ ചിന്തകളെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് പാത്തുവിന്റെ ശബ്ദം അവളുടെ കാതുകളിലേക്ക് എത്തി. അതിന് അവൾ മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ നിന്നു. എനിക്കറിയാം നീ ഇപ്പോൾ ഇക്കാനെ ഓർക്കുകയായിരിക്കും എന്ന്, ഇവിടെ ഞാൻ നിന്നോട് എന്ത് പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല പാത്തു ചെറിയ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു. സങ്കടപ്പെടരുത് എന്റെ ഖൽബ്, അത് ഇക്കാക്ക് സഹിക്കൂല അവൾ ആശ്വാസവാക്കുകളോടെ ശിവയോട് പറഞ്ഞു. കുറച്ചുനേരം കൂടി സംസാരിച്ച ശേഷം നേരിൽ കാണാം എന്ന് പറഞ്ഞു

അവൾ ഫോൺ വെച്ചു. കിടക്കാനായി തന്റെ കട്ടിലിലേക്കിരുന്ന ശിവ തന്റെ ടേബിളിൽ ഇരിക്കുന്ന സഖാവിന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് മിഴികൾ പായിച്ചു. അവൾ പതിയെ നടന്നു ചെന്ന് ആ ഫോട്ടോ കയ്യിലെടുത്തു. കണ്ണുകളിൽ നിന്നും അടർന്നു വീഴുന്ന കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ ഒരു കരം കൊണ്ട് മെല്ലെ തുടച്ചുമാറ്റി. എന്തിനായിരുന്നു സഖാവേ എന്നെ തനിച്ചാക്കി പോയത്...? ഇന്ന് ഞാൻ അനുഭവിക്കുന്ന വേദന വല്ലതും നീ അറിയുന്നുണ്ടോ...? പണ്ട് നമ്മൾ ഒരുമിച്ച് നെയ്തുകൂട്ടിയ സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് ഇന്ന് ക്യാൻവാസിൽ നിറം പകർത്താൻ ഞാൻ തനിച്ചായി പോയല്ലോ...? നിന്റെ കൂടെ ഞാൻ ചിലവഴിച്ച ഏറ്റവും സന്തോഷകരമായ നിമിഷങ്ങൾ ആണ് ഇന്ന് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഓർത്തു ഞാൻ കരയുന്നത്, രാത്രിയുടെ ദൈർഘ്യം ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ആഴം എനിക്ക് കാണിച്ചു തരുന്നു. എന്റെ കണ്ണുനീർ ഒപ്പേണ്ട നിന്റെ കൈകൾ ഇന്ന് നിശ്ചലമാക്കപെട്ടിരിക്കുന്നു. മറവി എന്ന മൂന്നക്ഷരത്തിനു മരണമെന്ന മൂന്നക്ഷരത്തോടാണ് പ്രിയം എന്ന് എന്റെ ജീവിതം എനിക്ക് പഠിപ്പിച്ചു തന്നു.

മോൾ ഉറങ്ങിയില്ലേ..? പിന്നിൽനിന്ന് അച്ഛന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും അവൾ കയ്യിലെ ഫോട്ടോ ടേബിളിൽ വെച്ചു. കണ്ണുകളെ അമർത്തി തുടച്ചു എന്നിട്ട് അച്ഛനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. അതിലുണ്ട് അതിനുള്ള ഉത്തരം, ആ വയസ്സൻ അത് വായിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് നാളുകളേറെയായി. സങ്കടം അയാളുടെ കണ്ണുകളിലും നിഴലിച്ചു. &&&&& &&&&&&& &&&&&& &&&&&&& &&& നീയെന്താടാ ഈ മഞ്ഞു മൊത്തം കൊണ്ടു വല്ല അസുഖവും വരുത്തി വയ്ക്കാൻ ആണോ ഇവിടെ വന്നു കിടക്കുന്നത്... പുറത്തെ തിണ്ണയിൽ നിലാവു നോക്കി കിടക്കുന്ന അച്ചായന്റെ അരികിലേക്ക് ആയി അമ്മച്ചി അതും ചോദിച്ചുകൊണ്ട് ചെന്നു. ഈ മഞ്ഞു കൊണ്ടൊന്നും എനിക്ക് യാതൊരു അസുഖവും വരില്ല എന്ന് മറ്റാരെക്കാളും എന്റെ ത്രേസ്യകുട്ടിക്ക് നന്നായിട്ട് അറിയില്ലേ..? അവൻ കിടന്നിടത്തു നിന്ന് എണീറ്റ് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. എടാ മോൾ എന്താ എന്നെ വിളിച്ചില്ലല്ലോ...? അവർ പരിഭവത്തോടെ പറഞ്ഞു. അയാൾക്ക് ചിലപ്പോൾ തിരക്കായിരിക്കും അമ്മ,, മുൻപത്തെ പോലെ അല്ലല്ലോ നാടിന്റെ കലക്ടർ അല്ലേ...? അതിന്റെ തായ തിരക്ക് കാണാതെ ഇരിക്കുമോ.? അയാൾ അമ്മച്ചിയുടെ മടിയിൽ ആയി തല വെച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

എത്ര തിരക്കാണെങ്കിലും എന്നെ വിളിക്കാതെ ഒരു ദിവസം പോലും അവൾ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല. അതു ചിലപ്പോൾ ഇന്ന് ശ്യാം വിവാഹ കാര്യത്തെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ആയിരിക്കും വിളിക്കാത്തത്. അവൾ വിളിച്ചോളും എന്റെ ത്രേസ്യ കൊച്ചേ എന്നും പറഞ്ഞു അയാൾ അമ്മയുടെ കവിളിൽ ഒന്നു പിടിച്ചു. അവൾ ഒരിക്കലും നിന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വരില്ല മോനേ അത് മറ്റാരെക്കാളും നന്നായിട്ട് എന്റെ മോനറിയാം പിന്നെയും എന്തിനാ എന്റെമോൻ മോൾക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്നത്, എന്റെ കണ്ണടയ്ക്കുന്നതിനുമുൻപ് എന്റെ മോന് ഒരു കുടുംബം ഉണ്ടായി കാണാനുള്ള ആഗ്രഹം കൊണ്ട് പറയുകയാണ് നീ വേറെ ഒരു വിവാഹം കഴിക്കണം, അത് കേട്ടതും അയാൾ അമ്മച്ചിക്ക് നേരെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. ആരും എന്താ എന്നെ ഒന്നു മനസ്സിലാകാത്തത്, എല്ലാ കാര്യവും ഞാനെന്റെ അമ്മച്ചിയോട് പറയാറില്ലേ...? എന്നിട്ടും അമ്മച്ചി പോലും ഇങ്ങനെയാണല്ലോ എന്നോട് സംസാരിക്കുന്നത്, ഒരിക്കൽ വിട്ടുകളഞ്ഞത് അല്ലേ ഞാൻ എല്ലാം, ഒന്നും വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞു ഉപേക്ഷിച്ചതല്ലേ...?

എന്നിട്ടെന്തുണ്ടായി ജീവനേക്കാളേറെ സ്നേഹിച്ച പെണ്ണ് നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ പ്രണയത്തിൽ ജീവിക്കുകയാണ്, അവളൊരു ജീവിതമില്ലാതെ നിൽക്കുമ്പോൾ എങ്ങനെയാണ് അമ്മാ ഞാൻ ഒരു ജീവിതം ഉണ്ടാക്കുന്നത്. പ്രണയം അത് ഓരോരുത്തരുടെയും മനസ്സിലുള്ള വികാരമാണ്, നേടുന്നത് കൊണ്ടുമാത്രമല്ല കൈവിട്ടു കളയുന്നതും പ്രണയം തന്നെയാണ്. ഒരിക്കലും സ്വന്തമാകില്ല എന്നറിഞ്ഞിട്ടും വിട്ടുകളയാൻ തോന്നാത്തതും പ്രണയമാണ്. എന്റെ പ്രണയം എന്റെ കണ്മുൻപിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഒരിക്കലും അത് മറന്നു ജീവിക്കില്ല, അവൾ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വന്നാലും ഇല്ലെങ്കിലും അവൾ അല്ലാതെ എന്റെ പ്രണയത്തിന് ഒരു അവകാശി ഇല്ല, ദയവു ചെയ്തു ആരും ഇക്കാര്യത്തെക്കുറിച്ച് എന്നോട് പറയരുത്. അത് പറയുമ്പോൾ അയാളുടെ സ്വരം ഇടറിയിരുന്നു അമ്മച്ചിയേ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു പോലും നോക്കാതെ അയാൾ അകത്തേക്ക് പോയി. തന്റെ മോൻ നടന്നകലുന്നതും നോക്കി അവർ അവിടെത്തന്നെ നിന്നു....... തുടരും 

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക