ശ്രീനന്ദനം: ഭാഗം 15

രചന: കടലാസിന്റെ തൂലിക

ബെഡിനോട് ഓരം ചേർന്ന് കിടക്കുമ്പോഴും എന്റെ ഉള്ളിൽ ചന്ദ്രന്റെയും ആമ്പലിന്റെയും പ്രണയം തന്നെ ആയിരുന്നു. നിങ്ങൾക്കും ഇനി എന്നായിരിക്കും ഇത് പോലെ മനസ് തുറന്നൊന്നു പ്രണയിക്കാൻ സാധിക്കുക? *** രാവിലെ 8 മണി ആയപ്പോഴേക്കും ജനനി പോവാൻ തയ്യാറായി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. "മോളെ നോക്കിക്കോളണെ.." അവൾ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും ഞാൻ ചിരിയോടെ തലയാട്ടി.അവളും ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ജീവന്റെ കൂടെ ഓഫീസിലേക്ക് പോയി. ഞാൻ നേരെ പോയത് നന്ദേട്ടന്റെ അടുത്തേക്ക് ആണ്. "നന്ദേട്ടാ.. എണീറ്റെ.." "പ്ലീസ് പ്ലീസ് ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ്." "ഒരു മിനിട്ടും ഇല്ല.വേഗം എണീക്ക്." മടിയോടെ ആണെങ്കിലും എഴുന്നേറ്റിരുന്നു പുള്ളി. എന്നിട്ട് ദയനീയം ആയി നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ചിരി വന്നു. "ഐ.. ചിരിച്ചല്ലോ.. അപ്പോൾ ഞാൻ ഒന്ന് കൂടി കിടന്നോട്ടെ." "ഒറ്റ വീക്ക് വെച്ചു തരും ഞാൻ" കൈ ഉയർത്തി അൽപ്പം ദേഷ്യം നടിച്ചു പറഞ്ഞതും ആള് ഓടി ബാത്റൂമിൽ കയറി. പോയി വന്നു ഉടനെ ചായ കൊടുത്തു. കുളിക്കാൻ പോവാൻ കുറെ മടി പിടിച്ചെങ്കിലും ഉന്തി തള്ളി വിട്ടു.

പിന്നെ നേരെ പോയത് ജനനിയുടെ മുറിയിലേക്ക് ആണ്.വാതിൽ തുറക്കാൻ നേരം നെഞ്ചു ഇടിക്കുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.ഒരുപാട് സന്തോഷവും ആകാംഷയും ഒക്കെ എന്നിൽ വന്നു നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.തികഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ ഞാൻ ഡോർ തുറന്നു കയറി. വല്യ കട്ടിലിൽ ഒരു കുഞ്ഞു കുട്ടി കിടന്ന് ഉറങ്ങുന്നത് ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ കണ്ടു.ഇതെല്ലാം സാധാരണ കാഴ്ച ആയിട്ട് കൂടി എന്റെ മനസ് എന്തിനാവം ഇത്ര മാത്രം സന്തോഷിക്കുന്നത്? ഞാൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. ആള് ഇപ്പോഴും നല്ല ഉറക്കം ആണ്. ശിവാനി എന്നാണ് പേരെന്ന് ഓർത്തെടുത്തു. ഇന്നലെ ശരിക്ക് കണ്ടിരുന്നില്ല ഇവളെ. ഇപ്പോഴാണ് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. ജനനിയുടെ പോലെ നല്ല വട്ട മുഖവും ചുണ്ടിന് താഴെ ഒരു കുഞ്ഞു കാക്കപ്പുള്ളിയും ഒക്കെ ശിവാനിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു. കുറച് നേരം അങ്ങനെ നോക്കി നിന്നപ്പോൾ വീണ്ടും സന്തോഷം നിറയാൻ തുടങ്ങി. എനിക്കും ഇത് പോലെ ഒരു കുഞ്ഞിനെ വേണം എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു. ആദ്യം അവളെ വിളിച്ചു ഉണർത്താൻ തോന്നിയില്ലെങ്കിലും സമയം പോകുന്നു എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ വിളിച്ചു.

"മോളെ.. എണീറ്റെ.." കുറച് നേരം വിളിച്ചപ്പോ ആണ് ആള് കണ്ണ് തിരുമ്മി ഉണർന്നത്. ഇത് വരെ കാണാത്ത ആളെ കണ്ടത് കൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു എന്നെ തന്നെ കുറെ നേരം നോക്കി കിടന്നു. ആ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും അടഞ്ഞു പോകുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ എഴുന്നേൽപ്പിച് ഇരുത്തി. "മാമിയ.. വന്നേ". അങ്ങനെ പറയാനാ തോന്നിയത്.പക്ഷെ ആ വാക്ക് പോലും എന്നിൽ സന്തോഷത്തെ നിറച്ചു. കൈ മാടി വിളിച്ചപ്പോൾ വരില്ലെന്നാണ് ആദ്യം കരുതിയത്.പക്ഷെ എന്റെ പ്രതീക്ഷകളെ തെറ്റിച്ചു കൊണ്ട് യാതൊരു അപരിചിതത്തവും കാണിക്കാതെ അവൾ എന്റെ മേലേക്ക് ചാഞ്ഞു. ഉറക്കം വിട്ട് പോവാത്തത് കൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു അവൾ എന്റെ തോളിലേക്ക് ചാരി തന്നെ കിടന്നു.ഞാൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെയും തോളിൽ ഇട്ട് ബാത്റൂമിൽ പോയി. കുഞ്ഞി പല്ലിൽ ഉമിക്കരി തേച്ചു ഉരച്ചു കൊടുത്തപ്പോൾ അവൾ ഇതെന്താ സംഭവം എന്ന പോലെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അവളുടെ ആ ഭാവം കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിലായി അവൾ ജീവിതത്തിൽ ഇന്നേ വരെ ഉമിക്കരി കണ്ടിട്ട് പോലും ഇല്ലെന്ന്.

മേലിൽ ഇളം ചൂട് വെള്ളം വീഴ്ത്തുമ്പോൾ അവൾ എന്നെ മുറുക്കെ പിടിച്ചു. "ചൂട്" "ചൂടോ.. ഇതിനൊ" "സ്സ്...." എന്നെ മുറുക്കെ പിടിച്ചു ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ചിരി വന്നു.ഞാൻ ചിരിച്ചത് കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു ആളും കൂടെ ചിരിച്ചു.പിന്നെ വീണ്ടും അത് തന്നെ കാട്ടാൻ തുടങ്ങി.സോപ് തേച്ചു കൊടുത്തപ്പോഴേക്കും പിന്നെ വെള്ളത്തിൽ ആയി കളി. ചൂട് എന്ന് പറഞ്ഞു ഇരുന്ന ആള് ഹീറ്റർ ൽ നിന്ന് വരുന്ന തിളച്ച വെള്ളം ആണ് മേലേക്ക് ഒഴിക്കാൻ പോയത്. ഞാൻ അടിക്കാൻ ഊങ്ങുന്നത് പോലെ കാട്ടിയപ്പോൾ അവൾ ഓടി വന്നു കെട്ടിപിടിച്ചു.പിന്നെ സോപ്പിൽ ആയി കളി. പുതിയ സോപ്പിന്റെ പകുതിയും വെള്ളത്തിൽ ഇട്ട് അലിയിച്ചു കളിച്ചപ്പോൾ സമാധാനം ആയി എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ.. പക്ഷെ അത് കൊണ്ടൊന്നും അവൾ അതിലുള്ള പിടി വിട്ടില്ല.കയ്യിൽ നിന്ന് തെന്നി വീഴുന്ന സോപ്പിന്റെ പിന്നാലെ നടക്കൽ ആയി പണി.ഇങ്ങനെ പോയാൽ വഴുക്കി വീഴും എന്ന് തോന്നിയതും ഞാൻ അവളെയും എടുത്തു മേലേക്ക് കുറച് വെള്ളം കൂടി ഒഴിച്ച് കൊടുത്തു തോർത്തും കെട്ടി റൂമിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു.

കുളി കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണ് ആദ്യം പോയത് ക്ലോക്കിലേക്ക് ആണ്.ഒരു മണിക്കൂർ വേണ്ടി വന്നു ഈ കുഞ്ഞിന് ഒന്ന് കുളിക്കാൻ!!! ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി പേടിപ്പിച്ചതും അവൾ ആ കിന്നരി പല്ല് കാട്ടി ചിരിച്ചു. അതോടെ ആ കപട ദേഷ്യം കാറ്റിൽ പറന്നു. "ചിരി കണ്ടില്ലേ അവളുടെ.മുഴുവൻ പുഴു പല്ല് ആണല്ലോ കൊച്ചേ.." "മ്മി..."' അവൾ മാമി എന്ന് വിളിക്കാൻ നോക്കിയതാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. "മാമി" "മ്മി.." അതും പറഞ്ഞു അവൾ അവളുടെ കുഞ്ഞി കൈ കൊണ്ട് എന്റെ മുഖത്തു ഓരോ തടവാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ ബെഡിലേക്ക് നിർത്തി അവര് കൊണ്ട് വന്ന ബാഗിൽ നിന്ന് അവളുടെ ഡ്രസ്സ്‌ എടുത്തു ഇട്ട് കൊടുത്തു. അവളെ ഡ്രസ്സ്‌ ഇടീക്കാൻ നേരം ആണ് ഞാൻ എന്റെ എടുത്തെക്കുന്ന സാരി നോക്കിയത്. സാരി ആകെ നനഞ്ഞിരുന്നു. വെള്ളത്തിൽ കളിക്കുന്നതിന് ഇടക്ക് എന്നെയും കൂടി നനച്ചു അവള്. ഞാൻ ഒന്ന് കൂർപ്പിച് നോക്കിയതും അവള് എന്നെ നോക്കി വീണ്ടും ഇളിച്ചു.അവളുടെ ആ ചിരി കണ്ടു ഞാൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു പോയി. കണ്ണെഴുതി പൊട്ട് തൊട്ട് ഒക്കെ കൊടുക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും അവള് ചോറ് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അവളെയും കൊണ്ട് താഴേക്ക് പോയി.

ടൈണിന് ടേബിളിൽ ഇരുന്ന അപ്പത്തിൽ നിന്ന് ഒരണ്ണം എടുത്തിട്ട് നല്ലോണം പിച്ചി മാറ്റി. പിന്നെ അതിന്റെ മുകളിൽ വളരെ കുറച്ചു മുട്ട കറി മാത്രം ഒഴിച്ച് നന്നായി കുഴച്ചു. അവളെ ടേബിളിൽ ഇരുത്തിയിരിക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ. അവൾക്ക് കഴിക്കാൻ പാകത്തിന് അപ്പത്തിനെ ഏറ്റവും ചെറിയ ഉരുള ആക്കി കൊടുത്തു. "രസം ഉണ്ടോ.." "ആഹ് ആഹ്.. നല്ല രസം" തലയാട്ടി കൊണ്ട് ആ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ പ്രത്യേക ഒരു വാത്സല്യം തോന്നി. അപ്പോഴാണ് നന്ദേട്ടൻ വന്നത്. ആ കിതപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ മനസ്സിലായി എന്നെ അനേഷിച്ചു കുറെ നടന്നിട്ടുണ്ടെന്ന്.എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ ഒരു ആശ്വാസം ആയ മട്ടുണ്ട്.എന്നാലും ശിവാനിയെ കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു സംശയത്തോടെ ആണ് എന്റെ അടുത്ത് കസേര വലിച്ചിട്ടു ഇരുന്നത്. ഞാൻ ഉടനെ തന്നേ പ്ലേറ്റ് എടുത്തു അപ്പവും മുറ്റക്കറിയും കൊടുത്തു.പിന്നെ ശിവാനിക്ക് വാരി കൊടുത്തു തുടങ്ങി. "നന്ദേട്ടൻ കഴിക്ക്." പറഞ്ഞിട്ടും മൂപ്പര് കഴിക്കാതെ അവളെ നോക്കി കൊണ്ട് ഇരിക്കുകയാ.. അവളെ മൂപ്പർക്ക് പിടിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു. "ഇതേതാ ഈ വാവ" "ഇത് ജനനിയുടെ മോളാണ്." "അതാരാ" "ജീവേട്ടന്റെ പെങ്ങൾ ആണ് ജനനി.ഇവളുടെ പേര് ശിവാനി. മോളെ..ഇത് മോളുടെ മാമൻ ആണ്.വിളിച്ചേ.. മാമൻ" "മാമ.." "ഓ.. അപ്പോൾ മാമ എന്ന് വിളിക്കാൻ അറിയാം.മാമി എന്ന് വിളിക്കാൻ ആണ് അറിയാത്തത് അല്ലെ.." ഞാൻ അൽപ്പം പിണക്കത്തോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ശിവാനി വീണ്ടും ചിരിച്ചു.ഇവളുടെ ആ ചിരിയിൽ ആണ് വീണു പോവുന്നത്. "എനിക്കും വാരി തരണം." നന്ദേട്ടൻ പറയുന്നത് കേട്ട് ഞാൻ പെട്ടന്ന് ഞെട്ടി. "എന്താ പറഞ്ഞെ.." "എനിക്കും വാരി തരണം എന്ന്."

"നന്ദേട്ടാ.. റൂമിൽ ആയിരുന്നെങ്കിൽ കുഴപ്പം ഉണ്ടായില്ല.ഇവിടെ വല്ലവരും കാണും. ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ എന്താ ഉണ്ടാവാന്ന് അറിയോ.. ഇവിടെ ഇപ്പോൾ മോളും ഉണ്ട്." "നീ അവൾക്ക് വാരി കൊടുക്കുന്നുണ്ടല്ലോ.. എനിക്കും വേണം.ശ്രീക്കുട്ടി എന്റെയാ.. എനിക്ക് വാരി തന്നില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ കഴിക്കില്ല." പ്ളേറ്റ് നീക്കി വെച്ചു ആ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ ശരിക്കും വിഷമം ആയി.ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ തീർന്നു.പോരാത്തതിന് മോളും അടുത്ത് ഉണ്ട്. എങ്ങനെ വാരി കൊടുക്കാനാ.. കുറെ നേരം ആയിട്ടും ആള് കഴിക്കുന്ന ലക്ഷണം ഇല്ലെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ ചുറ്റും നോക്കി ഒരു പിടി വാരി കൊടുത്തു.അത് കണ്ടപ്പോൾ ആൾക്ക് സന്തോഷം ആയി.മോളെ ഞാൻ നോക്കിയതേ ഇല്ല. വീണ്ടും ഒരണ്ണം കൂടി ചുറ്റും നോക്കിയിട്ട് കൊടുത്തു. "ഇനീം വേണം." "മര്യാദക്ക് തിന്നോ... അല്ലെങ്കിൽ നല്ല അടികിട്ടും." ഞാൻ ആ പറഞ്ഞത് കേട്ട് പേടിച്ചിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു ആള് വേഗം ബാക്കി കഴിച്ചു. "ശ്രീക്കുട്ടി കഴിക്കുന്നില്ലേ.." "കഴിക്കുവാണ്." അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ മോളുടെ പാത്രത്തിലേക്ക് അപ്പം ഇട്ടു.അവൾക്ക് മതിയായി എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ ഞാൻ വേഗം കഴിച്ചു അവളെ കൈ കഴുകിച്ചു.ഒപ്പം നന്ധേട്ടനും വന്നു. കൈ കഴികിച്ചു നിലത്തു നിർത്തിയതും ആള് ഓട്ടം തുടങ്ങി.കൂടെ ഓടാൻ വയ്യാത്തത് കൊണ്ട് നന്ധേട്ടനോട് ഓടി പോയി പിടിക്കാൻ പറഞ്ഞു.

നന്ദേട്ടൻ പോയി എടുത്തോണ്ട് വരുമ്പോൾ ആള് നിലത്തു നിര്ത്താൻ വേണ്ടി കാലിട്ട് അടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോൾ തന്നെ ഞങ്ങൾ വേഗം അവളെയും ഹാളിലേക്ക് പോയി. പിന്നെ അവിടെ നിന്നായി കളി. കുറച് നേരം അവിടെ ഉള്ള സോഫയിൽ ഒക്കെ കയറി നിരങ്ങി പൂവ് ഒക്കെ പിച്ചി പറിച്ചു കളഞ്ഞു അവൾ ഓടി. വേഗം അവളെ നോക്കാൻ നന്ധേട്ടനോട് പറഞ്ഞു ഞാനും പതിയെ പിന്നാലെ പോയി. ഗസ്റ്റ് റൂമിലേക്ക് ആയിരുന്നു പിന്നെ പോയത്. അവിടെ ഉള്ള സാധങ്ങൾ എല്ലാം തൊട്ടും തലോടിയും പിന്നെ ഏതോ മുറിയിലേക്ക്. പിന്നാലെ നന്ധേട്ടനും അതിന് പിന്നാലെ ഞാനും. റൂമിൽ ഉള്ള ബെഡ് ഷീറ്റ് ഒക്കെ വലിച്ചു തലയിണ ഒക്കെ ദൂരേക്ക് എറിഞ്ഞു. ബുക്ക്‌ ഒക്കെ വലിച്ചു താഴേക്ക് ഇട്ട് അവൾ അവളുടെ കലാപരിപാടികൾ തുടർന്നു. ഒരു മുറി കഴിഞ്ഞു വേറെ ഒരു മുറിയിലേക്ക് അവളുടെ കുറുമ്പ് വ്യാപിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അടുക്കളയിലേക്കും അമ്മയുടെ മുറിയിലേക്കും നന്ദേട്ടന്റെ പൂട്ടി കെടുക്കുന്ന മുറിയിലേക്കും ഞങ്ങൾ പ്രവേശനം നിഷേധിച്ചു. ബാക്കി എല്ലാ മുറിയിലും കേറി ഇറങ്ങി അവൾക്ക് ഒരു കുഴപ്പവും വന്നില്ലെങ്കിലും നന്ദേട്ടൻ ആകെ തളർന്നിരുന്നു.എനിക്ക് മൂന്ന് മുറി ആയപ്പോഴേക്കും മതിയായി. എന്റെ അവസ്ഥ നന്നായി അറിയുന്നത് കൊണ്ട് അടങ്ങി ചുരുങ്ങി പോയി ഇരുന്നു

. ശിവാനിയുടെ പിറകെ ഓടിയത് മുഴുവൻ നന്ദേട്ടൻ ആണ് പുള്ളിയുടെ അവസ്ഥ കണ്ടു എനിക്ക് ചിരിയും വിഷമവും വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പാവം.പിടിക്കാൻ പോയപ്പോൾ ശിവാനിയുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് കുറെ അടിയും കടിയും ഒക്കെ വാങ്ങി കൂട്ടിയിട്ടുണ്ട്. ഇടക്കൊന്നു വന്നു കടിച്ചതിന്റെ പാട് കാണിച്ചു തന്നപ്പോൾ ചിരിയാണ് വന്നത്. പക്ഷെ ചിരിച്ചാൽ ഉള്ള കുഴപ്പം അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് 'കൊച്ചു കുട്ടിയല്ലേ ക്ഷമിക്ക്' എന്നൊക്കെ സമാധാനിപ്പിച്ചു. എന്തായാലും ജനനിയെ സമ്മതിച്ചു. അവള് എങ്ങനെ നോക്കുന്നു ആവോ..ചിലപ്പോൾ എന്റെ കുഞ്ഞും ഇങ്ങനെ ആണെങ്കിലോ.. എല്ലാ മാതാപിതാക്കളും മക്കളെ എങ്ങനെ കഷ്ടപ്പെട്ട് വളർത്തുന്നതാണെന്ന് അന്ന് ഉച്ചയോടെ മനസ്സിലായി. ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നതിനു കുറച് മുൻപ് ആണ് കരയുന്ന ശിവാനിയെയും കൊണ്ട് നന്ദേട്ടൻ വന്നത്. ആള് നന്നായി കിതക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ശിവാനിയുടെ പിന്നെ കള്ള കരച്ചിൽ ആണെന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ മനസ്സിലായി. "എന്താ പറ്റിയെ.." "പൂളിന്റെ അവിടെ ഉള്ള വെള്ളം കണ്ടപ്പോൾ പോരുന്നില്ല. വരാൻ പറഞ്ഞിട്ട് വരാതെ ആയപ്പോൾ ഞാൻ എടുത്തോണ്ട് ഓടി. ഓടിയില്ലേൽ ഈ പെണ്ണ് കടിക്കും." ഞാൻ അപ്പോൾ തന്നെ നന്ദേട്ടന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് ശിവാനിയെ വാങ്ങി.

"എന്തിനാ പൂളിൽ കളിക്കാൻ പോയത്." എന്റെ ആ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി പറയാതെ അവള് നെഞ്ചിൽ പറ്റി ചേർന്ന് കിടന്നു.നന്ദേട്ടന് അത് തീരെ ഇഷ്ടം ഇഷ്ടം ആയില്ലെന്ന് കുശുമ്പിച്ചു പിണങ്ങി നിൽക്കുന്ന ആ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിലായി. ഞാൻ എല്ലാം ചെറു ചിരിയോടെ ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ. എന്നെ സ്നേഹിക്കാനും എന്നോട് കുശുമ്പ് കാണിക്കാനും ഒക്കെ ആരൊക്കെയോ ഉണ്ടെന്ന തോന്നൽ ആയിരുന്നു അപ്പോൾ. തോളിൽ കിടക്കുന്ന ശിവാനിയുടെ പുറത്തു തട്ടി കൊടുക്കുമ്പോൾ ആണ് രാധമ്മ അതിലെ പോയത്. "നീയെന്താടി കൊച്ചിനെ തല്ലുവാണോ.." അതിന്റെ വായിലെ ഉണക്ക വർത്താനം കേട്ട് നാവ് ഒക്കെ അങ്ങ് തരിച്ചു വന്നു. നന്ദേട്ടൻ എന്തോ പറയാൻ പോയപ്പോൾ ആ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വേണ്ടെന്ന് കണ്ണ് കൊണ്ട് കാട്ടി. "ഇങ്ങോട്ട് തായോ ഞങ്ങളുടെ കൊച്ചിനെ. നീ അതിനെ എന്തൊക്കെ ചെയ്യും എന്ന് ആർക്കറിയാം." ഞാൻ തിരിച്ചു ഒന്നും പറയാൻ പോയില്ല. വേഗം ശിവാനിയെ രാധമ്മക്ക് കൊടുത്തു. ശിവാനി രാധമയുടെ കയ്യിൽ എത്തേണ്ട താമസം, അവള് ആ മുഖത്തു ആങ്ങടിച്ചു. കുഞ്ഞി കൈ കൊണ്ട് അടിച്ചത് ആണെങ്കിലും രാധമ്മക്ക് നന്നായി വേദനിച്ചു എന്ന് ആ മുഖ ഭാവം കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിലായി. ചിരി അടക്കി പിടിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ.

രാധമയുടെ മുഖത്തു നോക്കിയാൽ പൊട്ടി ചിരിച്ചു പോവും എന്ന് ഉറപ്പുള്ളത് കൊണ്ട് ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കനേ പോയില്ല.എങ്കിലും ഒന്നര വയസ് മാത്രം പ്രായം ഉള്ള ആ കുഞ്ഞിനോട് എനിക്ക് വല്ലാത്ത ബഹുമാനം തോന്നി.വർഷങ്ങൾ ആയിട്ടും ഞാൻ ചെയ്യാത്ത കാര്യം ഒറ്റ സെക്കന്റ്‌ കൊണ്ടല്ലേ ആ കുഞ് ചെയ്തു തീർത്തത്. രാധമ്മ വേഗം അവളെ എന്റെ കയ്യിലേക്ക് വെച്ചു തന്നു. "ദ പിടിച്ചോ.. കുരുത്തം കെട്ടത്.മൂത്തവരെ ആണോ തല്ലുന്നത്. നല്ല തല്ല് വെച്ചു തരുകയാ വേണ്ടത്." രാധമ്മയുടെ കൈ അവളെ തല്ലാൻ ഓങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ വേഗം അവളെ എന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. "അതെങ്ങനെയാ.. അവളുടെ അല്ലെ മോള്.ഇങ്ങനെയേ വരു.." രാധമ്മ അങ്ങനേ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പോയപ്പോൾ ഞാൻ പെട്ടന്ന് ഇന്നലത്തെ സംഭവം ഓർത്തു.വന്നപ്പോൾ എന്തു കെട്ടിപിടിയും സ്നേഹവും ആയിരുന്നു.ഈ സ്ത്രീ എല്ലാവരോടും ഇങ്ങനെ തന്നെ ആണല്ലേ.. പുറമെ ഉള്ള സ്നേഹം മാത്രമേ ഉള്ളു.. പിന്നെ ഞാൻ ആ ചിന്ത വിട്ട് ശിവാനിക്കും നന്ധേട്ടനും ഒപ്പം ഞാൻ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞതും ശിവാനി വീണ്ടും ഓടാൻ തുടങ്ങി.പിന്നലെ ഓടാൻ നന്ധേട്ടനും.വയ്യാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഹാളിൽ ഇരുന്നതെ ഉള്ളു..

കണ്ണൊന്നു അടഞ്ഞു പോയപ്പോൾ ആണ് ആരോ എന്നെ തൊട്ടത് പോലെ തോന്നിയത്.പെട്ടന്ന് കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ കണ്ടത് മുന്നിൽ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ശിവാനി...!! നന്ദേട്ടനെ കാണാനും ഇല്ല. "മാമ എവിടെ മോളെ.." "വാ.." അവൾ എന്റെ കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചു എങ്ങോട്ടോ നടന്നപ്പോൾ ഞാനും പിന്നാലെ പോയി. നന്ദേട്ടന്റെ മുറി ആയിരുന്നു അത്.പുറം തിരിഞ്ഞു ഇരിക്കുന്ന നന്ദേട്ടനെ ആണ് ആദ്യം കണ്ടത്.ഞാൻ വേഗം അങ്ങോട്ടേക്ക് നടന്നു. തോളിൽ കൈ വെച്ചപ്പോൾ ആണ് നന്ദേട്ടൻ എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത്. ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കണ്ടു എനിക്ക് പെട്ടന്ന് പേടിയും വിഷമവും ആവാൻ തുടങ്ങി.പെട്ടന്ന് ഞാൻ നന്ദേട്ടന്റെ കൂടെ ഇരുന്നു. "എന്താ.. എന്തു പറ്റി നന്ദേട്ടാ.." എന്റെ പരിഭ്രമത്താൽ ഉള്ള ചോദ്യം കേട്ടതും നന്ദേട്ടൻ ഉടൻ എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് തല ചായ്ച് കൊണ്ട് ഉറക്കെ കരഞ്ഞു "എന്താ പറ്റിയെ.." എന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞു വന്നിരുന്നു. നന്ദേട്ടൻ കയ്യിലെ ടാബ് അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് കാണിച്ചു തന്നത്.അതിന്റെ ചില്ല് മുഴുവൻ തകർന്ന് നാശം ആയിരിക്കുന്നു.

നന്ദേട്ടന്റെ ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒന്നായിരുന്നു ആ ടാബ്.ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ചു ഉള്ള പണ്ടത്തെ ഒരുപാട് ഫോട്ടോകൾ അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.നന്ദേട്ടൻ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടത് തകരുന്നതും വേദന തന്നെ ആണ്. "ഞാൻ വാവയെ ഒന്നും ചെയ്തില്ല." വീണ്ടും ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു നെഞ്ചിൽ മുഖം അമർത്തി കരയുന്ന നന്ധേട്ടനോട് ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ആ പുറത്തു തലോടുക മാത്രം ചെയ്തു. പെട്ടന്ന് വലതു ഭാഗത്തു ഒരു തല കൂടി ഇടം പിടിച്ചു.അത് ശിവാനിയുടേത് ആയിരുന്നു.അവളും എന്നോട് പറ്റി ചേർന്നു ഇരുന്നപ്പോൾ ഞാൻ അവളെയും ചേർത്ത് പിടിച്ചു. ലോകം മുഴുവൻ വെട്ടി പിടിച്ച സന്തോഷം തോന്നി എനിക്ക്.വല്ലാത്ത സന്തോഷം.അമ്മ മാത്രം എന്ന് വിചാരിച്ച ഇടത്ത് നിന്ന് എനിക്ക് വേറെയും ഒരുപാട് പേരുള്ള പോലെ.. എല്ലാവരും എന്റെ സ്വന്തം പോലെ.ഇനി എനിക്ക് കൂട്ടായ് എന്റെ കുഞ് കൂടി മതിയെന്ന് തോന്നി.ഒന്നും ഇല്ലായ്മയിൽ നിന്ന് എല്ലാം നെടുമ്പോൾ ഉള്ള അവസരം അനുഭവിച്ചു അറിയുകയായിരുന്നു ഞാൻ അപ്പോൾ....  (തുടരും )

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...