🌻സൂര്യകാന്തി 🌻: ഭാഗം 29

രചന: മിഴി

അതേ..... പ്രണയമായിരുന്നു.... അന്നും..... ഇന്നും.... അവൾ കണ്ണുകൾ മെല്ലെപൂട്ടി മൊഴിഞ്ഞു... അപ്പോഴും ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞുനിന്നത് പരസ്പരം മത്സരിച്ചു പ്രണയിക്കുന്ന തന്റെ അമ്മച്ചിയുടെയും അച്ഛയുടെയും ചിത്രമാണ്.... അതുള്ളിൽ നിറയ്ക്കുന്ന കുളിർമ പുഞ്ചിരിയായി ചുണ്ടിൽ തത്തിക്കളിച്ചു.. പൂട്ടിയ മിഴികൾ തുറക്കവേ മുന്നിൽ തെളിമയോടെ വിഷ്ണുവിന്റെ മുഖം... അതൊന്നുകൂടിയവളിൽ തണുവേകി.. എന്താടോ....? ഒരു പുഞ്ചിരി ? അവൻ പുരികക്കൊടി ഉയർത്തി തിരക്കി. ഏയ്‌... ഞാനെന്റെ അമ്മച്ചിയേയും അച്ഛയെയും ഓർത്തു.. അവൾ അതെ പുഞ്ചിരിയോടെ മറുപടി നൽകി.. മ്മ്... അതുമനസ്സിലായി.. ഒറ്റമോളല്ലേ അപ്പോൾ സ്നേഹം കൂടുമല്ലോ..? ഒരു കൂടപ്പിറപ്പുണ്ടായെങ്കിലെന്നു എപ്പോഴേലും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ലേ ? വിഷ്ണു കൗതുകത്തോടെ തിരക്കി.. പിന്നില്ലാതെ.. ഒത്തിരിവട്ടം... സ്കൂളിൽ കൂട്ടുകാരൊക്കെ ചേച്ചിയെയും ഏട്ടനെയുമൊക്കെ കുറിച്ചുപറയുമ്പോൾ... പേരെന്റ്സ് മീറ്റിങ്ങിൽ അമ്മമാർക്കൊപ്പം എത്തുന്ന കുഞ്ഞു അനിയത്തിയെയും അനിയനെയുമൊക്കെ കൂട്ടുകാർ ഗമയോടെ ലാളിക്കുമ്പോൾ..

ഒക്കെ കൊതിയോടെ നോക്കിനിന്നിട്ടുണ്ട്.. പക്ഷേ.. വീട്ടിലെത്തിയാൽ അതൊക്കെ മൂടിവെയ്ക്കും.. മനപ്പൂർവംമല്ലല്ലോ... എനിക്കുവേണ്ടിയല്ലേ വീണ്ടുമൊരു കുഞ്ഞെന്ന മോഹം അമ്മച്ചിയും അച്ഛയും മാറ്റിവെച്ചത്... അവൾ നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു.. അതെന്താ...? വിഷ്ണു അതിശയത്തോടെ കണ്ണുവിടർത്തി... എനിക്കൊരു പത്തു പതിനൊന്നു വയസാകുന്നവരെ അച്ഛ നാട്ടിൽ ചെറിയ ജോലിയിലൊക്കെയാണ് പിടിച്ചുനിന്നത്..പ്രത്യേകിച്ച് അടുപ്പക്കാരോ ഒന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല... എന്നെ അമ്മ ഗർഭം ധരിച്ചപ്പോഴും പ്രസവിച്ചപ്പോഴുമൊക്കെ നോക്കിയതും ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൂട്ടിരുന്നതൊക്കെ അച്ഛയാണ്.... അന്നത്തെപ്പോലെയല്ലല്ലോ എന്നെക്കൂടി സമാധാത്തോടെ ഏൽപ്പിച്ചുപോകാൻ ഒരിടമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് സാവകാശം കുറച്ചുകൂടി പക്വതയെത്തിയിട്ടു മതിയെന്ന് കരുതി... പക്ഷേ.... പിന്നീട് അവർക്കാ ആഗ്രഹം നിറവേറിയില്ല..... മുഖത്തെ വിഷമം പുഞ്ചിരിയുടെ മൂടുപടമണിഞ്ഞു മറച്ചുകൊണ്ടവൾ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു... വിഷ്ണുവും നോക്കിക്കാണുവായിരുന്നു കുറുമ്പും ചൊടിപ്പും നിറഞ്ഞിരുന്ന പെണ്ണിന്റെ ഭാവമാറ്റം..

അല്ലെങ്കിലും താനും പലപ്പോഴും ഇതുപോലെ ഉള്ളിലെ സങ്കടങ്ങൾക്കുമേൽ മറതീർത്തഭിനയിക്കാറുണ്ടല്ലോ.. നല്ല വൃത്തിയായി.. ആഹ്... പോട്ടെടോ... ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലല്ലോ..? അവൻ എഴുന്നേറ്റിരുന്നുകൊണ്ട് അവളെ നോക്കി.. ആരുപറഞ്ഞു കാര്യമില്ലെന്ന്... ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് രണ്ടാളോടും ഇപ്പോഴും കുഞ്ഞാവയ്ക്കായി ഞാൻ വെയ്റ്റിംഗ് ആണെന്ന്.. ഒരു കണ്ണടച്ചുകൊണ്ടവൾ തൊടിയിലേക്കിറങ്ങി.. പെണ്ണിന്റെ പറച്ചിൽകേട്ട് അവന്റെ തലയിലെ കിളികളെല്ലാം കൂടുവിട്ടു ദേശാടനത്തിന് പോയി.. പോയ കിളികളെ തിരികെവിളിചേത്തുമ്പോഴേയ്ക്കും സ്വാതി തെക്കേതൊടിയിലായി അച്ഛനും അമ്മയുമുറങ്ങുന്ന മണ്ണിലെത്തിയിരുന്നു. സ്വാതിയ്ക്കു പിന്നിലായി വിഷ്ണു നിന്നു.. ഇരുവരും നിമിഷങ്ങളോളം മൗനമായി അസ്തിത്തറയിലേയ്ക്ക് മിഴിനാട്ടി... വിഷ്ണു... സ്വാതി നിശ്ശബ്ദതയെ ഭേദിച്ചു.. മ്മ്... എനിക്ക് ഇഷ്ടം തോന്നാ തന്നോട്.. ശ്വാസം പിടിച്ചുകൊണ്ടു തുടികൊട്ടുന്ന നെഞ്ചിനെ പണിപ്പെട്ടടക്കി സ്വാതി പറഞ്ഞു.. സ്വാതിയുടെ നാവില്നിന്നും കേട്ട വാക്കുകളിൽ സ്വയം മറന്നവൻ നിന്നു..

അടുത്തറിഞ്ഞ നാൾമുതൽ ഉള്ളിൽ തോന്നിയതാണ്.. പക്ഷേ.. പറയാൻ ധൈര്യമുണ്ടായില്ല.. സ്വന്തമെന്നു പറയാനോ കൈപിടിച്ചേൽപ്പിക്കാനോ ആരുമില്ലാത്തവനാണ്.. ഈ ഏകാന്ത പതികന്റെ കൈയിൽ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ എങ്ങനെ വിശ്വസിപ്പിച്ചേൽപ്പിക്കും വീട്ടുകാർ... അവൻ നെടുവീർപ്പോടെ ഓർത്തു.. വിഷ്ണു... സോറി..... ആദ്യമായി തോന്നിയ ഇഷ്ടമാണ്.. ഒരു സുഹൃത്തെന്ന നിലയിൽ നിന്നോട് ഉള്ളിലുള്ളത് പറയാതെ മൂടി വെയ്ക്കാൻ തോന്നിയില്ല.. പ്ലീസ്... ഇതിന്റെ പേരിൽ എന്നോട് മിണ്ടാതിരിക്കരുത്.. അവൾ അപേക്ഷപോലെ അവനെ ചെരിഞ്ഞു നോക്കി... അസ്തിത്തറയിലേയ്ക്ക് ദൃഷ്ടിയൂന്നി നിൽക്കുന്ന മിഴികളിൽ നനവൂറിയതെന്തിനെന്നവൾക്ക് പിടികിട്ടിയില്ല.. ഞാൻ പറഞ്ഞതിഷ്ടപ്പെടഞ്ഞോ..? അതോ പലപ്പോഴും അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടുള്ള തന്നോടുള്ള ഇഷ്ടം കൊണ്ടോ ? അവൾ അവനതന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു. പിടിതരാത്തൊരു സമസ്യായി സ്വാതിയ്ക്കു വിഷ്ണു മാറി.. വിഷ്ണു..... എന്തേലുമൊന്നു പറയ്.. അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ഒന്ന് ദേഷ്യപ്പെടുകെങ്കിലും ചെയ്യ്.. സ്വാതി... നീയൊരു നല്ല പെൺകുട്ടിയാണ്..

അച്ഛയുടെയും അമ്മച്ചിയുടെയും സ്വപ്നം.. ഒരിക്കൽ പ്രണയത്തിലൂടെ ഒന്നായവർ.. പക്ഷേ..... അന്ന് നഷ്ടപ്പെട്ട ബന്ധങ്ങളുടെ കണക്കുകൾ ഇപ്പോഴും ഉള്ളിൽ കാണും.. നീ പറഞ്ഞതുപോലെ ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ നിസ്സഹായത തന്റെ മകൾക്കെങ്കിലും വരരുതെന്നവർ ആശിക്കുന്നുണ്ടാകും.. വിഷ്ണു ഒന്നുനിർത്തി സ്വാതിയെ നോക്കി.. തന്റെ മുഖത്തേയ്ക്കു ദൃഷ്ടിയൂന്നി നിശ്ചലയായി നിൽക്കുന്നവളെ നോക്കി അവൻ തുടർന്നു.. സ്വാതിയിലപ്പോൾ അവനെന്താണ് പറയാൻ പോകുന്നതെന്ന ചിന്തയായിരുന്നു.. എനിക്ക് നിന്നെ ഒരുപാടിഷ്ടമാണ് സ്വാതി.. അത് പ്രണയമാണോയെന്നറിയില്ല... ഓരോവട്ടം കാണുമ്പോഴും കൂടെത്തന്നെ നിൽക്കാൻ തോന്നും.. ഉള്ളതിനും ഇല്ലാത്തതിനുമൊക്കെ അടിയിടുന്നത്.. ദേഷ്യം വരുമ്പോൾ ചുവക്കുന്ന ഈ മൂക്കിൻതുമ്പും കവിളുകളും കൊതിയോടെ നോക്കിനിൽക്കാനാണ്.. പക്ഷേ... എനിക്ക് നിന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ അർഹതയില്ല സ്വാതി.. കണ്ടില്ലേ... കൈപിടിച്ചു ചേർക്കേണ്ടവർ ദാ... ഇവിടെ ഉറങ്ങിക്കിടക്കാണ്...

വിഷ്ണു നിലത്തേയ്ക്കൂർന്നു മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നുകൊണ്ടു അസ്തിത്തറയിൽ തഴുകി... കൂടെക്കൂട്ടിയാൽ പോലും ഈ നാലുകെട്ടും തൊടിയും മാത്രമേ കാണുള്ളൂ കൂട്ടിന്.. ഇതുവരെ ജീവിതത്തിൽ നിനക്ക് അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്ന ഒറ്റപ്പെടലുകളിനെക്കാൾ ഭീകരമായ അവസ്ഥകളെ കിട്ടാനും പോകുന്നുള്ളൂ... അതൊക്കെയറിഞ്ഞുകൊണ്ട് നിന്നെ ഞാൻ എങ്ങനെ കൂടെ കൂട്ടും സ്വാതി... അവസാനവാചകമെത്തിയപ്പോഴേയ്ക്കും വിഷ്ണു വിങ്ങിപ്പോയിരുന്നു.. സ്വപ്‌നങ്ങൾ വിരൽത്തുമ്പിലെത്തിപ്പിടിച്ചിട്ടു കൈവിട്ടുപോകുന്ന അവസ്ഥ... അതെത്ര ഭീകരമാണെന്നറിയുകയായിരുന്നവൻ... എന്നാൽ ഉള്ളിലെ സ്നേഹത്തെ.... ആർത്തലയ്ക്കുന്ന മാരിയെ... തടഞ്ഞുവെയ്ക്കാൻ പണിപ്പെടുന്ന വിഷ്ണുവിനെയോർത്തായിരുന്നു സ്വാതിയുടെ ഉള്ളൂലഞ്ഞത്.. അവനടുത്തായി മെല്ലെയിരുന്നവൾ ആ ചുമലിൽ കൈചേർത്തു... അപ്പോൾ വിഷ്ണുവിന് എന്നോടുള്ളത് പ്രണയമല്ലേ....? ഈ ഉള്ളിൽ എന്നോടൊരു തരിമ്പും ഇഷ്ടമില്ലേ..? അവൾ വലംകൈയാൽ അവന്റെ നെഞ്ചോരം ചേർത്തുകൊണ്ട് തിരക്കി... ഇഷ്ടം.... അതുള്ളതുകൊണ്ടല്ലേ പെണ്ണേ.. കൈവെള്ളയിലെത്തിയ പൂമ്പാറ്റയെ പറത്തിക്കളയുമ്പോലെ നിന്നെ ഞാൻ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ അടർത്തിമാറ്റുന്നത്...

എന്നിട്ടുമെന്താണവൾ പറയുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാകാത്തപോലെ സ്വാതിയെതന്നെ മിഴിയുയർത്തി നോക്കി.. എന്റെ കൈകളിലൂടെ ഉള്ളിലാകെ നിറയുകയാണ് വിഷ്ണു.. നിന്റെ നെഞ്ചിലെ തുടിപ്പ്...... ഈ നെഞ്ചിലിപ്പോൾ.... ഈ സ്വാതിയോടുള്ള സ്നേഹം മാത്രമേയുള്ളൂ.... അപ്പോൾപിന്നെ ഞാൻ ഒറ്റപ്പെടുന്നതെങ്ങനാടോ... അവൾ നോട്ടം ഒന്നുകൂടി അവനിലേയ്ക്കുറപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. സ്വാതി... ഒരാവേശത്തിന് നമുക്ക് പ്രണയിക്കാം.. പക്ഷേ.. അതുനാളെ നിന്റെ അച്ചയെയും അമ്മയെയും സങ്കടപ്പെടുത്തിയാൽ... നിനക്ക് താങ്ങാനാകുമോ ? പക്ഷേ.... നഷ്ടപ്പെടാൻ ഒന്നുമില്ലാതെ കഴിയുന്നവനാ ഞാൻ.. ആ എനിക്ക് ഉള്ളറിഞ്ഞു ആഗ്രഹിച്ചിട്ടു പിന്നീട് നിന്നെ നഷ്ടമായാൽ.. ഇല്ല... സഹിക്കാൻ കഴിയില്ലെടോ... അവൻ ആ ഓർമയിൽ തല വെട്ടിച്ചു.. മ്മ്... അപ്പോൾ വിഷ്ണു എന്റെ സ്നേഹം വെറും അട്രാക്ഷൻ ആയാണോ കരുതുന്നത്... ശരിയാണ്.. വെറും രണ്ടു മാസത്തെ പരിചയം പ്രണയമായെന്നു ഞാൻ വിളിച്ചുപറയുമ്പോൾ താനെങ്ങനെ വിശ്വസിയ്ക്കാനാണല്ലേ..? അവൾ തന്റെ കൈകൾ മെല്ലെ പിൻവലിച്ചു.. ഉള്ളിലെന്തോ വീണുടയുംപോലെ നൊന്തുപോയവൾക്ക്.... സ്വാതി.... സ്വാതി നീ എന്നെ ചതിക്കുമെന്നോ...

ഉപേക്ഷിക്കുമെന്നോയല്ല ഞാൻ പറഞ്ഞത്... പക്ഷേ... പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ നൊമ്പരങ്ങൾ... ആഗ്രഹങ്ങൾ.. അതൊക്കെയൊരു പാർശ്വമായി നമ്മെ വരിഞ്ഞു മുറുകുമ്പോൾ... പിരിയേണ്ടി വന്നാലോയെന്ന ഭയമാടോ.. അവൻ ദയനീയമായവളെ നോക്കി.. ഒരിക്കലും പ്രണയിക്കരുതെന്നു എന്റെ അച്ഛയുമമ്മച്ചിയും പറഞ്ഞിട്ടില്ല... പക്ഷേ... ആ സ്നേഹം പക്വതയുള്ളകണമെന്നേ അവർ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ... ഇരുവർക്കും... അവൾ താഴേയ്ക്ക് മിഴിനാട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. എടോ.... എന്നെ തനിയ്ക്ക് എങ്ങനെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയുന്നു...? അവളുടെ കൈകൾ നെഞ്ചോടു ചേർത്തവൻ ചോദിച്ചു.. നീയൊരു ആഴക്കടലാണ്.... നിന്റെ പ്രണയം അതിലലതല്ലുന്ന കവിതയും... കാതടുപ്പിച്ചാൽ മാത്രം കേൾക്കാൻ കഴിയുന്ന ശംഖു പോലെ നിഗൂഢമായ വരികളാൽ കോർത്തൊരു കവിത... അതിലെ അക്ഷരങ്ങളായി.... നിന്നിൽമാത്രം തുടങ്ങിയോടുങ്ങുന്നൊരാ... കവിതയായാൽ മതിയെനിക്ക്... ആ മിഴികളിൽ തുളുമ്പുന്ന കണ്ണീരിൽ തെളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന പ്രതിബിംബത്തെ മനസ്സിലാവാഹിച്ചുകൊണ്ടവൾ മന്ത്രിച്ചു..

എന്നിലെ മഴയും പേമാരിയും നീയായാൽ മതി സ്വാതി... കാലത്തിന്റെ ചിറകിലേറി കാറ്റിലും മഴയിലും... വെയിലിലും നമുക്കിങ്ങനെ പാറിപ്പറന്നങ്ങു പോകാം... വിഷ്ണു അവളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്തുപിടിച്ചു.. അപ്പോഴേ.... എന്നോട് പറയ്‌... അവൻ ഉള്ളിലെ സന്തോഷത്തിരയടക്കി അൽപ്പം കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞു.. എന്ത്...? ഐ ലവ് യൂ ന്ന്... അയ്യടാ.. ഒരു ലാലേട്ടൻ ഫാൻ വന്നിരിക്കുന്നു.. ഞാനെ മമ്മൂക്കാ ഫാനാ... സ്വാതി കുറുമ്പൊടെ മുഖം തിരിച്ചു... അവൻ കണ്ണിറുക്കിക്കാട്ടി പറഞ്ഞു.. അവൾ എന്താണെന്ന രീതിയിൽ പുരികം ചുളിച്ചു.. അല്ല... പഠിച്ചിട്ടില്ലേ.... Opposite poles attracts each other.... ഒഹ്ഹ്ഹ്... മനസ്സിലായി.. അപ്പോൾ നമ്മൾ പൊളിക്കും വിഷ്ണു... സ്വാതി വലതുകൈമുഷ്ടി ചുരുട്ടി അവന്റെ നെഞ്ചിലൊന്നു മുട്ടിച്ചു.. ആഹ്... വിഷ്ണു നെഞ്ചിൽ കൈപൊത്തി അവളെ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി.. ഇക്കണക്കിനാണേൽ നീയെന്നെ പൊളിച്ചടുക്കുമല്ലോടീ... ദേ.. ഇങ്ങനെ ഇടിച്ചെന്റെ നെഞ്ചിൻകൂട് തകർന്നു ഞാനെങ്ങാനും തട്ടിപ്പോയാൽ.. പെണ്ണേ നീ വഴിയാധാരമാകും...

ഏകദേശം അനാഥനെപ്പോലാണേ എന്റെ ജീവിതം... വിഷ്ണു തമാശയ്ക്കാണ് പറഞ്ഞതെങ്കിലും സ്വാതിയ്ക്കു ഉള്ളിലൊരു നോവയപ്പറഞ്ഞത് തോന്നി... ഇനിയീ ഏകാന്തത... അനാഥത്വം അവന് ഉണ്ടാവാതെ നോക്കണമെന്നവൾ ആശിച്ചു.. മ്മ്.. ഇയാളിവിടെ ചളിച്ച കോമഡി അടിച്ചിരുന്നോ... ഞാൻ പോവാ... എനിക്കെ പോയിട്ട് നൂറുകൂട്ടം പണിയുണ്ട്... സമയം കൊറേയായി... അവൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നടന്നു... അൽപ്പം നടന്നിട്ട് പയ്യെതിരിഞ്ഞവൾ വിഷ്ണുവിനെ നോക്കി... തന്നെനോക്കി നിൽക്കുന്നവനടുത്തേയ്ക്കോടി എത്തിയവൾ കൈകൾക്കോർത്തു അസ്തിത്തറയിലേയ്ക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.. വിഷ്ണു.. ഐ ലവ് യൂ... ആൻഡ് ലവ് ടു ബി വിത്ത്‌ യൂ ടിൽ മൈ ഡെത്ത്.. അവൾ മെല്ലെ മൊഴിഞ്ഞു. ഇത് ഇവിടെ നമ്മുടെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും സാക്ഷിയാക്കി പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു.. സ്വാതിയുടെ വാക്കുകൾ തന്റെ മനസ്സറിഞ്ഞെന്നോനമായപ്പോൾ അവന്റെ ഉള്ളവും നിറയുകയായിരുന്നു....... കാത്തിരിക്കുക...💕

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക