🌻സൂര്യകാന്തി 🌻: ഭാഗം 63

രചന: മിഴി

അമ്മേടെ ചക്കര വാവയല്ലേ... മുത്തുക്കിളിയല്ലേ... ദാ.. ഇച്ചിരി.. ഇച്ചിരിക്കൂടെ കഴിക്ക്.. തൈര് ഒഴിച്ച് കുഴച്ച ചോറ് അവിയലും കൂട്ടി റിച്ചു മോൾക്ക്‌ കൊടുക്കുവാണ് കാന്തി.. ഇന്ന് ഉച്ചയോടടുത്താണ് അവർ മടങ്ങിയെത്തിയത്.. സൂര്യൻ വന്നപടി കോളേജിലേയ്ക്ക് പോയതാണ്. അമ്.. അമ്മാ... കുഞ്ഞ് കാന്തിയുടെ മുഖത്ത് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് മുത്തുകയും പിടിയ്ക്കുകയുമൊക്കെ ചെയ്യുന്നുണ്ട്.. ചോറിന്റെ അംശം അവളുടെ കവിളിലും മുഖത്തും പറ്റിയിരിപ്പുണ്ട്.. മുകളിൽ നിന്നു കുറേ സമയം വിദ്യ ഇതൊക്കെ നോക്കി നിന്നു. ഇപ്പോൾ കാന്തിയെയും റിച്ചു മോളെയും കണ്ടാൽ അമ്മയും മകളും ആണെന്നെ പറയുള്ളൂ. അത്രയ്ക്ക് അടുപ്പമാണ്.. അന്ന് ഡിവോഴ്സ് കൊടുക്കുന്ന സമയത്ത് ജിത്തേട്ടൻ റിച്ചുമോളെ തനിക്കു തരണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ മടിയേത്തും കൂടാതെ നൽകി. എന്നെക്കാളും നന്നായി അവളെ നോക്കാൻ അച്ഛന് തന്നെയാണ് കഴിയുകയെന്നു അറിയാമായിരുന്നു. ജിത്തേട്ടൻ വീണ്ടും വിവാഹം കഴിച്ചെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ആദ്യം സന്തോഷം തോന്നി..

ഞാൻ കാരണം നശിച്ച ജീവിതമാണ്. അതു നന്നായിരിക്കണമെന്ന് ഒരുപാട് പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ പുതിയ ആൾ റിച്ചുമോളെ അവഗണിക്കുമെന്ന് ദയ പറഞ്ഞപ്പോൾ അത് ശരിയാണെന്ന് തോന്നി.. എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ജിത്തേട്ടനെപ്പോലെ കുഞ്ഞിൽ അവകാശം അവൾക്കുണ്ടല്ലോ.. സരോഗേറ്റ് എന്ന് പറയാമെങ്കിലും റിച്ചുമോളുടെ ശരീരത്തിൽ ഓടുന്ന ചോര... ആ ജീവനെ ഭൂമിയിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുവന്നത് ദയയല്ലേ.. അപ്പോൾ ആ അമ്മ മനസ്സിന്റെ ദുഃഖം കാണാൻ വയ്യാഞ്ഞാണ് കുഞ്ഞിനെ കൂടെ കൂട്ടാനായി ഈ വരവ്.. പക്ഷേ.. ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ കാന്തിയുടെ സ്നേഹം കണ്ടപ്പോൾ... അവളിൽ നിന്നും തട്ടിപ്പറിക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല.. വിദ്യയാകെ ധർമ സങ്കടത്തിലായി.. പ്രസവം കഴിഞ്ഞു ഒരു മാസം പോലും തികച്ചു കുഞ്ഞിന് ഫീഡ് ചെയ്തിട്ടില്ല ദയ.. കുഞ്ഞിനെ പിരിഞ്ഞതിന്റെ ഒരു വിഷമവും കാട്ടിയിട്ടില്ല.. അതൊക്കെ ഒരു കരടായി ഉള്ളിൽ കിടക്കുന്നുണ്ട്.. കുഞ്ഞിനെ കഴിപ്പിച്ചു പുറത്തു ടാപ്പിൽ നിന്നുതന്നെ വായും മുഖവും കഴുകിച്ചു...

പാത്രം കഴുകി അതിലെ വെള്ളം തെങ്ങിൻ തടത്തിൽ നിൽക്കുന്ന ചീരയ്ക്ക് കുടഞ്ഞു തിരിഞ്ഞപ്പോഴാണ് പുറകിൽ തങ്ങളെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന വിദ്യയെ കണ്ടത്.. ഇവിടെ വന്നിട്ട് ഇതുപോലൊരു കൂടിക്കാഴ്ച തനിച്ചു ആദ്യമായാണ്.. വന്ന അന്ന് സൂര്യനെയും കുഞ്ഞിനേയും ഉപേക്ഷിച്ച ക്രൂരയായ അമ്മയുടെ മുഖമായിരുന്നു വിദ്യയിൽ കണ്ടിരുന്നത്.. എന്നാൽ എല്ലാം അറിഞ്ഞപ്പോൾ ശരിക്കും സഹതാപമാണ് തോന്നുന്നത്.. സ്നേഹത്താൽ ചതിക്കപ്പെടുന്നൊരുവൾ... ജീവിതത്തിൽ നമ്മളൊരിക്കലും ചതിക്കില്ലെന്നു വിശ്വസിക്കുന്ന ചിലരുണ്ടാകില്ലേ... അവർ തന്നെ നമ്മെ പറ്റിക്കുകയാണെന്നറിഞ്ഞാൽ.. നമുക്ക് മുന്നിൽ തകർത്തു അഭിനയിക്കുകയാണെന്നറിഞ്ഞാൽ... എങ്ങനെ സഹിക്കാനാകും... തന്റെ സ്നേഹവും അവസ്ഥയും... ദയ മുതലെടുക്കുകയാണെന്നറിയുന്ന നിമിഷം.. വിദ്യയുടെ ഉള്ളം അതെങ്ങനെ താങ്ങുമെന്ന ആശങ്കയാണ് കാന്തിയിലപ്പോൾ നിറഞ്ഞത്.. ഒരു ചെറു ചിരി നൽകി കാന്തി കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു മുറ്റത്തൂടെ നടന്നു...

അകത്തു കയറിയാൽ പെണ്ണ് കരയുമെന്നു അറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് കാഴ്ചകൾ കാണിച്ചു നടന്നു.. അപ്പോഴും പുറകിൽ വിദ്യയുടെ സാന്നിധ്യം കാന്തി അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. കാന്തി... ചെമ്പരത്തി ഇലയിൽ പിടുത്തമിട്ട കുഞ്ഞിന് ഒരു ഇല പിച്ചിയെടുത്തു നന്നായി തുടച്ചു കൊടുത്തുകൊണ്ടവൾ വിദ്യയുടെ വിളിക്ക് കാതോർത്തു... എടോ തനിക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ....? ഏയ്‌.. എന്തിന്... പിന്നെയും നിങ്ങളുടെ ഇടയിൽ ഒരു കരടായി വന്നുവെന്നു തോന്നിയോ..? വിദ്യ മടിച്ചു മടിച്ചു തിരക്കി. അവർ വന്നു തൊട്ടടുത്ത ദിവസം തന്നെ കാന്തിയും സൂര്യനും യാത്ര പോയത്.. താൻ ഇനിയും പ്രശ്നമുണ്ടാക്കുമോയെന്ന ഭയത്താലാണോയെന്നു വിദ്യ ഭയന്നിരുന്നു.. വിച്ചു അത് സൂചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.. ഏയ്.. ഇല്ല ചേച്ചി... ഇത് ചേച്ചിയുടെ കൂടി വീടല്ലേ.. എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും ചേച്ചിയ്ക്കിവിടെ വരാമല്ലോ...

എത്ര നാള് വേണമെങ്കിലും നിൽക്കാം.. അതിനു എനിക്ക് സന്തോഷമേയുള്ളൂ.. കാന്തി വിദ്യയോടായി പറഞ്ഞു.. ജിത്തേട്ടനോട് ഞാൻ കാണിച്ചതൊക്കെ തെറ്റായിരുന്നു.. അത്.. എനിക്ക്... വാക്കുകൾ മുഴുമിപ്പിക്കാനാകാതെ കാന്തിയോട് എന്തു പറയുമെന്നറിയാതെയവൾ തല കുനിച്ചു.. ചേച്ചിയുടെ അവസ്ഥ എനിക്ക് മനസ്സിലാകും.. എന്നിരുന്നാലും സാറിനോട് ഒന്നു പറയാമായിരുന്നു.. കുഞ്ഞിയുടെ സന്തോഷമാണ് എന്റെയുമെന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന ആളാ.. ആർക്കു മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ജിത്തേട്ടന്റെ കുഞ്ഞിയെ ആൾക്ക് മനസ്സിലായേനെ... കുറച്ചു താമസിച്ചായാലും ആശിച്ച പോലൊരു ജീവിതം കിട്ടിയേനേ.. ചേച്ചിയെ ഞാൻ കുറ്റപ്പെടുത്തിയതല്ല കേട്ടോ... സാറിന്റെ മനസ്സ് ഒരുപാട് വിഷമിച്ചിട്ടുണ്ട്... നിങ്ങളുടെ സ്വാർത്ഥതയുടെ ഫലം അനുഭവിച്ചത് ദാ.. ഈ പൊടികുഞ്ഞാണ്..

. റിച്ചുമോളെ കവിളിൽ തഴുകി ഒന്നുകൂടി നെഞ്ചോടു ചേർത്തവൾ... റിച്ചുമോളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കെ വിദ്യയ്ക്ക് നെഞ്ച് വിങ്ങി.. ശരിയാണ് കാന്തി പറഞ്ഞത്.. ഞങ്ങളുടെ സ്വാർത്ഥതയുടെ ഫലമാണ് റിച്ചുമോൾ.. എന്നായാലും ഒരുമിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് അറിയാമായിരുന്നിട്ടും ഒരു കുഞ്ഞു ജീവനെക്കൂടി ഈ നാടകത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി.. " നിങ്ങളുടെ സ്വാർത്ഥതയുടെ ഫലം അനുഭവിച്ചത് ദാ.. ഈ പൊടികുഞ്ഞാണ്..." കാന്തിയുടെ വാക്കുകൾ മനസ്സിൽ നിറയെ ഒരുവേള കുഞ്ഞവൾക്ക് ഭാരമാണോയെന്ന് ചിന്തിച്ചു വിദ്യ.. എന്നാൽ കാന്തി ഉദ്ദേശിച്ചത് വിദ്യയെയും ദയയെയുമായിരുന്നു.. തെറ്റ് തന്നെയാണ് കാന്തി.. സമ്മതിക്കുന്നു... ഒരിക്കലും ഒരു പുരുഷനെ ജീവിതത്തിൽ കൂടെ കൂട്ടാനാകില്ലെന്നു അറിയാമായിരുന്നിട്ടും അതൊക്കെ മറച്ചു വെച്ചെന്റെ ജിത്തേട്ടനെ വിവാഹം കഴിച്ചു.. ശേഷം അതൊക്കെ തുറന്നു പറഞ്ഞു ആ മനുഷ്യന്റെ ഹൃദയം തകർത്തു.. അറിയാം... ഒരിക്കലും പൊറുക്കാൻ കഴിയാത്ത പാപമാണ്.. പക്ഷേ.. പറ്റിപ്പോയി..

അതിലും വലിയൊരു തെറ്റാണ് റിച്ചു മോളോട് ഞാൻ ചെയ്തത്.. അതിൽ ജിത്തേട്ടന് പങ്കില്ല.. സരോഗസിയും മോളുടെ ജനനവുമൊക്കെ എന്റെ മാത്രം തീരുമാനങ്ങളായിരുന്നു.. എന്നും കുഞ്ഞിയ്ക്കുവേണ്ടി ത്യാഗിയായ ഏട്ടൻ ആ പൃതുത്വവും ഏറ്റെടുത്തു.. എല്ലാം ഏറ്റുപറയുമ്പോഴും ഒരു വാതിലിനപ്പുറം ഇതെല്ലാം കേട്ടുനിൽക്കുന്ന സ്വന്തം കൂടപ്പിറപ്പിനെ വിദ്യ കണ്ടില്ല .. ഉള്ളിൽ ഇതുവരെയും അടക്കിവെച്ച വീർപ്പുമുട്ടലുകളൊക്കെ കാന്തിയ്ക്കു മുൻപിൽ ഇറക്കിവെയ്ക്കുമ്പോൾ പരിസരം പോലും മറന്നു പോയിരുന്നവൾ... നിങ്ങൾക്ക് രണ്ടാൾക്കും മുൻപിൽ പുതിയൊരു ജീവിതമുണ്ട്.. ഈ കഴുത്തിൽ ഒരു താലി ചാർത്തിയ ബന്ധം മാത്രമേയുള്ളൂ ഞാനും ജിത്തേട്ടനും തമ്മിൽ.. ദാമ്പത്യ സുഖം എന്താണെന്നോ...? ഒരു ഭാര്യയുടെ സ്നേഹമോ ഒന്നും ലഭിച്ചിട്ടില്ല... എല്ലാം നീയാണ് ആൾക്ക് നൽകേണ്ടത്..

എത്രയൊക്കെ ആയാലും ഈ പുതു നിമിഷങ്ങളിൽ റിച്ചു മോൾ നിങ്ങൾക്കൊരു തടസമാകും.. അതുകൊണ്ട്... ബാക്കി പറയാതെ വിദ്യ കുഞ്ഞിന് നേരെ കൈനീട്ടി... ഉറക്കം വരുന്നതിന്റെ വാശിയുമായിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞ് നോക്കാതെ മുഖം തിരിച്ചു.. കാന്തി വിദ്യയുടെ വാക്കുകൾ ബാക്കിയെന്തെന്ന ചോദ്യത്തിൽ നോക്കി.. അതുകൊണ്ട് മോളേ ഞങ്ങൾക്ക് തരണം.. ഞങ്ങളുടെ സ്വാർത്ഥത ഒരിക്കലും നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലൊരു കരടായി അവശേഷിക്കാൻ പാടില്ല.. ഏയ്... ചേച്ചിയെന്താ ഉദ്ദേശിക്കുന്നെ.. ഇവളെ തരാനോ..? ഇല്ലായെന്ന പോൽ കാന്തി തല ചലിപ്പിച്ചു.. ഇവള്.. ഇവളെന്റെ പൊന്നുമോളാണ്... സൂര്യൻ സാറിന്റെ ഭാര്യയാകുന്നതിനും മുൻപേ ഇവളുടെ അമ്മയായവളാണ് ഞാൻ.. ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ വെളിച്ചവും പ്രതീക്ഷയും ഈ പൊന്നു മോളാണ്..

അവളെങ്ങനെയാണ് ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ കരടാകുന്നത്.. പ്ലീസ്... ഇനിയും എന്റെ കുഞ്ഞിനെ... ചോദിക്കരുതേ... അപേക്ഷപോലെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കാന്തി കുഞ്ഞുമായി അകത്തേയ്ക്ക് ഓടി.. വാതിൽക്കൽ നിന്ന വിച്ചു കേട്ടതൊക്കെയും വിശ്വസിക്കാനാകാതെ ഹാളിലെ സോഫയിലേയ്ക്കിരുന്നു.. കാന്തിയാകട്ടെ വിച്ചുവിനെ ഒന്നുനോക്കി കൂടിയില്ല.. കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ടു എവിടേലും ഓടിയോളിക്കാനാണ് തോന്നിയത്.. കാന്തിയ്ക്കു പുറകെ ഹാളിലേയ്ക്കെത്തിയ വിദ്യ തലകുനിച്ചിരിക്കുന്നവനെ കണ്ടു അമ്പരന്നു.. ആ ഇരിപ്പിൽ തന്നെയറിയാം എല്ലാം കേട്ടുവെന്നു... മുഖം മറച്ചിരിയ്ക്കുന്ന കൈവിരലുകൾക്കിടയിൽക്കൂടി കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ ഒഴുകിയിറങ്ങുന്നുണ്ട്..

ആ അവസ്ഥയിൽ വിച്ചു എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുമെന്ന ഭയമായിരുന്നു വിദ്യയിൽ.. താൻ ജീവിതത്തിൽ ഒരുപാട് ഭയന്ന നിമിഷം.. ഈ നിമിഷം ഇവൻ തന്നെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞാൽ... അതോർക്കാൻ കൂടി വയ്യാതായി അവൾക്ക്.. എങ്കിലും രാഗിണിയൊഴികെ എല്ലാവരും സത്യമറിഞ്ഞല്ലോ.. തന്റെ സത്വം അറിഞ്ഞല്ലോ..? ഇനിയെങ്കിലും അഭിനയമില്ലാതെ ജീവിക്കാം.. വിദ്യ ഓർത്തു... വിച്ചൂവിനുള്ളം ജിത്തേട്ടനെയോർത്തു ഉരുകുകയായിരുന്നു... തന്റെ ഇച്ചേച്ചി കാരണം ഇന്നീവിതമായ അവന്റെ ജീവിതം..... ഛെ.. താനൊന്നും അറിയാതെ പോയല്ലോ... അവൻ പരിതപിച്ചു..... കാത്തിരിക്കുക...💕

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക