🌻സൂര്യകാന്തി 🌻: ഭാഗം 66

രചന: മിഴി

പെണ്ണിന് മാത്രമല്ല സ്വന്തം ശരീരത്തിലും മാനത്തിലും വിലയുള്ളത്.. ഏതൊരു ആണിനും ഉണ്ട്.. മനസ്സറിഞ്ഞു വേണം ഒരു പങ്കാളിയുമായി ജീവിതം പങ്കുവെയ്ക്കാൻ.. അല്ലാതെ നിന്നെപ്പോലുള്ളവളുമാരുടെ വെറും കാമത്തിനായി കൂട്ടുനിന്നാൽ എന്റെ മകൾക്കു മുൻപിൽ പോലും എനിക്ക് അസ്തിത്വമുണ്ടാകില്ല.. സൂര്യന്റെ വാക്കുകൾ ഇപ്പോഴെന്നപോൽ തെളിമയോടെ കർണ്ണപടത്തിലലയടിക്കുന്നത് ദയയറിഞ്ഞു.. ♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️ ഇന്ന് ഈ കുഞ്ഞ് സൂര്യന്റെ പ്രാണനാണ്.. ഇവളിലൂടെതന്നെ അവനിലേയ്ക്കെത്താൻ പ്രയാസമൊന്നുമില്ല.. അടുത്ത ആഴ്ച തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ എനിക്കൊപ്പം കുഞ്ഞുമുണ്ടാകും.. അധികം വൈകാതെ അച്ഛനും.. ഉള്ളിലെ ആഗ്രഹം അടങ്ങാത്ത ത്വരയായി മുഖത്ത് ചുവപ്പ് പടർത്തി .. കുളിച്ചിറങ്ങിയ കാന്തി കാണുന്നത് കുഞ്ഞിന്റെ കാലിൽ തഴുകി ഓർമയിലെന്നപോലെ ഇരിക്കുന്നവളെയാണ് ...

അതുകാൻകെ കുറച്ചു മുൻപേ പോലും സൂര്യൻ പറഞ്ഞത് കാന്തി മറന്നു. ക്ഷണ നേരത്തിൽ കുഞ്ഞിനടുത്തേയ്ക്കെത്തിയിരുന്നു.. കുഞ്ഞ് ഉണർന്നു കരയുമോയെന്ന ഭയത്തിൽ മുടി പോലും നന്നായി തുടയ്ക്കാതെയാണ് ഇറങ്ങിയത്.. വെള്ളം മുഖത്തിറ്റപ്പോൾ തോർത്ത്‌ ഒന്നാകെ മുടിയിൽ ചുറ്റി.. സുഖമായുറങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു ശല്യം ചെയ്യാനും വയ്യ.. മോളേ ദയയ്‌ക്കരികിൽ ആക്കി പുറത്തിറങ്ങാനും വയ്യ.. കാന്തിയാകെ ധര്മസങ്കടത്തിലായി.. കുളിച്ചിട്ടും പൂർണമായും മായാതെ അവശേഷിയ്ക്കുന്ന നെറുകയിലെ സിന്ദൂരം ചുവപ്പും കഴുത്തിലെ ആലിലതാലിയും ദയ നോക്കി കണ്ടു.. സീ.. കാന്തി... എനിക്ക് തന്നോട് പേർസണലി ഒരു വിരോധവുമില്ല... എന്നാൽ ഇനി ഉണ്ടായിക്കൂടെന്നില്ല.. അതിനുള്ള സാഹചര്യം ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലേ നല്ലത്... ഒന്നു നിർത്തി ദയ അവളുടെ മുഖഭാവം ശ്രദ്ധിച്ചു..

എടോ.. ഒരു പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിൽ സൂര്യന്റെ താലി ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വന്ന കഥയൊക്കെ രാഗിണിയമ്മ പറഞ്ഞു.. സാരമില്ല.. ഇപ്പോൾ വീട്ടിൽ എല്ലാം സെറ്റ് ആയില്ലേ.. ഇനിയും ഈ ജീവിതത്തിൽ കഷ്ടപ്പെട്ട് കടിച്ചു തൂങ്ങേണ്ട.. മോളെയും അച്ഛനെയും വിട്ടേക്ക്.. പ്രേതത്തേക്കണ്ട പോലെ വിളറിനിൽക്കുന്നവളെ നോക്കി ദയ കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.. ചുവരിലെ സൂര്യന്റെയും മോളുടെയും ഫോട്ടോയിലൂടെ വിരലോടിച്ചു.. തിരിഞ്ഞു കാന്തിയിലെ ഭാവം സൂക്ഷ്മം നിരീക്ഷിച്ചു.. ദാ... ഇവിടെ ഇരുവർക്കുമൊപ്പം ഞാനും കൂടി ചേർന്നാലല്ലേ.. കംപ്ലീറ്റ് ഫാമിലി ആകുള്ളൂ... അച്ഛനും അമ്മയും മകളും.. അങ്ങനല്ലേ വേണ്ടത്.. മ്മ്മ്... സോ... ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരു കരടായി താൻ വേണ്ട... പറഞ്ഞത് മനസ്സിലായിയെന്നു കരുതുന്നു.. ഇനിയിപ്പോ ആയില്ലെങ്കിൽ മനസ്സിലാക്കിക്കാനും എനിയ്ക്കറിയാം...

ഫോട്ടോയിൽ തൊട്ടു കാട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ കണ്ണുകളിൽ കോപം തിളച്ചു മറിഞ്ഞിരുന്നു.. കാന്തിയ്ക്കു നാവിൽ നിന്നും വാക്കുകൾ നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു.. എന്നാലും ഇല്ലായെന്നവൾ നിഷേധാർഥത്തിൽ തല വെട്ടിച്ചിരുന്നു . ഒപ്പം കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു മാറോടണച്ചു.. ഓഹ്.. വാശി... വിദ്യ പറഞ്ഞു നിനക്ക് റിച്ചുമോളോട് ഭയങ്കര സ്നേഹമാണെന്ന്.. ആണോ...? പറയണം കാന്തി... നിനക്കെന്താ നാവില്ലേ...? ചേച്ചി.,. മോള് ഞങ്ങടെ ജീവനാ.. അവൾ.. അവളില്ലാതെ... പ്ലീസ്...ചേച്ചി.. മോളേ ഞങ്ങൾക്ക് തരണം.. കാന്തി എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.. ഓഹോ.. അപ്പോൾ മോളോട് മാത്രമേ ജീവനുള്ളല്ലേ... സൂര്യനെ... അവനെ എനിക്ക് തരുമോ.... ഉന്മദിയേ പോലെ ദയ കാന്തിയ്ക്കരുകിൽ എത്തി... ജീവനും ജീവിതവുമാണ്... ഇരുവരും ഇല്ലാതെ കാന്തിയില്ല... ദയയുടെ ഭാവമാറ്റം പടർത്തിയ ഭയത്തിൽ കാന്തി ഒന്നു പുറകിലേയ്ക്ക് നീങ്ങി നിന്നു.. ഒപ്പം വീണ്ടും നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തല ചലിപ്പിച്ചു.. ഓക്കേ... അപ്പോൾ നീ ഇവരെ എനിക്ക് വിട്ടു തരില്ല.. അല്ലേ... വേണ്ട...

ഫസ്റ്റ് മാര്യേജ് കഴിഞ്ഞു പെണ്ണ് ഒരു കുഞ്ഞ് ആയപ്പോൾ ഡിവോഴ്സ് ആയി.. ഇപ്പോൾ ദേ... രണ്ടാമത്തെ ഭാര്യ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു... കേൾക്കുന്നവർ എന്തു കരുതും... ഒരു പുച്ഛ ചിരിയോടെ ദയ തന്റെ കഴുത്തിലെ ഷാൾ വലിച്ചെടുത്തു... അങ്ങനൊരു നീക്കം തികച്ചും അപ്രത്യക്ഷിതമായിരുന്നു.. അതിനാൽത്തന്നെ കാന്തി ഞെട്ടിത്തരിച്ചു.. പുറകോട്ടു നടന്നവൾ മേശമേൽ തട്ടി നിന്നു.. പെട്ടന്ന് മിഴികൾ ബാൽക്കണി ഡോറിലും റൂമിന്റെ വാതിലിലേയ്ക്കും പോയി.. രണ്ടും അകത്തുനിന്ന് ലോക്കിഡാണ്.. കുഞ്ഞിനെ ഒന്നുകൂടി കാന്തി തന്റെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു.. കൈകൾ വിറകൊണ്ടു.. ഒന്നു വിളിയ്ക്കാൻ പോയിട്ട് മൂളാൻ പോലും ഒച്ച പൊന്തുന്നില്ല.. ഏയ്.. പേടിക്കേണ്ട... കുഞ്ഞിനെ ഒന്നും ചെയ്യില്ല.. ഇവളെ.. എനിക്ക് വേണം... എന്റെയും സൂര്യന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെ അടയാളമാണ് ഇവൾ ... ഇനിയും സഹിക്കാൻ വയ്യ...

എത്രയും പെട്ടന്നു ആകുമോ.. അത്രയും വേഗം സൂര്യൻ എന്റേതാകണം. അതിനുള്ള തടസം ആരായാലും വെട്ടിനീക്കിയിരിക്കും.. നീയായാലും... വിദ്യയായാലും.. അവസാന വാചകം പറയുന്നതിനൊപ്പം കുഞ്ഞിനെ ബലത്തിൽ അവളിൽ നിന്നും പിടിച്ചു.. വേദനയോടെ ദേഹത്തമർന്ന കൈകളുടെ പൊള്ളലിൽ കുഞ്ഞ് ഉറക്കം ഞെട്ടിയുണർന്നു.. വാവിട്ടു കരയാൻ തുടങ്ങി.. ഏയ്.. വിട്.. കുഞ്ഞിനെ ഒന്നും ചെയ്യരുത്.. കാന്തിയും വിട്ടുനൽകാതെ പ്രതിരോധിക്കാൻ നോക്കി... കൊച്ചിനെ ഇങ്ങ് താടി... ദയ അൽപ്പം ശക്തിയിൽ മോളേ പിടിച്ചു വാങ്ങാൻ നോക്കി.. കുഞ്ഞിനെയിങ്ങു തരാൻ.... പറയുന്നതിനൊപ്പം ഇടുപ്പിൽ തിരുകിയിരുന്ന പേപ്പർ കട്ടർ കൈയിൽ എടുത്തു.. കാന്തിയുടെ കഴുത്തിനു നേരെ കൊണ്ടു വന്നത് മെല്ലെ കുഞ്ഞിന്റെ ദേഹത്തേയ്ക്ക് മാറി... കുഞ്ഞ് ഞെളിപിരി കൊള്ളുന്നതിനനുസരിച്ചു കത്തിയുടെ മാറ്റം കാന്തി ഉൾക്കിടിലെത്തോടെ നോക്കി കണ്ടു..

പ്ലീസ്.. ചേച്ചി... കത്തി മാറ്റ് മോള്.. മോളുടെ ദേഹത്ത് കൊള്ളും. പറയുന്നതിനൊപ്പം കൈകൾ കുഞ്ഞിന് കവചം തീർക്കാൻ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. പറഞ്ഞില്ലേ... എനിക്ക് നിന്നെ മതി.... അതിനിടയിൽ ഈ കൊച്ചിനെ നിർത്തിയാൽ ഞാൻ മുന്നും പിന്നും നോക്കില്ല.. ആദ്യം ഇതിനെയങ്ങു തീർക്കും... ദയയുടെ ഭാവത്തിൽ നിന്നും അവളതു ചെയ്യുമെന്ന് കാന്തിയ്ക്കു തോന്നി.. മെല്ലെ കുഞ്ഞിനെ ബെഡിലേയ്ക്ക് ഇറക്കി എന്നാൽ കുഞ്ഞ് അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു വാവിട്ടു കരയാൻ തുടങ്ങി... പുറത്തു ഡോറിൽ മുട്ടും കാന്തിയെ പേര് ചൊല്ലി വിളിയും മുറുകിയപ്പോൾ സൂര്യൻ എത്തിയെന്നു ദയയ്ക്ക് മനസ്സിലായി. എന്നാൽ കാന്തിയെ വെറുതെ വിട്ടുപോകാൻ മനസ്സ് അനുവദിക്കുന്നില്ല... ചില നിമിഷങ്ങൾ.. മനുഷ്യ മനസ്സിനെ കലിയുടെ മൂർദ്ധന്യത്തിൽ എത്തിക്കും.. അത്തരം അവസരങ്ങളിൽ കോപം നിയന്ത്രിക്കാനായില്ലെങ്കിൽ അത് നാശത്തിലെ കലാശിയ്ക്കുള്ളൂ..

അങ്ങനൊരു അവസ്ഥയായിരുന്നു ദയയ്ക്കുമപ്പോൾ... ഉള്ളിൽ അകന്നു നിൽക്കുന്ന സൂര്യനും.. അവനിൽനിന്നും തന്നെ അകറ്റാൻ തടസമായി നിൽക്കുന്ന കാന്തിയും മാത്രം.. പിടിയ്ക്കപ്പെടുമെന്ന ബോധം പോലും നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു.. കുഞ്ഞിലേയ്ക്ക് ശ്രദ്ധ അധികരിച്ച നിമിഷം കാന്തിയുടെ കഴുത്തിൽ പുറകിൽ നിന്നും ഷാൾ മുറുകിയിരുന്നു.. കുഞ്ഞിലേ കൈകൾ വിട്ടു അവ കഴുത്തിലെ ഷാളിൽ പിടിത്തമിട്ടു.. ഷാൾ കഴുത്തിൽ നിന്നും വിടുവിക്കാനും കൈയെത്തിച്ചു ദയയെ തള്ളാനുമൊക്കെ വെപ്രാളത്തിൽ കാന്തിയുടെ കൈകൾ ചലിച്ചു... ശ്വാസത്തിനായി പിടയുമ്പോഴും കണ്ണുകൾ പുറത്തേക്കുന്തി വരുമ്പോഴും... പുറത്ത് കേൾക്കുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിലും ഡോർ കുറ്റിയിട്ടതുമൊക്കെ സൂര്യനിൽ അപായ സൂചന നൽകിയിരുന്നു.. വിച്ചുവും സൂര്യനും ഡോറിൽ ആഞ്ഞു തള്ളി.. മുൻപിൽ എന്തെന്ന് മനസ്സിലാക്കാനാകാതെ വിദ്യയുമുണ്ടായിരുന്നു.. അമ്പലത്തിൽ പോയിരുന്ന രാഗിണി മാത്രം ഇതൊന്നും അറിഞ്ഞില്ല.. മരണതിന് മുഖാമുഖം നിൽക്കുമ്പോൾ മിന്നായം പോലെ കണ്ടിരുന്നു ...

ദയയെ തള്ളിമാറ്റി തന്നെ നെഞ്ചോടു ചേർക്കുന്ന സൂര്യനെ... ബാൽക്കാണിയുടെ ഡോർ പുറത്ത് നിന്നു ആണ് അടച്ചിരുന്നത്.. അത് ഓർത്തപ്പോൾ ഓടി വന്നതാണ് സൂര്യൻ.. കാന്തിയെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു നിൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ വിച്ചുവും അകത്തെത്തിയിരുന്നു.. ഒപ്പം വിദ്യയ്ക്കായി വാതിൽ തുറന്നും കൊടുത്തു.. വിച്ചു കാന്തിയെ ആള്ളിപ്പിടിച്ചു കരയുന്ന കുഞ്ഞിനെയുമെടുത്തു.. അപ്പോഴും ഉന്മാദിയെപ്പോൽ ദയ നിലത്തു കിടന്നിരുന്നു.. വിദ്യയുടെ മനസ്സപ്പോൾ വീണുടഞ്ഞ സ്ഫടിക പാത്രം പോലെ ചീളുകളായിരുന്നു.. ഇനിയൊരിക്കലും മനോഹരത കൈവരാത്ത... നിമിഷനേരം കൊണ്ടു തകർന്നടിഞ്ഞ സ്വപ്നങ്ങളുടെ പാതയിൽ... അവൾ നിശ്ചലയായി നിന്നു... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ After 3 years.... 🍂🍂🍂🍂🍂🍂 സിനി... നാളെ നമ്മുടെ ട്രെയിനിങ് കോളേജിലെ കുട്ടികൾ വരുന്നുണ്ട്..

അവരുടെ കമ്മ്യൂണിറ്റി ആക്ടിവിറ്റിയുടെ ഭാഗമായിട്ടുള്ള വിസിറ്റ് ആണ്.. ഇവിടെ സ്നേഹതീരത്തിലെ അമ്മമാരെയും കണ്ടു ഇവർക്കൊപ്പം ഒരു ദിവസം ചെലവഴിക്കണം.. അതാണ്‌ ഉദ്ദേശം.. ഫുഡ്‌ ഓക്കെ അവർ തന്നെയാണ് തയ്യാറാക്കുന്നത്. സാധനങ്ങൾ കൊണ്ടു വരും.. നമ്മുടെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഫുൾ സപ്പോർട്ട് വേണം കേട്ടോ.. വിദ്യ സ്നേഹതീരത്തിലെ ഹെൽപ്പർ ആയ സിനിയോടായി പറഞ്ഞു.. വീടിനടുത്തു തന്നെയുള്ള ഒരു കുഞ്ഞു സംരംഭമാണ്.. സ്നേഹതീരം.... ഒരായുഷ്കാലം മുഴുവൻ ചോരയും നീരുമൊഴുക്കി വളർത്തി വലുതാക്കിയ മക്കൾ.. ഒരു ദാക്ഷണ്യവുമില്ലാതെ ഹോസ്പിറ്റലിലും ബസ് സ്റ്റാൻഡിലുമൊക്കെ ഉപേക്ഷിച്ചുപോയ കുറച്ചു അമ്മമാർ... സ്വയം കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നവർ മുതൽ കിടപ്പ് രോഗികൾ വരെ... നാട്ടിൽ ഒരു മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ ഡെയിലി വേജ് ആയി കയറിയ സമയത്താണ് ആരും ഏറ്റെടുക്കാനില്ലാത്ത കുറച്ചു പേരെ കണ്ടത്.. ഒരർത്ഥവുമില്ലാതെ കടന്നു പോകുന്ന ദിനങ്ങൾ.. അങ്ങനെയിരിക്കയാണ് ഇവരെയൊക്കെ ഏറ്റെടുത്തു സംരക്ഷിച്ചാലോയെന്നു ആലോചിക്കുന്നത് ...

ഒന്നു നോക്കാനോ പരിചരിക്കാനൊ ആരുമില്ലാത്ത ഇവർക്കല്ലേ തന്നെയിപ്പോൾ ആവശ്യം ആ ഉദ്ദേശത്തിൽ തുടങ്ങിയതാണ്.. വീട്ടിനു വളരെ അകലെയല്ലാതെ ഒരു കെട്ടിടം വാങ്ങി.. ഗവണ്മെന്റ് സാങ്ക്ഷനും മറ്റുമൊക്കെ ജിത്തേട്ടനും വിച്ചൂവുമൊക്കെ ഓടി നടന്നു ശരിയാക്കി.. തന്റെ ഷെയർ കുറച്ചു പ്രോപ്പർട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നതും ഗോൾഡുമൊക്കെ തന്നെ നല്ലൊരു തുകയുണ്ടായിരുന്നു.. ആവശ്യം കഴിഞ്ഞു ബാക്കി ബാങ്കിൽ ഇട്ടു.. ആ പലിശ എടുത്താണ് സ്നേഹതീരത്തിന്റെ പ്രവർത്തനം. കോളേജിലെ ഷെയറിൽ നിന്നും ഒരു തുക കിട്ടും. പിന്നെ അറിഞ്ഞു സഹായവുമായി എത്തുന്നവരിൽ നിന്നും സ്വീകരിക്കും..

ഇപ്പോൾ താലൂക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഹെഡ് നേഴ്സ് ആണ്.. മനസ്സ് നിറഞ്ഞ ജീവിതം.. പ്രണയവും ദാമ്പത്യവും മാത്രമല്ല ഒരു വ്യക്തിയെ പൂർണനാക്കുന്നത്... ഇങ്ങനെയും ചില അവസരങ്ങൾ ദൈവം നമുക്കായി നൽകും.. അല്ലെങ്കിൽ ദയയ്ക്ക് ശേഷം താനില്ലായെന്ന തീരുമാനം കൊണ്ടു ആരോഗ്യമുള്ളോരീ ശരീരം മണ്ണിനു വളമായേനെ.. എന്നാൽ ചതിയ്ക്കു മുൻപിൽ അവസാനിപ്പിക്കാൻ മാത്രം വിലകുറഞ്ഞതല്ല ദൈവം നമുക്കായി നൽകുന്ന മനുഷ്യജൻമം.. വിവേകവും വികാരവുമല്ലേ മനുഷ്യനെ മൃഗത്തിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തനാക്കുന്നത്.. ഈ ജന്മം ഇതാണെന്റെ നിയോഗം... ഇതിലേക്ക് എത്തിച്ചേരാനുള്ള വഴികളിലെ പരീക്ഷണങ്ങളായേ ദയയും ജിത്തേട്ടനുമായുള്ള വിവാഹവുമൊക്കെ കരുതുന്നുള്ളൂ.. വിദ്യ ഓർത്തു..... കാത്തിരിക്കുക...💕

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക