💔തമസാ...!!❤️: ഭാഗം 10

എഴുത്തുകാരി: ഭാഗ്യ ലക്ഷ്മി

തക്ഷിക ഗ്ലാസ്സ് ചുണ്ടോട് അടുപ്പിച്ചു... പായസത്തിൻ്റെ മണം നാസികത്തുമ്പിലേക്ക് വന്നതും അവൾക്ക് എന്തോ വല്ലായ്മ തോന്നി... എങ്കിലും അത് കാര്യമാക്കാതെ അവൾ ഒരു കവിൾ പായസം കുടിച്ചതും നിലത്തേക്ക് ഛർദ്ദിച്ചതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു... അവൾ വായയും പൊത്തി പുറത്തേക്കോടിയതും പിന്നാലെയായി ഭാരതിയമ്മയും ചെന്നു.... അവർ പതിയെ അവളുടെ പുറം തടവിക്കൊണ്ടിരുന്നു... "ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ചിറ്റമ്മേ എനിക്ക് പായസം വേണ്ടെന്ന്...." അവശത നിറഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞതും അവർ വാത്സല്യത്തോടെ അവളുടെ താടിത്തുമ്പിൽ പിടിച്ചു... "സാരമില്ല മോൾക്ക് വേണ്ടെങ്കിൽ കുടിക്കണ്ട..." അവർ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞതും അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി... ഇപ്പോൾ താഴെ വീഴുമെന്ന രീതിയിലുള്ള വേച്ചു വേച്ചുള്ള അവളുടെ നടപ്പ് കണ്ടതും ഭാരതിയമ്മയുടെ മുഖത്തെ ചിരി ദയനീയതയ്ക്ക് വഴിമാറി... പാവം.... മോൾക്ക് തീരെ വയ്യ... ആകെ കോലം കെട്ടല്ലോ...!! നേരത്തെ ഇവിടെ വരുമ്പോൾ എന്തൊരു പ്രസരിപ്പും ഐശ്വര്യവുമായിരുന്നു തച്ചു മോളുടെ മുഖത്ത്... എന്നാലിപ്പോൾ ആ കുഞ്ഞിൻ്റെ മുഖത്ത് വേദന മാത്രമേയുള്ളൂ... ശിവൻ അതിനെ ഇട്ട് കൊല്ലാക്കൊല ചെയ്യുന്നുണ്ടാവുമോ...? ഓർക്കവേ അവരുടെ ഉള്ളം വിങ്ങി...

രാത്രിയിലെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാനിരുന്നപ്പോൾ നളിനി മുഖം ചെരിച്ച് ശിവയുടെ മുറിയിലേക്ക് എത്തി നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. "മമ്മീ.. ഇതുവരെ ബഹളമൊന്നും കേട്ടില്ലല്ലോ... ആ പായസം കുടിച്ചിട്ട് അവൾക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലേ...?" നന്ദിത നളിനിയുടെ ചെവിയിൽ പിറു പിറുത്തു... "അതു തന്നെയാടീ മോളെ ഞാനും നോക്കുന്നത്... ആ പെണ്ണിന് ഇതൊന്നും ഏറ്റില്ലേ...? കൂടിയ ഇനമാണെന്നാ തോന്നുന്നത്...." നളിനി മിഴികൾ കൂർപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു... തക്ഷിക ശിരസ്സിൽ കരം ചേർത്ത് ബെഡിൽ ചാഞ്ഞിരുന്നു.... അവളുടെ കരങ്ങൾ തൻ്റെ ഉദരത്തെ ഒന്ന് തലോടി... താൻ ഒരു കുഞ്ഞിൻ്റെ അമ്മയാകാൻ പോകുന്നെന്നവൾക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല... അതും തനിക്ക് മനസ്സു കൊണ്ടൊരിക്കലും ഉൾക്കൊള്ളാനാവാത്ത ഒരു പുരുഷൻ്റെ കുഞ്ഞിൻ്റെ അമ്മ....!! അവളുടെ മനസ്സ് വീണ്ടും അസ്വസ്ഥമായി... അവൾ രക്തവർണ്ണമേറിയ മിഴികൾ തെല്ലുയർത്തി ജനലരികിൽ നിൽക്കുന്ന ശിവയെ നോക്കി.... പതിവു പോലെയവൻ്റെ മുഖം വലിഞ്ഞ് മുറുകി ഇരിക്കുകയാണ്... പുറത്തേക്ക് പുകച്ചുരുൾ ഊതി വിട്ടു കൊണ്ട് ദീർഘമായ ആലോചനയിലാണവൻ... അല്പം നീട്ടി വളർത്തിയ താടിയും കട്ടിയുള്ള മീശയും... വന്യമായ ഭാവത്തോടെ അവൻ പിൻതിരിഞ്ഞതും അവൾ ഭയത്തോടെ പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങി...

അവനവളെ സ്പർശിക്കാൻ കരങ്ങളുയർത്തിയതും തക്ഷിക അറപ്പോടെ മുഖം തിരിച്ചു... ഇത്രയ്ക്ക് ക്രൂരനാണോ നിങ്ങൾ...??? കരുണയുടെ ഒരംശം പോലും നിങ്ങളിലില്ലേ...? നിങ്ങളുടെ കുഞ്ഞല്ലേ എൻ്റെ ഉദരത്തിൽ വളരുന്നത്...?? അവളുടെ ഉള്ളം പരിഭവത്തോടെ അതിലേറെ ഭീതിയോടെ ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു... ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വരാതെ തൊണ്ടയൊന്നിടറി... എന്നാൽ ശിവയുടെ കരങ്ങൾ മൃദുവായി അവളുടെ കവിളിനെ തലോടിയതും അവൾ അമ്പരപ്പോടെ മിഴികൾ തുറന്നു.... അവൻ്റെ മുഖത്ത് അല്പം മുൻപവൾ കണ്ട വന്യമായ ഭാവം ഇപ്പോൾ സ്ഥാനം പിടിച്ചിട്ടില്ല... നിർവ്വചിച്ചെടുക്കാനാവാത്തെ മറ്റേതോ ഭാവം... "ക്ഷീണമുണ്ടെങ്കിൽ കിടന്നോ... ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ മറക്കണ്ട..." അന്നാദ്യമായി ശാന്തതയോടെ അവൻ്റെ നാവു ചലിച്ചു... തൻ്റെ മുൻപിൽ നിൽക്കുന്നവൻ്റെ ഭാവമാറ്റത്തിൽ ആ പെണ്ണൊന്നു പതറി... ചുണ്ടിലെരിയുന്ന സിഗരറ്റെടുത്തവൻ ജനൽ വഴി പുറത്തേക്കെറിഞ്ഞു... ശേഷമവളെയവൻ തൻ്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു... അന്നാദ്യമായി ആ ഹൃദയതാളമവൾ കേട്ടു... ആ നെഞ്ചിലെ ചൂടറിഞ്ഞു... അവൻ്റെ കരവലയത്തിൽ നിന്നടർന്ന് മാറാനവൾക്ക് ഭീതി തോന്നി... മിഴികൾ ഇറുക്കിയടച്ച് നിശ്ചലയായിരുന്നവൾ... പുറത്ത് കാർമേഘമുരുണ്ടു കൂടി...

ജനൽ വഴി അകത്തേക്ക് കടന്ന് വരുന്ന തൂവാനത്തിൻ്റെ കുളിർ... "തീരെ വയ്യേ നിനക്ക്..?" ഒട്ടൊരു നിശബ്ദതയ്ക്കൊടുവിൽ ശാന്തമായി വീണ്ടുമവൻ്റെ സ്വരം... അവൾ അതിശയത്തോടെ മിഴികളുയർത്തി...ഇയാൾക്ക് ഭ്രാന്താണോ എന്നവൾക്ക് പലവുരു തോന്നി... അവൾ മറുപടി പറയാതിരുന്നതും ശിവ അവളുടെ ശിരസ്സിലൊന്നു തലോടി.... എൻ്റെ ഏട്ടന് ഈ കുഞ്ഞിനെ വേണം.. കുഞ്ഞിനോ ഇവൾക്കോ എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാൽ ഏട്ടനത് സഹിക്കാനാവില്ല... ഇവളെ നന്നായി ശ്രദ്ധിക്കണം.... അവളെ മൃദുവായി ചേർത്തണയ്ക്കുമ്പോൾ ശിവയുടെ മനസ്സിൽക്കൂടി പലതരം ചിന്തകൾ കടന്നു പോയി... 💔____!!❤️🖤 വിടർന്ന മിഴികളുള്ള...സമൃദ്ധമായ മുടിയിഴകൾ അഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന... നാണത്തിൻ്റെ ചുവപ്പുരാശികൾ നുണക്കുഴിയെ മറയ്ക്കുന്ന ആ പെണ്ണിൻ്റെ മുഖം ദത്തൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് കടന്നു വന്നു... തൻ്റെ സാന്നിധ്യത്തിൽ കുറുമ്പ് വിരിയുന്നുണ്ട് ആ വദനത്തിൽ... കുസൃതി നിറയുന്നുണ്ട് ആ ചൊടികളിൽ... ആ വെള്ളിക്കൊലുസ്സിൻ്റെ കിലുക്കം കാതുകളെ മൂടുന്നു... ആ മുല്ലപ്പൂവിൻ്റെ സുഗന്ധം നാസികയെ അടിമപ്പെടുത്തുന്നു... തൻ്റെ സാമീപ്യത്തിൽ ആ കുപ്പിവളകൾ പോലും വാചാലരാവാറുണ്ടെന്ന് തോന്നിപ്പോകും ചിലപ്പോൾ...!! ദത്തൻ ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് ഞെട്ടിയുണർന്നു...

പ്രഭാത കിരണങ്ങൾ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചിരുന്നു... എന്നോ അറ്റുപോയ പ്രണയത്തിൻ്റെ കണികകൾ ഒത്തു ചേരുവാൻ വെമ്പുകയാണോ...? അവ വീണ്ടും തന്നിൽ വേരുറപ്പിക്കുകയാണോ..? ദത്തൻ്റെ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമായി... "തച്ചൂ...!!" അവൻ വേദനയോടെ മന്ത്രിച്ചു... ഇല്ല...!!! സ്വബോധം വീണ്ടെടുത്തത് പോലെയവൻ എന്തോ ഓർത്തു... തച്ചു ഉണ്ണിയുടെ ഒപ്പം സന്തോഷമായി ജീവിക്കട്ടെ... അവൻ കഠിന ഹൃദയത്തോടെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.... ദത്തൻ കുളിച്ച് കയറിയതും ശിവ അവനേയും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഹാളിൽ തന്നെ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... "ഏട്ടാ..." "പറയ് ഉണ്ണീ..." ദത്തൻ മുറിയിലേക്ക് കയറിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... "ഇന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകണം... ചെക്കപ്പ് നടത്തണ്ടേ...??" ശിവ വാതിലോരത്ത് ചെന്ന് ചോദിച്ചു... "അതിൻ്റെ ആവശ്യമൊന്നുമില്ല മോനെ... എനിക്കിപ്പോൾ ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല..." "അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല... ഏട്ടൻ്റെ ആരോഗ്യമാണെനിക്ക് മറ്റെന്തിനേക്കാളും പ്രധാനം... ഏട്ടനില്ലെങ്കിൽ ഞാനുമില്ല.." ശിവയുടെ മിഴികൾ ഈറനായി... സ്വരമൊന്നിടറി... "ഏയ് എന്താ മോനെ ഇത്..? നീ കരയുന്നോ..? ഏട്ടന് സഹിക്കാനാവുമോ അത്...? ഞാൻ വരാം.." ദത്തൻ ശിവയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു... തൻ്റെ കരങ്ങളിലേക്ക് അമ്മ വെച്ച് തന്ന ആ പിഞ്ചു കുഞ്ഞിനെയാണ് ദത്തനപ്പോൾ ഓർമ്മ വന്നത്...

അന്നത്തെ ആ നിഷ്കളങ്കമായ ഭാവമവന് വീണ്ടും കൈവന്ന പോലെ... അവൻ വാത്സല്യത്തോടെ ശിവയുടെ കവിളിലൊന്ന് തലോടി.... ശിവ ഈറൻ മിഴികളോടെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് ദത്തൻ്റെ നെഞ്ചോട് ചേർന്നു... 💔_____!!❤️🖤 "ആ തക്ഷികയ്ക്ക് ഒരു കുലുക്കവുമില്ലല്ലോ മമ്മീ... മമ്മീടെ മരുന്നവൾക്ക് ഏറ്റില്ലെന്നാ തോന്നുന്നത്..." നന്ദിത നളിനിയോട് പറഞ്ഞു... "കുറച്ചും കൂടി പൊടി ചേർക്കേണ്ടതായിരുന്നു.. ഛെ!!.. ഇനിയും അവളത് കുടിച്ച് കാണില്ലേ..?" നളിനി അരിശത്തോടെ മുഖമൊന്നു ചുളിച്ചു... "എന്തായാലും ശരി... അവൾക്കോ അവളുടെ വയറ്റിലെ കൊച്ചിനോ ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല... പയറു പോലെ അവള് അതുവഴി നടക്കുന്നുണ്ട്..." നന്ദിത പുച്ഛത്തോടെ ചുണ്ട് കോട്ടി... "സാരമില്ല... ഒരു പണി പാളി... നമ്മുക്ക് വേറെ വഴി നോക്കാം..." നളിനി നിഗൂഢമായൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു... "വേറെ എന്ത് വഴി...?" "പടിയിൽ എണ്ണ ഒഴിക്കുക..." "എണ്ണയോ...???" "അതെ.. അവള് തെന്നിയടിച്ച് വീണോളും.. അതോടെ അവളുടെ ഗർഭം കലങ്ങും... ഇവിടെ എല്ലാവരും തലയിൽ കയറ്റി വെച്ചേക്കുവാ ആ നശൂലത്തിനെ...!!" നളിനി അമർഷത്തിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു... ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി ചെക്കപ്പ് ചെയ്തതിന് ശേഷം ദത്തനും ശിവയും തിരികെ വന്നതും സമയം ഉച്ചയോടടുത്തിരുന്നു...

വന്നപാടെ ദത്തൻ തട്ടിൻ പുറത്തിരുന്ന തൊട്ടിൽ എടുത്തു കൊണ്ടു വന്ന് തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കി.... "എന്ത് ചെയ്യുവാ മോനെ നീ...?" ഭാരതിയമ്മ അതു കണ്ടതും ചോദിച്ചു.... "എൻ്റെ ഉണ്ണി കിടന്ന തൊട്ടിലാ ചിറ്റമ്മേ...ഞാൻ ഇത് ഇത്ര നാളും സൂക്ഷിച്ച് വെച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു... അവൻ്റെ കുഞ്ഞ് പിറക്കുമ്പോൾ ഈ തൊട്ടിൽ തന്നെ മതി... ഉണ്ണീടെ കുഞ്ഞിനെ ഒന്നു കാണാൻ എൻ്റെ മനം വെമ്പുവാ..." ദത്തൻ ഉത്സാഹത്തോടെ പറഞ്ഞു... അത് കേട്ടതുമവരുടെ മിഴികൾ ഈറനണിഞ്ഞു.... "മോനെ.. അനിയൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ സ്നേഹിക്കുന്നതൊക്കെ കൊള്ളാം... പ.. പക്ഷേ നിനക്ക് സ്വന്തമായി ഒരു കുഞ്ഞിനെ വേണ്ടെ...?" അവരുടെ സ്വരം ഇടറി... "എത്ര തവണ പറയണം ചിറ്റമ്മേ എനിക്ക് വിവാഹം വേണ്ടെന്ന്..." തൊട്ടിൽ ഒന്നും കൂടി അമർത്തി തുടച്ച് കൊണ്ടവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു... "എന്താ മോനെ നീയിങ്ങനെ...?" "ചിറ്റമ്മ എൻ്റെ കാര്യമോർത്ത് വിഷമിക്കേണ്ട... എൻ്റെ ഉണ്ണിയുടെ കുഞ്ഞെന്ന് വെച്ചാൽ എൻ്റെ സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ പോലെയാണെനിക്ക്... പിന്നെ തച്ചുവിന് അ... അല്ല തക്ഷികയ്ക്ക് ഇവിടെ ഒരു കുറവും ഉണ്ടാവാൻ പാടില്ല... ആ കുട്ടിക്ക് എന്തൊക്കെയാണോ ഇഷ്ടം അതെല്ലാം ഇവിടെ ഉണ്ടാവണം... അവൾ... അവള് എപ്പോഴും സന്തോഷമായിട്ടിരിക്കണം... തീരെ വയ്യായിരുന്നൂന്ന് കേട്ടു ആ കുട്ടിക്ക്.. ഇപ്പോൾ എങ്ങനെയുണ്ട്...??"

പരിഭ്രമം നിറഞ്ഞ അവൻ്റെ സ്വരം കേൾക്കെ ഭാരതിയമ്മയുടെ മുഖത്ത് ദയനീയത നിറഞ്ഞു.... "ഇഷ്ടമായിരുന്നു നിനക്കവളെ..? അല്ലേ ദത്താ....???!!!" സ്വരം കനപ്പിച്ചുള്ള അവരുടെ ചോദ്യത്തിൽ ഒരു വേള പതറിപ്പോയവൻ....!!! ഉത്തരം പറയാനാവാതെ മുഖം തിരിക്കുമ്പോൾ താൻ ഉള്ളിൽ കുഴിച്ചു മൂടിയ തൻ്റെ പ്രണയമായിരുന്നവൾ എന്നവൻ്റെ ഹൃദയം അലമുറയിട്ടു... "എ... എന്തൊക്കെയാ ചിറ്റമ്മേ ഈ പറയുന്നത്...?? ആരേലും കേട്ടാൽ..??? എൻ്റെ അനിയത്തിക്കുട്ടിയല്ലേ അവൾ...?!!!" ഇടർച്ചയോടത് പറയുമ്പോൾ അവൻ്റെ നെഞ്ചകം പലതായി പിളർന്നു... "കള്ളം പറയണ്ട ദത്താ... അവളെ ഇഷ്ടമല്ലെന്ന് നിൻ്റെ നാവ് പറയുമ്പോഴും അത് സമ്മതിക്കാൻ നിൻ്റെ മിഴികൾക്കാവുന്നില്ല... ആ കുഞ്ഞ് ദിവസവും രാവിലെ പാലും കൊണ്ട് ഇവിടെ വന്നിരുന്നത് നിന്നെ കാണുവാൻ വേണ്ടി മാത്രമല്ലേ മോനെ...?? നിന്നെ കാണുമ്പോഴുള്ള അതിൻ്റെ മുഖത്തെ സന്തോഷവും അതിൻ്റെ മിഴികളിൽ നിറയുന്ന പിടപ്പുമൊക്കെ നിന്നോടുള്ള പ്രണയത്തിൻ്റെ അടയാളങ്ങളല്ലാതെ മറ്റെന്താ ദത്താ...?? അത് മനസ്സിലാക്കാൻ ചിറ്റമ്മ വൈകിയല്ലോടാ മോനെ.. നിനക്കും ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ലേ തച്ചു മോളെ...??"

ചോദ്യങ്ങളോരോന്നും കൂരിരുമ്പ് പോലെ ഉള്ളിൽ തറച്ച് കയറിയതും ചിന്തകളുടെ ഉൾക്കാട്ടിൽ അവൻ്റെ മനസ്സ് ഉത്തരത്തിനായി അലഞ്ഞു.... "ചിറ്റമ്മേ.. കഴിഞ്ഞതു കഴിഞ്ഞു.... ഇപ്പോൾ തക്ഷിക എൻ്റെ ഉണ്ണിയുടെ ഭാര്യയാണ്.. അവൻ്റെ കുഞ്ഞിൻ്റെ അമ്മയാവാൻ പോകുന്നവൾ...!!ഇനിയിപ്പോൾ പഴങ്കഥകൾ പറഞ്ഞിരുന്നത് കൊണ്ട് പ്രത്യേകിച്ച് ഗുണമൊന്നുമില്ലല്ലോ... ഇപ്പോഴുള്ള സ്വസ്ഥത കൂടി കളയാമെന്നല്ലാതെ....!!! ആ സ്ഥിതിക്ക് ഈ വിഷയത്തെപ്പറ്റി ഇനിയും ഇവിടെ ഒരു സംസാരമുണ്ടാവരുത്....!!" താക്കീതോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ മുറിയിലേക്ക് ധൃതിയിൽ നടന്നു... അപ്പോൾ എൻ്റെ തോന്നലുകൾ സത്യമായിരുന്നോ..??? ദത്തനും തച്ചുവും തമ്മിൽ ഇഷ്ടത്തിലായിരുന്നോ...?! ഈശ്വരാ ശിവയിതറിഞ്ഞാൽ....??? ഭാരതിയമ്മ ഭയത്തോടെ ഓർത്തു... 💔____!!❤️🖤 എണ്ണ നിറഞ്ഞ കുപ്പിയുമായി നളിനി ഹാളിലേക്ക് വന്നു... ക്രൂരമായ ഒരു ചിരിയോടെ അവർ സ്റ്റെയറിലേക്ക് എണ്ണ ഒഴിച്ചു... "ഇത് ഏൽക്കുമോ മമ്മീ...? അവള് വീഴുമോ..?" നന്ദിത സംശയത്തിൽ ചോദിച്ചു... "താഴേക്കിറങ്ങണ്ട താമസം... അവള് തെന്നി വീണോളും..." "അങ്ങനെ അവളുടെയും കുഞ്ഞിൻ്റെയും കാര്യത്തിൽ ഒരു തീരുമാനമാവും അല്ലേ മമ്മീ...?" നന്ദിത ചിരിയോടെ പടിയിലെ എണ്ണയിലേക്ക് നോക്കി............... തുടരും........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...