💔തമസാ...!!❤️: ഭാഗം 15

എഴുത്തുകാരി: ഭാഗ്യ ലക്ഷ്മി

"ദേവേട്ടൻ്റെ ഭാര്യയാവാൻ എനിക്കർഹതയുണ്ടോ ചിറ്റമ്മേ..??" ഒരിക്കൽ താൻ കേൾക്കാനേറെ കൊതിച്ചതാണ് കേട്ടതെങ്കിലും അവളിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്ന വാക്കുകൾ മറ്റെന്തോ ആയിരുന്നു.. ആ ചോദ്യത്തിൽ ഒരു പരിഹാസം ധ്വനിക്കുന്നത് പോലെയാണ് ഭാരതിയമ്മയ്ക്ക് തോന്നിയത്... തക്ഷിക ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു... പാത്രത്തിൽ ഭക്ഷണം ബാക്കിയുണ്ട്... "അല്ല മോള് കഴിച്ചില്ലല്ലോ...!!" കൊടുത്ത ചോറും കറിയും ഒന്ന് നുള്ളിപ്പെറുക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടതും ഭാരതിയമ്മ ഉത്കണ്ഠയോടെ ചോദിച്ചു... "എൻ്റെ വയറ് നിറഞ്ഞു ചിറ്റമ്മേ..." അവളുടെ മുഖം നിർവികാരമായിരുന്നു... ധൃതിയിൽ കൈ കഴുകിയിട്ടവൾ ചിണുങ്ങി തുടങ്ങിയ കുഞ്ഞിനെ കരങ്ങളിൽ വാങ്ങി.. "എനിക്ക് വീട്ടിലേക്ക് പോകണം..." അവളുടെ മുഖം അസ്വസ്ഥമായി... "അയ്യോ മോളെ ഈ രാത്രിയിലോ...?! സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞ നേരത്ത് അമ്പത്താറ് പോലുമാകാത്ത ഈ കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ട് പോയാൽ കുഞ്ഞിനാണ് അതിൻ്റെ ദോഷം... ഇനിയും മോൾക്ക് അത്ര നിർബന്ധമാണെങ്കിൽ നാളെ രാവിലെ പോകാം മോളെ..." അത് കേട്ടതും തക്ഷികയുടെ മുഖമൊന്നയഞ്ഞു... അവൾ കുഞ്ഞിനെ നെഞ്ചോടണച്ചു കൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.... 💔____!!❤️🖤

മുഖത്തേക്ക് സൂര്യപ്രകാശമേറ്റതും ദത്തനൊന്നു ഞെരുങ്ങി.... അവൻ പ്രയാസപ്പെട്ട് മിഴികൾ തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു... തലയ്ക്കു വല്ലാത്തൊരു കനം... ഒപ്പം കടുത്ത തല വേദനയും... അവൻ ശിരസ്സിൽ കരം ചേർത്ത് പ്രയാസപ്പെട്ട് എഴുന്നേറ്റിരുന്നു... കാഴ്ച മങ്ങുന്നതും ശരീരം തളരുന്നതുമവൻ അറിഞ്ഞു... "ഞാ... ഞാനിന്നലെ നിലത്താണോ കിടന്നത്...??" അവൻ ആരോടെന്നില്ലാതെ ചോദിച്ചു... അർദ്ധനഗ്നനാണ് താനെന്ന് മനസ്സിലായതും അവനിൽ നേരിയ ഞെട്ടലുണ്ടായി... അവൻ ധൃതിയിൽ ഒരു ഷർട്ട് എടുത്ത് ധരിച്ചു... ഇന്നലെ എപ്പോഴാ ഞാൻ വന്ന് കിടന്നത്...?? ഉണ്ണിയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയത് മാത്രമോർമ്മയുണ്ട്... ഒരു സ്വപ്നം പോലെ അവ്യക്തമായി എന്തൊക്കെയോ അവൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് കടന്നു വന്നതും ഉള്ളിൽ തെളിഞ്ഞ കണികകളറ്റ ദൃശ്യങ്ങളെ കൂട്ടിച്ചേർക്കാനൊരു വിഫലം ശ്രമം നടത്തിയൻ.... തല പെരുക്കുന്നതു പോലെ തോന്നിയതും കൂടുതൽ ചിന്തിച്ച് മെനക്കെടാതെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു... കുളത്തിൽ ഒന്നു മുങ്ങി നിവർന്നതും ദത്തന് നേരിയ ആശ്വാസം തോന്നി..

ചുമലിലേക്ക് ഒരു തോർത്തെടുത്തിട്ടതിനു ശേഷം ഈറനോടെയവൻ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു... വേഷം മാറിയവൻ മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് വന്നതും കുഞ്ഞിൻ്റെ ചിണുങ്ങൽ കേട്ടൊന്നു ഞെട്ടി... കുഞ്ഞുമായി പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ തക്ഷികയിൽ അവൻ്റെ മിഴികൾ തറഞ്ഞു നിന്നു.... തച്ചു... തച്ചുവെപ്പോൾ വന്നു...??? അവൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു... "തച്ചൂ...." ദത്തൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചതും തക്ഷിക പിൻ തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കി... ഒരു നിമിഷത്തേക്കൊന്നു മിഴികൾ കൊരുത്തതും അവൾ പൊടുന്നനെ തൻ്റെ നേത്രങ്ങളെ അവനിൽ നിന്നും പിൻവലിച്ച് ഭാവഭേദമില്ലാതെ മുഖം തിരിച്ചു.. "നീ വന്നിട്ട് പോവാണോ...?? നീ പോകണ്ട തച്ചൂ.. ഇവിടെ നിന്നൂടെ നിനക്ക്...??" അവൻ്റെ സ്വരമിടറി... തൻ്റെ കരങ്ങളിലിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിലേക്ക് മിഴികൾ നട്ട അവൻ്റെ ഉള്ളം പിടയുന്നതവൾ അറിഞ്ഞു... "ഇവിടെ നിൽക്ക് തച്ചൂ.. ഇ... ഇത് നിൻ്റെയും കൂടെ വീടല്ലേ...?? എൻ്റെ.. എൻ്റെ ഉണ്ണി വേറൊരു ലോകത്തിരുന്ന് എല്ലാം കാണുന്നുണ്ട്... നീയും കുഞ്ഞും ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത് കാണാനല്ലേ അവൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്...??" പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ചതും അവൻ്റെ മിഴികൾ ഈറനായി... "ശരി... ഞാൻ നിൽക്കാം... പകരം നിങ്ങൾ ഒരു വിവാഹം കഴിക്കണം..!!"

ഉറച്ച സ്വരത്തിൽ ആവശ്യപ്പെടുമ്പോൾ മൂർച്ചയുള്ള അവളുടെ നോട്ടം അവനിലേക്ക് നീണ്ടിരുന്നു.... കടുപ്പിച്ചുള്ള അവളുടെ വാക്കുകൾ അവൻ്റെ നാവിനെ കുരുക്കിട്ട് നിർത്തിയതും ആ പെണ്ണ് പിൻതിരിഞ്ഞു നടന്നിരുന്നു... നീയെന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത്..?? നിന്നെ... നിന്നെയല്ലാതെ മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ എനി.. എനിക്കെൻ്റെ ഭാര്യയായി സങ്കല്പ്പിക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല... അതറിഞ്ഞു വെച്ചു കൊണ്ട് എന്നെ വേദനിപ്പിക്കാൻ എന്തിനു നീയിതു ആവശ്യപ്പെട്ടു...?? അവൻ്റെ ഉള്ളം ശബ്ദമില്ലാതെ തേങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. എന്നാൽ തൻ്റെ പ്രവർത്തികൾ തന്നെയാണ് ആ പെണ്ണിൻ്റെ ഹൃദയത്തെ കീറി മുറിച്ചതെന്ന് അപ്പോഴും മനസ്സിലാക്കാതെ അവളെ തിരികെ വിളിക്കാനുള്ള ആവേശത്തിലായിരുന്നു അവൻ... "തച്ചു പൊയ്ക്കോട്ടെ മോനേ..." ഭാരതിയമ്മയുടെ സ്വരമാണ് അവനെ സ്വബോധത്തിലെത്തിച്ചത്... "ചിറ്റമ്മേ... തച്ചു പറഞ്ഞത് കേട്ടില്ലേ..?? ഞാനൊരു വിവാഹം കഴിക്കണമെന്ന്..." "അതിനിപ്പോൾ എന്താ തെറ്റുള്ളത്..??അവിവാഹിതനായ നീയിവിടെ നിൽക്കുമ്പോൾ ഇവിടെ വന്ന് നിൽക്കാൻ അവൾക്ക് പ്രയാസമായിരിക്കാം..." അവരുടെ സ്വരം കനത്തു... "ചിറ്റമ്മേ.. ഞാൻ... അതിനിപ്പോൾ എന്താ...??

എൻ്റെ ഉണ്ണിയുടെ പെണ്ണല്ലേ അവൾ...!!" "എന്തിനാ ദത്താ നീയിങ്ങനെ കണ്ണടച്ച് ഇരുട്ടാക്കുന്നത്...??" ഭാരതിയമ്മ ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചതും ദത്തൻ മറുപടിയില്ലാതെ മുഖം തിരിച്ചു... "മോനെ ദത്താ... നമ്മൾക്ക് നമ്മളെ അറിയാമായിരിക്കും... പക്ഷേ പുറമെ നിന്നൊരാൾ നോക്കുമ്പോൾ വിവാഹം കഴിക്കാതെ നീയിവിടെ നിൽക്കുന്നു... പിന്നെ തച്ചു... പ്രായം തികഞ്ഞൊരു പെണ്ണാണവൾ.. നിൻ്റെ അനുജൻ്റെ വിധവ... സമൂഹം പലതും പറഞ്ഞുണ്ടാക്കും... വെറുതെ എന്തിനാ... ഇപ്പോൾ തന്നെ മനസ്സാകെ തകർന്ന അവസ്ഥയിലാണ് തച്ചു മോൾ... ഇനിയും നാട്ടുകാർ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്നത് കൂടി കേൾക്കണോ അത്...??" "അ.. അന്നാൽ ഞാനിവിടെ നിന്നും എവിടേക്കെങ്കിലും പൊയ്ക്കോളാം... ഈ വീടും സ്വത്തും എല്ലാം.. എല്ലാം തച്ചുവിൻ്റെയും എൻ്റെ ഉണ്ണിയുടെ കുഞ്ഞിൻ്റെയും പേർക്ക് എഴുതിക്കൊടുക്കാം... അവൾ ഇവിടെ വന്നു നിൽക്കുമോ...??" അവൻ്റെ സ്വരത്തിൽ അപേക്ഷ നിറഞ്ഞു... "അതാണോ അവൾ നിന്നോടാവശ്യപ്പെട്ടത്...?? നിൻ്റെ വിവാഹം... അതാണവളുടെ ആവശ്യം..

പിന്നെ നീ ഇവിടുന്ന് പോവുകയാണെങ്കിൽ ഞാനെന്തിനാണ് ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത്...?? നിൻ്റെ ചെറിയച്ഛൻ മരിച്ചപ്പോഴും ഞാനിവിടുന്ന് പോകാഞ്ഞത് നിന്നെയും ശിവനെയും ഓർത്ത് മാത്രമാണ്... ഏട്ടത്തി പ്രസവിച്ചെന്നേയുള്ളൂ... നിങ്ങൾ രണ്ടും എൻ്റെ സ്വന്തം മക്കൾ തന്നെയായിരുന്നു എനിക്ക്... ശിവനോ പോയി... നീയും കൂടി ഇവിടുന്ന് പോയാൽ ഞാനും ഈ പടിയിറങ്ങും... പിന്നെ തച്ചു മോൾ തനിച്ച് ഒരു പൊടിക്കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ട് ഈ വീട്ടിൽ നിൽക്കണോ..?? ഞാൻ പറഞ്ഞ് തരണ്ടല്ലോ നിനക്ക് നാത്തൂൻ്റെ സ്വഭാവം... അവർ ഇവിടേക്കെങ്ങാനും വന്നാൽ തച്ചുവിന് സമാധാനം ഉണ്ടാവില്ല... പിന്നെ മോനെ വിധിയെന്നു പറയുന്ന ഒന്നുണ്ട്... ശിവന് ഇത്രയും നാളേ ആയുസ്സുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ... ആ സത്യം നീയാദ്യം ഉൾക്കൊള്ള്..." അവർ ദത്തനെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.... "ഞാനെന്ത് വേണം ചിറ്റമ്മേ..??" അവൻ നിസ്സഹായനായി... "നീ തച്ചുവിനെ വിവാഹം കഴിക്കണം..." അവരുടെ സ്വരത്തിൽ ഒരാജ്ഞ ധ്വനിച്ചിരുന്നു... "ചിറ്റമ്മ എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത്...??" അവൻ പരിഭ്രമത്തിൽ ചോദിച്ചു... "എന്തിനാ മോനെ നീയിങ്ങനെ സ്വയം വഞ്ചിക്കുന്നത്...??"

അതു പറയുമ്പോൾ തലേന്ന് രാത്രി ദത്തൻ തക്ഷികയെ തൻ്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് നിർത്തിയ ദൃശ്യം ഭാരതിയമ്മയുടെ മനസ്സിലൂടെ മിന്നിമാഞ്ഞു... "അ... അതിന് ഞാൻ സമ്മതിച്ചാലും തച്ചു സമ്മതിക്കുമോ ചിറ്റമ്മേ..??" "തച്ചുവിനെ ഞാൻ പറഞ്ഞ് സമ്മതിപ്പിച്ചോളാം... അവള് സമ്മതിച്ചാൽ നീയും സമ്മതിക്കുമോ.???" അതിന് തച്ചുവൊരിക്കലും സമ്മതിക്കില്ല.. കാരണം ഞാനാണ് അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങൾ തകർത്തത്... അവളുടെ സന്തോഷങ്ങൾ തല്ലിക്കെടുത്തിയത്... ദത്തൻ വേദനയോടെ ഓർത്തു.. ഏതായാലും തച്ചു സമ്മതിക്കാൻ പോകുന്നില്ല... എനിക്ക് സമ്മതമാണെന്ന് പറഞ്ഞേക്കാം.. പിന്നെ ചിറ്റമ്മ ഇതും പറഞ്ഞ് വരില്ലല്ലോ... ദത്തൻ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് ഭാരതിയമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി... "അവള് സമ്മതിച്ചാൽ എനിക്കും സമ്മതമാണ് ചിറ്റമ്മേ.. " ദത്തൻ അതും പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് നടന്നു... നിൻ്റെ മനസ്സിലിപ്പോൾ എന്താണെന്ന് എനിക്കറിയാം ദത്താ... തച്ചു ഒരിക്കലും സമ്മതിക്കില്ലെന്നല്ലേ... അവളെ പറഞ്ഞ് സമ്മതിപ്പിക്കുന്ന കാര്യം ഞാനേറ്റു... ദത്തൻ നടന്നകലുന്നതും നോക്കി ഭാരതിയമ്മ ഓർത്തു.................. തുടരും........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...