💔തമസാ...!!❤️: ഭാഗം 16

എഴുത്തുകാരി: ഭാഗ്യ ലക്ഷ്മി

ദിനങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു പോയി... നാളെയാണ് കുഞ്ഞിൻ്റെ നൂലു കെട്ട്... "മോളെ തച്ചൂ... ദാ ഈ സെറ്റു സാരിയുടുത്ത് ഈ ആഭരണങ്ങളൊക്കെ ധരിച്ച് വേണം മോള് നാളെ വീട്ടിലേക്ക് വരാൻ..." തൻ്റെ കൈയ്യിലുള്ള സാരിയും ആഭരണങ്ങളും തക്ഷികയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടുമ്പോൾ ഭാരതിയമ്മയുടെ മിഴികൾ പാഞ്ഞത് തക്ഷിക ധരിച്ചിരുന്ന വെള്ള വസ്ത്രത്തിലൂടെയായിരുന്നു... "ഇതിൻ്റെയൊന്നും ആവശ്യമില്ല ചിറ്റമ്മേ...ഞാൻ നാളെ വരുന്നില്ല..." "അയ്യോ..കുഞ്ഞിൻ്റെ നൂലുകെട്ടിന് മോള് പങ്കെടുക്കുന്നില്ലെന്നോ...??" അവർ ഞെട്ടലോടെ ചോദിച്ചു... "വിധവകൾ ശുഭകാര്യങ്ങൾക്ക് പങ്കെടുക്കരുതെന്ന് ചിറ്റമ്മയ്ക്ക് അറിയില്ലേ...??" തക്ഷിക നിർവികാരമായി ചോദിച്ചതും അവരൊന്നു പതറി... "അത് മോളെ... അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല... പണ്ടാരോ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞുണ്ടാക്കിയെന്ന് വെച്ച്..." "എന്നിട്ട് ചില സമയത്ത് ചിറ്റമ്മ ഇങ്ങനെയൊന്നും അല്ലല്ലോ പറയാറ്... പഴയ ആചാരങ്ങളൊക്കെ കൈ മുതലാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്ന ആളല്ലേ..."

തക്ഷിക ചോദിച്ചതും മറുപടിയില്ലാതെ അവരുടെ ചുണ്ടുകളൊന്നു വിതുമ്പി... "എന്തിനാ കുഞ്ഞേ നീയിങ്ങനെ സ്വയം ശിക്ഷിക്കുന്നത്...?? ആർക്കു വേണ്ടിയാ...?? ആരോടാ നിൻ്റെ ഈ പ്രതിഷേധം മുഴുവൻ....??" അവരുടെ സ്വരമിടറി... "ഇത് പ്രതിഷേധമൊന്നുമല്ല ചിറ്റമ്മേ... എൻ്റെ വിധി... പ്രാണനെ പോലെ സ്നേഹിച്ച ഒരാൾ എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച വിധി...!!" അത് കേട്ടതും ഉള്ളിലെ പതർച്ച പ്രകടമാക്കാതവർ വിഷയം മാറ്റി... "മോളെ ചടങ്ങുകളൊക്കെ ഇവിടെ വെച്ചാണ് നടത്തേണ്ടത്... അതിനോ മോള് സമ്മതിച്ചില്ല... എന്നാൽ പിന്നെ അവിടെ നടക്കുന്ന ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്തൂടെ മോളെ..." അവരുടെ സ്വരത്തിൽ അപേക്ഷ നിറഞ്ഞതവൾ അറിഞ്ഞു... "അതൊന്നും സാരമില്ല... നാളെയവിടെ എൻ്റെ ആവശ്യം ഉണ്ടാകുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല... ചിറ്റമ്മ വിഷമിക്കണ്ട... മോനെ ഞാൻ ഒരുക്കി രാവിലെ ചിറ്റമ്മയുടെ കൈയ്യിൽ തന്നേക്കാം...

ചിറ്റമ്മ ചടങ്ങൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ട് പയ്യെ തിരികെ കൊണ്ടു വന്നാൽ മതി..." അത്രമാത്രം പറഞ്ഞവൾ പ്രയാസപ്പെട്ടൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി.. 💔_____!!❤️🖤 ദത്തൻ വാത്സല്യത്തോടെ കുഞ്ഞിനെ കരങ്ങളിൽ എടുത്തു.. കുഞ്ഞിൻ്റെ ഇരു കവിളുകളിലും ചുണ്ടുകൾ ചേർക്കുമ്പോൾ അവൻ്റെ മിഴികൾ നീണ്ടത് വാതിൽപ്പടിയിലേക്കായിരുന്നു... തക്ഷിക വരുന്നുണ്ടോന്ന് അറിയാനായി.... പക്ഷേ നിരാശയായിരുന്നു ഫലം... "മോനെ ദത്താ സമയമായി... കുഞ്ഞിൻ്റെ കാതിൽ പേര് വിളിക്ക്..." ഭാരതിയമ്മ ഓർമ്മിപ്പിച്ചപ്പോഴാണ് ദത്തൻ സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നത്... അവൻ വാത്സല്യത്തോടെ ആ കുഞ്ഞി കാതുകളിലേക്ക് ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തു...

"ഉണ്ണീ... മോനെ ഉണ്ണീ...." മൃദുവായി കുഞ്ഞിൻ്റെ കാതുകളിൽ വിളിക്കുമ്പോൾ ശിവയുടെ ഓർമ്മകളിൽ അവൻ്റെ മിഴികൾ ഈറനായി... ചടങ്ങുകൾ പൂർത്തിയായിട്ടും കുഞ്ഞിനെ വിട്ടു പിരിയാൻ ദത്തന് മനസ്സ് വന്നില്ല... ആ കുഞ്ഞ് മുഖം കാൺകെ അവൻ്റെ ഉള്ളം വാത്സല്യം കിനിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.. കുഞ്ഞിൻ്റെ ചിണുങ്ങലുകളും കൊഞ്ചലുകളും അവൻ്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു.... ശിവയുടെ മരണത്തിനു ശേഷം അന്നാദ്യമായി ദത്തൻ പുഞ്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ട് ഭാരതിയമ്മയുടെ മനം നിറഞ്ഞു... സമയം സന്ധ്യയോടടുത്തതും ഭാരതിയമ്മ കുഞ്ഞിനെ തൻ്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നു വാങ്ങിയപ്പോൾ ദത്തൻ്റെ നെഞ്ചൊന്നു നീറി... സന്ധ്യ മയങ്ങി തുടങ്ങിയതും ഭാരതിയമ്മ കുഞ്ഞുമായി വരുന്നതു കണ്ട് തക്ഷിക മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി... "മോൻ വഴക്കുണ്ടാക്കിയോ ചിറ്റമ്മേ..??"

കുഞ്ഞിനെ കരങ്ങളിൽ വാങ്ങവേ അവൾ ചോദിച്ചു... "ഇല്ല മോളെ... ദത്തൻ മോൻ ഇവനെ താഴെ വെച്ചിട്ട് വേണ്ടെ ഇവനൊന്ന് കരയാൻ..." അത് കേട്ടതും അവൾ മുഖം തിരിച്ചു... "ചടങ്ങുകൾ ഒക്കെ..." അവൾ ചോദിച്ചത് പാതി വഴിയിൽ നിർത്തി... "നന്നായിരുന്നു മോളെ... കുഞ്ഞിൻ്റെ അച്ഛൻ്റെയും അമ്മയുടെയും കുറവുണ്ടായിരുന്നു എന്നതല്ലാതെ.... അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ അതിലും വല്ല്യ കുറവ് വേറെ എന്ത് വരാൻ...??" ഭാരതിയമ്മ കുഞ്ഞിൻ്റെ ശിരസ്സിൽ ഒന്നു തലോടി... "മോളെ... മോളോട് ചിറ്റമ്മ ഒരു കാര്യം ആവശ്യപ്പെട്ടോട്ടെ...?? ദിവസവും രാവിലെ ഞാൻ കുഞ്ഞിനെ ഒന്ന് വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടു പൊയ്ക്കോട്ടെ..?? അല്പ നേരം കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ തന്നെ കൊണ്ടു വന്നേക്കാം..." അവർ കേണതും മറുത്തൊന്നും പറയാൻ തക്ഷികയ്ക്കായില്ല... അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവരെ നോക്കി.... "കൊണ്ട് പൊയ്ക്കോ ചിറ്റമ്മേ.. ധൃതി വെച്ച് മോനെ തിരികെ കൊണ്ടു വരണ്ട.." അവൾ ശാന്തമായി പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഭാരതിയമ്മയുടെ മനസ്സിൽ ആശ്വാസം വിതറി...

ദിനങ്ങളും മാസങ്ങളും കടന്നു പോയി.... കുഞ്ഞിൻ്റെ ചോറൂണും കഴിഞ്ഞു.. അപ്പോഴേക്കും ദത്തനുമായി കുഞ്ഞ് നല്ലവണ്ണം അടുത്തിരുന്നു... ദത്തനും കുഞ്ഞിനും ഒരു ദിവസം പോലും പരസ്പരം കാണാതിരിക്കാൻ വയ്യ എന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നു... രാവേറെ വൈകിയിട്ടും ഉറങ്ങാതെ ഉറക്കെ കരയുന്ന കുഞ്ഞിനെ തക്ഷിക ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു... എന്നാൽ കുഞ്ഞിൻ്റെ കരച്ചിലിൻ്റെ ആക്കം കൂടിയതല്ലാതെ കുറഞ്ഞില്ല... തക്ഷിക വേദനയോടെ കുഞ്ഞുമായി വരാന്തയിലൂടെ നടന്നു.. "മോളെ.. കുഞ്ഞിൻ്റെ കരച്ചിൽ നിൽക്കുന്നില്ലല്ലോ... അല്ലെങ്കിലും ഈയിടെയായി മോന് രാത്രിയാവുമ്പോൾ ഒരു ചിണുങ്ങൽ ഉണ്ട്... ദത്തൻ മോൻ്റെ നെഞ്ചിലെ ചൂട് പറ്റി ഇരിക്കുന്നതല്ലേ രാവിലെ മുഴുവൻ.... രാത്രിയിൽ അത് പറ്റുന്നില്ലല്ലോ... അതിൻ്റെയാവും കുഞ്ഞിനീ സങ്കടം മുഴുവൻ..." ജാനകി പരിഭവത്തോടെ പറഞ്ഞതും തക്ഷിക എന്തു പറയണമെന്നറിയാതെ മുഖം താഴ്ത്തി...

അവൾ അല്പ നേരം കൂടി കുഞ്ഞിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും നിരാശയായിരുന്നു ഫലം... ഇനിയും എന്തു ചെയ്യുമെന്നോർത്തവളിലെ മാതൃഹൃദയം വിങ്ങി... "മോളെ തച്ചൂ... ഞാനൊന്ന് കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ട് ദത്തൻ മോൻ്റെ അടുത്ത് വരെ പോയിട്ട് വരാം.. കുഞ്ഞുറങ്ങിയിട്ട് തിരികെ കൊണ്ട് വരാം...." ജാനകി കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങാനായി കൈ നീട്ടിയതും തക്ഷികയ്ക്ക് എതിർക്കാനായില്ല... പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിലും ഇതു തന്നെയായിരുന്നു പതിവ്... തൻ്റെ കുഞ്ഞിനു പോലും ദേവേട്ടനില്ലാതെ പറ്റില്ലെന്നായിരിക്കുന്നു... തക്ഷിക ഓർത്തു... 💔___!!❤️🖤 എങ്ങനെയും തച്ചു മോളെ ദത്തനുമായുള്ള വിവാഹത്തിന് സമ്മതിപ്പിച്ചേ മതിയാവൂ... ഭാരതിയമ്മ അതും ഓർത്ത് തക്ഷികയുടെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു... രാഘവനെ കണ്ടതും അവരൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു... "രാഘവാ... എനിക്ക് ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം പറയാനുണ്ട്..." "ഭാരതിയമ്മ പറഞ്ഞോളൂ...'' അയാൾ വിനയത്തോടെ പറഞ്ഞു.. "തച്ചു... തച്ചു മോളെ എൻ്റെ ദത്തൻ മോന് തരുമോ...??" ഭാരതിയമ്മയുടെ ആവശ്യം കേട്ടതും അയാളൊന്ന് ഞെട്ടി...

"ശിവൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ സ്വന്തം പോലെ നോക്കാൻ ദത്തനല്ലാതെ ആർക്കും സാധിക്കില്ല... പിന്നെ തച്ചു... അവൾ ചെറുപ്പമാണ്... ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഒരു വിധവയായി ഇവിടെ കഴിയണോ അവൾ..?? അവളെ മറ്റാരേക്കാളും നന്നായി മനസ്സിലാക്കാനും സ്നേഹിക്കാനും ദത്തന് കഴിയും... അതു കൊണ്ട് തച്ചു മോളെ ഒരു പുനർവിവാഹത്തിന് രാഘവൻ പറഞ്ഞ് സമ്മതിപ്പിക്കണം..." "ഞാ.. ഞാനെന്ത് പറയാനാണ് ഭാരതിയമ്മേ... എൻ്റെ മകൾക്കൊരു ജീവിതം കിട്ടുന്നതിൽ എനിക്ക് സന്തോഷമേയുള്ളൂ... എൻ്റെ തച്ചുവിന് അഞ്ചു വയസ്സുള്ളപ്പോൾ ഞങ്ങളെ വിട്ട് പോയതാണ് അവളുടെ അമ്മ... അതിനു ശേഷം പലരും നിർബന്ധിച്ചിട്ടും ഞാനൊരു പുനർവിവാഹത്തിനു മുതിർന്നില്ല... അങ്ങനെയുള്ളപ്പോൾ എൻ്റെ മോളെ ഞാനെങ്ങനെയാ മറ്റൊരു വിവാഹത്തിന് നിർബന്ധിക്കുന്നത്...?? ഭാരതിയമ്മ തന്നെ ചെന്നൊന്ന് പറഞ്ഞ് നോക്ക്...."

അയാളുടെ സ്വരത്തിൽ ദയനീയത നിറഞ്ഞതവരറിഞ്ഞു... ഭാരതിയമ്മ അകത്തേക്ക് കയറിയതും കുഞ്ഞിനെ താലോലിക്കുന്ന തക്ഷികയെ ആണവർ കാണുന്നത്... കുഞ്ഞ് അവരെ കണ്ട് ഒരു ചിരിയോടെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കിയതും തക്ഷിക മുഖമുയർത്തി... "വാ ചിറ്റമ്മേ..." അവൾ ഒരു ചിരിയോടെ തൻ്റെ അരികിലേക്ക് വിളിച്ചു... "മോളെ.. ചിറ്റമ്മ ഒരു കാര്യം മോളോട് ആവശ്യപ്പെടാനാണ് വന്നത്... നേരത്തെയും ചിറ്റമ്മ മോളോടിത് സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്...'' കുഞ്ഞിനെ മടിയിലേക്ക് വെച്ച് ഭാരതിയമ്മ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയതും തക്ഷിക പൊരുൾ മനസ്സിലാവാതെ സംശയത്തോടെ നോക്കി.. "ദത്തനും മോളുമായുള്ള വിവാഹ കാര്യമാണ് ചിറ്റമ്മയ്ക്ക് പറയാനുള്ളത്..." അവർ ഉറച്ച സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞതും അവളുടെ മുഖമൊന്നിരുണ്ടു... ആശകളെല്ലാം വറ്റിയ ഹൃദയത്തിൽ ഒരിക്കൽക്കൂടിയൊരു വസന്തം വരവറിയിക്കുന്നത് അവൾക്ക് സ്വീകാര്യമല്ലായിരുന്നു... "അന്ന് മോളതിന് മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.. ചിറ്റമ്മ മോളോട് അപേക്ഷിക്കുവാ... എൻ്റെ ദത്തൻ്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നു വന്നൂടെ മോൾക്ക്...??

അവനൊരു നല്ല ഭാര്യയാവാൻ മോളോട് ഞാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നില്ല... അതിനു മോൾക്ക് അത്ര പെട്ടെന്ന് സാധിക്കില്ലെന്നും ചിറ്റമ്മയ്ക്കറിയാം.. പക്ഷേ ഈ കുഞ്ഞിന് ഒരു അച്ഛൻ്റെ സ്നേഹം ലഭിക്കണ്ടേ..?? ദത്തനല്ലാതെ മറ്റാർക്കെങ്കിലും ഇവനെ സ്വന്തം പോലെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയുമോ...??" തക്ഷിക അല്പ സമയം മൗനം പാലിച്ചു... ശേഷം ഭാരതിയമ്മയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു... "എൻ്റെ കുഞ്ഞിന് ദേവേട്ടനില്ലാതെ പറ്റില്ല... അവനെ ദേവേട്ടനോളം സ്നേഹിക്കാനും മറ്റാർക്കും പറ്റുകയില്ല... കുഞ്ഞാണ് പ്രശ്നമെങ്കിൽ കുഞ്ഞിനെ ഞാൻ ദേവേട്ടന് കൊടുത്തേക്കാം.. ഒരച്ഛൻ്റെ സ്നേഹം നൽകി എൻ്റെ മോനെ ദേവേട്ടൻ വളർത്തിക്കോട്ടെ...അതിന് ഞങ്ങളുടെ വിവാഹമൊരിക്കലും ഒരു പരിഹാരമാവുകയില്ല..." അവളുടെ സ്വരമൊന്നിടറി... "മോളെ... സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ മറ്റൊരാൾക്ക് കൊടുക്കാനോ..?? പെറ്റ വയറിന് സാധിക്കുമോ അത്..?? ഞാൻ പ്രസവിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും നീയിത് പറഞ്ഞപ്പോൾ നിൻ്റെ ഹൃദയം വിങ്ങിയത് ചിറ്റമ്മ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

കുഞ്ഞിനെ കാണാതെ നിനക്കിരിക്കാൻ പറ്റുമോ..?? കുഞ്ഞിനെയും ദത്തനു നൽകി രാഘവൻ്റെ കാലവും കഴിഞ്ഞ് സങ്കടങ്ങളെല്ലാം ഉള്ളിലൊതുക്കി നീയീ ലോകത്ത് ഒറ്റയ്ക്ക് കഴിയുമോ മോളെ...?? എൻ്റെ കുട്ടി വേദനിച്ച് കഴിയുന്നത് ചിറ്റമ്മയ്ക്ക് സഹിക്കില്ല.. പഴയതു പോലെ പ്രസന്നവതിയായി സദാ പുഞ്ചിരിച്ച് നടക്കുന്ന ആ തച്ചുവിനെ തിരികെ വേണമെനിക്ക്...'' "ആ തച്ചു മരിച്ചു ചിറ്റമ്മേ... എൻ്റെ പ്രണയത്തിനു മേൽ സ്മാരകം പണിത് അയാൾ കൊന്നു കുഴിച്ചു മൂടി ആ തച്ചുവിനെ... ഇപ്പോൾ പ്രതീക്ഷയറ്റൊരു ജന്മം മാത്രമാണ് ഞാൻ....." ഇടർച്ചയോടെയുള്ള വാക്കുകളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന വേദന ഭാരതിയമ്മ അറിഞ്ഞിരുന്നു... ഒരുവേള ദത്തനോട് അമർഷം തോന്നി അവർക്കും................... തുടരും........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...