💔തമസാ...!!❤️: ഭാഗം 5

എഴുത്തുകാരി: ഭാഗ്യ ലക്ഷ്മി

വാതിലോരത്തായി തക്ഷിക ബോധമറ്റു കിടക്കുന്നു..!! "തച്ചൂ... തച്ചൂ എണ്ണീക്ക് മോളെ...." നിലത്ത് കിടക്കുന്ന തക്ഷികയെ ജാനകി പരിഭ്രാന്തിയോടെ തട്ടി വിളിച്ചു... ജാനകിയുടെ ഒച്ച കേട്ടതും ദത്തൻ ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിന്നും പൊടുന്നനെ എഴുന്നേറ്റ് ശിവയുടെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി... "എന്താ... എന്താ പറ്റിയെ...??" പരവേശത്തോടെ ചോദിച്ചതും ദത്തൻ്റെ നേത്ര ഗോളങ്ങൾ തക്ഷികയിൽ പതിഞ്ഞതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു... "തച്ചൂ...." അവൻ പരിസരം മറന്ന് അലറി.... ഉള്ളിലെ വികാരങ്ങളെല്ലാം ഒത്തു ചേർന്ന് പ്രണയമായി ഒരു വേള പരിണമിച്ചതു പോലെ....!! മറ്റൊന്നിനുമാ നിമിഷമവനിൽ സ്ഥാനമില്ലായിരുന്നു.... അവളോടുള്ള അടങ്ങാത്ത പ്രണയത്തിനല്ലാതെ...!! അത്രമേൽ അവനിൽ വേരുറപ്പിച്ചവൾ....!! നെഞ്ചിനുള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു പിടപ്പ്.... തൻ്റെ പ്രാണനെ തന്നിൽ നിന്നുമടർത്തിയെടുക്കുന്ന വേദന....!! ഉള്ളം പിടഞ്ഞ് താനില്ലാതാവുന്നത് പോലെ ദത്തന് തോന്നിപ്പോയി... പ്രണയമേ നീ ഇത്രയും വേദനാജനകമോ...?!!! വാടിയ താമര തണ്ട് പോലെ അവശയായവളെ അവൻ കൈകളിൽ കോരിയെടുത്തു... "തച്ചൂ... തച്ചൂ...." ഈറൻ മിഴികളോടവൻ തൻ്റെ പ്രാണൻ്റെ കവിളിൽ തട്ടി.... തനിക്കേറെ പ്രിയ്യപ്പെട്ട സ്വരം കാതുകളിൽ പതിക്കുന്നുണ്ട്....

അബോധാവസ്ഥയിൽ അതറിയുമ്പോൾ അവൾ ചുണ്ടുകൾ പ്രയാസപ്പെട്ട് അനക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു.. "ദേ... ദേവേട്ടാ..." വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു പോയി... മിഴികൾ അവശതയാൽ കൂമ്പിയടഞ്ഞ് പോകുന്നു.... "മോനെ.... തച്ചുവിനെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോവാം..." ഭാരതിയമ്മ ദത്തനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... "നാത്തൂനേ... ശിവയെ ഒന്ന് നോക്കിക്കോണേ.. ഞങ്ങൾ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോകട്ടെ..." ഭാരതിയമ്മ പറഞ്ഞു... ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്ക് കയറിയതും ദത്തൻ്റെ കരങ്ങൾ വിറ കൊണ്ടു.. "ഇല്ല കഴിയുന്നില്ല...!! ചിറ്റമ്മേ... ആ മോഹനനെ വിളിക്ക്.. എനിക്ക് കഴിയുന്നില്ല... ഞാൻ... ഞാൻ പുറകിൽ ഇരുന്നോളാം.." അവൻ ഡോർ തുറന്ന് ബാക്ക് സീറ്റിലേക്ക് കയറി... അവശയായി ഭാരതിയമ്മയുടെ മടിയിൽ കിടക്കുന്നളെ ദത്തൻ ഉറ്റു നോക്കി... ഉള്ളുരുകുന്ന വേദനയോടെ.... നിഷ്കളങ്കമായ അവളുടെ മുഖ ഭാവത്തിൽ ആരുമറിയാത്ത വേദനയുടെ സാഗരങ്ങൾ ഒളിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നവന് തോന്നി... ദുഖങ്ങളുടെ ആ തിരമാലകളോരോന്നും തൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്കലയടിക്കുന്ന പോലെ....

നുണക്കുഴിയെ മറച്ചു കൊണ്ട് മുഖത്തേക്കൊട്ടി കിടക്കുന്ന മുടിയിഴകൾ... വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞ നെറ്റിത്തടം... നെറുകയിലെ സിന്ദൂരം ലേശം പരന്നിട്ടുണ്ട്... കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന താലി മാലയല്ലാതെ മറ്റ് അലങ്കാരങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ അവളുടെ ശരീരത്തുണ്ടായിരുന്നില്ല.... കഴുത്തിൽ ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന ആ മഞ്ഞ ലോഹമവൾക്ക് ഭാരമാണെന്ന് ദത്തന് തോന്നി.. അത് തനിക്ക് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത് പോലെ.... തുളസിക്കതിരോളം നൈർമല്യമുള്ളവൾ.... ഗ്രാമീണതയുടെ സൗന്ദര്യം നിറഞ്ഞ് നിന്നിരുന്ന ആ പെൺകുട്ടി ഒരിക്കൽ തൻ്റെ പ്രാണനായിരുന്നില്ലേ...? തൻ്റെ പ്രണയമായിരുന്നില്ലേ...?!!!! ആ വെള്ളിക്കൊലുസിൻ്റെ കിലുക്കത്തിനായി കാതോർത്ത് വരാന്തയിലിരുന്ന ദിനങ്ങളിലേക്ക് ദത്തൻ്റെ ഓർമ്മകൾ മെല്ലെ പോയി... "ദേവേട്ടാ.....!!" പാദസരക്കിലുക്കം ചുറ്റിനും മുഴക്കിയവൾ തൊടിയിലേക്ക് ഓടി വന്നു... ആ വിളികൾ കേൾക്കെ എന്തെന്നില്ലാത്ത വികാരങ്ങൾക്ക് അവൻ്റെ ഹൃദയവും വഴി മാറിയിരുന്നു... കിതപ്പടക്കാൻ പ്രയാസപ്പെട്ട് തക്ഷിക ദത്തനെ നോക്കി നിന്നു.. നേത്ര ഗോളങ്ങൾ വികസിച്ചു.... ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന വെയിലിനെ നിഷ്ഭ്രമമാക്കിക്കൊണ്ട് പ്രണയത്തിൻ്റെ കുളിരവളിൽ വീശി... തൊടിയിൽ നിന്ന് ആർക്കോ നിർദ്ദേശങ്ങൾ കൊടുക്കുകയാണ് ദത്തൻ...

എപ്പോഴത്തെയും പോലെ മുണ്ടിൻ്റെ ഒരറ്റം പിന്നിലായി വെച്ച കൈയ്യിൽ ഉയർത്തി പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്... അവിടെ വളർന്ന് നിന്നിരുന്ന ചാമ്പ മരത്തിൻ്റെ തണലിലേക്കവൾ ഒതുങ്ങി... ഗൗരവമേറിയ മുഖ ഭാവത്തോടെ പണിക്കാർക്ക് നടുവിൽ നിൽക്കുന്നവനെ പ്രണയത്തോടെ നോക്കി.... "എന്ത് ഭംഗിയാ എൻ്റെ ദേവേട്ടനെ കാണാൻ....!!" അവളുടെ ചൊടികളിൽ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു... "ഓ അത്ര ഭംഗിയൊന്നുമില്ല.." മേഘ പറഞ്ഞു.. "ഹും... നിനക്ക് അസൂയയാ.. എൻ്റെ കണ്ണിൽ ഏറ്റവും സുന്ദരൻ എൻ്റെ ദേവേട്ടൻ തന്നെയാ..." നാണം കലർന്നൊരു ചിരിയോടെ പറയുമ്പോൾ മുഖത്തേക്ക് പാറി വീണ മുടിയിഴകളെ അവൾ ചെവിക്ക് പിന്നിലേക്ക് ഒതുക്കി.... അവൾ അനങ്ങിയതും ആ കൊലുസിൻ്റെ കിലുക്കം കേൾക്കെ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു അവനിലും.. മിഴികളിൽ കുസൃതി നിറച്ചവൻ ചുറ്റിനും നോക്കി... "തച്ചൂ...." ചുണ്ടുകൾ മൃദുവായി മൊഴിഞ്ഞു.... "ദത്തൻ കുഞ്ഞേ...." പണിക്കാർ ആരോ തോളിൽ തട്ടിയതും ദത്തൻ സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നു... "മോൻ ആരെയാ ഈ നോക്കുന്നെ..?" "അത്... അതൊന്നുമില്ല..." ദത്തൻ പരുങ്ങലോടെ പറഞ്ഞു..

"കണ്ടോ ദേവേട്ടൻ കുടുങ്ങിയത്..? അന്നാൽ പിന്നങ്ങ് പറഞ്ഞൂടെ ഞാനെൻ്റെ പെണ്ണിനെയാ നോക്കിയതെന്ന്..." ചാമ്പ മരത്തിൻ്റെ പിന്നിൽ നിന്ന് ദത്തനെ എത്തി നോക്കിക്കൊണ്ടവൾ പരിഭവത്തോടെ പറഞ്ഞു... "നീയിങ്ങനെ മനക്കോട്ട കെട്ടാതെ ചെന്നങ്ങേരോട് പറ നിനക്കിഷ്ടമാണെന്ന്.... അല്ലെങ്കിൽ വേറെ വല്ല പെൺ പിള്ളേരും കൊത്തിക്കൊണ്ട് പോകും നിൻ്റെ ദേവേട്ടനെ..." മേഘ പറഞ്ഞു... "എടീ ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്... മിഴികൾക്കൊണ്ട്...!! വാക്കുകൾ കൊണ്ട് പറയാൻ എനിക്കാവുന്നില്ല... ആ സാന്നിധ്യത്തിൽ ശ്വാസം നിലയ്ക്കും പോലെ തോന്നുവാ... ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വരാൻ മടി കാട്ടുവാ... ഒരു പക്ഷേ ദേവേട്ടനും ഇങ്ങനെയൊക്കെ തോന്നുന്നുണ്ടാവുമോ...? അതാണോ ആ നാവ് കൊണ്ട് ഒരിക്കൽപ്പോലും പറഞ്ഞിട്ടില്ലാത്തത് എന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന്....?" "നീ പറയുന്നതൊന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നില്ലെടീ..." "മനസ്സിലാവണമെങ്കിൽ പ്രണയിക്കണം... ഞാൻ ദേവേട്ടനെ പ്രണയിക്കുന്ന പോലെ പ്രണയിക്കണം..." അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു... പണിക്കാർ പറമ്പിലേക്ക് നടന്നതും ദത്തനവളെ ചുറ്റിനും നോക്കി...

"എന്തിനാ തച്ചൂ ഈ ഒളിച്ചു കളി..? നീയിവിടെ ഉണ്ടെന്നെനിക്കറിയാം..." ദത്തൻ കുറുമ്പോടെ സ്വയം പറഞ്ഞു... ഈശ്വരാ.... ഉണ്ണി വരാൻ സമയമായിട്ടുണ്ടാവും... പഠിത്തം പൂർത്തിയാക്കിയിട്ടവൻ വരുന്ന ദിവസമാ... അവനിഷ്ടമുള്ളതൊക്കെ പാകമായോന്ന് നോക്കണം...!! ദത്തൻ ധൃതിയിൽ പിൻ തിരിഞ്ഞു.... തക്ഷിക വിടർന്ന മിഴികളോടെ ചാമ്പ മരത്തിൻ്റെ പിന്നിൽ നിന്നും വന്നപ്പോഴേക്കും ദത്തൻ നടന്നകന്നിരുന്നു... ആ കാഴ്ച കാൺകെ പ്രണയം നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ ആ മിഴികളിൽ നിരാശ പടർന്നു.... സാരമില്ല ഇനിയും നാളെ രാവിലെ പാല് കൊടുക്കാൻ പോകുമ്പോൾ കാണാം ദേവേട്ടനെ... അതുമോർത്തു കൊണ്ടവൾ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.... പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഒരുങ്ങിയിട്ടും ഒരുങ്ങിയിട്ടും തൃപ്തിയാകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല അവൾക്ക്... അന്ന് പതിവ് വേഷമായ പട്ടു പാവാടയ്ക്കും ബ്ലൗസ്സിനും പകരം ഹാഫ് സാരി ഉടുത്തു...ചുവപ്പും കറുപ്പും ഇടകലർന്ന വേഷത്തിൽ അവളുടെ ശാലീന സൗന്ദര്യം ആരേയും ആകർഷിക്കുന്നതായിരുന്നു... അലസമായി അഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന മുടിയിഴകളിലേക്ക് മുല്ലപ്പൂവ് തിരുകി വെച്ചു... വിടർന്ന മിഴികൾ വാലിട്ടെഴുതി... ഇരു കരങ്ങളിലും കറുപ്പ് കുപ്പി വളകൾ അണിഞ്ഞു... ചുവപ്പ് നിറത്തിലുള്ള ചെറിയൊരു പൊട്ട് പുരികക്കൊടികൾക്ക് ഇടയിൽ വെച്ചവൾ കണ്ണാടിയിൽ കാണുന്ന തൻ്റെ പ്രതിബിംബത്തെ ഉറ്റു നോക്കി.... അവളുടെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു... പാൽ പാത്രവുമായവൾ ദത്തൻ്റെ വീട്ടിലേക്കോടി....

പാത്രം ഭാരതിയമ്മയെ ഏല്പിച്ചതിന് ശേഷമവൾ ഉത്സാഹത്തോടെ ദത്തനെ കാണാൻ വരാന്തയിലേക്ക് നടന്നു... പത്രം വായിച്ച് ഇരിപ്പുണ്ടാകും ആളവിടെ.... അവളുടെ ഉള്ളം തുടിച്ചു... പ്രണയത്താൽ അന്ധയായി പോയവൾ സ്വപ്ന ലോകത്തെന്ന പോലെ നടന്നതും എതിരെ വന്നവനുമായി കൂട്ടി മുട്ടിയിരുന്നു.... തക്ഷിക ഞെട്ടലോടെ മിഴികളുയർത്തി... പരിഭ്രമത്തോടെ മുൻപിൽ നിൽക്കുന്നവനെ നോക്കി... തൻ്റെ മുൻപിൽ പിടച്ചിലോടെ നിൽക്കുന്നവളുടെ അംഗലാവണ്യം ഒപ്പിയെടുക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു അവൻ്റെ മിഴികളപ്പോൾ....!! "അത്... ഞാൻ കണ്ടില്ല... അറിയാതെ ഇടിച്ചതാ..." വിക്കി വിക്കി അവളത് പറയുമ്പോഴും അവൻ്റെ മിഴികൾ തുടുത്ത ആ അധരങ്ങളിൽ തറഞ്ഞ് നിന്നു...അല്പം തെന്നി മാറിയ ദാവണിക്കിടയിൽക്കൂടി കാണുന്ന അനാവൃതമായ അവളുടെ വയറിൽ അവൻ്റെ മിഴികൾ എന്തോ തേടിയലഞ്ഞു... ഓഹ് ഒരു ചെറിയ കാറ്റെങ്കിലും ഒന്ന് വന്നിരുന്നെങ്കിൽ... ആ ദാവണി അല്പം കൂടി ഒന്ന് മാറിയിരുന്നെങ്കിൽ... അവൻ ഓർത്തു.. ആ നോട്ടത്താൽ നേരിയൊരു ആസ്വാസ്ഥ്യം ഉള്ളിലുടലെടുത്തതും അവൾ പൊടുന്നനെ അവനെ കടന്ന് പോയി... തന്നിൽ നിന്നും നടന്നകലുന്നവളെ അവൻ ഇമ വെട്ടാതെ നോക്കി....ശിവ തൻ്റെ താടിയൊന്നുഴിഞ്ഞു....!!

ചുണ്ടിൽ നിഗൂഢമായൊരു ചിരി വിരിഞ്ഞു...!! വേണം നിന്നെ എനിക്ക്.....!!! അവനിൽ കാമം ജ്വലിച്ചു.... "ശെ!... എന്താ തച്ചൂ ഇത്..? നോക്കി നടന്നൂടെ നിനക്ക്... ദേവേട്ടനെ കാണാനോടി വന്നിട്ട് ദേവേട്ടൻ്റെ അനിയനെ കയറി ഇടിച്ചല്ലോ...." ദാവണിത്തുമ്പിൽ ഇറുകെ പിടിച്ചു കൊണ്ടവൾ സ്വയം ശാസിച്ചു.... ആ കൊലുസിൻ്റെ കിലുക്കം കേൾക്കെ ദത്തൻ്റെ ഉള്ളവും പ്രണയത്താൽ വിങ്ങിയിരുന്നു... ദത്തൻ്റെ അടുത്തെത്തിയതും തക്ഷികയുടെ പാദങ്ങൾ നിശ്ചലമായി... ഉള്ളിലെ പ്രണയം ആ മുഖത്ത് നോക്കി പറയണമെന്നുണ്ട്... പക്ഷേ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.... "നിങ്ങളോടുള്ള പ്രണയം നിർവ്വചിക്കാൻ എന്നിലെ വാക്കുകൾ തികയാതെ വരുന്നു ദേവേട്ടാ..." വർദ്ധിച്ച ശ്വാസഗതിയ്ക്കിടയിലും അവളുടെ ഉള്ളം മൊഴിഞ്ഞു... പതിവു പോലെ ഒരു വാക്ക് പോലും മിണ്ടാതവർ പ്രണയോപഹാരങ്ങൾ മിഴികളാൽ കൈമാറി... "എൻ്റെ പെണ്ണേ.." അവൾ പോകുന്നതും നോക്കിയവൻ സ്വയം പറഞ്ഞു... അന്ന് രാത്രിയിൽ ദത്തൻ മിഴികളടച്ച് തൻ്റെ ചാരു കസേരയിൽ ചാഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു....

ശിവ മെല്ലെ ദത്തൻ്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നു... "ഏട്ടാ..." ശിവ മൃദുവായി വിളിച്ചതും ദത്തൻ മിഴികൾ തുറന്നു... മുൻപിൽ നിൽക്കുന്ന അനിയനെ കാൺകെ അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു... "നീ കിടന്നില്ലേ ഉണ്ണീ...? അകത്തേക്ക് ചെല്ല്... നല്ല തണുപ്പാ ഇവിടെ..." അവൻ്റെ വാക്കുകളിൽ അനിയനോടുള്ള കരുതൽ പ്രകടമായിരുന്നു... "പോകാം ഏട്ടാ... പക്ഷേ...എനിക്ക്.. എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്..." "എന്നോടെന്തെങ്കിലും പറയാൻ നിനക്ക് മുഖവരയുടെ ആവശ്യമുണ്ടോ..?" കണ്ണട ഒന്നും കൂടെ ചേർത്ത് വെച്ചവൻ ശാന്തമായി ചോദിച്ചു.. "അത്... എനിക്കൊരു പെണ്ണിനെ ഇഷ്ടമായി... അവളെ എനിക്ക് വേണം... ഏട്ടൻ എനിക്കവളെ നേടിത്തരണം.." ശിവ പറഞ്ഞതും ദത്തൻ ഞെട്ടലോടെ എഴുന്നേറ്റു... "എന്താ മോനെ നീയിപ്പോൾ പറഞ്ഞത്..?" "ഏട്ടാ എനിക്കവളെ അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമായോണ്ടാ.." ശിവ കെഞ്ചി... ദത്തൻ അല്പ നേരം മൗനം പൂണ്ടു... "ശരി മോനെ നിൻ്റെ ഒരാഗ്രഹത്തിനും ഞാൻ എതിര് നിൽക്കില്ല... ഏതാ ആ പെൺകുട്ടി...?" ശിവയുടെ മുഖം മങ്ങുന്നത് കണ്ടതും ദത്തൻ പൊടുന്നനെ പറഞ്ഞു..

"ഏതാണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഏട്ടനവളെ എനിക്ക് നേടിത്തരുമോ...?" ശിവ ഉത്സാഹത്തോടെ ചോദിച്ചു... "തരും..!!" ദത്തൻ അവന് വാക്ക് കൊടുത്തു... "നമ്മുടെ വീട്ടിൽ പാല് കൊണ്ടുവരുന്ന ആ പെണ്ണില്ലേ...? ഇവിടുത്തെ പഴയ കാര്യസ്ഥനായ രാഘവൻ്റെ മകൾ.... അവൾ...!! അവളെ എനിക്ക് വേണം..." ശിവ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും തൻ്റെ ഹൃദയമിപ്പോൾ നിലയ്ക്കുന്നത് പോലെ ദത്തന് തോന്നി... വീണു പോകാതിരിക്കാനവൻ ആ ചാരു കസേരയിൽ ഇറുകെ പിടിച്ചു... "ഏട്ടാ...." ശിവ ദത്തൻ്റെ ചുമലിലേക്ക് കരം ചേർത്തു... "മോനെ ഉണ്ണീ..." ദത്തൻ അവിശ്വസനീയതയോടെ വിളിച്ചു.. "അതിന് അവൾക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടമാവണ്ടേ മോനേ..?" ദത്തൻ പിടയുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ചോദിച്ചു.. "കുറച്ചു നാൾ... കുറച്ചു നാൾ മാത്രം മതിയേട്ടാ... അത് കഴിഞ്ഞ് അവൾ പൊയ്ക്കോട്ടെ... എത്ര പൈസ വേണോങ്കിലും അവൾക്ക് കൊടുത്താം...പക്ഷേ എനിക്കവളെ വേണം.." ശിവ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും ദത്തൻ അറപ്പോടെ മുഖം തിരിച്ചു... അവൻ ദയനീയമായി അനിയനെ നോക്കി.... "എന്താ ഏട്ടാ എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ..?" ദത്തനെ പിടിച്ചുലച്ച് കൊണ്ട് ശിവ ചോദിച്ചു.......... തുടരും........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...