💔തമസാ...!!❤️: ഭാഗം 6

എഴുത്തുകാരി: ഭാഗ്യ ലക്ഷ്മി

ഒരു പെണ്ണിൻ്റെ ജീവിതം ഞാൻ വിലയ്ക്കെടുക്കണമെന്നോ...? അതും എൻ്റെ പ്രണയിനിയുടെ...?!!!! ദത്തൻ നിസ്സഹായതയോടെ ശിവയെ നോക്കി.... "മോനെ ഉണ്ണീ..പണം കൊടുത്ത് നിനക്ക് ഞാൻ പലതും നേടിത്തന്നിട്ടുണ്ട്... പക്ഷേ ഒരു പെണ്ണിൻ്റെ മനസ്സ്....!! അത് പണം കൊണ്ട് എങ്ങനെ നേടാനാവും...?" ദത്തൻ ഉള്ളുരുകുന്ന വേദനയോടെ ചോദിച്ചു... "ഏട്ടാ ഏട്ടനെനിക്ക് വാക്ക് തന്നതാ... അത്രയ്ക്ക് ഞാനവളെ ആഗ്രഹിച്ച് പോയി ഏട്ടാ.... പിന്നെ ആ പെണ്ണ് ഇവിടുത്തെ പഴയ കാര്യസ്ഥൻ്റെ മോളല്ലേ...? ഏട്ടൻ ചെന്ന് പറഞ്ഞാൽ അവളുടെ അച്ഛൻ ഉറപ്പായും സമ്മതിക്കും..." ഈറനണിഞ്ഞ മിഴികളെ അവനിൽ നിന്നും ഒളിപ്പിക്കാൻ ദത്തൻ പൊടുന്നനെ പിൻ തിരിഞ്ഞു... ഈശ്വരാ എൻ്റെ തച്ചു...!! അവളെ ഞാനെങ്ങനെ മറ്റൊരാൾക്ക് വിട്ട് കൊടുക്കും...?! അവൻ അസ്വസ്ഥതയോടെ ശിരസ്സിൽ കരം ചേർത്ത് ഭിത്തിയോട് ചാരി നിന്നു... ഒടുവിൽ തൻ്റെ പ്രണയത്തിനു മുൻപിൽ അനിയനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൻ്റെ തട്ട് താഴ്ന്നു തന്നെ ഇരുന്നു....!!! "ശരി ഉണ്ണീ...അവളെ ഞാൻ നിനക്ക് നേടി തരാം..." ദത്തൻ മനസ്സിൽ എന്തോ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചു..

"പക്ഷേ... നീ ആവശ്യപ്പെട്ടത് പോലെ പണം കൊടുത്തവളെ വിലയ്ക്കെടുക്കാൻ എനിക്കാവില്ല... നിനക്കവളെ വേണെമെങ്കിൽ ഒറ്റ വഴിയെ ഉള്ളൂ... നീ തക്ഷികയെ വിവാഹം കഴിക്കണം....!!" "വിവാഹം കഴിക്കാനോ...?!! കുറച്ച് നാളത്തേക്ക് വേണ്ടി ഞാനവളെ വിവാഹം കഴിക്കണമെന്നോ...?" ശിവയുടെ മുഖം ചുളിഞ്ഞു... "മോനെ ഉണ്ണീ അങ്ങനെ പറയരുത്.. നീ അവളെ വിവാഹം കഴിക്ക്... എന്നിട്ട് രണ്ട് പേരും സന്തോഷമായി ജീവിക്ക്... അല്ലാതെ കുറച്ച് നാളത്തേക്ക് മാത്രമായി.. അത് ശരിയല്ല മോനെ... ഏട്ടൻ നിങ്ങളുടെ വിവാഹം നടത്തിത്തരാം..." "ശരി.... അവളെ നേടാൻ അത് മാത്രമാണ് വഴിയെങ്കിൽ ഞാൻ വിവാഹം കഴിക്കാം..." ശിവ സന്തോഷത്തോടെ നടന്നകന്നതും ദത്തൻ നെഞ്ചിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു കൊണ്ട് ആ ചാരു കസേരയിലേക്കിരുന്നു... താൻ ഈ നിമിഷം പ്രാണൻ വെടിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്നവന് തോന്നിപ്പോയി... നുണക്കുഴി കാട്ടിയുള്ള ആ ചിരിയും കുറുമ്പോടെയുളള ആ നോട്ടവുമൊക്കെ തനിക്കന്യമാവുകയാണോ...? ഓർക്കവേ ഉള്ളിലൊരു നീറ്റൽ... പക്ഷേ പൊടുന്നനെ അവൻ ശിവയ്ക്ക് കൊടുത്ത വാക്കിനെ പറ്റി ഓർത്തു...

ഹൃദയത്തെ കല്ലാക്കിക്കൊണ്ടവൻ എന്തോ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു.... നേരം പുലർന്നു തുടങ്ങി... "മോളെ തച്ചൂ... ദത്തൻ മോൻ ഒരാലോചനയുമായി വന്നിട്ടുണ്ട്.." രാഘവൻ മാഷ് സന്തോഷത്തോടെ പറയുമ്പോൾ അതിലിരട്ടി അവളുടെ ഉള്ളവും സന്തോഷിച്ചിരുന്നു... "സത്യമാണോ അച്ഛാ...?" തക്ഷിക വിടർന്ന മിഴികളോടെ ചോദിച്ചു... "അതെ മോളെ... എൻ്റെ കുട്ടിയുടെ ഭാഗ്യം... അല്ലാണ്ടെന്താ..? ആ വീട്ടലേക്ക് കയറി ചെല്ലുവാൻ പറ്റുകാന്ന് വെച്ചാൽ... നമ്മുക്ക് ചിന്തിക്കാനെങ്കിലും പറ്റുമോ...? എല്ലാം ദത്തൻ കുഞ്ഞിൻ്റെ വല്ല്യ മനസ്സ്..." "അതെ അച്ഛാ..." അവൾ അതിയായ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു... "നിനക്ക് സമ്മതക്കുറവൊന്നും ഇല്ലല്ലോ അല്ലേ മോളെ...?" "എനിക്ക് സമ്മതമാണച്ഛാ..." സന്തോഷത്താൽ അവളുടെ മിഴികൾ ഈറനണിഞ്ഞിരുന്നു... അങ്ങനെ ദേവേട്ടൻ എൻ്റെ സ്വന്തമാവാൻ പോകുന്നു... ദേവേട്ടനെന്നെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ പോകുന്നു... അവൾക്കൊന്ന് സന്തോഷത്താൽ തുള്ളിച്ചാടാൻ തോന്നി... ധൃതിയിലവൾ പൂജാമുറിയിലെ കൃഷ്ണ വിഗ്രഹത്തിൻ്റെ അരികിലേക്ക് ഓടി... അവൾ നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ കൈ കൂപ്പി...

ഈശ്വരാ ഞാൻ എത്ര കാത്തിരുന്നെന്നോ ഈ ദിവസത്തിനായി... ദേവേട്ടന് ഇപ്പോഴെങ്കിലും വന്ന് പെണ്ണ് ചോദിക്കാൻ തോന്നിയല്ലോ... ആ മനുഷ്യൻ്റെ ഭാര്യയാവാൻ ഞാനെത്ര കൊതിച്ചെന്നോ...? ഇനിയും കാത്തിരിപ്പിക്കാതെ ആ സുദിനം വേഗം വന്ന് ചേരണേ... അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഒപ്പം ജീവിക്കാൻ അത്രയ്ക്ക് ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട് ഞാൻ... അദ്ദേഹത്തിന് നല്ലത് മാത്രം വരുത്തണേ... അവൾ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു പ്രാർത്ഥിച്ചു... "മോളെ നീ ഒരുങ്ങി ഇരിക്ക്... അവർ ഇന്ന് പെണ്ണ് കാണാൻ വരുന്നുണ്ട്.. ഞാൻ വേഗം വേണ്ട കാര്യങ്ങൾ എന്തുവാന്ന് വെച്ചാൽ ചെയ്യട്ടെ..." രാഘവൻ പറഞ്ഞതും അവൾ ഉത്സാഹത്തോടെ തലയനക്കി... എത്ര ഒരുങ്ങിയിട്ടും തൃപ്തി വരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല അവൾക്ക്.... ആകപാടെ ഒരു പരവേശവും വെപ്രാളവും.... പല നിറത്തിലുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ അവൾ അണിഞ്ഞു നോക്കി... ഒന്നിലും തൃപ്തയാവാത്തത് പോലെ... കാത്തിരുന്ന ആ ദിവസം വന്നു ചേർന്നിരിക്കുന്നു എന്നവൾക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല... അവർ എത്താൻ സമയമായതും ചായയും പലഹാരങ്ങളും ഒക്കെ തയ്യാറാക്കി വെച്ചു...

വാതിൽപ്പടിയിൽ ചെന്നവൾ ഇടയ്ക്കിടെ ദത്തൻ വരുന്നുണ്ടോ എന്ന് എത്തി നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു... ഒട്ടും സമാധാനമില്ലായിരുന്നു അവൾക്ക്... ദത്തനെ കാണാതെ...!! ദത്തൻ വരുന്നത് കണ്ടതും അവൾ ചെറു ചിരിയോടെ അകത്തേക്ക് ഓടിക്കയറി... ദത്തനും ശിവയും ഒരുമിച്ചാണ് വന്നത്... അവരെ കണ്ടതും രാഘവൻ സന്തോഷത്തോടെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു... ഇരുവരും സോഫയിലേക്കിരുന്നു... ആ കൊലുസിൻ്റെ കിലുക്കം കേൾക്കെ ദത്തൻ്റെ ഉള്ളം വിങ്ങിയിരുന്നു... തക്ഷിക സന്തോഷത്തോടെ രാഘവൻ്റെ അരികിലേക്ക് വന്ന് നിന്നു... ശിവയുടെ അരികത്തായി ഇരിക്കുന്ന ദത്തനെ വിടർന്ന മിഴികളോടെ നോക്കി... ദത്തനവളെ മുഖമുയർത്തി നോക്കാൻ നന്നേ പ്രയാസം തോന്നി... എന്നാൽ ശിവയുടെ മിഴികൾ അവളിൽ തറഞ്ഞു നിൽക്കുകയായിരുന്നു... "അപ്പോൾ കാര്യങ്ങളെല്ലാം പറഞ്ഞ പോലെ അല്ലേ...?" ദത്തൻ ചോദിച്ചു.. തക്ഷിക ഒരു ചിരിയോടെ തല താഴ്ത്തി നിന്നു... മൗനം കൊണ്ട് സമ്മതമറിയിച്ച പോലെ... "ഞങ്ങൾക്ക് നൂറു വട്ടം സമ്മതമാണ് മോനെ..." രാഘവൻ പറഞ്ഞു.... "എൻ്റെ അനിയൻ ശിവയെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ തക്ഷികയ്ക്ക് സമ്മതമല്ലേ..?" അത് ചോദിക്കുമ്പോഴും അവൾ സമ്മതമല്ല എന്ന് പറയണമേയെന്ന് ദത്തൻ്റെ ഹൃദയം അവൻ പോലും അറിയാതെ ആഗ്രഹിച്ചു...

അത് കേട്ടതുമവൾ ഞെട്ടലോടെ മുഖമുയർത്തി... ശിവയോ..??? അവൾ അവിശ്വസനീയതയോടെ ദത്തനെ നോക്കി.. ആ ഒരൊറ്റ നിമിഷത്തിൽ തൻ്റെ ഹൃദയം നിലയ്ക്കുന്ന പോലെയവൾക്ക് തോന്നി... അവളുടെ മുഖത്തെ സങ്കടം കാണാനാവാതെ ദത്തൻ അവളിൽ നിന്നും മുഖം തിരിച്ചു.. ഞാനാണ് നിന്നെ പെണ്ണ് കാണാൻ വരുന്നതെന്ന് കരുതിയാവും നീ ഇത്രമാത്രം സന്തോഷിച്ചത്... അല്ലേ തച്ചൂ...? എനിക്കല്ല എൻ്റെ അനിയന് വേണ്ടിയാണ് നിന്നെ ചോദിച്ചതെന്ന് നീ ഇപ്പോഴെങ്കിലും അറിയണം... അതറിയാൻ വൈകും തോറും നിൻ്റെ മനസ്സ് ഞാനുമായൊരു ജീവിതം ആശിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും... അത് പാടില്ല... അത് നിനക്ക് വേദന മാത്രമേ സമ്മാനിക്കൂ... ദത്തൻ പിടയുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ഓർത്തു... "അവൾക്കൊരു സമ്മതക്കുറവും ഇല്ല മോനെ.." രാഘവൻ പറഞ്ഞതും ഒന്നും ഉരിയാടാൻ പോലുമാകാതെ തക്ഷിക നിശ്ചലയായി നിന്നു... മിഴികൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി... ദത്തൻ ശിവയ്ക്ക് വേണ്ടി തന്നെ ചോദിച്ച് വന്നെന്നവൾക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല... അവൾക്കൊന്ന് അലറി വിളിക്കാൻ തോന്നി... ശില പോലെ നിൽക്കുന്നവളെ കണ്ടതും ദത്തൻ വേദനയോടെ പിൻതിരിഞ്ഞു... നിൻ്റെ മനസ്സ് വേദനിക്കുന്നതിനേക്കാളും എൻ്റെ മനസ്സ് വേദനിക്കുന്നുണ്ട് തച്ചൂ... അവൻ ഓർത്തു... "ഇനിയും കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാൻ ഇല്ലല്ലോ...?"

അത്ര മാത്രം പറഞ്ഞ് ധൃതിയിൽ ശിവ എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് നടന്നു...തക്ഷികയെ അഭിമുഖീകരിക്കാനാവാതെ ദത്തനും തൊട്ട് പിന്നാലെ നടന്നു.... ഇല്ല ഇത് നടക്കില്ല... എൻ്റെ മനസ്സിൽ ദേവേട്ടൻ മാത്രമേ ഉള്ളൂ... അവളുടെ അധരങ്ങൾ ഉരുവിട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു... ദേവേട്ടാ...!! അവൾ സങ്കടത്തോടെ ദത്തൻ്റെ പിന്നാലെയായി ഓടി... തൊടിയിലേക്ക് നടന്നെത്തിയതും തക്ഷിക ദത്തൻ്റെ കരങ്ങളിൽ പിടുത്തമിട്ടു... ദത്തൻ പൊടുന്നനെ പിൻ തിരിഞ്ഞവളെ നോക്കി... ശിവ അപ്പോഴേക്കും നടന്നകന്നിരുന്നു... അവൾ നിറമിഴികളോടവനെ നോക്കി... അവളുടെ നേത്രങ്ങൾ ചുവന്നിരുന്നു... ഉള്ളിലെ സങ്കടം ദത്തൻ പ്രയാസപ്പെട്ടടക്കി.... "എന്താ ഇത്...?" തൻ്റെ കൈയ്യിൽ ഇറുകെ പിടിച്ചിരിക്കുന്നവളുടെ കൈയ്യിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു... "അറിയില്ലേ...?" അവൾ ഇടറുന്ന സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു... "എന്തറിയില്ലേന്ന്..?" "എൻ്റെ....എൻ്റെ ഉളള് നിറയെ നിങ്ങളാണെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയില്ലേ ദേവേട്ടാ...?" അവൾ സമനില തെറ്റിയവളെ പോലെ അലറിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു... "എ... എന്തൊക്കെയാ കുട്ടീ നീ ഈ പറയുന്നത്...?" അവൻ ഭാവഭേദമൊന്നുമില്ലാതെ ചോദിച്ചു.. "ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ സംസാരിക്കണ്ട... എനിക്കറിയാം... എനിക്കറിയാം ദേവേട്ടനും എന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന്..."

അവൾ കരച്ചിലിനിടയിൽ പ്രയാസപ്പെട്ട് പറഞ്ഞു... "അങ്ങനെ ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞോ..? എപ്പോഴെങ്കിലും ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ നിന്നെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമാണെന്ന്...?" അവൾ ഗൗരവത്തോടെ ചോദിച്ചതും ഒരുവേള തറഞ്ഞു നിന്നു പോയവൾ...!! ആ വാചകങ്ങൾ ഹൃദയത്തെ ചുട്ടു പൊള്ളിച്ചു... "നിങ്ങള് പറഞ്ഞിട്ടില്ല... പ... പക്ഷേ ഈ മിഴികളിൽ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട് എന്നോടുള്ള പ്രണയം... എത്രയൊക്കെ മറച്ചു വെയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും എനിക്കറിയാം ദേവേട്ടാ നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിലും എന്നോട് പ്രണയമാണെന്ന്..." അവൾ വിതുമ്പലോടെ പറഞ്ഞു... "എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത്..? എനിക്ക് നിന്നോട് പ്രണയമോ..?! ഒരിക്കലുമില്ല... അനാവശ്യമായ ചിന്തകൾ മനസ്സിൽ നിന്നും മാറ്റി വെച്ചേക്കൂ... അത് നിനക്ക് ദുഖം മാത്രമേ സമ്മാനിക്കൂ... എനിക്ക് പോകാൻ സമയമായി..." അവൻ പിൻതിരിഞ്ഞതും അവൾ അവൻ്റെ വഴിക്ക് തടസ്സമായി നിന്നു... "എന്തിനാ ദേവേട്ടാ ഇങ്ങനെ സ്വയം വഞ്ചിക്കുന്നത്...? അനിയനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൻ്റെ പുറത്തോ..? ഇഷ്ടമല്ലെന്ന് പറയുമ്പോഴും നിങ്ങളുടെ മിഴികൾ പറയുന്നുണ്ട് നിങ്ങൾക്കെന്നോട് പ്രണയമാണെന്ന്... "

"നിർത്ത്... നീ പറയുന്നത് പോലെ ഒന്നുമില്ല..." "എൻ്റെ.. എൻ്റെ മിഴികളിൽ നോക്കി പറ ദേവേട്ടാ നിങ്ങൾക്കെന്നെ ഇഷ്ടമല്ലെന്ന്.. പറ..." അവൾ ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ പുലമ്പി.. "ഞാൻ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നില്ല... ഇല്ല... ഇല്ല.... ഇല്ല...!!" ഓരോ മാത്ര അതാവർത്തിക്കുമ്പോഴും അവൻ്റെ നെഞ്ചകം പിടഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു... അത് കേൾക്കവേ കാതുകൾ കൊട്ടിയടച്ചവൾ...മുഖം പൊത്തി ഏങ്ങലടിച്ചു... "കള്ളം... കള്ളം... കള്ളമാ ഇത്... ദേവേട്ടൻ്റെ മനസ്സ് നിറയെ ഈ തച്ചുവാ..." അവൾ നിസ്സഹായതയോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു... "എൻ്റെ അനിയൻ സ്നേഹിക്കുന്ന പെണ്ണാണ് നീ...!! നീയെനിക്കെൻ്റെ മകളെ പോലെയാണ്....!!" അത്ര മാത്രം പറഞ്ഞവൻ ഉള്ളിലെ ദുഃഖം അടക്കിപ്പിടിച്ച് മുൻപോട്ട് നടന്നു.. "നിൽക്ക്...!! നിങ്ങളുടെ അനിയനെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ എനിക്കിഷ്ടമല്ലെങ്കിലോ...?" അവൾ മിഴിനീർ തുടച്ച് മാറ്റി കടുപ്പത്തിൽ ചോദിച്ചതും അവൻ നിശ്ചലനായി.... "ഇഷ്ടമല്ലെങ്കിൽ നീ നിൻ്റെ അച്ഛനോട് പറയ്‌... ഞാനദ്ദേഹവുമായാണ് സംസാരിച്ചത്..."

പിൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ നടന്നകലുമ്പോൾ അവൾ സങ്കടം സഹിക്ക വയ്യാതെ നിലത്തേക്കൂർന്നിരുന്നു... എൻ്റെ അച്ഛൻ നിങ്ങള് പറയുന്നതിനപ്പുറം ഒന്നും ചെയ്യില്ല... അതറിഞ്ഞു വെച്ചു കൊണ്ട് എന്നെ നിങ്ങള് പ്രതിസന്ധിയിലാക്കിയില്ലേ ദേവേട്ടാ... അവൾ അലമുറയിട്ടു... ശിവയ്ക്ക് തക്ഷികയെ കൊടുക്കാമോയെന്ന് ദത്തൻ ചോദിച്ചതുകൊണ്ടും അവനോട് എതിര് പറയാനാവാത്തതു കൊണ്ടും പിന്നീടുള്ള തക്ഷികയുടെ എതിർപ്പുകളെ രാഘവൻ വക വെച്ചില്ല...അവളുടെ സമ്മതമില്ലാതെ ശിവ തക്ഷികയുടെ കഴുത്തിൽ താലി ചാർത്തുമ്പോൾ പിടയ്ക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ആ കാഴ്ചയ്ക്ക് സാക്ഷിയായി ദത്തൻ നിന്നു... **** "തക്ഷികയുടെ കൂടെ ആരാ വന്നത്..?" അവളെ പരിശോധിച്ചതിന് ശേഷം ഡോക്ടർ വെളിയിലേക്ക് വന്നു കൊണ്ട് ചോദിച്ചതും ദത്തൻ ഓർമ്മകളിൽ നിന്നും മുക്തനായി... "അവൾക്ക്... അവൾക്കെന്താ ഡോക്ടർ...?" അവൻ പരവേശത്തോടെ ചോദിച്ചതും ഭാരതിയമ്മയും ഡോക്ടറുടെ മറുപടിയ്ക്കായി കാതോർത്തു........... തുടരും........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...