💔തമസാ...!!❤️: ഭാഗം 7

എഴുത്തുകാരി: ഭാഗ്യ ലക്ഷ്മി

"She is pregnant...!!" ഡോക്ടറുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു... അത് കേൾക്കെ ഇതുവരെ അനുഭവിച്ച ടെൻഷനിൽ നിന്നും ദത്തന് ആശ്വാസം ലഭിച്ചു.. അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ സർവ്വരെയും നോക്കി.. എൻ്റെ.. എൻ്റെ ഉണ്ണീടെ കുഞ്ഞ്... അവൻ്റെ ഉള്ളം സന്തോഷത്താൽ തുടിച്ചു.. ആശുപത്രിയിലെ ആ കൊച്ചു മുറിയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് മിഴികൾ നീട്ടുമ്പോൾ ജീവിതത്തിൽ ഇന്നേ വരെ താൻ ഇത്ര മാത്രം സന്തോഷം അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലെന്നവന് തോന്നി... എന്നാൽ താൻ കിടക്കുന്ന ബെഡ് ഷീറ്റിൽ ഇറുകെ പിടിച്ചു വലിച്ച് കൊണ്ട് തക്ഷിക തൻ്റെ ഉള്ളിലെ അമർഷം തീർക്കുകയായിരുന്നു... അവളിൽ നിന്നും ഏങ്ങലടികൾ ഉയർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു... എന്തോ ഓർമ്മയിൽ വന്ന പോലെ അവൾ ഭീതിയോടെ ബെഡിൻ്റെ ഒരു മൂലയിലേക്കൊതുങ്ങി.. കാൽമുട്ടിൽ മുഖം ചേർത്തിരുന്ന് തേങ്ങി.... വിവാഹ രാത്രിയിൽ കാലിയാവാറായ മദ്യ കുപ്പിയും ഒരു കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് മറുകൈയ്യിൽ പാതിയെരിഞ്ഞ സിഗരറ്റും അയി വാതിൽ തള്ളിത്തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കടന്ന് വന്ന ശിവയുടെ രൂപം അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് കടന്ന് വന്നു...

തന്നിലേക്ക് നടന്നടുത്ത അവൻ്റെ മിഴികളിൽ വന്യമായൊരു ഭാവം സ്ഥാനം പിടിച്ചിരുന്നു... ഭയത്തോടെ താൻ ചുവടുകൾ പിന്നിലേക്ക് വച്ചത് മാത്രം ഓർമ്മയിലുണ്ട്... തൻ്റെ മനസ്സിലുള്ളത് ഒന്നു കേൾക്കാൻ പോലും കൂട്ടാക്കാതെ പേടിച്ചു വിറച്ചു നിന്നിരുന്ന തന്നെ പിടിച്ച് വലിച്ച് ആ കട്ടിലിലേക്കിടുകയും മരവിച്ച മനസ്സുമായി ഇരുന്നവളെ അവൻ്റെ വന്യതയ്ക്ക് ഇരയാക്കുകയും ചെയ്തു... ആ സ്പർശനത്തിൽ അറപ്പോടെയും അവജ്ഞയോടെയും മിഴികൾ ഇറുക്കിയടച്ചു... തൻ്റെ ശരീരം വിറച്ചു... മിഴികൾ ഇടതലവില്ലാതെ നിറഞ്ഞൊഴുകി... ഇപ്പോൾ അതിൻ്റെ ബാക്കി പത്രമായി ഒരു കുരുന്നു ജീവൻ തൻ്റെ ഉള്ളിൽ......??? അവൾക്ക് നോവടക്കാനായില്ല... വല്ലാത്ത അമർഷവും ദേഷ്യവും ഒക്കെ തോന്നിയവൾക്ക്.... എങ്ങനെയാ ഈശ്വരാ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരാളുടെ ഒപ്പം ഒരു ശവം കണക്കെ ആ വീട്ടിൽ ഞാൻ ജീവിക്കുന്നത്....?? എത്ര നാൾ ഞാനിങ്ങനെ ദിനങ്ങൾ തള്ളി നീക്കേണ്ടി വരും...?? അവൾ ഇടറുന്ന സ്വരത്തോടെ ചോദിച്ചു... പുതിയ ജീവിതം... പുതിയ പരീക്ഷണങ്ങൾ...

താങ്ങാൻ മനക്കട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അവൾക്ക്....!! മതിയായി എനിക്കീ ജീവിതം.... മതിയായി... തക്ഷിക സ്വയം ശപിച്ചു... അവളുടെ മനസ്സിനെ വേദനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ആ രാവ് കടന്നു പോയി.... തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് പോരുമ്പോൾ ദത്തൻ അവൾക്കായ് ഓരോന്ന് വാങ്ങിക്കൂട്ടുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു... ഭാരതിയമ്മയുടെ തോളോട് ചേർന്ന് കിടക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് അമ്മയുടെ ഓർമ്മ വന്നു... അവരുടെ കൈകളിൽ അവൾ ഇറുകെ പിടിച്ചു... മെല്ലെ അവർ വാത്സല്യത്തോടെ അവളുടെ ശിരസ്സിൽ തലോടി... "ഈ സമയത്ത് പോഷക ഗുണമുള്ള ആഹാരങ്ങൾ ധാരാളം കഴിക്കണം... അല്ലേ ചിറ്റമ്മേ...?" ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലിരുന്ന് കൊണ്ട് ദത്തൻ പിൻതിരിഞ്ഞ് ഭാരതിയമ്മയെ നോക്കി... അത് കേട്ടതും തക്ഷിക ദയനീയതയോടെ അവനിലേക്ക് മിഴികൾ പായിച്ചു... ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു... പുച്ഛത്തിൻ്റെ...!!! വീട്ടിലെത്തിയതും നല്ല ക്ഷീണം തോന്നിയിരുന്നു തക്ഷികയ്ക്ക്.... നേരെ കുളിമുറിയിലേക്ക് കയറി... തണുത്ത വെള്ളം തലയിലേക്ക് വീണപ്പോൾ നേരിയൊരാശ്വാസം തോന്നി... എങ്കിലും ചുട്ടു പൊള്ളുന്ന മനസ്സിലെ കനലണയ്ക്കാൻ ഒന്നിനുമായില്ല... കുളിച്ചിറങ്ങി കൈയ്യിൽ കിട്ടിയ ഏതോ ഒരു സാരി അലസമായി വാരിച്ചുറ്റി...കട്ടിലിൻ്റെ ഒരോരത്തേക്കായി കിടന്നു... ഒന്നും കഴിക്കാനും തോന്നുന്നില്ല...

നേരിയ തലകറക്കവും മേലാകെ ക്ഷീണവും... അല്പ നേരം വിശ്രമിച്ചിട്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി... അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നതും എന്തൊക്കെയോ പാകമാകുന്നതിൻ്റെ മണം വരുന്നുണ്ട്... പുറത്ത് ചെറുതായി മഴ ചാറി തുടങ്ങി.. അവൾ ജനലഴികളിൽ പിടിച്ച് മുറ്റത്തേക്ക് നോക്കി... "ആഹ്... കുഞ്ഞെന്തിനാ ഇവിടെ വന്നു നിൽക്കുന്നെ.. കുടിക്കാനോ കഴിക്കാനോ എന്തെങ്കിലും വേണോ..?" ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് കാപ്പി പകർന്നു കൊണ്ട് ജാനകി ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു... "ഒന്നും വേണ്ട.. ഞാൻ വെറുതെ.. മുറിയിലിരുന്ന് മടുത്തപ്പോൾ..." തിരികെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു... "നല്ല തണുപ്പാ പുറത്ത്.. മോളിവിടെ വന്നിങ്ങനെ നിൽക്കണ്ട...പോയി വിശ്രമിച്ചോ..." അവർ കരുതലോടെ പറഞ്ഞു.. മീൻ വറുക്കുന്നതിൻ്റെ മണം വന്നതും തക്ഷികയ്ക്ക് മനംപുരട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി... അവൾ വായും പൊത്തി വരാന്തയിലേക്കോടിയതും ഭാരതിയമ്മയും അവളുടെ പിന്നാലെ ചെന്നു...അവർ പതിയെ അവളുടെ പുറത്ത് തടവിക്കൊടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്നു...

അല്പം കഴിഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് കയറുമ്പോൾ തൻ്റെ നെഞ്ചോട് പറ്റിച്ചേർന്ന് കിടന്ന തക്ഷികയെ അവർ കരുതലോടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു... "സാരമില്ല.. ഈ സമയത്ത് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ഉണ്ടാവും...മോള് ചെന്ന് കിടക്ക്... കുഞ്ഞിൻ്റെ മുഖത്ത് നല്ല ഉറക്ക ക്ഷീണമുണ്ട്.. കുറച്ച് നേരം കൂടി വിശ്രമിച്ചിട്ട് വാ... അപ്പോഴേക്കും മോൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളതെല്ലാം ചിറ്റമ്മ തയ്യാറാക്കി വെക്കാം.." ഭാരതിയമ്മ അവളുടെ ശിരസ്സിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞതും അവൾ പതിയെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു... അവശതയോടെ അവൾ ബെഡിലേക്കിരുന്നു... അസ്വസ്ഥതയോടെ ശിരസ്സിലേക്ക് കൈ വെച്ചു.. ആകെ പാടെ ഒരു വയ്യായ്ക.. മനസ്സും ശരീരവും ഒരേ പോലെ തളരുന്നു...ജഗ്ഗിലുണ്ടായിരുന്ന വെള്ളമെടുത്ത് ആർത്തിയോടെ കുടിച്ചു കൊണ്ടവൾ പതിയെ കട്ടിലിൻ്റെ ഒരു മൂലയിലേക്ക് കിടന്നു... അല്പം കഴിഞ്ഞതും വാതിലോരത്ത് ഒരനക്കം കേട്ടു... ശിവ ആണെന്ന് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് തക്ഷിക മുഖം തിരിച്ച് മിഴികളടച്ച് കിടന്നു...പുതപ്പെടുത്ത് പുതച്ചു കൊണ്ട് ഒരു മൂലയിലേക്ക് ചുരുണ്ടു കൂടി... "ടീ....!!" ശിവ അവളെ വിളിച്ചതും തക്ഷിക മെല്ലെ മിഴികൾ തുറന്നു... ക്ഷീണത്താൽ അവ വീണ്ടും കൂമ്പിയടഞ്ഞ് പോകുന്നു... ശിവ അവളുടെ അരികിലേക്ക് ഇരുന്നു... തൻ്റെ അവശത മറന്നവൾ പ്രയാസപ്പെട്ടെഴുന്നേറ്റു...

നിർവികാരയായി അവനെ നോക്കി.. അവൻ്റെ മുഖം വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാണ്.... എന്തോ അവനെ അലട്ടുന്നുണ്ടെന്ന് വ്യക്തം... "നിനക്ക് ക്ഷീണമുണ്ടോ...?" കൈയ്യിലിരിക്കുന്ന സിഗരറ്റ് ഒന്നാഞ്ഞ് വലിച്ചു കൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു... അവൾ ഉണ്ടെന്ന അർത്ഥത്തിൽ എങ്ങോ നോക്കി പ്രയാസപ്പെട്ടൊന്ന് മൂളി... "നീ പ്രെഗ്നെൻ്റ് ആണല്ലേ..? ഏട്ടൻ പറഞ്ഞു...നിനക്കിഷ്ടമുള്ളതൊക്കെ വാങ്ങാൻ ഏട്ടന് എന്തൊരു താത്പര്യമാണ്... ഇതേ പോലൊരു ഏട്ടനെ കിട്ടണമെങ്കിൽ പുണ്യം ചെയ്യണം.." അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല... "പിന്നെ ഒരു കാര്യം....നമ്മുക്ക് ഈ കുഞ്ഞിനെ വേണ്ട... ഇതിനെ ഇല്ലാതാക്കിയേക്കാം.." ശിവ കൂസലില്ലാതെ പറഞ്ഞതും അവൾ മുഖം ചുളിച്ചവനെ നോക്കി... ശേഷം ദേഷ്യത്തോടെ മുഖം തിരിച്ചു... അവൾ എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ എങ്ങോ മിഴികൾ പായിച്ചിരുന്നു... എന്നാൽ യാന്ത്രികമായി അവളുടെ കരങ്ങൾ ഉദരത്തെ ഒന്ന് തലോടി... "ഞാൻ പറഞ്ഞത് നീ കേട്ടില്ലേ...?? നമ്മുക്ക് ഈ കുഞ്ഞിനെ വേണ്ടെന്ന്...!!" ശിവ വീണ്ടും ആവർത്തിച്ചു... "ങും കേട്ടു... എന്താ വേണ്ടാത്തെ..?" അവൾ നിറമിഴികളോടെ ചോദിച്ചു... "കാരണം ഈ വീട്ടിൽ ആദ്യം പിറക്കേണ്ടത് എൻ്റെ ഏട്ടൻ്റെ കുഞ്ഞാണ്...!! അല്ലാതെ എൻ്റെയല്ല..." അത് കേട്ടതും അവളുടെ മുഖം കോപത്താൽ ചുവന്നു...

"ഹും...!! പിന്നെ ഏട്ടനേക്കാൾ മുൻപ് വിവാഹം കഴിക്കാൻ നിങ്ങൾക്കെന്തായിരുന്നു ഇത്ര ധൃതി...?" അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു... "ഹാ...അത് അന്നേരം അങ്ങനൊക്കെ തോന്നി... ഇപ്പോൾ ഞാൻ പറയുന്നത് കേട്ടാൽ മതി... ഈ കുഞ്ഞിനെ നമ്മുക്ക് വേണ്ട... ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു..." "എങ്കിൽ ശരി... ആദ്യം ചെന്ന് നിങ്ങളുടെ ഏട്ടനോട് പറ നിങ്ങൾക്കീ കുഞ്ഞിനെ വേണ്ടെന്ന്... നിങ്ങളുടെ ഏട്ടനും വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഈ കുഞ്ഞിനെ ഇല്ലാതാക്കാം..." അവൾ സ്വരം കനപ്പിച്ച് പറഞ്ഞതും ശിവ ധൃതിയിൽ പുറത്തേക്ക് നടന്നു... ദത്തൻ പറമ്പിൽ നിന്നും മാമ്പഴം പറിച്ച് ഒരു കൊട്ടയിലാക്കി വരാന്തയിൽ കൊണ്ടു വെയ്ക്കുകയായിരുന്നു... ശിവയെ കണ്ടതും അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി... "വാ മോനെ... ഇതെല്ലാം തക്ഷികയ്ക്കുള്ളതാ... ഈ സമയത്ത് അവളെ നല്ലോണം ശ്രദ്ധിക്കണം... അവൾക്കെന്തൊക്കെ ആണാവോ ഇഷ്ടം...?!" ദത്തൻ സ്വയം പറഞ്ഞു.. "അതേട്ടാ എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്..." "എന്ത് കാര്യമാ മോനെ...?" തലയിൽ കെട്ടിയ തോർത്തഴിച്ച് വിയർപ്പ് തുള്ളികൾ തുടച്ചു മാറ്റിക്കൊണ്ട് ദത്തൻ ചോദിച്ചു.... അവൻ മുഖമുയർത്തി ആകാംഷയോടെ ശിവയെ നോക്കി............ തുടരും........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...