💔തമസാ...!!❤️: ഭാഗം 8

എഴുത്തുകാരി: ഭാഗ്യ ലക്ഷ്മി

"ഏട്ടാ എനിക്കീ കുഞ്ഞിനെ വേണ്ട...!! അബോർഷൻ ചെയ്യാനാണ് എൻ്റെ തീരുമാനം..." ശിവ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ദത്തൻ തറഞ്ഞ് നിന്നു... കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അവൻ കാതുകൾ കൊട്ടിയടച്ചിരുന്നു... തളർന്നു വീഴാതിരിക്കാനവൻ ശീഘ്രം തൂണിൽ ഇറുകെ പിടിച്ചു... "ഈ കുഞ്ഞിനെ എനിക്ക് വേണ്ട ഏട്ടാ... ഏട്ടൻ്റെ കുഞ്ഞാണ് ഈ വീട്ടിൽ ആദ്യം പിറക്കേണ്ടത്... " ശിവയുടെ വാക്കുകൾ കേൾക്കെ നെഞ്ചിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു കൊണ്ട് ദത്തൻ മെല്ലെ പടിക്കെട്ടുകളിലേക്കിരുന്നു... "അയ്യോ... ഏട്ടാ... ഏട്ടാ എന്ത് പറ്റി..?" ശിവ പരിഭ്രമത്തോടെ ചോദിച്ചു.. ദത്തൻ്റെ മുഖമാകെ വിയർപ്പു തുള്ളികൾ പൊടിഞ്ഞിരുന്നു... ശ്വാസമെടുക്കാൻ വല്ലാതെ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളത് പോലെ... കണ്ണുകൾ പുറത്തേക്ക് തുറിച്ചു വന്നു.. ശിവ വെപ്രാളത്തിൽ ഡോക്ടറെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് ദത്തൻ്റെ അരികിലേക്കിരുന്നു... "പേഷ്യൻ്റ് ഇപ്പോൾ ഓക്കെയാണ്... മനസ്സിന് വിഷമമുള്ള എന്തേലും ദത്തന് ഉണ്ടായോ..?" ദത്തനെ പരിശോധിച്ചു കൊണ്ട് ഡോക്ടർ ചോദിച്ചു... "അത്... പിന്നെ... ഡോക്ടർ... അങ്ങനെയൊന്നും..." ശിവ എന്തോ ഓർത്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

"എനിക്കിപ്പോൾ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല ഡോക്ടർ..." ദത്തൻ മറുപടി പറഞ്ഞു... "ഓക്കെ... എന്തായാലും ഒരു നെഞ്ച് വേദന വന്നതല്ലേ.. നാളെ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ഒന്ന് വന്നേക്ക്... ഡീറ്റയിലായി ഒരു ചെക്കപ്പ് നടത്താം.." "അതിൻ്റെയൊന്നും ഒരാവശ്യവുമില്ല ഡോക്ടർ..." ദത്തൻ പറഞ്ഞു... "ആവശ്യമുണ്ട് ഡോക്ടർ...ഞാൻ ഏട്ടനെയും കൂട്ടി വന്നേക്കാം... എൻ്റെ ഏട്ടന് ഒരു കുഴപ്പവും ഉണ്ടാവാൻ പാടില്ല..." ശിവ പൊടുന്നനെ പറഞ്ഞു.. നിൻ്റെ ഏട്ടൻ്റെ ഏറ്റവും വല്ല്യ കുഴപ്പം... അത് നീയാണ് ശിവാ..!! നിന്നേക്കുറിച്ചുള്ള ആകുലതകൾ മാത്രമാണ് ആ മനം നിറയെ... ഭാരതിയമ്മ ഓർത്തു... "അന്നാലും എൻ്റെ മോന് ഇപ്പോഴെന്താടാ നെഞ്ച് വേദന വന്നത്..? അമ്മായി ഇത് എങ്ങനെ സഹിക്കുവേ... അല്ലേലും കുടുംബത്ത് കയറ്റാൻ കൊള്ളാത്തതിനൊക്കെ വയറ്റിലുണ്ടായാൽ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കും... വിശേഷം അറിഞ്ഞതേയുള്ളൂ... അപ്പോഴേക്കും മോൻ ഈ അവസ്ഥയിലായി... ഇനീം ആ കുഞ്ഞ് പിറന്നാൽ അത് ദത്തൻ മോൻ്റെ ആയുസ്സിനെ ബാധിക്കും..." നളിനി നെഞ്ചത്തടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... അത് കേട്ടതും ദേഷ്യത്തോടെ അവിടിരുന്ന കസേരയെടുത്ത് ശിവ നിലത്തേക്കടിച്ചു... ശബ്ദം കേട്ടതും സർവ്വരും ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി... ക്രോധത്താൽ അവൻ്റെ മുഖം വലിഞ്ഞ് മുറുകിയിരുന്നു..

കോപത്തോടെ നളിനിയെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് ശിവ പുറത്തേക്ക് നടന്നു പോയതും നളിനി അന്തിച്ച് നിന്നു.. "അ...അതിന് ഞാനിപ്പോൾ എന്നാ പറഞ്ഞിട്ടാ അവനീ കണ്ട വേല കാണിച്ചത്...?" നളിനി ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു... "എന്ത് പറഞ്ഞെന്നോ...? ശിവൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ അല്ലേ പറഞ്ഞത്...?! പിന്നെ അവനത് ഇഷ്ടമാകുമോ...?" ഭാരതിയമ്മ ദേഷ്യം കലർന്ന സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു... "ഓ പിന്നെ... അവൻ്റെയൊരു കുഞ്ഞ്...!! ആ പെണ്ണ് കാലെടുത്ത് വെച്ചപ്പോഴേ കുടുംബം മുടിഞ്ഞു.. ഇനീം അവളുടെ കുഞ്ഞിൻ്റെ കൂടെ കുറവേയുള്ളൂ..." പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നളിനി പുറത്തേക്കിറങ്ങി.... 💔____!!❤️🖤 തക്ഷിക ഒന്ന് മയങ്ങി എഴുന്നേറ്റു... അവൾക്ക് ശരീരം തളരുന്നത് പോലെ തോന്നി... അല്പ നേരം എന്തോ ഓർത്ത് ബെഡിൽ ഇരുന്നു... പഴയ ഓർമ്മകൾ മിഴികളെ ഈറനണിയിച്ചതും വേച്ചു വേച്ചവൾ കണ്ണാടിയുടെ മുൻപിലേക്ക് നടന്നു... തൻ്റെ പ്രതിബിംബത്തെ അവൾ വേദനയോടെ നോക്കി... കൺതടങ്ങൾക്ക് ചുറ്റും കറുപ്പ് പടർന്നിരിക്കുന്നു... കവിളുകൾ ഒട്ടിക്കിടക്കുന്നു..... കഴുത്തിലെ എല്ലുകൾ തെളിഞ്ഞു കാണാം... ആകെ കോലം കെട്ടിരിക്കുന്നു... തലമുടിയെല്ലാം ജട പിടിച്ചിരിക്കുന്നു... അവൾക്ക് ആ കണ്ണാടി എറിഞ്ഞുടയ്ക്കാൻ തോന്നി...

ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ അവൾ മുടിയിഴകളിൽ വിരൽ കോർത്ത് ഇറുകെ വലിച്ചു... എല്ലാത്തിനോടും ദേഷ്യവും അമർഷവും മാത്രം തോന്നുന്നു... അവൾ വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് നിലത്തേക്കൂർന്നിരുന്നു... "എനിക്ക്... എനിക്കൊരിക്കലും നിങ്ങളുടെ അനിയനെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയില്ല ദേവേട്ടാ... എൻ്റെ.. എൻ്റെ ഉള്ള് നിറയെ നിങ്ങളാ...!! എന്തിനാ... എന്തിനാ എന്നോടിങ്ങനെ ചെയ്തത്...??" അവൾ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.... "ആ തള്ളയെ ഞാനിന്ന് കൊല്ലും...!! അവരുടെ ഒരു ഒലിപ്പീര്..." പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് ശിവ മുറിയിലേക്ക് കടന്നു വന്നു.. ശബ്ദം കേട്ടതുമവൾ മിഴിനീർ തുടച്ച് മനസ്സിനെ കല്ലാക്കിക്കൊണ്ട് മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു... "നിങ്ങളുടെ ഏട്ടൻ എന്തു പറഞ്ഞു..?" കൈയ്യിലെ പ്ലാസ്റ്ററിൽ അമർഷത്തോടെ നോക്കുന്ന ശിവയോട് തക്ഷിക ചോദിച്ചു.. "എന്ത് പറഞ്ഞോന്ന്..?" അവൻ മുഷിച്ചിലോടെ ചോദിച്ചു.. "അല്ല... ഈ കുഞ്ഞിനെ വേണ്ടാന്ന് വെയ്ക്കുന്ന കാര്യം...?" "നിനക്കെന്താ ഈ കുഞ്ഞിനെ വേണ്ടെ..?" അവൻ സ്വരം കനപ്പിച്ച് ചോദിച്ചു.. "എനിക്കോ..?? നിങ്ങൾക്കല്ലേ വേണ്ടാത്തത്..??" അവൾ അതേ മൂർച്ചയോടെ ചോദിച്ചു... അവളുടെ മറു ചോദ്യം കേട്ടതും അവൻ അനിഷ്ടത്തോടെ മുഖം തിരിച്ചു... "ഹാ...അപ്പോൾ വേണ്ടാന്ന് തോന്നി.... ഇപ്പോൾ വേണമെന്ന് തോന്നുന്നു.."

അത്രമാത്രം പറഞ്ഞവൻ ധൃതിയിൽ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.... ഹും... എൻ്റെ ഏട്ടന് വയ്യാതായത് അവൾ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ലേ...? എന്നിട്ട് ഏട്ടന് എങ്ങനെയുണ്ടെന്ന് ഒന്നവൾ ചോദിച്ചു പോലുമില്ല... അവൾക്കെപ്പോഴും അവളുടെ കാര്യം മാത്രം... എന്നാൽ പാവമെൻ്റെ ഏട്ടനാണെങ്കിലോ എന്ത് ശ്രദ്ധയാ അവളുടെ കാര്യത്തിൽ....!! ശിവ ഓർത്തു... അല്പം കഴിഞ്ഞതും തക്ഷിക തൻ്റെ ക്ഷീണം മറന്ന് ഹാളിലേക്ക് നടന്നു... ടൈനിംഗ് ടേബിൾ പല തരം വിഭവങ്ങളാൽ സമൃദ്ധമായി ഇരിക്കുന്നു... ഉണ്ടാക്കിയ അടയും വട്ടയപ്പവുമൊക്കെ ചൂടോടെ ഭാരതിയമ്മ ടേബിളിലേക്ക് കൊണ്ടു വെച്ചു... തക്ഷികയെ അവർ ഒരു ചിരിയോടെ നോക്കി... "വാ മോളെ... രാവിലെയും ഒന്നും കഴിച്ചില്ലല്ലോ.... മോളുടെ ഇഷ്ടങ്ങളൊന്നും നന്നായിട്ടറിയില്ല.. പിന്നെ നേരത്തെ മോളിവിടെ വരുമ്പോൾ പറഞ്ഞിട്ടുള്ള ഒരോർമ്മ വെച്ചങ്ങ് ഉണ്ടാക്കി.." അവളൊന്നു പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് കസേരയിലേക്കിരുന്നു... "ദാ ഇത് കഴിക്ക്..." വട്ടയപ്പം അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് ഭാരതിയമ്മ സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞതും അവൾ വായ തുറന്നു... "മോളിതൊക്കെ എടുത്ത് കഴിക്ക് കേട്ടോ... ചിറ്റമ്മ ഇപ്പോൾ വരാം..." അതും പറഞ്ഞവർ എഴുന്നേൽക്കാൻ തുടങ്ങിയതും എതിരെ നടന്നു വരുന്ന നളിനിയെ കണ്ടു... നളിനി അമർത്തോടെ തക്ഷികയെ നോക്കി...

"ഞാനെന്തെങ്കിലും പറയുമ്പോഴേ ഉള്ളൂ നാത്തൂനും ജാനകിയ്ക്കും ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കാൻ മടി... കണ്ട കൂലികൾക്കൊക്കെ വെച്ചുണ്ടാക്കാൻ ഇവിടാർക്കും ഒരു മടിയുമില്ല..." നളിനി പറഞ്ഞതും കൈയ്യിലെടുത്ത വട്ടയപ്പം തക്ഷിക താഴെ വെച്ചു.. അവൾ ദേഷ്യം നിയന്ത്രിക്കാൻ പ്രയാസപ്പെട്ടു കൊണ്ട് മിഴികൾ ഇറുക്കിയടച്ചു... "ദേണ്ടെ നാത്തൂനേ എൻ്റെ നാക്ക് ചൊറിഞ്ഞു വരുന്നുണ്ട് കേട്ടോ... പറഞ്ഞില്ലെന്ന് വേണ്ട... കുറച്ച് മുൻപ് നാത്തൂന് തരാനുളള അടിയാ ശിവ കസേരയ്ക്കിട്ട് പൊട്ടിച്ചത്... അടുത്തത് നാത്തൂൻ്റെ കരണത്തിട്ട് കിട്ടാതെ സൂക്ഷിച്ചോ..." ഭാരതിയമ്മ പറഞ്ഞു... കോപത്താൽ വലിഞ്ഞു മുറുകിയ ശിവയുടെ മുഖം ഓർമ്മയിലേക്ക് വന്നതും നളിനി പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല... എന്തോ മനസ്സിൽ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചു കൊണ്ട് നളിനി നടന്നകന്നു... "മോള് അതൊന്നും കാര്യമാക്കണ്ട... എൻ്റെ കുട്ടി ഇതൊക്കെയെടുത്ത് കഴിക്കാൻ നോക്ക്..."

സങ്കടത്തോടെ തന്നെ നോക്കുന്ന തക്ഷികയോടായി ഭാരതിയമ്മ പറഞ്ഞു... 💔_____!!!❤️🖤 തൻ്റെ കൈയ്യിൽ കരുതിയിരുന്ന വെളുത്ത പൊടി നളിനി അടുക്കളയിലിരുന്ന പായസത്തിലേക്ക് കലർത്തി.... അവർ നിഗൂഢമായൊന്നു ചിരിച്ചു.... ഇന്നത്തോടെ തീർന്നോളും അവളുടെ കൊച്ച്...!! പായസം നന്നായി ഇളക്കിക്കൊണ്ട് അവർ ഓർത്തു.... "മമ്മീ.. മമ്മീ..." ഉറക്കെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് നന്ദിത അടുക്കളയിലേക്ക് കയറി വന്നു... "വിശക്കുന്നു മമ്മീ... ആഹ്... ഇതെന്താ പായസമോ...?" നന്ദിത ധൃതിയിൽ ഒരു സ്പൂൺ കൈയ്യിലെടുത്തു... നളിനി പൊടുന്നനെ അവളുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു... "ആക്രാന്തം കാണിക്കാതെടീ പെണ്ണേ... ഇത് കുടിക്കാൻ പാടില്ല..." "അതെന്താ...?" നന്ദിത തല ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. "എടീ ഇതിൽ മരുന്ന് കലർത്തിയിട്ടുണ്ട്..." നളിനി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു... "മരുന്നോ...? എന്ത് മരുന്ന്...?" നന്ദിത അലസമായി ചോദിച്ചതും അവരുടെ ചൊടികളിൽ വന്യതയാർന്നൊരു ചിരി വിരിഞ്ഞു.............. തുടരും........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...