💔തമസാ...!!❤️: ഭാഗം 9

എഴുത്തുകാരി: ഭാഗ്യ ലക്ഷ്മി

"അബോർഷനുള്ള മരുന്ന്...!!" നളിനി പറഞ്ഞതും നന്ദിത ഞെട്ടലോടെ അവരെ നോക്കി... "അബോർഷനുള്ള മരുന്നോ...??? അതെന്തിനാ മമ്മീ...?" അവൾ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു... "എടീ മണ്ടീ... ആ തക്ഷികയുടെ വയറ്റിലുള്ള കുഞ്ഞിനെ ഇല്ലാതാക്കാൻ...!! ശിവയുടെ കുഞ്ഞ് ഈ വീട്ടിൽ പിറക്കാൻ പാടില്ല..." "പിറന്നാൽ നമ്മുക്കെന്താ...??" നെയിൽ പോളിഷിട്ട നഖത്തിനു മേൽ ഒന്ന് ഊതിക്കൊണ്ട് നന്ദിത ലാഘവത്തോടെ ചോദിച്ചു... "എടീ ദത്തൻ വിവാഹം കഴിക്കാത്ത സ്ഥിതിക്ക് ഇവിടുത്തെ സകല സ്വത്തുക്കളും ശിവയുടെയും അവന് ജനിക്കാൻ പോകുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളുടെയും പേരിൽ പോകും... ഇപ്പോൾ ഈ കുഞ്ഞ് പിറന്ന് കഴിഞ്ഞാൽ അതാവും സർവ്വതിനും അവകാശി.... ആ കാര്യസ്ഥൻ്റെ മകൾ ഇവിടുത്തെ മഹാറാണിയും... നീയും നിനക്ക് പിറക്കാൻ പോകുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളും അനുഭവിക്കേണ്ട സ്വത്തുക്കൾ അവളും അവളുടെ കൊച്ചുങ്ങളും അനുഭവിക്കുന്നത് നിനക്ക് കാണണോ....?" "അന്നാലും മമ്മീ ഇത് കുറച്ച് കൂടുതൽ അല്ലേ...? ഒരു ജീവനല്ലേ ഇല്ലാതാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്....??

എനിക്കെന്തോ പേടിയാവുന്നു... ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ....?!!" നന്ദിത പരിഭ്രമത്തോടെ പറഞ്ഞു... "ആരും ഒന്നും അറിയില്ല... ഗർഭം അലസി പോകുന്നത് ലോകത്തെ ആദ്യത്തെ സംഭവമൊന്നുമല്ലല്ലോ... പിന്നെ ഈ പായസം ഉണ്ടാക്കിയത് നാത്തൂനാണ്... നാത്തൂൻ തന്നെ ഇത് അവൾക്ക് കൊടുക്കുകയും ചെയ്തോളും... പിന്നെ നമ്മളെന്തിന് ഭയക്കണം...?" നളിനി പായസം ഒന്നും കൂടി ഇളക്കി... "അല്ല മമ്മീ... അപ്പോൾ വേറാരെങ്കിലും ഇത് കഴിച്ചാലോ..?" അവൾ ആകുലതയോടെ ചോദിച്ചു... "വേറാരേലും കഴിച്ചാൽ പ്രശ്നമൊന്നും വരില്ല... ചിലപ്പോൾ വയറിനൊന്ന് സുഖമില്ലാതെ വരുമായിരിക്കും.. അത്രേയുള്ളൂ..." "അന്നാലും ഇതു വേണോ മമ്മീ...?" "ഒന്നു മിണ്ടാതിരിക്ക് എൻ്റെ പെണ്ണേ... വാ ഇനീം ഇവിടെ നിൽക്കണ്ട..." നളിനി നന്ദിതയേയും കൂട്ടി പുറത്തേക്കിറങ്ങി... 💔____!!❤️🖤 അന്നാലും കുഞ്ഞിനെ ഇല്ലാതാക്കാൻ പോവാണെന്ന് ഞാനൊരിക്കലും ഏട്ടനോട് പറയാൻ പാടില്ലായിരുന്നു... ഏട്ടൻ്റെ മനസ്സ് അത്ര മാത്രം നൊന്ത് കാണും... അതാ ഏട്ടന് പെട്ടെന്ന് നെഞ്ച് വേദന വന്നത്...

ഇനീം ഏട്ടന് വിഷമമുണ്ടാക്കുന്ന തരത്തിൽ ഒന്നും ആരുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഉണ്ടാവാൻ പാടില്ല...!! സിഗരറ്റ് ചുണ്ടോടു ചേർത്തു കൊണ്ട് ശിവ ഓർത്തു... ശെ! ഏത് നേരത്താണാവോ എനിക്കിവളോട് മോഹം തോന്നിയത്...?? ഇപ്പം ഇവളെ ഉപേക്ഷിക്കാനും എനിക്കൊന്ന് പറ്റുന്നില്ലല്ലോ...!! ഇവളെ ഞാൻ വേണ്ടെന്ന് വെച്ചാൽ ഏട്ടനത് വിഷമമാകുമെന്നാ തോന്നുന്നത്... ഏട്ടനിവളെ അത്രയ്ക്ക് കാര്യമാണ്... ഏട്ടനെ വിഷമിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നും എനിക്ക് ചെയ്യാനും ആവില്ല... ജീവിത കാലം മുഴുവൻ ഇവളെൻ്റെ തലയിൽ ആവാനും പാടില്ല... എന്നോടൊപ്പമുള്ള ജീവിതം മടുത്ത് ഇവള് തന്നെ എന്നെ വേണ്ടെന്ന് പറയണം...!! ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന തക്ഷികയെ നോക്കി കൈയ്യിലുള്ള മദ്യം നിറഞ്ഞ ഗ്ലാസ്സ് ശിവ വായിലേക്ക് കമിഴ്ത്തി... എവിടെ നിന്നോ വന്നു കൊണ്ടിരുന്ന കാറ്റിൽ അവളുടെ ഇടുപ്പോട് പറ്റിച്ചേർന്ന സാരിയൊന്നു തെന്നി മാറി... അത് കാൺകെ ശിവയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു... അവളിലേക്ക് നടന്നടക്കുമ്പോൾ ലഹരിയുടെ ആലസ്യം അവൻ്റെ കണ്ണുകളെ മൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു...

അവൻ വന്യമായൊരു ആവേശത്തോടെ അവളുടെ മാറോട് പറ്റിച്ചേർന്ന് കിടന്ന സാരിത്തുമ്പിനെ വകഞ്ഞ് മാറ്റി... അവളൊന്നു കുറുകിക്കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു... അവളിൽ നിന്നു വമിക്കുന്ന കാച്ചെണ്ണയുടെ ഗന്ധം അവനെ ഉന്മത്തനാക്കി... അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ ആർത്തിയോടെ അവളുടെ ഉടലാകെ പരതി... പക്ഷേ അവൻ്റെ മിഴികൾ നഗ്നമായ അവളുടെ ഉദരത്തിൽ പതിഞ്ഞതും ഒരു നിമിഷം ശിവ എന്തോ ഒന്നോർത്തു... കല്ലിച്ച ഹൃദയത്തിൽ ഉറവ പൊട്ടിയത് ആ പെണ്ണിനോട് തോന്നിയ കരുണയോ... അതോ തൻ്റെ ചോരയോട് തോന്നിയ വാത്സല്യമോ..?!! "ഈ കുട്ടിയുടെ ബോഡി വളരെ വീക്കാണ്...!!" ദത്തൻ ശിവയെ ഓർമ്മിപ്പിച്ച ഡോക്ടറുടെ വാചകങ്ങൾ....!! അത് ശിവയുടെ മനസ്സിലേക്ക് കടന്നു വന്നതും അവൻ പിൻ വാങ്ങി... ഛെ!.... അവൻ അരിശത്തിൽ തറയിലേക്ക് ആഞ്ഞ് ചവിട്ടി നിരാശ പ്രകടിപ്പിച്ചു... "നാശം... കൈയ്യുടെ കൂടെ ഇപ്പോൾ കാലും ഒടിഞ്ഞേനേം..." അവൻ പിറു പിറുത്തു കൊണ്ട് ഒരു പുതപ്പെടുത്ത് അവളുടെ മേലേക്കിട്ടു... തക്ഷിക ഉണർന്നതും നേരം സന്ധ്യയോടടുത്തിരുന്നു... എഴുന്നേല്ക്കാൻ തുടങ്ങിയതും തൻ്റെ മേലാകെ ഒരു ഭാരം അവൾക്കനുഭവപ്പെട്ടു... അവൾ തല ചെരിച്ച് നോക്കിയതും ശിവയുടെ കൈ തൻ്റെ ഇടുപ്പിൽ ചുറ്റി വരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു....

അവൾ അവൻ്റെ കൈ എടുത്തു മാറ്റുവാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും കഴിഞ്ഞില്ല... നിസ്സഹായതയാൽ അവളുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി... അവൾ തൻ്റെ ശ്രമം തുടർന്നു കൊണ്ടിരുന്നതും ശിവ ഒരു ഞെരുക്കത്തോടെ നിദ്ര വിട്ടുണർന്നു... അവൻ കൈ വലിച്ചതും അവൾ വെപ്രാളത്തോടെ എഴുന്നേറ്റു കൊണ്ട് സാരി നേരെയാക്കി... തൻ്റെ ദേഹത്തനുഭവപ്പെട്ട മൃദുലത വിട്ടകന്നതും അവന് വല്ലാത്ത അരിശം തോന്നി.. ദേഷ്യത്തോടെ അവൻ അവളെ വലിച്ചടുപ്പിച്ചു... അപ്രതീക്ഷിതമായ അവൻ്റെ പ്രവർത്തിയിൽ ഭയപ്പെട്ടവൾ പിടച്ചിലോടെ അവനെ നോക്കി... സിഗരറ്റിൻ്റെയും മദ്യത്തിൻ്റെയും സമ്മിശ്ര ഗന്ധം നാസികയിലേക്ക് വന്നതും അവൾ അസ്വസ്ഥതയോടെ മൂക്കും വായയും പൊത്തി... അത് കാൺകെ ശിവ ഒരു തരം വാശിയോടെ അവളുടെ അധരങ്ങളെ നുകർന്നു... ദീർഘ നേരത്തിനു ശേഷമവൻ പിൻ വാങ്ങുമ്പോൾ മിഴിനീരിൻ്റെ ഉപ്പു രസത്തിനൊപ്പം ചോരയുടെ രുചിയുമവളറിഞ്ഞു... വേദന...!! ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദന...!! ആത്മാഭിമാനം വീണ്ടും വീണ്ടും വ്രണപ്പെടുന്നു... നിസ്സഹായതയുടെ നീർക്കണങ്ങൾ ഇടതലവില്ലാതെ കവിൾത്തടങ്ങളെ തലോടി...

അവൾ ഭിത്തിയിൽ പിടിച്ച് വേച്ച് വേച്ച് പുറത്തേക്ക് നടന്നു... പക്ഷേ ആരുടെ മുൻപിലും കരയില്ലെന്ന വാശിയോടെ അവൾ സങ്കടങ്ങൾ ഉള്ളിലൊതുക്കി... മിഴിനീരിനെ തുടച്ചു മാറ്റി മുഖം കഴുകി.... "അല്ല നാത്തൂനെ നാത്തൂൻ പായസം ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നല്ലോ... അത് തക്ഷിക മോൾക്ക് കൊടുക്കുന്നില്ലേ...?" പച്ചക്കറി അരിയുന്ന ഭാരതിയമ്മയോടായി നളിനി ഒരു കൃത്രിമ ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു... ഇതെന്താ പതിവില്ലാത്ത ഒരു സ്നേഹം..?!! ജാനകി നളിനിയെ അടിമുടി നോക്കി ചിന്തിച്ചു... "മോളതിന് ഉണർന്നോ...? കുഞ്ഞിന് നല്ല ക്ഷീണമുണ്ടായിരുന്നല്ലോ..." കോവയ്ക്ക ഒന്ന് നീളത്തിൽ അരിഞ്ഞു കൊണ്ട് ഭാരതിയമ്മ പറഞ്ഞു... "ആഹ് ഉണർന്നല്ലോ... ദാ ഇപ്പോൾ അങ്ങോട്ട് പോയതേയുള്ളൂ..." നളിനി ഉത്സാഹത്തോടെ പറഞ്ഞതും ജാനകി അവരെ ഒന്ന് സംശയത്തോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പായസമൊന്നു രുചിച്ചു.... കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലല്ലോ...!! ഇനിയും ശിവ ദേഷ്യപ്പെട്ടത് ഓർത്ത് നളിനി മാഡം പേടിച്ചിട്ടാണോ തച്ചു മോളോട് ഇത്ര സ്നേഹം കാണിക്കുന്നത്...?? അവരുടെ ഉള്ളിൽക്കൂടി പല ചിന്തകൾ കടന്നു പോയി... അപ്പോഴേക്കും ഭാരതിയമ്മ ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് പായസം പകർന്നു... "മോളെ തച്ചൂ..." അവർ ഒരു ചിരിയോടെ നീട്ടി വിളിച്ചു... "ദാ മോള് ഈ പായസം കുടിക്ക്..." അവർ വാത്സല്യത്തോടെ അവളുടെ ശിരസ്സിൽ ഒന്നു തലോടി... "എനിക്കിപ്പോൾ ഒന്നും വേണ്ട ചിറ്റമ്മേ... വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥത പോലെ.. ഒന്നും കഴിക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല..."

അവൾ അവശത നിറഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ചു... "അയ്യോ അങ്ങനെ പറയാതെ മോളെ... മോളിതങ്ങ് ഒറ്റ വലിക്ക് കുടിച്ചോ... നാത്തൂൻ ഇത്ര കഷ്ടപ്പെട്ട് മോൾക്ക് വേണ്ടി പായസം ഉണ്ടാക്കിയതല്ലേ...? എന്നിട്ട് മോളത് കുടിക്കാതിരുന്നാൽ എങ്ങനെ ശരിയാവും..?" നളിനി സങ്കടം അഭിനയിച്ച് പറഞ്ഞു... ഭാരതിയമ്മയുടെ മനസ്സ് വിഷമിക്കാതിരിക്കാനായി തക്ഷിക പായസം വാങ്ങി... അത് കണ്ടതും നിഗൂഢമായൊന്നു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നളിനി മുറിയിലേക്ക് നടന്നു... തൊട്ടു പിന്നാലെയായി നന്ദിതയും... "മമ്മീ... മമ്മീ... മമ്മിക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ അവളത് കുടിക്കുമെന്ന്...? മമ്മിക്ക് ഒന്നും കൂടി നിർബന്ധിക്കാൻ വയ്യായ്യിരുന്നോ...?" നളിനിയെ പിടിച്ചു നിർത്തി നന്ദിത ചോദിച്ചു... "എൻ്റെ പൊന്ന് മോളെ... ഇനിയും ഞാൻ നിർബന്ധിച്ചാൽ അവർക്ക് വല്ല സംശയവും തോന്നും... എന്തായാലും നാത്തൂനുണ്ടാക്കിയ പായസമല്ലേ...? അവളത് കുടിച്ചോളും... അല്ലെങ്കിൽ നാത്തൂൻ തന്നെ അവളെക്കൊണ്ട് കുടിപ്പിച്ചോളും..." നളിനി പറഞ്ഞതും നന്ദിത തലയനക്കി... "നോക്കി നിൽക്കാതെ കുടിക്ക് മോളെ... മോൾക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള പാൽപ്പായസമാ..." ഭാരതിയമ്മ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞതും തക്ഷിക ഗ്ലാസ്സ് ചുണ്ടോട് അടുപ്പിച്ചു................ തുടരും........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...