🌸വാകപൂത്ത വഴിയോരം🌸 : ഭാഗം 14

രചന: അനാർക്കലി

അച്ചുനേ പിടിച്ചു മാറ്റാൻ വന്ന അശ്വിക് കണ്ടത് അവളെ പിടിച്ചു തന്നോട് ചേർത്തു നിർത്തിയിരിക്കുന്ന ദരണിന് ആണ്.. ആ കാഴ്ച്ച കണ്ടു നിൽക്കാൻ അവനായില്ല.. മുഖം ദേഷ്യത്താൽ ചുമന്നു..എരിഞ്ഞു കയറിയ ദേഷ്യം അണപല്ലിൽ ഒതുക്കി അവൻ മുഷ്ട്ടി ചുരുട്ടി നിന്നു.. അവനെ ലക്ഷ്യം വെച്ചു പോകാൻ നിൽക്കെ ആരോ അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിയിട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോ കണ്ടത് തന്നെ നോക്കി കണ്ണുനിറച്ചു നിൽക്കുന്ന വൈഗയെ ആണ്.. അവൾ വേണ്ട എന്നു തലയാട്ടി...അശ്വിക് ദരണിന് നോക്കി കണ്ണടച്ചു ഒന്നു നിശ്വാസിച്ചു.. പിന്നെ പതിയെ ആ നോട്ടം അച്ചുവിലേക് നീണ്ടു.. പേടിച്ചു വിറച്ചു ദരണോടെ ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന അവളെ കണ്ടപ്പോ ഒരേ നിമിഷം അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു അശ്വസിപ്പിക്കാനും,,അതേ പോലെ അവനോട് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നതിൽ അവൾക് രണ്ട് കൊടുക്കാനും മനസു കിടന്നു വെമ്പൽ കൊണ്ടു..

"ഏട്ടാ.. വാ..." അവരെ നോക്കി നിൽക്കെ വൈഗയുടെ വിളി കേട്ട് അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. കണ്ണുകൊണ്ട് പോകാം എന്നു പറയുന്ന അവളുടെ കൂടെ പോകാൻ തോന്നുണ്ടെങ്കിലും മനസു അച്ചുവിന്റെ അരികിലേക് അടക്കാൻ കോതിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. വൈഗയുടെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി അവൻ അവളോടൊപ്പം നടക്കുമ്പോ ഒന്നു തിരുഞ്ഞു നോക്കി... അച്ചു അവനിൽ നിന്നും വിട്ട് നിന്നു തന്റെ കൂട്ടുകാരോട് ചേർന്ന് നില്കുന്നത് കണ്ടപ്പോ അവനൊരു ആശ്വാസ തോന്നി.. ✦✦✦ തന്നെ ചേർത്തു പിടിച്ച ദരണിൽ നിന്നും അവൾ പെടുന്നനെ അകന്നു മാറി.. അപ്പോഴും കയ്യകാലുകൾ കിടന്നു വിറകുന്നുണ്ടയായിരുന്നു.. അനു ഓടി ചെന്നു അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.. "ഡി.. നീ..നിനക്ക് ഒന്നും പറ്റിയില്ലല്ലോ??" "എന്തു നോക്കിയടി കൊപ്പേ നടക്കുന്നെ!!" "അച്ചു.. എന്തേലും പറ"

ഓരോരുത്തർ ചോദിക്കുന്നത് ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തറച്ചു നിൽക്കുവയിരുന്നു.. 'ഒരുനിമിഷം അവൻ വരാൻ വൈകിയിരുന്നെകിൽ താൻ..'അവൾ ചിന്തിച്ചു.. പിന്നെ ഒരു നന്ദിയോടെ ദരണിനെ നോക്കി.. "Are you ok??" ദരണ് അവൾ തലയാട്ടി.. "നീ വാ നമ്മക് പോകാം" ദീപു "താങ്ക്സ് ചേട്ടായി..." അനു പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവനൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.. അവർ അവിടുന്നു നടന്ന അകലുന്നതും അവനൊരു ഗൂഡമായ പുഞ്ചിരിയോടെ അവരെ നോക്കി നിന്നു... ✦✦✦ ഇന്ന് നടന്നതിനെ കുറിച്ചു ചിന്തിച്ചു കിടക്കുവായിരുന്നു അച്ചു.. ഓരോന്ന് ഓർക്കുമ്പോ അടക്കി വെച്ചിരിക്കുന്ന സങ്കടം വീണ്ടും കടന്നു വന്ന കൊണ്ടിരുന്നു... 'ആരാ അവൾ?? കാമുകി😕?? ഇനി വല്ല റിലേറ്റിവ് ആയിരുന്നു കാണുമോ??' വൈഗ ആരാ എന്നുള്ള ചോദ്യം ആയിരുന്നു അവളുടെ ഉൾ നിറയെ.. ഇതേ സമയം സബിൽ നിന്നും ഒഴുകി വരുന്ന ഗാനത്തെ നെഞ്ചിൽ ഏറ്റു നില്കുവായിരുന്നു അശ്വിക്... 🎵

ആകാശത്താരം നിന്നിൽ... താലി അണിഞ്ഞല്ലോ... അമ്പിളിമാരത്തെ പൊൻമാനേ... ആലോലമാടും കണ്ണിൽ... ലാസ്യമുണർന്നല്ലോ.. ആലിലത്തുമ്പത്തേ പൂത്തുമ്പീ... കാലൊച്ച കേൾക്കും നേരം... വാതിൽ പടിക്കൽ വന്നൂ... കാതോരം ചൊല്ലീടാം ഞാൻ. അരികിൽ ഞാനില്ലേ... നിഴലായ് ഞാനില്ലേ...🎵 ബാൽക്കണയിലെ കമ്പിയിൽ പിടിമുറുക്കി അകാശത്തെ താരകത്തെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു കുളിർ മഴയായി അവൾ പെയ്തു... 🎵വെണ്ണിലാവിൻ തളിരല്ലേ നീ... വെൺകിനാവിൻ കതിരല്ലേ... വർണ്ണരാവിൻ ഒളിയല്ലേ നീ... വാനമേഘ ചിറകല്ലേ... പൂവഴകോ...നീയല്ലേ... നിൻ ഉയിരായ് ഞാനില്ലേ... അഴകിൻ അഴകേ....🎵 ഇന്നത്തെ കാര്യങ്ങൾ ഓർത്തു നിൽക്കുമ്പോഴും അവന്റെ ഉള്ളിൽ അവൾ കടന്നു വരുമ്പോ എന്നത്തേയും പോലെയൊരു പുഞ്ചിരി ഉണർന്നു വന്നു.. പെട്ടെന്ന് ആരോ പാട്ട് ഓഫ് ആക്കിയത് അറിഞ്ഞു ഗൗരവത്തോടെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.. തന്നെ ചൂഴ്ന്നു നോക്കി നിൽക്കുന്ന തന്റെ ചേട്ടൻ മൗലിയെ കണ്ടു അവന്റെ മുഖം ഒന്നായഞ്ഞു..

"എന്താ ഏട്ടാ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നെ??" അവനെ തന്നെ കണിമ വെട്ടാതെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന മൗലിയോട് ചോദിച്ചു... മൗലിക് അവന്റ് തൊട്ട് മുന്നിൽ വന്നു നിന്നു കണ്ണിലേക് ചൂഴ്ന്നു നോക്കി... "എന്താടാ കൊപ്പേ!!" ചേട്ടൻ ഒന്നുല്ല വിളി മാറ്റി അശ്വിക് വിളിക്കുന്നത് കേട്ട് മൗലി അശ്വികിനെ നോക്കി തലയാട്ടി... "ഇത് അത് തന്നെ..." "ഏത്!!" അശ്വിക് നെറ്റി ചുളിച്ചു.. "പ്രണയം..." മൗലിയുടെ വായിൽ നിന്ന് കേട്ടതും അവൻ ചിരി കടിച്ചു പിടിച്ചു മുഖം തിരിച്ചു.. "ഓഹ് ഓഹ് ഓഹ്... അപ്പൊ അത് തന്നെ... സഖാവിന് പ്രണയം.." "അത് എന്താ എനിക്ക് പ്രണയിച്ചു കൂടയോ??" അവന് നീരസത്തോടെ ചോദിച്ചു.. "അയ്യോ.. ആകാമെ.. അല്ലാ ആരാ അവൾ?? സഖാവിന്റെ ഇടനെഞ്ചു ചുമപ്പിച്ചവൾ??" മൗലിക അവളെ കുറിച്ച അറിയാൻ ആകാംഷകൂടി.. "വാക" അവൻ നേർത്തൊരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു..

മൗലി പേര് കേട്ട് നെറ്റി ഉഴിഞ്ഞ്.. "അക്ഷിത...അക്ഷിത അജയൻ" അവൻ പറഞ്ഞു.. പിന്നീട് മുഴുവൻ അറിയാൻ മൗലിക്ക് ത്വേര കൂടിയതും അവൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി... ✿ ✿ ✿ ജയില് കമ്പിയിൽ ആരോ ശബ്‌ദം ഉണ്ടാകുന്നത് കേട്ടാണ് അവൻ ഞെട്ടി ഉണർന്നത്... "അഹ്..മതി ഉറങ്ങിയത് എഴുന്നേൽക് അങ്ങോ" ഒരു പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൻ എഴുന്നേറ്റു.. പുറത്തേക് ഇറങ്ങിയതും പ്രഭാത സൂര്യന്റെ കിരണങ്ങൾ ഏറ്റു അവനൊന്നു നിശ്വാസിച്ചു.. കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ടാങ്കിൽ നിന്നും വെള്ളം കോരി എടുക്കാൻ തുടങ്ങി.. "പെങ്ങളെയെ പോലെ കണ്ടവളെ ക്രൂരമായി കൊന്നതാ" ഏതോ ഒരുത്തൻ പറയുന്നത് കേട്ട് അശ്വിക് കണ്ണൂറുക്കി അടച്ചു.. ബക്കറ്റിൽ ഉള്ള പിടിമുറുക്കി.. "ഇവനെ ഒക്കെ എന്താ വേണ്ടേ??" കൂടെ ഉള്ള വേറെ ഒരുത്തൻ പറയുന്നത് കേട്ട് അടക്കി വെച്ചിരിക്കുന്ന ദേഷ്യം പുറത്തേക് ചാടി... അവൻ അവർക്ക് നേരെ വേറിയോട് നടന്ന അടുത്തു.. പെട്ടന്ന് ആരോ തന്റെ നെഞ്ചിൽ കയ്യ് വെച്ചു പിറകിലേക് തള്ളി നീക്കി...

അതേ കലിപ്പോടെ അവൻ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി.. ജയില് സൂപ്പറിന്റെണ്ടെന്റ് കൈലേഷ് ആണെന്ന് കണ്ടതും അവന്റെ മുഖം ഒന്നു അയഞ്ഞു.. "അശ്വി.." വേണ്ട എന്ന് രീതിയിൽ അയാൾ തലയാട്ടി.. അവൻ മുന്നോട്ട് നേരുതെ അവനെ കുറ്റം പറഞ്ഞവരെ ഒന്നു നോക്കി പിന്നെ കൈലേഷിനെ നോക്കി പിന്തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. കൈലേഷ് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവന് പോകുന്നുണ്ട് നോക്കി നിന്നു... "എന്തറിയാം നിങ്ങൾക് അവനെ കുറിച്ചു.. നീയൊക്കെ പറഞ്ഞ ആ പെങ്ങൾക് വേണ്ടി മറ്റെന്തിനെ കാളിലും വലുതായി ആ നെഞ്ചിൽ ചേർത്തു വെച്ചിരുന്നവളെ അകറ്റി കളഞ്ഞവനാ അവൻ.. എനിക്കറിയാം അവനെ..കണ്ണുകൊണ്ട് കണ്ണത്തതും ചെവി കൊണ്ടു കേൾക്കുന്നതും ഒന്നും എപ്പോഴും ശെരിയാവണം എന്നില്ല.." അയാളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവർ തലതാഴ്ത്തി... ✷✷ "അശ്വി.." തോളിൽ അമർന്ന കൈലേഷിന്റെ കയ്യിലേക് നോക്കി അവൻ മുന്നോട്ട് നോക്കി ഇരുന്നു.. ആ വിളി കേട്ടിട്ടും കേൾക്കാതെ പോലെ.. "നീ അവളെ ആലോചിച്ചു ഇരിക്കുവാണോ??"

അശ്വികിന്റെ കയ്യിലെ വാക പൂവിലേക് നോക്കി അയാൾ ചോദിച്ചു.. "നീ ഒന്നു മൂളിയ പോരെ..അവളെ നിന്റെ മുന്നിൽ അവളുടെ അമ്മാവൻ ആയ ഈ ഞാൻ എത്തിക്കും.." കൈലേഷ് പറയുന്നത് കേട്ട് അവൻ അയാളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.. "നാല് വര്ഷമായില്ലേ,,നിനക്ക് അവൾ കുറിച്ച അറിയണം എന്നു തോന്നുന്നില്ലെടാ.." അവന്റെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് അയാൾ തന്നിലെക് വലിച്ചെടുപ്പിച്ചു ചോദിച്ചു.. അവന്റെ കണ്ണ്കോണിൽ ഈറൻ അണിഞ്ഞു.. "അവൾ... ഇപ്പൊ.." അയാൾ എന്തോ പറയാൻ വന്നതും അവൻ നിഷേധർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.. അതുകണ്ട് അയാൾ ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.. "നിന്റെ ഇഷ്ട്ടം പോലെ ചെയ്യ്.. ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ?" അയാൾ അവൻ നേരെ തിരിഞ്ഞു ഇരുന്നു ചോദിച്ചു.. അവൻ മുഖം ചുളിച്ചു.. "നീ ശെരിക്കും ആദ്യമായി അവളെ കാണുന്നത് എവിടെ വെച്ചാ??" കുസൃതി ചിരിയോടെ ഉള്ള അയാളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൻ കയ്യിലുള്ള വാകയിലേക് നോക്കി.. "കോളേജ്,, ആ 🌸വാക പൂത്തവഴിയൊരം🌸" അവൻ ആർദ്രമായി മൊഴിഞ്ഞു..

ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു.. പിന്നെ അന്നത്തെ നാലുകളിലേക് കടന്നു ചെന്നു.. ❥︎•• പാർട്ടിയുടെ കുറച്ചു പ്രവർത്തനങ്ങൾ കാരണം കോളേജ് തുറന്ന് ആദ്യ നാളുകളിൽ അവൻ വരാൻ കഴിഞ്ഞില്ലാ.. കോളേജ് ഫ്രഷേഴ്‌സ് ഡേ.. അന്നാണ് അവൻ ആദ്യമായി അവളെ കാണുന്നത്..🌸 "ടാ നീ ഇതേവിടാ??" "ദേ എത്തി" അഖിലിനുള്ള മറുപടി നൽകി ഫോൺ വെച്ചു കൊണ്ട് ബൈക്കു കോളേജ് കോമ്പൗണ്ടിലേക് കയറ്റി.. "എവിടെ ആയിരുന്നാടാ നീ?" ഗൗവര്ത്തോടെ അഖിൽ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് അവൻ ചുണ്ടു കൂർപ്പിച്ചു "പോടാ" എന്നു പറഞ്ഞു.. "ബികോമിന്റെ സ്റ്റേജിലേക് എല്ലാം ഒക്കെയാണ്.."അവരുടെ ഡിപ്പാർട്ട്‌മെന്റ് സ്റ്റേജിലേക് ചൂണ്ടി അഖിൽ പറഞ്ഞു.. അവൻ എല്ലാം നോക്കി ഒക്കെ ആണെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തി.. "ഇനി Bsc, BA എന്തോ ആയി എന്നു പോയി നോക്കാം വാ" അഖിൽ വണ്ടിയുടെ പുറകിൽ കയറി.. "എങ്കിൽ ഞങ്ങളും ബൈക്ക് എടുക്കട്ടേ.. അതാകുമ്പോ നൈസിന് കുറച്ചു പുതിയ പിള്ളാരെ കാണമല്ലോ.. ചയർമന്റെയും വൈസ് ചയർമന്റെയും കൂടെ അല്ലെ ഞങ്ങൾ വരുന്നേ ആരേലും ഒക്കെ നോക്കിയാലോ..."

എന്നൊക്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഉള്ള മനു പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവർ ഒന്നു ചിരിച്ചു.. "അത് ശെരിയ..വൈസ് ചെയർമാൻ ഇതു വരെ കോളേജിൽ വരഞ്ഞിട്ട കൂടി ഇവൻ ഇവിടെ ഫാൻസാണ്.." മൂക്ക് ചീറ്റി ശ്രവണ് പറയുന്നത് കേട്ട് അശ്വിക് കണ്ണുരുട്ടി.. പിന്നെ നാലും കൂടെ രണ്ട് ബൈക്കിൽ തന്നെ അടുത്ത ബ്ലോക്കിലേക് വണ്ടി തിരിച്ചു.. ഗ്രൗണ്ടിൽ കൂടെ പോകുന്ന സമയത്താണ് അവന്റെ കണ്ണുകൾ കോളേജിലെ ഒരു വാക മരച്ചോട്ടിൽ നിന്നു സൊറ പറയുന്ന അച്ചുവിൽ ഉടക്കിയത്... അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളിൽ തന്നെ തറച്ചു നിന്നു.. അവളിലേക് വർഷിച്ച വാകപൂ കയ്യിൽ എടുത്തു അവൾ നോക്കി.. പ്രതീക്ഷികത്തെ അവളുടെ നോട്ടം അവനിലേക്ക് വന്നു ചേർന്നു.. അന്നാദ്യമായാണ് അവൾ അവനെ കണ്ടു.. അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു..രണ്ടു പേരുടെയും ഹൃദയമിടിപ്പ് ഉയർന്നു.. ബൈക്കിൽ ഉള്ള അവന്റെ പിടി അയഞ്ഞു.. "ഡാ.."

അശ്വിക് ഈ ലോകത് അല്ല എന്ന് മനസിലാക്കി അഖിൽ വിളിച്ചതും അവൻ സ്വബോധത്തിലേക് വന്നു.. "കൊല്ലുവോടെ.." അഖിലിനെ ചോദ്യം കേട്ടിട്ട് അവന്റെ ചൊടിയിൽ പുഞ്ചിരി തത്തി കളിച്ചു.. പിന്നെ പതിയെ അവൻ അവൾ നിന്നിടത്തേക് നോക്കി... അവളെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ലാ.. നിരാശയോടെ അവൻ വണ്ടി മുന്നോട്ട് ചലിപ്പിച്ചു.. പിന്നീട് അവൻ പരിപാടികളുടെ തിരക്കിൽ ആയിരുന്നു.. ഇടക്ക് കണ്ണുകൾ ചുറ്റും പായിച്ചു അവളെ അന്വോഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. "അവൾ ഇവിടെ അല്ലാ.. Bsc ബ്ലോക്കിൽ ആണ്..maths" അഖിൽ പറയുന്നത് കേട്ട് അശ്വിക് ഒരു വളിച്ച ഇളി കൊടുത്തു.. "കണ്ടല്ലേ.." അശ്വിക് നെറ്റി ഉഴിഞ്ഞ് കൊണ്ടു ചോദിച്ചു "അഹ്.. കണ്ടു.." അഖിലിനെ മറുപടി കേട്ട് അവനൊന്നു ചിരിച്ചു അവളുടെ പരുപാടി നടക്കുന്നിടം ലക്ഷ്യം വെച്ചു നടന്നു.. ✿ ✿ ✿

"സർ..." കൈലേഷിനോട് അശ്വിക് കഥ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്ക അവര്ക് തടസമായി ആരുടെയോ വിളി കേട്ട് കൈലേഷ് നീരസത്തോടെ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി.. "എന്താടോ??" ഇഷ്ട്ടകേടോടെ കൈലേഷ് ചോദിച്ചു.. അതുകേട്ട് അശ്വികിന് ചിരി വന്നു... പക്ഷെ ചിരിച്ചാൽ കൈലേഷ് തന്റെ ചെവി പിടിച്ചു പൊന്നാക്കും എന്നു അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് വന്ന ചിരി കടിച്ചു പിടിച്ചു വെച്ചു.. "മുകളിൽ നിന്നും വിളിച്ചു.. ചെക്കിങിന് Home Minister വരുന്നെന്ന് പോലും" കേട്ട് കഴിഞ്ഞില്ല അതിന് മുമ്പ് തന്നെ കൈലേഷ് ഇരുന്നിടത്തു നിന്നു ചാടി എഴുന്നേറ്റു.. "ഓഹ്... ഇത് എന്താ പെട്ടെന്ന്" അശ്വികിന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് കൈലേഷ് അവനെ ഒന്നു നോക്കി...

പിന്നെ എന്തോ മനസിൽ വെച്ചു പുഞ്ചിരിച്ചു.. അതുകണ്ട് അവൻ നെറ്റി ചുളിച്ചു എന്താ എന്നു ഒറ്റ പുരികം പൊക്കി ചോദിച്ചു.. "നീ പുറത്ത് നടക്കുന്നെ ഒന്നും അറിയണ്ട.. ആരും തന്നെ കാണാൻ വരണ്ട എന്നും പറഞ്ഞു നടക്കുവല്ലേ.. ഇനി അതിന് കഴിയില്ലാ.. ഈ വരുന്ന home minister നിനക്ക് വേണ്ടപെട്ടോരാൾ ആണ്.." എന്നുള്ള കൈലേഷിന്റെ മറുപടി കേട്ട് അവൻ ചിന്തയിൽ ആണ്ടു.. "എനിക്ക് വേണ്ടപെട്ടോരാളൊ??ആരാ അത്??" അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് ഉള്ള ഉത്തരം നൽകാൻ വേണ്ടി അയാൾ അവന്റെ തോളിൽ കയ്യ് വെച്ചു ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു. "whattt" കൈലേഷിന്റെ മറുപടി കേട്ട് അവൻ ഞെട്ടിതരിച്ചു എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു........ തുടരും🍃

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...