🌸വാകപൂത്ത വഴിയോരം🌸 : ഭാഗം 18

രചന: അനാർക്കലി

❖ വാരണാസി ഗംഗയുടെ പാടിഞ്ഞാറെ തീരത്തു നീളത്തിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന നഗരം.. കാശി,,ബനാറസ്,,എന്നി നാമകളിലും അറിയപ്പെടുന്നു ഇന്ത്യയുടെ വലിയൊരു ചരിത്രം ഉറങ്ങുന്ന മണ്ണ്.. തിരക്കേറിയ റോഡിലൂടെ കാർ മുന്നോട്ട് സഞ്ചരിച്ചു.. ബൈക്കുകളും,, ഓട്ടോറിക്ഷകളും വഴിയോര കച്ചവടക്കാരെ കൊണ്ടു തിരക്കേറിയ പാതയിരുന്നു അവിടം.. പാതയോരത്ത് കാണുന്ന ചെറുതും വലുതുമായ കെട്ടിടങ്ങൾ എല്ലാം അവൻ നോക്കി കാണുവായിരുന്നു.. തിരക്കേറിയ റോഡിൽ നിന്നും കുറെ പിന്നീട് ഒരു വലിയ വീടിനു മുന്നിൽ കാർ ചെന്നു നിന്നു.. "സർ..ഘർ പഹ്ഞ്ചു ഗയ" (സർ..വീടെത്തി")ഡ്രൈവർ പറയുന്നത് കേട്ട് അവൻ മുന്നോട്ടെക് നോക്കി.. അയാൾ കാർ അകത്തേക്ക് കയറ്റി പാർക്ക് ചെയ്തു... അശ്വി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി വീട് നോക്കി.. കുട്ടികാലത്ത എപ്പോഴോ വന്നിട്ടുണ്ട്..അന്ന് കണ്ടതിൽ നിന്നും മാറ്റം വന്നത് പോലെ... പുരാതന രീതിയുടെ കൂടെ തന്നെ മോടിപ്പിടിപ്പിച്ചുട്ടുള്ള വീടാണ്.. "നീ എന്താ അശ്വി അവിടെ നിന്നു കളഞ്ഞേ??" ഒരു പുരുഷന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് അവൻ മുന്നോട്ടെക് നോക്കി..

"വല്യച്ഛൻ"കഴിഞ്ഞ വർഷം നാട്ടിലേക് വന്നപ്പോ കണ്ടതാണ് അവൻ ഓർത്തു.. ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അയാളെ വാരിപുണർന്നു.. "എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു യാത്രയൊക്കെ??" "കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു"അവൻ ചുറ്റും ആരെയോ തിരിഞ്ഞു കൊണ്ടു മറുപടി നൽകി.. "നിങ്ങൾ അവനെ അവിടെ നിർത്താതെ അകത്തേക്കു ക്ഷേണിക് മനുഷ്യ" തന്റെ വല്യമ്മയുടെ ശബ്‌ദം കേട്ട് അവൻ അവരിലേക് നോട്ടം എറിഞ്ഞു കൊണ്ടു പുഞ്ചിരിച്ചു.. "സുഖമാണോഡാ" കവിളിൽ കയ്യവെച്ചു സ്നേഹത്തോടെ അവർ ചോദിച്ചു.. അവൻ തലയാട്ടി.. തനിക്ക് എന്നും പ്രിയപ്പെട്ട വല്യമ്മയാണ്.. സ്വന്തം മകനെ പോലെയാണ് അവന്റെ വല്യമ്മ സുഭദ്രയും ഭർത്താവ് രാകേഷും അവനെ കണ്ടിട്ടുള്ളത്.. "അമ്മ എന്തേ വല്യമ്മേ??" "ലക്ഷ്മി അകത്തു ഉണ്ടാടാ...നീ അകത്തേക്കു കയറു.." അവർ അവന്റെ തോളിൽ കയ്യിട്ട് അകത്തേക്കു ക്ഷണിച്ചു.. "അഹ് നീ വന്നോ??മൗലി എന്തേടാ??"പുറകിലേക് കണ്ണു പായിച്ചു കൊണ്ടു അശ്വിയുടെ അമ്മ ചോദിച്ഛ് "അവൻ രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞു വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു നില്കുവാ"അവൻ പറയുന്നത് കേട്ട് അവർ തലയാട്ടി..

"നീ ചെല്ല ചെന്ന് ഫ്രഷായി വാ.. അപ്പോഴേക്കും കഴിക്കാൻ എടുക്കാം വൈഗേ... ഈ പെണ്ണേ ഇതിവിടെ പോയി കിടക്കുവാ.. വൈഗേ..." "പറഞ്ഞാപോലെ അവിടുന്നു അമ്മയുടെ കൂടെ ചാടിയവൾ എന്തേ??കല്യാണപെണ്ണിനേയും കാണാൻ ഇല്ലല്ലോ.. എവിടെ രണ്ടും" അവൻ സുഭദ്രയോടെ തിരക്കി.. വൈഗ നാട്ടിൽ അശ്വിയുടെ വീട്ടിൽ നിന്നാണ് പഠിക്കുന്നത് ചേച്ചിയുടെ കല്യാണം എന്നു കേട്ടപ്പോ തന്നെ അശ്വിയുടെ അമ്മെയെ കൂട്ടി രണ്ടു പേരും ഇങ്ങോട്ട് ലാൻഡ് ആയിട്ട് പിന്നെ ഒരു അറിവും ഇല്ലാ എന്നു അവൻ ഓർത്തു.. "എന്താ അമ്മേ??" മുഖം വീർപ്പിച്ചു കൊണ്ടു അവൾ സ്റ്റെപ്പ് ഇറങ്ങി വന്നു.. "അശ്വിയേട്ടൻ!!ഇതെപ്പോ??" അവൾ കണ്ണുമിഴിച്ചു അവനെ നോക്കി.. "അതൊക്കെ പിന്നെ പറയാം നീ ഇവൻ ഒരു റൂം കാണിച്ചു കൊടുക്ക്" "വാ.." അവന്റെ ലഗേജ് എടുത്തു കണ്ട് അവൾ മുന്നേ നടന്നു സ്റ്റെപ് കയറി..

നീ അവിടുന്നു പോയിട്ടി എന്താടി ഒന്നു വിളിക്കുക പോലും ചെയ്യാനേ" വൈഗയുടെ ചെവി പിടിച്ചു തിരിച്ചു "ആഹ്ഹ്... ആഹ്ഹ്..ഓഹ് വിട വിട.." അവന്റെ കയ്യ് പാടുപെട്ട് എടുത്തു മാറ്റി.. "ഇങ്ങോട്ട് വിളിക്കമായിരുന്നല്ലോ" ചുണ്ടു കൊട്ടി അവൾ പറഞ്ഞു "ഒരു വാക്ക് പോലും പറയാതെ പോയ നിന്നെ ഞാൻ വിളിക്കാനോ..എന്റെ പട്ടി വിളിക്കും"അവന്റെ മറുപടി കേട്ട് അവൾ കേറുവോടെ മുഖം തിരിച്ചു.. "അയ്യാ.. പഷ്ട്ട ആയിട്ടുണ്ട്.. ഇപ്പൊ കണ്ടാൽ പറയും തനി വാനരനാണ് എന്നു"അശ്വി അവളെ കളിയാക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.. അവൾ മുഖവും വീർപ്പിച്ചു അവിടുന്നു ഇറങ്ങി പോയി.. ✿•°•✿ രണ്ട് ദിവസമായി താൻ വന്നിട്ട്..അശ്വിക്‌ ഓർത്തു.. ഒരുപാട് ബന്ധുക്കളും മറ്റും ഉണ്ടായിട്ട് കൂടി അവൻ ഒറ്റപ്പെട്ട പോലെ തോന്നുകയായിരുന്നു.. നാട്ടിലേക് മടങ്ങി പോയാലോ എന്നു വരെ ചിന്ത അവനിൽ ഉടൽ എടുത്തു.. കയ്യിൽ ഉള്ള ഫോണിലേക്കു നോക്കി.. വാട്സാപ്പിൽ അച്ചുന്റെ ചാറ്റ് എടുത്തു വെച്ചു അതിലേക് നോക്കി നിൽക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് സമയം ഏറെയായി.. നാളുകൾക്കു മുൻപ് അവൾ അയച്ച മെസ്സേജ്..

സീൻ ചെയ്തിട്ട് കൂടി താൻ റിപ്ലൈ കൊടുത്തിട്ടില്ല.. അവനൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി.. അവളുടെ ടിപി..താടിക്ക് രണ്ട് കയ്യും കൊടുത്തു മുഖവും ചുളിച്ചു ഇരിക്കുന്ന ഒരു പിക്.. "ക്യൂട്ട്" അവന്റെ ചുണ്ടിൽ മായാത്ത ഒരു പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു.. "ഡാ!!" മൗലിയുടെ വിളി കേട്ട് അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. ബെഡിലേക് ബാഗ് എടുത്തു വെച്ചു മൗലി അശ്വിയെ നോക്കി.. "നീ എന്തുവാ ദിവാസ്വപ്നം കാണുവായിരുന്നോ??" ബെഡിലേക് ചാഞ്ഞു കൊണ്ടു അവൻ ചോദിച്ചു.. "നീ എപ്പോ വന്നു??" "വന്നു കയറിയതെ ഉള്ളു എന്നു നിനക്ക് എന്നെ കണ്ടിട്ട് മനസിലായില്ലേ??" കണ്ണുകൂർപ്പിച്ച മൗലി ചോദിച്ചു.. "പോയി ഫ്രഷാവടാ"അശ്വി towel എടുത്തു മൗലിയുടെ നേരെ എറിഞ്ഞു.. കയ്യിൽ ഒതുക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ഫ്രഷാവൻ കയറി.. തിരിച്ചു ഇറങ്ങുമ്പോ അശ്വി ബെഡിൽ സീലിങ്ങും നോക്കി കിടക്കുവായിരുന്നു.. മൗലി അവൻ നോക്കുന്നത് കണ്ടു മുകളിലേക്കു നോക്കി.. "ഒന്നുല്ലല്ലോ.."അവൻ പറഞ്ഞു അശ്വി തലച്ചേരിച്ചു അവനെ എന്താ എന്നുള്ള രീതിയിൽ നോക്കി "നീ കാര്യമായി എന്തു നോക്കുവാ എന്നു നോക്കിയതാ..

"മൗലി അവന്റെ അരികിൽ വന്നിരുന്നു "അതേ.." വാതിൽക്കൽ നിന്നും കേട്ട് ശബ്ദത്തിന്റെ ഉടമയെ തിരിച്ചു അറിഞ്ഞിട്ടും അശ്വി അങ്ങോട്ടെക് നോക്കിയില്ല.. കണ്ണടച്ചു കിടന്നു.. ചുണ്ടിൽ ഒരു കള്ളച്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു... "എന്താടി മരപ്പട്ടി??" "നമ്മക് ഇന്ന് പുറത്തൊക്കെ പോയാലോ??" വൈഗ അശ്വിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.. "ഇന്നോ??ഏയ്.. എനിക്ക് നല്ല യാത്രാക്ഷീണം ഉണ്ട്..നാളെ പോകാം" മൗലി പറഞ്ഞു.. അശ്വി മൗനത്തെ കൂട്ടുപിടിച്ചു കിടക്കുവായിരുന്നു.. അവൾ നിരാശയോടെ അവിടുന്നു പോയി.. "നിങ്ങൾ തമ്മിൽ അടിയിട്ടാ??" ബാഗിൽ നിന്നും ഷെല്ഫിലേക് ഡ്രെസ്സ്‌കൾ എടുത്തു വെക്കുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ ചോദിച്ചു.. അശ്വി ഹെഡ്ബോര്ഡിലേക് ചാരി ഇരുന്നു.. "എന്തിനാ??" "അവൾ അവിടുന്നു പോയിട്ട് ഞാൻ ഒന്ന് വിളിച്ചില്ല പോലും.. എന്നോട് പറയാതെ പോയത് കൊണ്ടു ഞാൻ വിളിച്ചില്ല" അവൻ കയ്യിമലർത്തി കാണിച്ചു.. "ബെസ്റ്റ് കാരണം..നാണം ഉണ്ടോടാ.." അശ്വിയുടെ ഒരു ഷർട്ട് അവനു നേരെ എറിഞ്ഞു കൊണ്ടു ചോദിച്ചു.. "ദെ.. മൗലി ഞാൻ അതോക്ക് അടുക്കി വെച്ചിരിക്കുവാ.."

"പോടാ പുല്ലേ" മൗലി അശ്വിയുടെ ഡ്രസ്സ് എല്ലാം അലങ്കോലമാക്കി "ഡാ!!" അശ്വി അവനെ പിടിച്ചു ബെഡിലേക് ഇട്ടു മൗലി എടുത്തു വെച്ചിരുന്നു ഡ്രസ് എല്ലാം അലങ്കോലമാക്കി.. മൗലി അവനെ പിടിച്ചു തള്ളിയിട്ട് എഴുന്നേറ്റു നിന്നതും അശ്വി അവന്റെ കാലിൽ പിടിച്ചു ഒറ്റവലി.. ദേ കിടക്കുന്നു നിലത്തു.. "അമ്മേ!!! കൊല്ലുമട പന്നി" മൗലി തിരിഞ്ഞ് അവന്റെ മേലിൽ കയറി ഇരുന്നു.. അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും അടിയും ഇടിയുമായി താഴെ കിടന്നു ഉരളുന്ന തന്റെ ആണ്മക്കളെ കണ്ടു കൊണ്ടു ആണ് ലക്ഷ്മി കയറി വന്നത്.. "എന്റെ ഈശ്വരാ!! കാളപോലെ വളർന്ന" കയ്യിൽ കിട്ടിയ ഒരു ചെറിയ വാടിയെടുത്തു ലക്ഷ്മി രണ്ടിനെയും തല്ല് തുടങ്ങി.. "ഔ... അമ്മേ.." "അമ്മേ.." രണ്ടും അടികിട്ടാതെ ഇരിക്കാൻ തുള്ളിച്ചാടുന്നുണ്ട് "നിനക്ക് ഒന്നും നാണമില്ലെടാ??കെട്ടിക്കാർ ആയി എന്നിട്ടും കൊച്ചുകുട്ടികൾ പോലെ തല്ലുകുടുന്നോ?" "അഹ് ബോധം അമ്മയ്ക് ഉണ്ടോ??" ലക്ഷമിയുടെ പറച്ചിൽ കേട്ട് മൗലി ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് അവർ അവനെ കണ്ണുഎടുക്കാത്തെ നോക്കി.. "കെട്ടികാർ ആയ രണ്ട് പയ്യന്മാർ ആണ് ഞങ്ങൾ"

അവനൊന്നു ഇളിച്ചു.. ലക്ഷ്മി കണ്ണുരുട്ടി.. "അമ്മേ ഇങ്ങനെ നോക്കണ്ട.. ദേ ഇളയമോൻ ആൾറെഡി ആരെയോ കണ്ടു വെച്ചിട്ടുണ്ട്.. അമ്മേ ഒന്നു മനസു വെച്ചാൽ അവൻ ആ പെണ്ണിനെ വളച്ചു ഒടിച്ചു കിട്ടുന്നതിന് മുമ്പ് എന്റെ നടത്താം😌" മൗലി പറയുന്നത് കേട്ട് ലക്ഷ്മി അശ്വിയെ നോക്കി അശ്വി മൗലി നോക്കി പേടിപ്പിക്കുവായിരുന്നു.. "ആരാടാ ആ പെണ്ണ്??" അവർ അവന്റെ അരികിലേക് നടന്നു.. "അത്.. അമ്മേ.." "അക്ഷിത..അങ്ങനെ എന്തോ ആണ് അമ്മേ പേര്" വലിയ കാര്യത്തിൽ മൗലി അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.. അശ്വി അവനെ നോക്കി പല്ല്ഞെരിച്ചു.. ലക്ഷ്മി അശ്വിയെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നില്കുവായിരുന്നു.. അശ്വി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു അവരുടെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് ബെഡിൽ കൊണ്ടിരുത്തി.. പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഫോൺ എടുത്തു ഗാലറിയിൽ നിന്നും തനിക്ക് ഏറെ ഇഷ്ട്ട പെട്ട അവളുടെ ഒരു ഫോട്ടോ എടുത്തു അവരുടെ കയ്യിലെക് ഫോൺ നൽകി.. ബ്ലൂ കളർ ധവാണിയിൽ അവളെ കാണാൻ വളരെ ഭംഗി ഉണ്ടായിരുന്നു.. ലക്ഷ്മിയുടെ ചൊടിയിൽ ഇഷ്ടത്തോടെ ഉള്ള ഒരു പുഞ്ചിരി..

അത്കണ്ടതും അശ്വിയുടെ ഉള്ളിൽ സന്തോഷം അലതല്ലി.. അവനുറുപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു തന്റെ അമ്മ ഒരിക്കലും എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിക്കില്ല എന്നു. അച്ചുവിനെ ഇഷ്ടമാകും എന്നും.. ലക്ഷ്മി തലച്ചേരിച്ചു അവനെ നോക്കി..അശ്വി നേര്ത്ത മുഖത്തു വിരിഞ്ഞു ആഹ്ലാദം മാറ്റി കീഴ്ചുണ്ടും കടിച്ചു അവരെ നോക്കി.. "എന്ന മോൾടെ വീട്ടിലേക്കു പോകണ്ട??" നിറപുഞ്ചിരിയോടെ അവർ ചോദിച്ചു.. അശ്വി അവരെ മുറുക്കെ വാരിപുണർന്നു.. മൗലി ഇതെല്ലാം കണ്ടു വായും പൊളിച്ചു നില്ക്കുന്നത് കണ്ടു അശ്വി അവനെ എങ്ങനെ ഉണ്ട് എന്നുള്ള രീതിയിൽ പുരികം പൊക്കി.. "അമ്മേ!!" കുറുമ്പോടെ മൗലീയുടെ വിളി കേട്ട് ലക്ഷ്‌മി അവനെ നോക്കി "ഞാനാണ് മൂത്തത്" കേറുവോടെ അവൻ പറഞ്ഞു "ആയിനിപ്പോ ഞാൻ എന്നാ ചെയ്യാനാ.. നിനക്ക് ജോലി ഉണ്ടോ??" "ഇല്ലാ.. ഇവനുമില്ലല്ലോ" അശ്വിയെ ചൂണ്ടി മൗലി ചോദിച്ചു.. "ഇല്ലാ.. ഉണ്ടാകുമല്ലോ.. പിന്നെ അവൻ വേണ്ടി പെണ്ണിനെ അവൻ തന്നെ കണ്ടെത്തി..എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമാകുകയും ചെയ്തു..നിന്നെ കൊണ്ട് അതിന് എങ്കിലും കഴിഞ്ഞോ??" ലക്ഷ്മി അവനെ കളിയാക്കി "കഴിഞ്ഞില്ല എന്നു അമ്മ പറഞ്ഞാൽ മതിയോ😌" "യാരവൾ!!"അശ്വി ഞെട്ടി മൗലിയുടെ നേരെ നടന്ന അടുത്ത അശ്വി കണ്ണുരുട്ടി ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് മൗലി അവനെ പുച്ഛിച്ചു മുഖം കൊട്ടി നിന്നു...

പതിയെ ചെന്നു ലക്ഷ്മിയുടെ അരികിൽ ഇരുന്നു.. "നിത്യ"അശ്വിയെ നോക്കി അവൻ പറഞ്ഞു "നിത്യയോ??" അശ്വി സംശത്തോടെ മുഖം ചുളുക്കി.. മൗലി അവനെ നോക്കാതെ ലക്ഷ്മിയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു അവരുടെ രണ്ടു കയ്യും തന്റെ കയ്യ്ക്കുള്ളിൽ ആക്കി.. " അപ്പച്ചിയുടെ മോൾ നിത്യാ" "No!!!" മൗലിയുടെ വാക്കുകൾ പൂർത്തിയതും അശ്വി അലറി.. മൗലി അവനെ നോക്കി പേടിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..അത് കാര്യമാക്കാതെ അശ്വി ലക്ഷ്മിയുടെ അരികിൽ ചെന്നു ഇരുന്നു.. "ആ കുട്ടിത്തെവങ്കിനെ എന്റെ ഏട്ടത്തിയമ്മയാക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല.. അമ്മേ സമ്മതികരുത്"ലക്ഷ്‍മിയെ പിടിച്ചു കുലുക്കി കൊണ്ടു അവൻ പറഞ്ഞു.. മൗലി അവനെ നോക്കി..ഇത് മൗലി നേര്ത്ത പ്രതീക്ഷിച്ചത് ആയിരുന്നു.. കുട്ടികാലം മുതൽക്കേ അശ്വിയും നിത്യവും കീരിയും പാമ്പും പോലെയാണ്.. അത്കൊണ്ട് അവൻ ഉറപ്പായിരുന്നു ഈ കാര്യം അറിയുമ്പോ അവൻ എതിർക്കും എന്നു.. പക്ഷെ അതൊരിക്കലും അധികം നീണ്ടു പോകില്ല എന്നും അവനറിയാം..എത്രയൊക്കെ അവർ തമ്മിൽ അടിയിട്ടിലും അവരുടെ ഉള്ളിൽ പരസ്പരം ഒരു സ്നേഹം ഒളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട്..

അശ്വിയെ വകവെക്കാതെ മൗലി ലക്ഷ്മിയെ നോക്കി.. അശ്വിയുടെ അഞ്ചാമത്തെ വയസിലാണ് അവരുടെ അച്ഛൻ മരിക്കുന്നത്...അതിൽ പിന്നെ അവരുടെ എല്ലാം അമ്മ ആയിരുന്നു.. തങ്ങളുടെ ഇഷ്ട്ടം അമ്മ ഒരിക്കലും കണ്ടില്ല എന്നു നടക്കില്ല എന്നൊരു വിശ്വാസം അവനിൽ ഉണ്ടയായിരുന്നു.. മക്കളുടെ സന്തോഷം ആഗ്രഹിച്ചു തനിക്ക് പൂർണ സമ്മതം എന്നർത്ഥത്തിൽ അവർ മൗലിയെ നോക്കി നിറപുഞ്ചിരി നൽകി... അത് കണ്ടതും അവൻ അവരെ ഇറുക്കെ കെട്ടിപിടിച്ചു.. അശ്വി കേറുവോടെ അവരെ നോക്കുന്നത് കണ്ടു മൗലി അവനെ നോക്കി നാക്കു നീട്ടി.. "പോടാ"അശ്വി അതും പറഞ്ഞു പുറകിലൂടെ ലക്ഷ്മിയെ വാരിപുണർന്നു.. ❁❁❁ ദിവസം രണ്ടായി താൻ അശ്വിയെ കാണാതെ ഇരുന്നിട്ട്..

ഓണ്ലൈനില് കാണിക്കുന്നുണ്ട്.. അങ്ങോ എന്തെലും അയക്കാം എന്നു ചിന്തിച്ചു കീബോർഡ എടുക്കുമ്പോ ആരോ പിന്നിൽ നിന്നും എതിർത്തു കൊണ്ടു വലിക്കുന്നത് പോലെയാണ്.. പതിവിലും വിപരീതമായി ഇപ്പൊ അവൻ സ്റ്ററ്‌സ് പോലും വെക്കുന്നില്ല.. കാണാൻ മനം കിടന്നു വെമ്പൽ കൊള്ളുന്നു.. മൂകമായി അവൾ എന്തൊക്കയോ ആലോചിക്കാൻ തുടങ്ങി.. 'നാളെ ലാസ്റ്റ് എക്സാം..നാളെ വരുമായിരുക്കും..' അവൾ ഉള്ളിലെ വാക്കുകളിൽ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തി.. 'എന്താ ഉദ്ദേശം നാളെ എങ്കിലും നിന്റെ ഉള്ളിലെ പ്രണയം അവനോട് പറയുമോ??' തന്റെ മനസ്സ് തന്നെ കളിയാക്കുന്നത് പോലെ അവൾക് തോന്നി.. അവൾ അത് കാര്യമാക്കാതെ അവളുടെ കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്ന ഫോണിലേക്ക് നോക്കി.. 'എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും ഉറവെടുത് പ്രണയം അവന്റെ ഹൃദയത്തിലേക് തന്നെ ഒഴുകി എത്തിച്ചേരും.. അതിന് ഒരു മൊഴികളുടെയും അവിശ്യമില്ല🌸' അവന്റെ ഫോട്ടോയിൽ വിരലോടിച്ചു അവളൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു....... തുടരും🍃

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...