🌸വാകപൂത്ത വഴിയോരം🌸 : ഭാഗം 22

രചന: അനാർക്കലി

ഫ്രഷായി ഇറങ്ങി അച്ചുനേ കാണാൻ പോകാൻ റെഡി ആകുകയായിരുന്നു അശ്വി.. തന്റെ പ്രതിച്ഛായയിൽ നോക്കി നിൽക്ക അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു.. തനിക്ക് ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടവളെ കാണാൻ കഴിയും എന്നുള്ള സന്തോഷത്തിൽ ആയിരുന്നു അവൻ.. മുടി ഒന്നുടെ ഒതുക്കി അവൻ കണ്ണാടിയിലേക് നോക്കി.. "വൈഗ??" വാതിലിൽ ചാരി നിൽക്കുന്ന വൈഗേ കണ്ട് അവൻ തിരിഞ്ഞു.. "എന്താടി??" അവൻ ടേബിളിൽ ഇരുന്ന ഫോണ് കയ്യിലെടുത്തു അതിൽ എന്തോ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.. താൻ ചോദിച്ചതിന് മറുപടി കിട്ടിഞ്ഞിട്ട അവൻ മുഖമുയർത്തി അവളെ നോക്കി.. വൈഗ തലകുനിച്ചു നില്കുന്നത് കണ്ടു അവൻ എന്തോ പന്തികേട് തോന്നി.. അവൾക് അരികിലേക് നടന്നു ചെന്നു മുഖം പിടിച്ചു ഉയർത്തി.. കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ അവളുടെ കണ്ണുകൾ കണ്ടു അവന്റെ ഉള്ളൊന്നു പിടഞ്ഞു..

അവൾ ഇത്രക് കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടേൽ അത് ആരു കാരണമെന്ന് ഉറപ്പുള്ളത് കൊണ്ടു അശ്വിയുടെ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകി.. "നിനക്ക് മതിയായില്ലേ??ഇന്നത്തോടെ നിർത്തിക്കോണം..കുറെ നാളായി നിന്നെ വേണ്ടതാവന്റെ പുറകിൽ നീ നടക്കുന്നു.." അവന്റെ വാക്കുകളിൽ ഗൗരവം നിറഞ്ഞു.. "ഏട്ടാ..അ..അത് പിന്നെ"അവൾ വിതുമ്പി "വൈഗേ..ഇനി അവന്റെ പേരും പറഞ്ഞു മോങ്ങാൻ ആണേൽ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങും..നിർത്തിയെക്ക്"ഉറച്ചവാക്കുകൾ കേട്ട് അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണീർ പൊടിഞ്ഞു.. "അപ്പോ എന്റെ ഉദരത്തിൽ വളരുന്ന കുഞ്ഞിനെ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണം..!!" നടുകത്തോടെ അവൻ അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടു.. "ഡീ..!!"അശ്വി അവൾക് നേരെ കയ്യോങ്ങി.. പക്ഷെ അവൻ അവളെ തൊടാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല.. അവൾ തേങ്ങി കരയാൻ തുടങ്ങി..അശ്വി വൈഗയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..

അതോടൊപ്പം കണ്ണിൽ പകയാളി കത്തി.. "ദരണ്!!" അവൻ പല്ലഞ്ചേരിച്ചു അമർത്തി.. വൈഗയെ അടർത്തി മാറ്റി അവൻ കലിപ്പിൽ മുന്നോട്ട് നടക്കാൻ തുണിഞ്ഞതും വൈഗയുടെ പിടി അവന്റെ കയ്യിൽ വീണു.. "വേണ്ടാ.." അവൾ കെഞ്ചി "വിടടി കയ്യ്.." അവൻ ബലമായി അവളൂടെ കയ്യകൾ എടുത്തു മാറ്റി വണ്ടിയുടെ ചാവിയും എടുത്തു മുറ്റത്തേക് ഇറങ്ങി.. വൈഗ അവന്റെ പുറകിൽ ഓടി വന്നു അശ്വിയെ തടഞ്ഞു.. "ഞാ.. ഞാൻ പറയുന്നത് ഒന്നു കേൾക്.. അവൻ എന്നെ സ്വീകരിക്കാൻ തയാറാ.."അവൾ പറയുന്നത് ഒന്നും വിശ്വസിക്കാതെ അശ്വി അവളെ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി.. "എന്നെ ഒന്ന് വിശ്വാസിക് ഏട്ടാ..അവൻ എന്നോട് പറഞ്ഞു..പക്ഷെ അതിന് മുമ്പ് ഏട്ടനെ നേരിട്ട് കാണണം എന്നും പറഞ്ഞു.." അവൾ ഭയത്തോടെ പറഞ്ഞു അവനെ നോക്കി.. അശ്വി ഇപ്പോഴും അതേ കലിപ്പിൽ തന്നെ മുഖം തിരിച്ചു.. ഒന്നും പറയാതെ ബൈക്കിൽ കയറി.. "ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ ഏട്ടാ..എനിക്കിപ്പോഴും ഇഷ്ട്ടാ.." വയറിൽ കയ്യ് വെച്ചു നിറമിഴിയോടെ അവൾ പറയുന്നത് കേട്ട് അവൻ ഒന്നു ദീർകാശ്വാസം എടുത്തു വിട്ടു.. ✦✦✦

ആർത്തിരമ്പുന്ന കടലിനെ നോക്കി അവൻ നില്കുമ്പോ എന്തോ ഒന്ന് നടക്കാൻ പോകുന്ന എന്നൊരു ഭീതി അവനെ പിടി കൂടി.. അശ്വി കടലിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു ദരണ് അവന്റെ പിന്നിൽ വന്നു നിന്നു.. മറ്റേതോ ലോകത് ആയിരുന്ന അശ്വി ഇത് അറിഞ്ഞില്ല..താൻ വന്നു എന്നറിയിക്കാൻ ദരണ് തൊണ്ടയനക്കി.. അത് മനസിലാക്കിയത് പോലെ അശ്വി ഒരു ദീർകാശ്വാസം എടുത്തു വിട്ട് പാന്റിന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും കയ്യെടുത്തു.. അശ്വിയെ നോക്കി ദരണ് പുഞ്ചിരിച്ചു.. എന്നാൽ അത് കാര്യമാക്കാതെ അശ്വി അവൻ മുന്നേക് ഒരു അടി എടുത്തു വെച്ചു കൂർപ്പിച്ചു നോക്കാൻ തുടങ്ങി.. "എന്താ അശ്വി ഇങ്ങനെ ഒരു നോട്ടം" എവിടെയോ ഒരു പുച്ഛം കലർത്തി അവൻ ചോദിച്ചു.. "വൈഗ പറഞ്ഞത് സത്യമാണോ..??" അശ്വിയുടെ കടുപ്പിച്ചുള്ള വാക്കുകൾ കേട്ട് ദരണ് ഒന്നു കൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.. പിന്നെ തലയാട്ടി..

"എന്റെ ഊഹം ശേരിയാണേൽ.. നീ അവളെയും കുഞ്ഞിനെയും സ്വീകരിക്കും..എന്നാൽ അതിന് പകരം എന്തോ വേണം താനും.. Am I right!! അശ്വിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ദരണ് മൂക്കിൻ തുമ്പിൽ കയ്യ് വെച്ചു.. "നീ എല്ലാം മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ടല്ലോ അശ്വി.." അശ്വിയെ മറികടന്നു അവൻ മുന്നോട്ടു നടന്നു.. കടലിനെ നോക്കി നില്കുമ്പോ ദരണ് എന്തൊക്കയോ മനസിൽ കണക്ക് കൂടി ഉള്ളിൽ ഊറി ചിരിച്ചു.. "എന്താ നിനക്ക് വേണ്ടേ??"ദരണിന് പുറകിൽ നിന്നും അശ്വി അവനെ ഉറ്റുനോക്കി.. "നിന്റെ പ്രാണൻ" ദരണിന്റെ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകി..അശ്വി കണ്ണുമിഴിച്ചു അവനെ നോക്കി.. "നിന്റെ പ്രാണൻ ആരാ അശ്വി..??" അശ്വിക്‌ നേരെ തിരിഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് അശ്വി മുഖം ചുളുക്കി.. എന്തോ കത്തിയത് പോലെ അവൻ അന്താളിച്ചു ദരണിന് നോക്കി.. പിന്നെ ദേഷ്യത്താൽ അവന്റെ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകി..

"ഡാ!!" അവൻ ദരണിന്റെ കോളറിൽ കയറി പിടിച്ചു.. "ഏയ്‌..നീ ഹീറ്റ് ആകാതെ..ഞാൻ പറഞ്ഞു മുഴുവൻ ആകാൻ സമ്മദിക്കന്നെ"അശ്വിയുടെ പിടി എടുത്തു മാറ്റി ദരണ് ഇട്ടിരുന്ന ഷർട്ട് നേരെയാക്കി.. "നിന്റെ പ്രാണൻ..അക്ഷിത..അവളെ നീ അങ്ങു മറന്നേക് അശ്വി... അവൾ നിനക്ക് വിധിച്ചവൾ അല്ലാ" പകയോട് ദരണ് പറഞ്ഞു.. അശ്വിയുടെ മുഖം ഇരുണ്ടു കൂടി.. വൈഗയെ ഓർത്ത മാത്രം അവൻ സമിയപനം പാലിച്ചു നിന്നു.. "ഇപ്പൊ നിന്റെ ഉള്ളിൽ എന്നെ കൊല്ലാൻ ഉള്ള ദേഷ്യം ഉണ്ട് എന്ന് എനിക്കറിയാം.. അതൊന്നും ഇവിടെ മറ്റെർ ചെയ്യുന്നില്ല.. അക്ഷിത..അവളാണ് ഇവിടുത്തെ വിഷയം.. ഞാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചതാ അവളെ.. അതിന്റെ ഇടക്ക് നീ കയറി വന്നു..എന്തോ എനിക്ക് അത് കണ്ട് നിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. നിങ്ങളെ അകറ്റാൻ നിൽക്കെ ഞാൻ അറിഞ്ഞു അവൾക് നിന്നെ ഇഷ്ട്ടമാണ് എന്ന..അത് എന്നിൽ നിന്നോടുള്ള പക ഇരട്ടിച്ചു..

അക്ഷയ്..അവളുടെ ചേട്ടനും അവളെ നിനക്ക് തരാൻ ഇഷ്ട്ടമാണ്..അതും കൂടെ അറിഞ്ഞതും എനിക്ക് എന്നെ നഷ്ട്ടം ആകുന്നത് പോലെ തോന്നി.. അന്ന ഞാൻ തീരുമാനിച്ചതാണ് എനിക്ക് കിട്ടിയില്ലേ അവളെ നിനക്കും കിട്ടില്ലാ എന്ന.. അവൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്നേഹിക്കുന്നത് നിന്നെയാ.. എനിക്ക് കിട്ടാതെ അവളെ നിനക്ക് കിട്ടാൻ ഞാൻ അനുവദിക്കില്ല.. അതിനി എന്തൊക്കെ ചെയ്യേണ്ടി വന്നാലും.." അവൻ വേറിയോടെ അശ്വിയുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി പറഞ്ഞു.. അശ്വി അവനെ കൊല്ലാൻ ഉള്ള കലിയിൽ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കെ അടച്ചു.. "ഇന്ന് നീ അവളോട് നിന്റെ ഇഷ്ട്ടം തുറന്ന് പറഞ്ഞാൽ..അവളെ സ്വന്തം ആകാൻ നോക്കിയാൽ നിന്റെ പെങ്ങൾ പിന്നെ ജീവനോടെ കാണില്ല.. ഉദരത്തിൽ വളരുന്ന എന്റെ കുഞ്ഞിനെ കൊണ്ട് അവൾ എന്നന്നേക്കുമായി ഈ ഭൂലോകം വിടും.. മറിച്ചാണേൽ അവൾക് ഞാൻ ഒരു ജീവിതം കൊടുക്കും..

"അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അശ്വി കൊട്ടി ചിരിച്ചു.. "നിന്റെ ഈ പീറ ഭീഷണിക്ക് മുന്നിൽ ഞാൻ വീഴും എന്നു നിനക്ക് ഇത്രക് ഉറപ്പാണോ ദരണ്..നീ മന്ദബുദ്ധിയാണോ അതോ അഭിനയിക്കുന്നതാണോ" അവനെ കളിയാക്കി അശ്വി ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് ദരണ് താടി തടവി കൊണ്ട് മുഖം തിരിച്ചു.. "നീ ഒരു ചുക്കും ചെയ്യില്ല.. നിനക്ക് വേണ്ടാ എന്നു വെച്ചാൽ ചാവൻ നിൽക്കാൻ മാത്രം പൊട്ടിയല്ല വൈഗ..അവൾക്ക് ജീവൻ നൽകി സ്നേഹിക്കാൻ ഈ ഞങ്ങളൊക്കെ ഉള്ളപ്പോൾ നിന്നെ പോലെ തേർഡ്റേറ്റിന്റെ ആവശ്യമില്ല.. അത്കൊണ്ട് മോൻ കൊണ്ടു വന്ന ബീസണി ദേ ഈ കടലിൽ ഒഴുകി വിട്ട് വീട്ടിൽ പോയി മൂടി പുതച്ചു കിടന്ന ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്.." അവന്റെ തോളിൽ ഒന്നു തട്ടി അശ്വി പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ചു.. "എനിക്കുറപ്പാ..നിന്റെ ആവിശ്യം ചേട്ടൻ സമ്മദിച്ചു തരും..ഇല്ലേൽ അവരുടെ മുന്നിൽ വെച്ചു ഞാനും എന്റെ കുഞ്ഞും ഈ ലോകത്തിൽ നിന്നും എന്നന്നേക്കുമായി പോകും..എനിക്ക് നീയല്ലാതെ കഴിയില്ല ദരണ്..നീ ഇല്ലേൽ പിന്നെ ഈ വൈഗയും ഇല്ലാ"

മുന്നിലേക് നീട്ടിയ ഫോണിൽ നിന്നും വൈഗയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് അശ്വി ഞെട്ടി തരിച്ചു ദരണിന് നോക്കി.. വൈഗയുടെ ഏങ്ങൾ അടിച്ചുള്ള കരച്ചിലും അതിൽ അവൻ കേട്ടു..പറയുമ്പോൾ പല വാക്കുകളും അവൾ വിട്ടവിട്ടാണ് സംസാരിച്ചത്.. എന്നാൽ വാക്കുകളിൽ ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. "ചേട്ടൻ സമ്മതിക്കും..ഇല്ലേൽ.." അവളുടെ സ്വരം കേട്ട് അശ്വി ദരണിന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോണ് തട്ടിപറിച്ചു വാങ്ങി.. "ഇല്ലേൽ..ചേട്ടൻ സ്വന്തം കാര്യമാണ് വലുത് എന്നു ഞാൻ കരുത്തിക്കൊള്ളാം..പക്ഷെ പറഞ്ഞത് പോലെ പിന്നെ ഞാൻ കാണില്ല" ദൃഢമായ അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവന്റെ ഉള്ളിൽ കൊല്ലിയാൻ മിന്നി.. അശ്വിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോണ് വാങ്ങി ദരണ് പോക്കറ്റിലേക് ഇട്ട് അവനെ നോക്കു ചുണ്ട് കൊട്ടി.. "ഇപ്പൊ പറ അശ്വിക്‌..നിനക്ക് നിന്റെ ഇഷ്ട്ടം ആണോ വലുത്..പെങ്ങളായി കണ്ട വൈഗയുടെ ജീവനാണോ വലുത്..?" പുച്ഛത്തോടെ ഉള്ള ചോദ്യം കേട്ട് അശ്വി അവനെ നിസ്സഹായതയോടെ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി.. എന്നാൽ ദരണിന്റെ മുഖത്തു അശ്വിയുടെ ഉള്ള പകയും വിധ്വേഷവും നിറഞ്ഞു നിന്നു...

"നല്ലൊരു തീരുമാനം എടുത്തിട്ട് എന്നെ വിളിക്.." അശ്വിയുടെ തോളിൽ ഒന്നു തട്ടി ദരണ് പുച്ഛിച്ചുകൊണ്ട അവിടുന്നു നടന്ന അകന്നു.. അശ്വി നിർവികാരതയോടെ കടലിനെ നോക്കി..കരയിലേക്ക് ആർത്തിരമ്പി വരുന്ന തീരമല അവന്റെ ഉള്ളിൽ കോലാഹലം സൃഷ്ട്ടിച്ചു.. വീണ്ടും വീണ്ടും വൈഗയുടെ വാക്കുകൾ അവന്റെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടു..കൂടെ അവളുടെ മുഖവും.. കടലിരമ്പുമ്പോഴും ഉള്ളിലെ സങ്കടം കൂടികൊണ്ടിരുന്നു.. ശാന്തമായിരുന്നു കടൽ ഇളകി മറിഞ്ഞ പോലെയായി തീർന്നു അവന്റെ മനസ്.. പെട്ടന്ന് അവന്റെ ഫോണ് റിങ് ചെയ്തു.. വൈഗ ആണെന്ന് കണ്ടതും അശ്വി ആദ്യം ഒന്നു മടിച്ചു.. ഉൾപ്രേരണക്കാരണം അവൻ ഫോണ് അറ്റൻഡ് ചെയ്ത ചെവിയോട് അടുപ്പിച്ചു.. "ദരണ് എന്ത് പറഞ്ഞു.. നിങ്ങൾ തമ്മിൽ പ്രശ്നം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ലല്ലോ അല്ലേ..അവനെ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ.. I love him so much.." അവൾ പറഞ്ഞു പൂർത്തിയാക്കി...അശ്വി കാൾ കാട്ടാക്കി കണ്ണുകൾ ഇറുക്കെ അടച്ചു.. പലതും തീരുമാനിച്ചു ഉറപ്പിച്ചു അച്ചുവിനെ കാണാൻ അവിടുന്നു തിരിച്ചു.. ✦✦✦

എരിഞ്ഞു കയറി വന്ന കലിപ്പിൽ അഖിൽ അശ്വിയുടെ കരണം പുകച്ചു..അത്രക് കലിപ്പ് അവനിൽ ഉടലെടുത്തിരുന്നു.. അശ്വി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അഖിയെ നോക്കി നോവാൽ കലര്ന്ന പുഞ്ചരി നൽകി.. "അവനും അവളും ഏതേലും പറഞ്ഞു എന്നു കരുതി നീ നിന്റെ ജീവിതം അവര്ക് വേണ്ടി വേണ്ട എന്നു വെക്കുമോടാ.. അല്ലാ നീയരാ..ത്യാഗി ആകാൻ നോക്കുന്നു.." അഖിൽ പല്ലുഞെരിച്ചുമാർത്തി അവനെ കണ്ണു കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി.. അശ്വി ഒന്നും ഉരിയാടാതെ വിദൂരതയിലെക് കണ്ണ് നട്ടു നിന്നു.. അന്ന് അച്ചുനേ കണ്ടതിൽ പിന്നെ അവൻ അവളെ ഒരു നോക്ക് പോലും കണ്ടിട്ടില്ല.. കിച്ചു വിളിച്ചാൽ ഫോണ് എടുക്കുകയും കൂടിയില്ല.. അഥവാ എടുത്താൽ തിരക്കുണ്ട് എന്നു പറഞ്ഞു ഒഴിഞ്ഞു മാറും.. അമ്മയും മൗലിയും മാറിമാറി ചോദിച്ചിട്ടും പറയാത്ത കാര്യമാണ് ഇപ്പൊ അഖിലിനോട് അവൻ കെട്ടഴിച്ചു വിട്ടത്.. എന്തോ ഉള്ളിൽ ഭാരം കുറഞ്ഞത് പോലെ തോന്നി..അവളെ കാണാൻ കൊതിക്കുമ്പോഴെല്ലാം അവൾ ആലപിച്ച ഗാനങ്ങൾ കേട്ട് കണ്ണടച്ചു കിടക്കും അതാണ് ഇപ്പൊ പതിവ്..

ഇന്ന് വരെ അറിയാത്ത ഒരു തരം മനോവേദന അവൻ നിന്ന് അനുഭവിക്കുന്നണ്ട്.. അടർത്തി മാറ്റാൻ കഴിയില്ല എന്ന് പണ്ടേ ഉറപ്പിച്ചത്.. ഇന്ന് തനിക്കു അന്യമാക്കി അവൻ തീർത്തു.. 'കാലങ്ങൾ എത്രപിന്നിട്ടാലും ചുമപ്പിന്റെ ഹരം തന്നിലേക് ഒരു പൂവിലൂടെ ഒന്നുടെ ആഴത്തിലേക്ക് നിറച്ചവൾ എന്നും ഈ ഇടനെഞ്ചിൽ കാണും..🌸' അവന്റെ മനസു മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. "അശ്വി.. എന്താ.. എന്താ നിന്റെ തീരുമാനം" അഖിലിനയെ ചോദ്യം അവനെ യാഥാർത്തിയത്തിലേക് കൊണ്ടു വന്നു.. "എനിക്കിനി പ്രതേകിച്ചു ഒന്നൂല്ല.. നീ എന്നെ പൊക്കി കൊണ്ട് വന്നിടത്തേക് കൊണ്ട് വിട.." അശ്വി ബൈക്കിന്റെ കീ അവൻ നേരെ നീട്ടി.. അഖിൽ അവൻ പറഞ്ഞത് പിടിക്കാതെ മുഖവും വീർപ്പിച്ചു വണ്ടിയിൽ കയറി.. "പുല്ല്.. നീ എന്താ എന്നു വെച്ചാ ചെയ്യ്" അവൻ അശ്വി കേൾക്കെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വണ്ടി മുന്നോട്ട് എടുത്തു.. ✭✭✭

ഒരാഴ്ച്ചയോള്ളാം അച്ചു അശ്വിയെ കാണാതെ ഉള്ളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ദുഃഖം കടിച്ചമർത്തി നടന്നു.. പരമാവതി ആരും അവന്റെ കാര്യം അവളുടെ മുന്നിലേക് എടുത്തിടത്തെ ആയിരുന്നു കടന്നുപോയത്.. എപ്പോഴെങ്കിലും അറിയാതെ അവന്റെ എന്തേലും കാര്യം വന്നാൽ അവൾ സ്വയമേ ഒഴിഞ്ഞു മാറും.. എന്നാലും തനിക്കു ആദ്യമായി ഒരാളോട് തോന്നിയ ഇഷ്ട്ടം അവൾക് മറക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല..ഇനി കഴിയുകയുമില്ല എന്ന് അവൾക് ബോധ്യമായാതാണ്.. കിച്ചു അവനെ കാണാൻ പോകാൻ ഇരിക്കെ അശ്വി വീണ്ടും വാരണാസിയ്ക് യാത്രയായി.. ഒരുനോക്ക് എങ്കിൽ അവനെ കാണാൻ അവളുടെ ഹൃദയം വെമ്പൽ കൊണ്ട്.. ലാമ്പ് ടെബിളിൽ ഇരുന്ന് ഫോണും ഹെഡ്സ്റ്റും എടുത്തു അവൾ ബാൽക്കണിയിൽ ചെന്നു നിന്നു..

🎶Baatein ye kabhi na Tu bhoolna Koi tere khatir Hai jee raha Jaaye tu kahin bhi Yeh sochna Koi tere khatir Hai jee raha Tu jahaan jaaye Mehfooz ho Tu jahaan jaaye Mehfooz ho Dil mera maange Bas ye dua Baatein ye kabhi na Tu bhoolna Koi tere khatir Hai jee raha Jaaye tu kahin bhi Yeh sochna Koi tere khatir Hai jee raha🎶 പണ്ടെങ്ങോ അനുന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും സെന്റ് ചെയ്ത വാങ്ങിയ അശ്വി ആലപിച്ച പാട്ട് കേൾക്കെ അവളുടെ ഉള്ളം ഒന്നു തണുത്തു.. പക്ഷെ അധികനേരം നിലക്കാത്ത ആ തണുപ് അവൾക്കൊരു നോവ് നൽകി കൊണ്ടിരുന്നു... 🎶Humdard hai Humdum bhi hai Tu saath hai toh..zindagi Tu jo kabhi door rahe Ye humse ho jaaye ajnabi Tujhse mohabbat karte hain jo Tujhse mohabbat karte hain jo Kaise kare hum usko bayaan Baatein ye kabhi na Tu bhoolna Koi tere khatir Hai jee raha Jaaye tu kahin bhi Yeh sochna Koi tere khatir Hai jee raha🎶 ധാരയായി ഒഴുകി ഇറങ്ങുന്ന അശ്രുകളെ തടയാൻ അവളുടെ കയ്യികൾ പൊന്തിയില്ല.. മറിച്ച ചങ്ക് പിളർക്കും വേദനയിൽ അവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്ന് അവൾ ഇരുണ്ട മാനത്തെ നോക്കി നിന്നു..

🎶Jaagi bhi hai Royi bhi hai Aankhein ye raaton mein mere Kyun har ghadi Milke tujhe Lagti rahe bas teri kami Hum toh na samjhe Tum hi kaho Hum toh na samjhe Tum hi kaho Kyun tumko paake tumse juda Baatein ye kabhi na Tu bhoolna Koi tere khatir Hai jee raha Jaaye tu kahin bhi Yeh sochna Koi tere khatir Hai jee raha🎶 വിതുമ്പലോടെ അവൾ ഫോണ് ചേർത്തുപിടിച്ചു..തേങ്ങി കരയുമ്പോൾ അവൾക്കൊപ്പം കരയാൻ കാർമേഘം തുള്ളികൾ വിണ്ണിലേക് പതിക്കാൻ തിടുക്കം കൂട്ടി.. ഭൂമിയിലേക് വന്നു വീഴുന്ന തുള്ളികൾ അവളുടെ കണ്ണീരിന്റെ ആക്കം കൂട്ടി.. തേങ്ങൽ ഒരു പൊട്ടികരച്ചിൽ ആയി മാറി.. വാതിലിൽ നിന്നും അച്ചുന്റെ അവസ്ഥ കണ്ടു കിച്ചൂന് എന്തു ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ ഓടി വന്നു അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.. അച്ചു അവന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി..വലത്തെ കയ്യ് അവളുടെ മുടിഴകളിൽ തഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു.. ഇന്ന് വരെ കാണാത്ത അച്ചുന്റെ സങ്കടം കണക്കെ അവൻ വിഷമം ഇരട്ടിച്ചു.. ഒരു നോക്ക് കൊണ്ടു അവളെ വേദനിപ്പിക്കാതെ ഒരു ഏട്ടന്റെ ദുഃഖം ആ കണ്ണുകളിൽ കാണാൻ കഴിയുമായിരുന്നു.. തേങ്ങളിലേക് വഴിമറിയപ്പോ അവൻ ഭൂമിയെ മുത്തമിടുന്ന മഴനീർ തുള്ളികൾ നോക്കി മനസിൽ പലതും കണക്ക് കൂട്ടി അച്ചുനേ ഒന്നുടെ ചേർത്തുപിടിച്ചു അവളുടെ മുടിഴകളിൽ ലാളനയോട് മുത്തമിട്ടു....... തുടരും🍃

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...