🌸വാകപൂത്ത വഴിയോരം🌸 : ഭാഗം 23

രചന: അനാർക്കലി

"ബാക്കി കൂടെ പറയാടാ" റോയ് കെഞ്ചി അശ്വി ഇളംച്ചിരിയാലെ അവനെ നോക്കി.. "ഇനിയിപ്പോ ബാക്കി നാളെ..കിടന്ന് ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്" "എനിക്ക് ഇതിന്റെ ബാക്കി അറിയാതെ ഉറക്കം വരില്ല" കേറുവോടെ അവൻ പറഞ്ഞു "പക്ഷേങ്കിലെ എനിക്ക് വരുന്നുണ്ട്" അവനെ കളിയാക്കി അശ്വി പായിലേക് ചാഞ്ഞു.. "നാളെ പറയാം" റോയ് ഒന്നു മൂളി അവന്റെ പായിലേക് കിടന്നു കൊണ്ട് അശ്വി പറഞ്ഞത് എല്ലാം മനസിൽ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി.. അശ്വി കഴിഞ്ഞത് എല്ലാം ഓർത്തുകൊണ്ട് കണ്ണുകളെ തഴുകിയ ഉറക്കത്തെ കൂട്ട് പിടിച്ചിരുന്നു.. ✷✷ "എന്തൊക്ക വന്നാലും ശെരി അടുത്ത മാസം അവൻ പുറത്ത് ഇറങ്ങണം.." ദൃഢതയോട് അഖിൽ മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന മൗലിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.. "അത് നീ പറഞ്ഞിട്ട് വേണോ അഖി.. ഞാൻ ഈ കാക്കി അണിഞ്ഞത് തന്നെ അതിന് വേണ്ടിയാ..IPS എന്നൊരു ലക്ഷ്യം ഇല്ലാതിരുന്ന എന്നിൽ അത് എത്തി ചേരാൻ കാരണം അവനാ..

അടുത്ത മാസം കോടതി വിധി വരുമ്പോ നീ കണ്ടോ നമ്മക് അനുഗുലമായെ വരു.. എനിക്ക് അത്യാവിശ്യമായി നൈജീരിയ വരെ പോകണം"പറയുമ്പോ മൗലിയുടെ കണ്ണിൽ എന്തോ ഒളിഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് പോലെ അഖിലിന് തോന്നി.. "നൈജീരിയ??" അഖി സംശയത്തോടെ മുഖം ചുളുക്കി.. "നമ്മൾ അന്വോഷിക്കുന്നവൾ അവിടെ ഉണ്ട് എന്ന് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു" "നാദിയ" അഖിലിന്റെ കണ്ണുകൾ കുറുകി.. മൗലി മുഖം ഉയർത്തി അവനെ നോക്കി തലയാട്ടി.. സംവാദങ്ങൾ നീണ്ടു പോകെ അവര്ക് പിരിയാൻ സമയം ആയതും മൗലി ഇരുന്നിടത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റു നിന്നും അഖിലിന് സല്യൂട്ട് ചെയ്ത.. "പോടാ പുല്ലേ" അഖിൽ അവനെ കണ്ണുകൂർപ്പിച്ച നോക്കി.. മൗലി തലയാട്ടി ചിരിച്ചു.. "അല്ലാ സെവ??" മൗലിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അഖിൽ അവന്റെ അടുക്കലേക്ക് നടന്നു ചെന്നു.. "അശ്വി വന്നിട്ടെ ഉള്ളു എല്ലാം..അവനായിരുന്നു ഞങ്ങൾ ഒന്നിക്കാൻ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആഗ്രഹിച്ചത്.."

സെവ സക്കറിയ,,അഖിൽ ഡിഗ്രികും സേവ പ്ലസ് ഓണിനും പഠിക്കുന്ന കാലം മുതലേ അവന്റെ പുറകിയ നടന്ന ആചായത്തി കുട്ടി.. ആദ്യമെല്ലാം അഖിൽ അത് കണ്ടിട്ടില്ലാ എന്നു നടിച്ചു..പക്ഷെ അവൾ അവനെ ഇഷ്ട്ടം ആണെന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ നടന്നു.. അവൻ എത്ര ആട്ടിപ്പായിച്ചിട്ടും അവൾ അവൻ വരുന്ന വഴിയൊരത്തും അവൻ പോകുന്നിടത്തും എല്ലാം നടന്നു.. അശ്വി എപ്പോഴും അവളെ പിന്താങ്ങി സംസാരികുമായിരുന്നു..എന്നാൽ അഖിൽ അതൊന്നും കേട്ടില്ല എന്ന നടിക്കും.. അറിയാതെ എന്നോ അവന്റെ ഉള്ളിലും അവൾ കടന്നു കൂടിയിരുന്നു..തുറന്ന പറഞ്ഞില്ല.. അശ്വി അവനെ വിട്ട് പോയപ്പോ താങ്ങായി അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നു..പറയാൻ മടിച്ച പ്രണയം അവൻ എന്നോ ഒരിക്കൽ അവളുടെ കാതുകളിൽ മൊഴിഞ്ഞു.. മതത്തിന്റെ പേരിൽ ആദ്യമെല്ലാം അവളുടെ വീട്ടുകാർ തടഞ്ഞു.

.തന്റെ പ്രണയത്തെ അത്ര വേഗം വിട്ട് കൊടുക്കാൻ അവൾക്കും കഴിഞ്ഞില്ല.. പോരാടി..ഒപ്പം അവനും..ഇപ്പൊ എല്ലാരും സമ്മദിച്ചു.. പക്ഷെ അശ്വി ഇറങ്ങിയിട്ടെ കേട്ടു എന്നു അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞിരുന്നു.. സേവയ്ക് അശ്വി സ്വന്തം ചേട്ടന്റെ സ്ഥാനത് ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് അവൾക്കും അതിൽ പൂർണസമ്മതം ആയിരുന്നു.. എൻകെജ്‌മെന്റ് മാത്രം നടത്തി വെച്ചിട്ട് ഇപ്പൊ ആറു മാസമായി.. തളര്ന്ന് പോയ തനിക്ക് താങ്ങായി നിന്നവൾ❤️.. അവൻ ഓർത്തു.. ചുണ്ടിൽ സേവയ്ക് വേണ്ടി മനോഹരമായ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. ചിന്തിച്ച നിൽക്കെ അവന്റെ ഫോണ് റിങ് ചെയ്തു.. Zeva❣️ calling.. "എങ്കിൽ നടക്കട്ടെ ഞാൻ അങ്ങോ ഇറങ്ങുവാ" മൗലി യാത്രയായി.. "എവിടാ അഖി??" എടുത്ത പാടെ ഒരു ഹെലോ പോലും പറയാതെ അവൾ കേറുവോടെ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.. പിന്നീട് അവർ അവരുടേതായ ലോകത്തേക് ചേക്കേറി.. ✷✷

ഇരുട്ടിന് ഭംഗിയേകി കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു മിർച്ചി ലൈറ്റ് കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിട്ടുണ്ട്.. അങ്ങും ഇങ്ങും കൂട്ടം കൂടി നില്കുവന്നവർ.. പുറത്ത് നിന്നും കണ്ടാൽ തന്നെ ഒരു കല്യാണവീട് പറയും.. കുട്ടികൾ ഓടിച്ചാടി നടക്കുന്നുണ്ട്.. മുതിർന്നവർ അവരുടെ കാര്യങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യലും.. അടുക്കൽ ഭാഗത്ത് പാചകത്തിന്റെ തിരക്കാണ്.. വീടിനുള്ളിൽ സ്ത്രീകൾ പരസ്പരം കുറ്റവും കുറച്ചിലും ആണ് ചർച്ച.. "അവൾ എന്തേ??" മാധവ് തന്റെ പ്രിയപത്നി ശ്രീദേവിയോട് ചോദിച്ചു.. "അവളുടെ കൂട്ടുകാർ വന്നിട്ടുണ്ട്..ഒരുക്കുവാ" അവർ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും എവിടുന്നോ മാധവിനെ തേടി വിളി വന്നു "സുന്ദരി ആയിട്ടുണ്ടല്ലോ" അനു കണ്ണ് തട്ടാതെ ഇരിക്കാൻ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണമഷി റിയയുടെ ചെവിയുടെ പുറകിൽ തൊട്ട് കൊടുത്തു.. "നിങ്ങൾ വല്ലതും കഴിച്ചോ??" അങ്ങോട്ടെക് കയറി വന്നു ശ്രീദേവി ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് അഞ്ചും അവര്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു തോൾ പൊക്കി ഇല്ലാ എന്നു കാണിച്ചു..

"നല്ല വിശപ്പുണ്ട് ആന്റി..ഈ തെണ്ടി കഴിക്കാൻ വിടണ്ടേ" മൂക്ക് ചീറ്റി ഐറ പറഞ്ഞതും കൂടെ തന്നെ ബാക്കിയും നിഷ്‌കു ഭാവം ഫിറ്റ് ചെയ്തു.. "ഞാൻ കഴിക്കുമ്പോ കഴിച്ചാൽ മതി അഞ്ചും" റിയ ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു ദീപുന്റെ കയ്യ് പിടിച്ചു വെച്ചു.. "അലവലാതി" സന പിറുപിറുത്തു.. "അല്ലാ..നിന്റെയൊക്കെ കെട്ടിയോന്മാരും മക്കളും എന്തേ??" പുറത്തേക് കണ്ണുപായിച്ചു കൊണ്ടു അവൾ അന്വോഷിച്ചു.. "അവിടെ എവിടേലും കാണും..നീ അവിടെ ഇരിക്ക്" കുഞ്ഞു റിയയെ പിടിച്ചിരുത്തി.. നാളെയാണ് റിയയുടെയും വിഷ്ണുന്റെയും പ്രണയം പൂവണിയുന്നു ദിനം.. എതിർപ്പ് ഒന്നുമില്ലതെ തന്നെ അവരുടെ കാര്യം വീട്ടുകാർ സമ്മദിച്ചു.. ഐറയുടെ മാരേജ് കോളേജിൽ പഠിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോ തന്നെ കഴിഞ്ഞത് ആയിരുന്നല്ലോ..ഇപ്പൊ അവര്ക് രണ്ട് മക്കളുണ്ട്.. മൂന്നു വയസ്സുള്ള Zehra Mehank ..

മറ്റെയാൾക് ഒരു വയസ് രണ്ട് ദിവസം മുന്നേ തികഞ്ഞതെ ഉള്ളു..Zasha Mehank.. സനയുടെയും മാഹിയുടെയും കാര്യം വീട്ടുകാർ ആദ്യം എതിർത്തെങ്കിലും അവരുടെ ഇഷ്ട്ടം മനസിലാക്കി നടത്തി കൊടുത്തു.. രണ്ട് വയസുള്ള ഒരു ബേബി ഗേർ ഉണ്ട് അവര്ക് Ishal Mubarak .. കുഞ്ഞുന്റെ കാര്യം ആദ്യമേ വീട്ടുകാർക്ക് എതിർപ്പ് ഒന്നുമില്ലാതെ ദീപകിന് ജോലി ആയതും അവരുടെ കാര്യവും സെറ്റായി.. ഇപ്പൊ ഒരു വയസുള്ള ബേബി ബോയ് ഉണ്ട് Deeraj ഇനിയുള്ള രണ്ട് എണ്ണം,,,ദീപുന്റെ കാര്യം..അച്ചുന്റെ ബ്രോയ്ക് അവളോട് ഒരു ഇഷ്ട്ടം ഉണ്ടായിരുന്നു.. അവൾക് വേറെ അഫ്‌ഐർ ഇല്ലാ എന്നു അറിഞ്ഞതും വീട്ടിൽ ചെന്ന് പ്രൊപോസ് ചെയ്തു.. അങ്ങനെ അതും നടന്നു.. ദീപു ഇപ്പൊ നാല് മാസം പ്രഗ്നൻറ് ആണ്.. ഇനി അനു..തല്ലിപൊളി ആയി നടന്ന അവൾക്കും കഴുത്തിൽ കുരുക്ക് വീണു..പേര് Zayn Ezaz ..

അനു ഇപ്പൊ അഞ്ചു മാസം പ്രഗ്നൻറ് ആണ്.. "അച്ചു??" റിയ എല്ലാരേയും മാറിമാറി നോക്കി.. ആരും ഒന്നും മിണ്ടാതെ മറ്റെങ്ങോ നോക്കി നിന്നു.. "വരില്ലായിരിക്കും അല്ലെ??" പുച്ഛത്തോടെ റിയ മുഖം തിരിച്ചു.. അനു അവൾക് അരികിൽ ചെന്നിരുന്നു റിയയുടെ മുഖം കയ്യിൽ എടുത്തു.. "അവൾ ബിസി ആയുരിക്കുമടി..ഇല്ലേൽ വരാതെ ഇരിക്കും എന്ന നിനക്ക് തോന്നുണ്ടോ.." അനു കണ്ണുചിമ്മി.. ഈറനണിഞ്ഞു കണ്ണുകൾ അവൾ തുടച്ചു നീക്കി..ഉള്ളിൾ ഒരു വേദനയുണ്ട് ആറിനും തങ്ങളുടെ ഉറ്റ സുഹൃത്ത് കൂടെ ഇല്ലാലോ എന്നോർത്തു.. "മതി പിള്ളാരെ പിടിച്ച ഇരുത്തിയത്..അവർ എന്തേലും കഴികട്ടെ.. മക്കൾ വാ.. അഹ് നീയും" ധൃതിയിൽ അമ്മ പറഞ്ഞു അവരെ പന്തലിലേക് ക്ഷേണിച്ചു.. ✼✼✼ കയ്യിൽ ഒരു ബുക്കുമായി അവൻ എന്നും ഇരിക്കാൻ ഉള്ള വാകമരച്ചോട്ടിൽ ഇരുന്നു..അങ്ങോട്ടെക് നടന്ന വന്ന റോയ് അവന്റെ കയ്യിലെ ബുക്കിലേക് നോക്കി..

"മഞ്ഞ്‌" റോയുടെ സ്വരം കേട്ടിട്ടും അശ്വി അവനെ ഗൗനിക്കാതെ വയാണ് തുടർന്ന്.. റോയ് പുഞ്ചിരിച്ചയ് കൊണ്ടു അവന്റെ അരികിൽ ഇരുന്നു.. "ഇത് നീ വായിച്ചിട്ടുള്ളതല്ലേ..നീ ഒരിക്കൽ അവൾക് നൽകിയതും ഇതല്ലേ" അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് റോയെ നോക്കാതെ അശ്വി തലയാട്ടി.. അശ്വി അതിലെ ഒരോവരികളും ആസ്വദിച്ചു വായിക്കുവായിരുന്നു..റോയ് അശ്വിയെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി ഇരുന്നു.. അവന്റെ മനസ്സിൽ ബാക്കി അറിയാൻ ത്വര കൂടി വന്നു..അവൻ വായിക്കുവല്ലേ ശല്ല്യം ചെയ്യണ്ട എന്നു നിനച്ചു റോയ് പിന്നെ എപ്പോഴേക്കിലും ബാക്കി അറിയാം എന്ന കരുതി എഴുന്നേറ്റു.. "നിനക്ക് ബാക്കി അറിയേണ്ടെ??" തലഉയർത്തതെ തന്നെ അശ്വി ചോദിച്ചു.. റോയ് തിരിഞ്ഞു നിന്നു അവനെ താല്പര്യത്തോടെ കണ്ണുകൾ മിഴിച്ചു നോക്കി.. അപ്പോഴാണ് അശ്വി കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്ന ബുക്കിൽ നിന്നും ദൃഷ്ടി മാറ്റി അവനെ നോക്കുന്നത്..

എന്താകും അശ്വിയുടെ ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ചത് എന്നറിയാൻ റോയിയുടെ ഉളിൽ ആകാംഷയേറി.. അശ്വി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.. ❥︎•• ചുണ്ടിൽ എരിയുന്ന സിഗ്‌ ഒരു പഫ് എടുത്ത വിട്ട് അശ്വി മറ്റെങ്ങോ നോക്കി നിന്നു.. ചിന്തകളുടെ തുടക്കവും ഒടുക്കവും അവൾ തന്നെയാണ്.. വലിയ ഒരു ശബ്ദത്തോടെ ഒരു കാർ അവന്റെ മുന്നിൽ വന്നു നിന്നു.. പൊടിപടലങ്ങൾ പറന്നത് കാരണം അവൻ കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുന്നത് ആരാ എന്നു കണ്ണുകൾ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി നിന്നു.. ഫ്രണ്ട് ഡോർ തുറന്ന് ഇറങ്ങി വരുന്ന കിച്ചുനേ കണ്ടു അശ്വി നേരെ നിന്നു..അവന്റെ മുഖത്തു നോക്കാൻ അശ്വിക്‌ എന്തോ ഒരു മടിയായിരുന്നു.. എന്നാലും അത് മറച്ചു വെച്ചു അശ്വി കിച്ചുനേ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചെന്നു വരുത്തി.. എന്നാൽ ഓരോ അടിയും എടുത്തു വെക്കുമ്പോ കിച്ചുന്റെ കണ്ണിലെ തീക്ഷ്ണത കൂടി.. "കിച്ച" വിളിച്ചു തീരും മുമ്പേ കിച്ചു അശ്വിയുടെ കരണം പുകച്ചുരുന്നു.. ഇത് അവനിൽ നിന്നും അശ്വി പ്രതീക്ഷിച്ചത് ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അടി കാര്യമാക്കാതെ അശ്വി കിച്ചുനേ നോക്കി..

കിച്ചൂന് നേരെ വന്ന അശ്വിയുടെ ഫ്രണ്ടസിനെ അവൻ തന്നെ തടഞ്ഞു..അത്കണ്ടു കിച്ചു ചുണ്ടുകൊട്ടി ചിരിച്ചു.. "വന്ന വണ്ടിയിൽ കയറട.." കിച്ചു ഗർച്ഛിച്ചു.. അശ്വി ബൈക്കിന്റെ ചാവി അവിടെ നിൽക്കുന്ന ഒരു പയ്യന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു കിച്ചുനോപ്പം അവന്റെ കാറിൽ കയറി.. അശ്വിയോട് ഒന്നും ഉരിയടത്തെ അവൻ കാർ പായിച്ചു..ബീച്ചിൽ ആയിരിക്കും എന്ന അശ്വിയ്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു.. എല്ലാം നോവുകളും പങ്കുവെക്കാൻ ഇതിലും നല്ലൊരു സ്ഥലമുണ്ടോ??ഒരാളിൽ കെട്ടിപൂഴ്ത്തി വെച്ചിരുകുന്നവ പുറത്തേക് അഴുച്ചു വിടാൻ പറ്റിയോരിടം.. എന്നാൽ ഇന്ന് ആ കടലിനൊപ്പം അവന്റെ മനസ്സും ശാന്തമാണ്..ഒരുപക്ഷേ വരാൻ പോകുന്ന വലിയ തീരമാലയ്ക് വേണ്ടി ആയിരിക്കും ആ ശാന്തത.. കിച്ചു ഉള്ളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ദേഷ്യമടക്കി അശ്വിക്‌ നേരെ തിരിഞ്ഞു... അശ്വി അവസാനമായി അച്ചുനേ കണ്ട നാളിനെ കുറിച്ച ചിന്തയിൽ ആയിരുന്നു...

തന്റെ പ്രണയാതെ കടിഞ്ഞാണ് ഇട്ട് ദിനം.. കിച്ചു തന്നെ നോക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞ അശ്വി അവനിലേക് ശ്രദ്ധചെലുത്തി നിന്നു.. "എന്താ നിനക്ക് ചോദിക്കാൻ ഉള്ളത്??" ഒന്നു നിശ്വാസിച്ചു കൊണ്ടു അശ്വി ചോദിച്ചു.. "എന്തിന്??അത് മാത്രം അറിഞ്ഞാൽ മതി എനിക്ക്..എന്തിന് വേണ്ടിയായിരുന്നു അങ്ങോനൊരു കള്ളം നീ അവളോട് പറഞ്ഞേ.." കിച്ചു മാറോട് കയ്യ് പിടഞ്ഞു കെട്ടി.. അവൻ എന്തേലും പറയുമ്പോ കിച്ചു വീണ്ടും അവനൊരു താക്കിത് കൊടുത്തു.. "അവളോട് നീ നീട്ടിയ കള്ളം എനിക്ക് വേണ്ട അശ്വി..എനിക്ക് സത്യമാണ് അറിയേണ്ടത്.." 'നേരുതെ അവനിൽ കണ്ടിരുന്ന കോപം ഇപ്പോഴില്ല..ഒരിക്കൽ പോലും അത്രെയും ദേഷ്യത്തോടെ താൻ അവനെ കണ്ടിട്ടില്ല.. അത്രക്കും അവന് വാകയെ ഇഷ്ട്ടമാണ്..ഏത് സഹോദരനാണ് തന്റെ പെങ്ങളെ ഇഷ്ട്ടമല്ലാത്തത്..അതേ ഇഷ്ടമല്ലേ തന്നെ അവളിൽ നിന്നും അകറ്റിയത്..' "അശ്വി!!" കിച്ചുന്റെ കയ്യ് തൊളിൽ അമർന്നപ്പോഴാണ് അവൻ ചിന്തലോകത് നിന്നും തിരിച്ച എത്തിയത്.. "അവൾ എന്ത് തെറ്റാടാ ചെയ്തേ..നിന്നെ പ്രണയിച്ചതോ??

ഇന്ന് വരെ ഞാൻ അവളെ ഇങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയിൽ കണ്ടിട്ടില്ല അശ്വി.. ഒരിക്കൽ പോലും അവൾ ഒന്നിന് വേണ്ടിയും കരഞ്ഞട്ടില്ല,,വാശിപിടിച്ചിട്ടില്ല..ആ അവൾ ഇന്ന്.. കണ്ട നിൽക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലട.. എന്തിന് വേണ്ടിയാ നീ ഉളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഇഷ്ട്ടം അവളോട് ഒരു പൊളിവാക്കിൽ അറുത്തു മാറ്റാൻ നോക്കിയത്...പറയണം..എന്നോട് നീ അതിനുള്ള കാരണം ബോധിപ്പിച്ചേ മതിയാകു.." അപേക്ഷയും സങ്കടവും ഒത്തുചേർന്ന് തുടങ്ങിയവ അവസനം ഒരു ഉറച്ച വാക്കുകളിൽ അവസാനിച്ചു.. "നിനക്ക് ഇപ്പോ എന്താ നാക്കില്ലേ.." മുഷ്‌ടി ചുരുട്ടി പിടിച്ചു തീക്ഷ്ണതയോടെ ഗർജിച്ചു.. "അശ്വി" ക്രോധം ശമിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു കിച്ചു മയത്തിൽ വിളിച്ചു.. "ഇഷ്ട്ടട അവളെ എനിക്ക്"ഇടറിയ സ്വരത്തിൽ അവൻ മറുപടി നൽകി.. കേട്ടപ്പോ കിച്ചുന്റെ മനസ്സ് ശാന്തമായിരുന്നു..എന്നാലും കലങ്ങി ഇരിക്കുന്ന അശ്വിയുടെ കണ്ണ് കണ്ടതും അവന്റെ നെഞ്ചോന്ന പിടഞ്ഞു.. "മനപൂർവ്വമാ എല്ലാം.. അവളോട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും..നിന്റെ മുന്നിൽ വരാഞ്ഞതും എല്ലാം..

നീ എന്നിൽ നിന്നും എല്ലാം മനസിലാക്കും എന്നെനിക്കു ഉറപ്പായിരുന്നു.. പൂര്ണമാനസോടെ ഈ ജന്മം എന്നല്ല ഇനി എത്ര ജന്മം ഉണ്ടേൽ പോലും അവളെ വേണ്ടാന്ന് വെക്കാൻ എനിക്ക് ആവില്ല.." വാക്കുകൾ തൊണ്ടകുഴിയിൽ തങ്ങി നിന്നു.. എന്നാൽ പറയാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് അവൻ എങ്ങനെയൊക്കയോ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.. പിടിച്ചുകെട്ടി വെച്ചിരിക്കുന്ന ബാഷപങ്ങൾ അവന്റെ കാഴ്ചയെ മറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. "പിന്നെ എന്തിനാട??എന്തിനാ രണ്ടും ഇങ്ങനെ എരിഞ്ഞു തീരുന്നെ.." അവനെ പുറകിലേക് തെള്ളി കൊണ്ടു കിച്ചു ചോദിച്ചു.. "നീ ഇപ്പൊ കാണിക്കുന്ന ഈ സഹോദരാ സ്നേഹത്തിൻ വേണ്ടി..!!" ഉറച്ച വാക്കുകൾ തൊടുത്തു വിടുമ്പോ പിടിച്ചുകെട്ടിയ മീഴിനീർ ഒലിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു.. അവൻ നടന്നത് എല്ലാം കിച്ചുനോട് പങ്കുവെച്ചു..പറയുമ്പോ ഹൃദ്യത്തെ കീറിമുറിക്കുന്ന വേദനയിൽ അവൻ നീറിപ്പുകഞ്ഞു..

"ദരണ്!!" കിച്ചു പല്ലഞ്ചേരിച്ചു.. ശാന്തമായ കടിലിൽ നിന്നും പെടുന്നനെ ശക്തിയിൽ തീരത്തേക് അടിക്കുന്ന തീരുമലകളെ പോലെ രണ്ടുപേരുടെയും മനസിൽ ദരണിനോടുള്ള പക അലതല്ലി.. ശാന്തമായ അവന്റെ മനസ്സിൽ ക്രോധം ഉടലെടുത്തു കണ്ണുകൾ ഇറുക്കെ അടച്ചതും രണ്ട് കവിളിലൂടെയും അശ്രുകൾ പ്രവാഹം സൃഷ്ട്ടിച്ചു... "അശ്വി..ഒരു വാക്ക് ഞാൻ തരാം..അവൾ നിനക്കുള്ളത്.. അതിന് വേണ്ടി എന്തു ചെയ്യേണ്ടി വന്നാലും ശെരി അച്ചു നിന്റേത് ആയിരിക്കും..!!"അശ്വിയുടെ ഇടത്തെ തോളിൽ കയ്യവെച്ചു അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി ഉറച്ച വിശ്വാസത്തോടെയും വാശിയോടെയും കിച്ചു പറഞ്ഞു.. അശ്വിയുടെ മനസ്സ് അപ്പോഴേക്കും ശാന്തമായി തീർന്നിരുന്നു... ✦✦✦

"ഹെലോ.." അവൻ ഫോണ് ചെവിയോട് അടുപ്പിച്ചു.. മറുതലങ്കൽ നിന്നും യാതൊരു പ്രതികരണമില്ലാ..അശ്വി ഒന്നുടെ ഹെലോ പറഞ്ഞു.. "ആരാടോ..ആളെ കളിയാക്കാൻ വിളിച്ചതാണോ.." അവന്റെ ശബ്‌ദം ഉയർന്നു.. പാര്ട്ടി ഓഫീസിൽ ഉള്ളവർ എല്ലാം അവനെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി.. കൂടെ ഇരിക്കുന്ന അഖിൽ കണ്ണുകൊണ്ട് എന്താ എന്നു ചോദിക്കുന്നുണ്ട്.. "പുല്ല്" അവൻ സ്വയം കാൾ കാട്ടാക്കി ഫോണ് മുന്നിലുള്ള ടേബിളിലെക് ഇട്ടു.. വീണ്ടും അവർ ഓരോ ചർച്ചയിലേക് കടക്കവേ വീണ്ടും അവന്റെ ഫോണ് റിങ് ചെയ്തു... "ഈ കോപ്പ്" അവൻ പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് ഫോണ് എടുത്തു അവിടുന്നു എഴുന്നേറ്റ് ബാൽക്കണിയിലേക് ഇറങ്ങി നിന്നു.. "ഏത്...#$%##മോനാ??" "അശ്വി ചേട്ടൻ അല്ലെ?" മറുതലങ്കൽ നിന്നും ഒരു പെണ്ണിന്റെ സ്വരം കേട്ട് അവൻ അമ്പരന്നു....... തുടരും🍃

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...