🌸വാകപൂത്ത വഴിയോരം🌸 : ഭാഗം 24

രചന: അനാർക്കലി

പുറത്തേക്ക് ഫോണും കൊണ്ടുപോയ അശ്വിയെ കാണാതെ അവനെ അന്വോഷിച്ച വന്നതായിരുന്നു അഖിൽ.. പെട്ടെന്ന് കാറ്റപോലെ അവനെ മറികടന്നു പോയ അശ്വിയെ വിളിച്ചു കൊണ്ടു അഖിൽ പുറകിൽ പോയി.. "ഡാ... അശ്വി.." അഖിൽ തന്നെ വിളിക്കുന്നത് അവൻ കേൾക്കുന്നുണ്ടേൽ പോലും അവന്റെ മനസ്സ് പലചിന്തകളും കുമിഞ്ഞു കൂടി.. കണ്ണുകളിൽ കോപാഗ്നി ആളിക്കത്തി.. മുഷിട്ടി ചുരുട്ടി പിടിച്ച അവൻ സ്റ്റെപ്പുകൾ വേഗം ഇറങ്ങി.. വണ്ടിയിൽ കയറി തന്റെ പുറകിൽ വരുന്ന അഖിലിനെ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു പോലും നോകാതെ അവൻ വണ്ടി മുന്നോട്ട് എടുത്തു.. ആക്സിലേറ്ററിൽ കയ്യ് മുറുക്കി പിടിച്ചു വേഗതയേറി..കാതുകളിൽ അവൻ വൈകിയറിഞ്ഞ സത്യങ്ങൾ മാത്രം ആയിരുന്നു.. ഒരേ സമയം അവൻ പുച്ഛവും ദേഷ്യവും തോന്നി... പോർച്ചിലേക് വണ്ടി കൊണ്ട് ഇട്ട് അവൻ അകത്തേക്ക് വേറിപൂണ്ട ഓടുകയായിരുന്നു..ആരോട് ഉള്ള ദേഷ്യം അവന്റെ മുഖത്ത് തെളിഞ്ഞു കാണാം.. അവൻ വന്നത് അറിഞ്ഞു അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഹാളിലേക് ഇറങ്ങി വന്ന ലക്ഷ്മി കണ്ടത് കലിയോടെ സ്റ്റെപ്പുകൾ ഓടികയറുന്ന അശ്വിയാണ്..

അവരൊരു നിമിഷം സ്തംതയായി..മകന്റെ ദേഷ്യം അറിയാം എങ്കിൽ പോലും ഒരിക്കൽ പോലും അവർ ഇങ്ങനെ ഒരു മുഖത്തോടെ അവനെ കണ്ടിട്ടില്ല.. അതിനാൽ ആ അമ്മയുടെ ഉള്ളിൽ ആധിപടർന്നു.. ഉള്ളിൽ അലതല്ലുന്ന ദേഷ്യത്തെ ശമിപ്പിക്കാൻ അവനായില്ല..ഡോറിൽ മുട്ടി അനുവാദം ചോദിക്കാൻ ഒന്നും നില്കാതെ ഉള്ളിൽ എരിയുന്ന ദേഷ്യത്തിൽ അവൻ ഡോർ കാലുകൊണ്ട് ചവിട്ടി തുറന്നു.. "വൈഗ!!!' വീട് മുഴുവൻ കുലുക്കി വിളിക്കും ശബ്ദത്തിൽ അവൻ അലറി.. ഫോണിൽ കളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന വൈഗ ഒരു ഞെട്ടലോടെ ബേഡിൽ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റ് തന്റെ മുന്നിൽ ക്രോധത്താൽ പല്ലഞ്ചേരിച്ചു നിൽക്കുന്ന അശ്വിയെ നോക്കി.. അവന്റെ മുഖം കാണുംതോറും അവളുടെ കയ്യികാലുകൾ വിറക്കാൻ തുടങ്ങി..പേടികാരണം വൈഗയുടെ ഹൃദ്യമിടിപ് ഉയർന്നു.. തന്നോട് പലപ്പോഴും ദേഷ്യം പ്രകടിപ്പിചിട്ടുണ്ടെകിൽ പോലും ഇന്നാദ്യമായാണ് അവനെ ഇങ്ങനെ കാണുന്നത്..

അവൾ ഉമിനീർ ഇറക്കി.. അശ്വി അവളുടെ അരികിലേക് നടന്നു ചെന്നു.. അവന്റെ കണ്ണിലേക് നോക്കി നില്കുമ്പോ അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് ഭയംകാരണം കൂടിയിരുന്നു.. "ഞാൻ നിനക്കാരാ??" പല്ലഞ്ചേരിച്ചു കൊണ്ടു അവൻ ചോദിച്ചു.. എസിയുടെ തണുപ്പിലും അവൾ നന്നെ വിയർത്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു.. "ഏട്ടൻ" പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഉമിനീർ ഇറക്കി.. "മുഖത്തേക് നോക്കടി" അവൻ ഗൗരവത്തിൽ ആയിരുന്നു.. അവൾ മടിച്ചുകൊണ്ടു താഴ്ത്തി പിടിച്ചു മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി.. "ഇനി പറ.. ആരാ??" "ഏട്ടൻ.." "ഏത് അർത്ഥത്തിൽ!!!" അവൾക് മുന്നിലേക് ഒന്നുടെ ചേർന്ന് നിന്ന് അവൻ ചോദിക്കുമ്പോ അവളുടെ ചെന്നിയിലൂടെ വിയർപ്കണകങ്ങൾ പൊടിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു.. അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലതാഴ്ത്തി.. "ചോദിച്ചത് കെട്ടില്ലെടി!!!ഏത് അർത്ഥത്തിലാ നീ എന്നെ എട്ടാനായി കാണുന്നത്!!!"

ഗർച്ഛിച്ചു കൊണ്ടുള്ള അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ ചെവി പൊത്തിപ്പിടിച്ചു കണ്ണടച്ചു നിന്നു.. അശ്വി അവളുടെ നിൽപ് ഗൗനിക്കാതെ ഷെൽഫിൻറെ അരികിലേക് നടന്നു അതിൽ എന്തോ തിരഞ്ഞു.. "എന്താ ഇതിന്റെ ഒക്കെ അർത്ഥം??" അവളുടെ ഷെൽഫ് തുറന്ന് ഒരു ബുക്ക് എടുത്തു അവൾക് നേരെ എറിഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.. വൈഗ എന്തു പറയണം എന്നറിയാതെ ചുണ്ടു കൂട്ടുപിടിച്ചു കണ്ണുകൾ അടച്ചു നിന്നു.. "നിന്നോടാ,,ഏത് അർത്ഥത്തിൽ...?? ഞാൻ ചോദിക്കുന്നത്തിന് മറുപടി പറയടി പുല്ലേ" അശ്വി ടേബിളിൽ ഇരിക്കുന്ന വസ്തുക്കൾ തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു.. "പ്രണയർത്ഥത്തിൽ" ചെവിപൊത്തികൊണ്ടു അവൾ പറയുന്നത് കേട്ട് അവൻ പിടിച്ചു കെട്ടി വെച്ചിരുന്നു ദേഷ്യം താനേ കെട്ടഴിച്ചു.. അവന്റെ അനക്കം ഒന്നും ഇല്ലാഞ്ഞിട്ട തലയുയർത്തി നോക്കിയതും അവന്റെ കയ്യ് അവളുടെ കരണത് പതിഞ്ഞുതും ഒരുമിച്ച ആയിരുന്നു.. അടിയുടെ ഊക്കിൽ ബാലൻസ് കിട്ടാതെ വൈഗ വീണിരുന്നു.. "സഹോദരനെ കാമുകനായി കാണാൻ മാത്രം അത്രക്ക് തരം താഴ്ന്നവളാണ് നീ എന്നറിഞ്ഞില്ലാ.."

പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ അവളെ പിടിച്ചു എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു മറുകരണം പുകച്ചു.. അവൻ കലിത്തീരുവോള്ളാം തല്ലണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു.. എന്നാൽ തന്റെ പെങ്ങളുടെ സ്ഥാനം കൊടുത്തു സ്നേഹിച്ചു വളർത്തിയവൾ ആണ് വൈഗ എന്നു ഓർത്തതും അവന്റെ കയ്യികൾ അയഞ്ഞു തുടങ്ങി.. അവൾ നന്നേ അവശയായിരുന്നു.. എപ്പോഴോ ഒഴുകി ഇറങ്ങിയ കണ്ണിനീർ അവൻ തുടച്ചു നീക്കി.. അവളെ നോക്കും തോറും അച്ചുന്റെ മുഖം മനസിലേക് തെളിഞ്ഞു വന്ന കൊണ്ടിരുന്നു.. ഇവൾക് വേണ്ടി താൻ അവളെ അവഗണിച്ചു എന്നുള്ള കുറ്റബോധം അവനിൽ ഉടലെടുത്തു..അശ്വി വെറുപ്പോടെ വൈഗയിൽ മുഖം തിരിച്ചു.. "എനിക്ക് ഇനി ഒന്നേ അറിയേണ്ടത് ഉള്ളു.."തളർന്ന ഇരിക്കുന്ന വൈഗയുടെ അരികിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ടു അവൻ ചൂണ്ടു വിരൽ പൊക്കി ചോദിച്ചു... അവൾ കരഞ്ഞുകലങ്ങിയ കണ്ണികളോടെ അവനെ നോക്കി.. "നീ പറഞ്ഞത് നീയും ദരണും ചമേഞ്ഞെടുത് കഥയായിരുന്നോ??" കുറച്ചു മുമ്പ് വരെയുളള കലിപ്പാർന്ന ശബ്‌ദം ശമിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു ആയിരുന്നു അവൻ തിരക്കിയത്.. അവൾ ഒന്നും ഉയിരിയാടിയില്ലാ..

"നീ പ്രഗ്നൻറ് ആണോ എന്ന്??" അശ്വി ടേബിളിൽ കയ്യടിച്ചു കൊണ്ട് ഗർച്ഛിച്ചു.. അവൾ പേടിച്ചു അല്ലാ എന്നു തലയാട്ടി.. അശ്വി വേറിയോടെ അവളുടെ മുടികുത്തിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവിടുന്നു എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.. ആ റൂമിൽ നിന്നും അവളെ പുറത്തേക് കൊണ്ടു വരുമ്പോ എല്ലാം കാതോർത്തു ഒരു ഭിത്തിക് അപ്പുറം നിന്നിരുന്ന ലക്ഷ്മിയെ അവൻ കണ്ടു.. അവരുടെ ഇരു കവിളിൾ തടങ്ങളിലെയും മിഴിനീർ കണ്ടുകൊണ്ട് അവൻ അവരെ നോക്കി..ലക്ഷ്മി അവനെ ദയനീയമായി നോക്കി.. അത് വകവെക്കാതെ അശ്വി അവളെ കൊണ്ടു പുറത്തേക് നടന്നു..ഉമ്മർത്തേക് തള്ളി.. "ഇപ്പൊ ഇറങ്ങിക്കോണം..ഇനി നിന്നെ എന്റെ മുന്നിൽ കണ്ടാൽ.. കൊന്നെന്നു വരും ഞാൻ " ഭീഷണിയോടെ അവൻ അവൾക് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടി.. അവൾ തേങ്ങി കൊണ്ട് അശ്വിയുടെ അരികിൽ നിൽക്കുന്ന ലക്ഷ്മിയെ നോക്കി.. അവർ അശ്വിയെ ഒന്നു നോക്കി.. "മോ..മോൻ ഈ രാത്രിയിൽ.. ഇവളൊരു പെണ്ണ്" "ഇവളൊരു പെണ്ണോ!! ഒരു പെണ്ണിന് നിരക്കുന്നതാണോ ചെയ്തത്..പെണ്ണ് എന്ന വർഗത്തിന് തന്നെ ശാപമാണ് ഇവൾ"

പുച്ഛത്തോടെ അവൻ അതും പറഞ്ഞു കത്തുന്ന കണ്ണുകളുടെ അവളെ നോക്കി.. "ഇനി ഇവൾ ഇവിടെ നിൽക്കണം എന്നാണേൽ അമ്മ പറഞ്ഞാൽ മതി ഞാൻ ഇറങ്ങി തരാം" അവൻ ഒറ്റപ്പൂരികം പൊക്കി.. ലക്ഷ്മി ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു.. "എന്ത് നോക്കി നില്കുവാടി ഇറങ്ങി പോ..ഞാൻ തിരിച്ചു വരുമ്പോ നിന്നെ ഇവിടെ കണ്ടുപോകാരുത്" അശ്വി അകത്തേക് കയറി പോയി.. എല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടാണ് മൗലി അങ്ങോ വന്നത്.. അവന് എന്താ നടക്കുന്നത് എന്നു മനസിലായില്ല എങ്കിലും അശ്വി ഇത്രക് ദേഷ്യക്കണം എങ്കിൽ വൈഗ കാര്യമായി എന്തേലും ചെയ്തിട്ടുണ്ട് എന്നു അവൻ മനസിലായി.. മൗലി ലക്ഷ്മിയോട് കാര്യതിരക്കി..അവർ നിറമിഴിയാലെ എല്ലാം അവനോട് വിവരിച്ചു കൊടുത്തു.. മൗലിയും അവളൊരു വെറുപ്പോടെ നോക്കി മുഖം തിരിച്ചു അകത്തേക് കയറാൻ പൊന്നതും ലക്ഷ്മി തടഞ്ഞു.. "ഇവൾ എങ്ങനെയാടാ ഒറ്റയ്ക്ക്..തറവാട്ടിലേക്ക് ഒന്ന് കൊണ്ടാക്കിയാൽ.."അവർ പറയുന്നത് കെട്ടി അവൻ പല്ലഞ്ചേരിച്ചു.. "എങ്കിൽ അമ്മ തന്നെ കൊണ്ടാക്ക്.." അവളെ അവരെ മറികടന്നു പോളവും ഒരുങ്ങി..

"എന്റെ ചേച്ചിയുടെ മകളാണ്.." അവർ കെഞ്ചുന്നത് കണ്ടു സ്വന്തം അമ്മയുടെ മനസ്സ് ഓർത്ത മൗലി സമ്മദിച്ചു... പോകും വഴി അവൻ യാതൊന്നും മിണ്ടിയില്ല അവളുടെ തേങ്ങൽ അവൻ അരോചകമായി തോന്നി.. എന്നിട്ടും ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവൻ ഡ്രൈവിങ്ങിൽ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തി.. അശ്വിയുടെ മുറിയിൽ നിന്നും എന്തൊക്കയോ താഴെ വീണു പൊട്ടുന്ന ശബ്‌ദം താഴെ ലക്ഷ്മി കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. കുറച്ചു നേരം മുമ്പ് നടന്നതെല്ലാം അവൻ ഓർത്തു.. ആ ഫോൺ കാൾ അതൊരു പെണ്ണ് കുട്ടി ആയിരുന്നു...നാദിയ..വൈഗയുടെ സുഹൃത്ത്.. ❃❃❃ "നീ പറഞ്ഞത് എന്താ..വൈഗയ്ക് എന്നോട് പ്രേമം ആണെന്നോ.."മറു തലക്കൽ നിന്നും ഒരു മൂളൽ.. "എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം.. എന്നെയും അവളെയും തമ്മിൽ തെറ്റിക്കുക എന്നാണോ.. അതോ വേറെ എന്തെലും ഉണ്ടോ" അവൻ കലിപ്പോടെ ചോദിച്ചു.. "എനിക്കറിയാം ചേട്ടൻ അങ്ങനെ കരുത്തു എന്ന്... അവൾക് പണ്ടുമുതലേ ചേട്ടനെ ഇഷ്ട്ടമാ.. പക്ഷെ അതൊരു സഹോദര സ്നേഹമല്ല.. അച്ചു ചേച്ചിയോടുള്ള ചേട്ടന്റെ സ്നേഹം അറിഞ്ഞത് മുതൽ അവൾ പ്രാന്ത് പിടിച്ചത് പോലെ ആയിരുന്നു.. അതുകൊണ്ടാണ് അവള് ദരണിനോട് ഒത്തു ചേർന്ന ഈ നടകം എല്ലാം കളിച്ചത്. അല്ലാതെ അവർ തമ്മിൽ യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല.. അവൾ പ്രഗ്നൻറ് അല്ല.."അവൾ പറയുന്നത് വാക്കുകൾ ഒന്നും അവൻ വിശ്വസിച്ചില്ല..

"എനിക് അച്ചുനേ ഇഷ്ട്ടമാണെന്ന അവൾക് എങ്ങനെ മനസിലായി??ഇതൊക്കെ നീ ഇപ്പൊ എന്നോട് ഏറ്റു പറയാൻ കാരണം??" അവൻ ചോദിച്ച രണ്ട് ചോദ്യങ്ങൾക്കും വ്യക്തമായ ഉത്തരം അവളുടെ പക്കൽ ഉണ്ടായിരുന്നു... "ദരണ് അവനാണ് അവളെ ഇതെല്ലാം അറിയിച്ചത്.. അവൻ എങ്ങനയോ കണ്ടുപിടിച്ചു അവൾക് ചേട്ടനോട് ഉള്ള ഇഷ്ട്ടം.. പിന്നെ അവസനം ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം.. ഒരിക്കലും ഞാൻ കൂട്ട നിന്നിട്ട് ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന രണ്ടുപേർ വേര്പിരിയരുത് എന്ന ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു..കാരണം ഒരിക്കൽ ഞാനും അനുഭവിച്ചതാണ് ആ വേദന" പറയുമ്പോ അവളുടെ വാക്കുകൾ ഇടറി.. ആർക്കോ വേണ്ടി അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും മിഴിനീർ പൊടിഞ്ഞു.. "വിശ്വാസം ഇല്ലാ എന്നറിയാം..അവളുടെ മുറിയിൽ തന്നെ അതിനുള്ള തെളിവുണ്ട്..അത് പോരാ എങ്കിൽ ഞാൻ ഈ നമ്പറിൽ നിന്നും ഒരു വീഡിയോ ചേട്ടൻ അയാച്ചിട്ടുണ്ട് അതൊന്നു നോക്കിക്കൊളു.."അത്രയും പറഞ്ഞു കണ്ണ് അമർത്തി തുടച്ചു അവൾ ഫോണ് കാട്ട് ആക്കി.. അശ്വി ശങ്കിച്ചു നിന്നു..

മടിച്ചു കൊണ്ട് മനസിന് വഴങ്ങി അവൻ വാട്സപ്പ് തുറന്നു.. വിളിച്ച നമ്പറിൽ നിന്നും ഒരു വീഡിയോ അവൻ കണ്ടു.. വൈഗ അവനോടുള്ള ഇഷ്ട്ടത്തെ കുറിച്ചു സംസാരിക്കുന്ന ഒരു വീഡിയോ ആയിരുന്നു അത്.. അവൻ ഹൃദയം തകരുന്നത് പോലെ തോന്നി.. നെഞ്ചിൽ ആരോ കത്തികുത്തി ഇറക്കിയത് പോലെ..ശ്വാസം വിങ്ങി.. അവളോടുള്ള ദേഷ്യം ഉള്ളിൽ കുമിഞ്ഞു കൂടി.. ❃❃ അവൻ ഓരോന്നും ഓർത്തെടുത്ത് കൊണ്ടു ബെഡിൽ കിടന്ന കുഷ്യൻ എടുത്ത എറിഞ്ഞു.. "അഹഹ്ഹ!" അവൻ തലയിൽ കയ്യവെച്ചു താഴെ നിന്നു അവന്റെ ശബ്‌ദം കേട്ട് ലക്ഷ്മി ഉടുത്തിരുന്ന സാരി തുമ്പ് കൊണ്ടു അവരുടെ കണ്ണീർ തുടച്ചു നീക്കി.. ✭✭✭ "അമ്മേ!!"അവൻ ഇരുന്നിടത് നിന്നു ചാടി എഴുന്നേറ്റു അവരെ തടഞ്ഞു കൊണ്ടു വിളിച്ചു.. "നീ ഞാൻ.." "എനിക്കൊന്നും കേൾകണ്ടാ" അവൻ കയ്യ് ഉയർത്തി നിർത്താൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു..

"നീ കേട്ടെ പറ്റു.. ഒരു പക്ഷെ നീ പറഞ്ഞതെല്ലാം ശെരിയാണ് അശ്വി.. എന്നിരുന്നാലും അവൾ നിന്റെ പെങ്ങളാണ്.. അവളുടെ അറിവില്ലായിമാ കൊണ്ട് ഒരു തെറ്റ് അതിനെ അങ്ങനെ കാണാവു.. അവളെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കേണ്ടത് നീയാണ്..നീ പറഞ്ഞാൽ അവൾ കേൾക്കും..നീ അവൾക് കൊടുക്കുന്ന സ്നേഹവും കരുതലും അവൾ മറ്റൊരു അർത്ഥത്തിൽ കണ്ടു..തെറ്റാണ്.. അത് നിരുത്തണം.." അവർ അപേക്ഷയോട് അവനെ നോക്കി കണ്ണ് നിറച്ചു.. "അവളും എന്റെ മോളല്ലേടാ" ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്ന അശ്വിയുടെ കയ്യിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞു.. "നീ ചിന്തിക്" അവന്റെ തലയിൽ തലോടി അവർ അവിടുന്നു എഴുന്നേറ്റു.. 'ശെരിയല്ലേ അശ്വി,,അവൾ നിനക്ക് എപ്പോഴും നിന്റെ കുഞ്ഞു പെങ്ങൾ അല്ലെ..നിനക്ക് ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ട കുഞ്ഞു പെങ്ങൾ..അവളൊരു പൊട്ടത്തരം കാണിച്ചു എന്നു പറഞ്ഞു ആർത്തു കളയാൻ കഴിയുന്ന ബന്ധമാണോ അത്..

ഒരുപക്ഷേ ദരണിന്റെ ചതിക്കുഴിയിൽ അവൾ വീണുപോയതാ എങ്കിലോ??' തൻ്റെ മനസ്‌ വൈഗയ്ക് വേണ്ടി വാധിക്കുന്നത് കേട്ട് അവൻ ചിന്താകുലനായി.. 'ക്ഷേമിച്ചു കൂടെ..നീ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കാൻ നോക്കിയാൽ അവൾ അത് കേൾക്കും..' അവൻ ധൈര്യം നൽകി വീണ്ടും മനസ്സ് ഉണർന്നു.. "അശ്വിയേട്ടാ" പണ്ട് കുട്ടിപാവാടയും ഉടുപ്പ് ഇട്ട് തന്റെ അരികിലേക് ഓടി വന്നു കുപ്പിവള കിലുക്കി കുണുങ്ങി ചിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞു വൈഗയുടെ മുഖം അവന്റെ മനസിലേക് ഓടി വന്നു.. അവന്റെ ചോടിയിൽ ഓർമകളെ ഉണർത്തി കൊണ്ടുള്ള പുഞ്ചിരി വിടര്ന്നു..അവളോട് ക്ഷേമിക്കാൻ അവൻ തയാറായി കൊണ്ടു ഇരുന്നിടത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് നടന്നു.. ✭✭✭ "അപ്പോ നീ അവളോട് ക്ഷേമിച്ചോ??" അഖിൽ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് അവൻ തലയാട്ടി.. എന്തു കൊണ്ട് അഖിലിന് അത് ഇഷ്ടമായില്ല..അവന് മുഖം തിരിച്ചു "അഖിയേട്ടാ.."

ദൂരെ നിന്നും എന്നും തന്നെ തേടി വരാറുള്ള വിളി കേട്ട് അവൻ പല്ലഞ്ചേരിച്ചു കണ്ണുകൾ അടച്ച പിടിച്ചു.. "അഹ്..ദേ എന്റെ പെങ്ങൾകുട്ടി വിളിക്കുന്നു" തിരിഞ്ഞു നിന്ന് അഖിലിന്റെ തോളിൽ തട്ടി കൊണ്ടു അശ്വി പറയുന്നത് കേട്ട് അവനെ കണ്ണുകൂർപ്പിച്ച നോക്കി.. "ഇതര് അച്ചായത്തികുട്ടിയെ" അശ്വി ചോദിക്കുന്ന കേട്ട് അവളൊന്നു പല്ലിളിച്ചു കൊടുത്തു.. തന്നെ നോക്കാതെ മറ്റെങ്ങോ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അഖിയിൽ അവൾ കണ്ണുകൾ ഉടക്കി നിന്നു.. "അഖിയെട്ടാ.." അവളൂടെ വിളി കേട്ട് അശ്വി ചിരികടിച്ചു പിടിച്ചു നിന്നു.. അഖി അവനെ നോക്കി പേടിപ്പിച്ചു.. "എന്തൊരു ജാടയാ" അവൾ പിറുപിറുത്തു "ജടയുള്ളവരോട് നീ മിണ്ടാൻ നിൽക്കാണ്ടാ മോളെ" അശ്വി പറയുന്നത് കണ്ടു അവൾ കുട്ടികളെ പോലെ കീഴ്ചുണ്ട് താഴ്ത്തി നിഷ്‌കുനെ പോലെ നിന്നു.. "അതൊക്കെ ഞാനും കരുത്തും പക്ഷെ പറ്റണ്ടേ..ജാഡ തെണ്ടി" അവസനം പറഞ്ഞത് കുറച്ചു പതുകെ ആയിരുന്നു എങ്കിലും അഖിൽ അത് കേട്ടിരുന്നു.. "ജാഡ നിന്റെ അപ്പൻ സക്കറിയ്ക്" അവൻ അവൾക് നേരെ കുരച്ചു ചാടി..

അത് പതിവുള്ളത് അയത്കൊണ്ട് തന്നെ സേവ അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ അവനെ കണ്ണിമ വെട്ടാതെ നോക്കി നിന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.. "പുല്ല്" അവൻ അത് കണ്ടു അരോചകതോടെ മുഖം തിരിച്ചു.. "നീ എവിടെ പോയിട്ട് വരുവാ??" "ഒരു ഫ്രണ്ടിന്റെ വീട്ടിൽ.."അവൾ പുഞ്ചിരിയാലെ അശ്വിക്‌ മറുപടി നൽകി.. അവർ തമ്മിക് ഓരോന്ന് മിണ്ടിയും പറഞ്ഞു നില്കുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഇടക് അവളുടെ മിഴികൾ അവനിലേക് ചലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.. ഇടംകണ്ണിട് അവളെ നോക്കി നില്കുമ്പോ സേവ നോക്കിയാൽ അപ്പോ അഖി കണ്ണുവെട്ടിയ്ക്കും.. "നിങ്ങൾക് എന്താ അശ്വിയേട്ട അച്ചു ചേച്ചി ഇഷ്ടമല്ലാതെ" പെട്ടെന്ന് ഉള്ള അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അശ്വി കണ്ണുകൾ മിഴിച്ചു നോക്കി.. "നിന്നോട് ഇതരാ പറഞ്ഞേ..??" "അനുത്ത.. എന്റെ ബെസ്റ്റീയ.. ഇപ്പൊ അവിടുന്നു വരുന്നേ..ഞാൻ ചോദിച്ചതിന് മറുപടി തായോ" അവൾ അവനെ നോക്കി ഒറ്റ പുരികം പൊക്കി.. അശ്വി അനുനേ ഒന്നു സ്മരിച്ചു അവളെ നോക്കി കണ്ണുചിമ്മി കാണിച്ചു.. "നീ ഇപ്പൊ ചെല്ലാൻ നോക്ക്..

ഇനിയും ലെറ്റ് അയാൾ നിന്റെ തന്തപടി ഇങ്ങോ വരും.. പിന്നെ എല്ലാം പെട്ടെന്ന് ആയിരിക്കും" "എന്ത് ഞങ്ങളുടേ കല്യാണമോ" അവന് പറയുന്നത് കേട്ട് അവൾ ആകാംക്ഷയോടെ അഖിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.. അശ്വി വാ പൊളിച്ചു അവളെ നോക്കി.. "കല്ല്യാണം അല്ലെടി നിന്റെ അന്ത്യകൂതാശ" അഖിൽ അവളെ നോക്കി പല്ല്കടിച്ചു..സേവ അവനെ നോക്കി നാക്ക് നെറ്റി.. "ഡി.." അവൻ അവൾ നേരെ പാഞ്ഞതും അവൾ അവിടുന്നു ഓടി.. "അശ്വി ചേട്ടാ ബൈ..ഡാ ജാഡ തെണ്ടി,, I love you" പോകുമ്പോ അവൾ വിളിച്ചു കൂവി.. "പൊടി.." അഖിൽ അശ്വി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.. "എന്താടാ നിനക്ക് ഇത്ര കിണി"അവൻ മുന്നിൽ വന്നു നിന്ന് കൊണ്ട് അഖിൽ കലിപ്പോടെ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട അശ്വി ചിരികടിച്ചു പിടിച്ചു.. "ചുമ്മാ.." അവൻ തോളുപോക്കി "എന്റെ കാര്യത്തിൽ നിനക്ക് എന്താ ശുഷ്‌കാന്തി.. നിന്റെ കാര്യത്തിൽ എന്താടാ ഇങ്ങനെ??" അശ്വി കുറച്ച ഗൗരവത്തോടെ അവനെ നോക്കി.. അവനൊന്നു മിണ്ടാതെ നോട്ടം തെറ്റിച്ചു.. "ഞാനെ പൊട്ടൻ ഒന്നുമല്ല.." "എന്ത്??" അവൻ കള്ളമറച്ചു കൊണ്ടു ചോദിച്ചു.. "ദേ.. നിന്റെ അഭിനയം അവളുടെ മുന്നിൽ മതി പുല്ലേ.. നിനക്ക് അവളെ ഇഷ്ട്ടമാ ആണെന്നൊക്കെ എനിക്ക് അറിയാം.. എന്നിട്ട് അവന്റെ ഒരു അയ്യോ പാവം കളി..

നമ്മൾ സഖാക്കൾക്ക് എന്തു മതം.. പിന്നെ ആ സക്കറിയ അങ്ങേരുടെ സ്വഭാവം വെച്ചു നോക്കുമ്പോ എനിക്ക് സംശയമ ഇവൾ അങ്ങേരുടെ മകളാണോ എന്ന.." അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അഖി ചിരിച്ചു.. "സത്യമല്ലേ.. എന്തൊരു ചേറ്റയ..അറുത്ത കയ്യ്ക്ക് ഉപ്പ് തേക്കാത്തവൻ.." അശ്വി മുഷിട്ടി ചുരുട്ടി പിടിച്ചു.. "അവളൊരു പാവമാ" അവൻ പറയുന്നത് എല്ലാം കേട്ട് അഖിയുടെ ചൊടിയിൽ സേവയ്ക് വേണ്ടി മനോഹരമായ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. 'എത്ര പുറകിൽ വന്നാലും ആട്ടി വിട്ടട്ടെ ഉള്ളു..സക്കറിയെ പോലെയല്ല അവൾ.. മറ്റുള്ളവരുടെ ദുഃഖം കാണാനും അവരോടെ ചേർന്ന് നിൽക്കാനും അവൾ ഉണ്ടാകാറുണ്ട്..' "ടാ മതി സ്വപ്നം കണ്ടത് വന്ന വണ്ടിയിൽ കയറാൻ നോക്ക്" മനസിന്റെ വാക്കുകൾക് ചെവിയോർത്ത നിൽക്കുന്ന നേരം അത് തടഞ്ഞു കൊണ്ടു അശ്വി അവനെ വിളിച്ചു.. ✦✦✦ "നാളെ.. നാളെ താൻ അവളോട് തന്റെ ഇഷ്ട്ടം പറഞ്ഞിരിക്കും.." അവന്റെ വാക്കുകൾ ഉറച്ചതായായിരുന്നു.. 'അതിന് മുമ്പ് തനിക്കൊരു കടമ്പകൂടി ഉണ്ട്..' മനസ്സ് അവനെ ഓർമിപ്പിച്ചു "വൈഗ" അവൻ മനസിൽ കണക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു നാളെയെ വരവേൽക്കാൻ നിദ്രയെ പുൽകി........ തുടരും🍃

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...