🌸വാകപൂത്ത വഴിയോരം🌸 : ഭാഗം 25

രചന: അനാർക്കലി

ഫോണും പിടിച്ച കുറേനേരമായി അവൻ നിൽക്കുന്നു.. എങ്ങനേയാ ഇപ്പൊ തുടങ്ങുക..വല്ലാതെ ഹൃദയം ഇടിക്കുന്നുണ്ട്..കണ്ടാലും അവൾ റിപ്ലൈ തരുമോ..താൻ ഒരുപാട് നോവിച്ചതല്ലേ.. എന്നല്ലാം ചിന്തകളിൽ കുടുങ്ങി പോയിരുന്നു അവൻ..പിന്നെ രണ്ടും കല്പിച്ചു അവളുടെ നമ്പറിലേക്ക് വാട്‌സ്ആപ്പിൽ മെസ്സേജ് ഇട്ടു.. "Can we meet??" അവൻ അയച്ചു.. ഫോർമൽ ആയിട്ടുള്ള മെസ്സേജ് മതി എന്നു അവന്റെ മനസ്സിൽ തോന്നിയതാണ്.. കുറെ നേരത്തെ കാത്തിരിപ്പിന് ഒടുവിൽ അവളെ ഓണ്ലൈന് കണ്ടതും അവന്റെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.. മറുപടിയായി ഒരു "Mm" മാത്രം.. അവൻ പ്രതിക്ഷിച്ചിരുന്നതും അത് തന്നെ ആയിരുന്നു.. "4 pm,,park!!" അവന്റെ മെസ്സേജ് കണ്ടു അവൾ നെറ്റി ചുളിച്ചു.. എന്തിനായിരിക്കും തന്നോട് മീറ്റ് ചെയ്യാം എന്ന് പറഞ്ഞത്??കാണാം എന്നു പറഞ്ഞ സ്ഥിതിക് അവൾ അതിനും സമ്മതം എന്നപോലെ തമ്പ്സ് അപ് അയച്ചു ഫോണ് മാറ്റി വെച്ചു..

നാളുകൾക്കു ശേഷമാണ് അവനെ കാണാൻ പോകുന്നത്.. എന്തിന് എന്നുള്ള ഒരു ചോദ്യം മാത്രം മാനസിൽ അവശേഷിക്കുന്നു.. പൂർണമായും മനസിൽ നിന്നും തുടച്ചു നീക്കണം എന്നു അജ്ഞാപിക്കാൻ ആണോ?? അവൾ കുറിച്ചിട്ട സഖാവ് എന്ന പേരിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു.. എന്റെ പ്രണയം എന്റെ സ്വകാര്യതയാണ്.. ഒരു വാക്കാലോ പ്രവർത്തിയലോ മറ്റെന്തിനാലോ ആരാലും മുറിച്ചു കളയാൻ കഴിയാത്ത അനുഭൂതിയാണ്.. ഒരു പക്ഷെ വാകയിൽ നിന്നും ചെമ്പരത്തിയിലേക് ഉള്ള യാത്രയായിരിക്കാം എന്റെ പ്രണയം.. വീടിന്റെ ഒരു കോണിൽ പൂത്തനില്കുന്ന ചെമ്പരത്തി അവളുടെ കണ്ണിൽ ഉടക്കി..ഒരു പുഞ്ചിരി.. ഒരു പക്ഷെ ആ പുഞ്ചിരി പോലും കൊഴിഞ്ഞു പോയ വസന്തം ആയിരുന്നു കാണും.. ✦✦✦ "എങ്ങോട്ടേക്കാടാ..??" സ്റ്റെപ് ഇറങ്ങി വന്ന അശ്വിയെ നോക്കി ലക്ഷ്മി കളിയാൽ ചോദിച്ചു..

അവര്ക് എല്ലാം അറിയാം എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് അവനൊന്നു പല്ലിളിച്ചു കൊടുത്തു.. "വസന്തം വിരിയിക്കാൻ പോകുവായിരിക്കും" ഫോണിൽ കളിച്ചു കൊണ്ടു ഇരിക്കുന്ന മൗലി അവനെ നോക്കാതെ തന്നെ പറഞ്ഞു.. അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇട്ടിരുന്ന ഷർട്ടിന്റെ കയ്യ് മടക്കി വെച്ചു.. ലൈറ് ഗ്രീൻ ഷർട്ടും അതേ കരയുള്ള മുണ്ടും..അതായിരുന്നു അവന്റെ വേഷം.. "പോയിട്ട് വരട്ടെ ലക്ഷ്മിക്കുട്ടി" അവരുടെ ഇരുകവിളിലും പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ടു അവൻ ചോദിച്ചു.. "എന്റെ മോൾടെ മുഖത്തു നിന്നും ആ വിഷാദം മാറ്റി അവടൊരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ച വാടാ" അവർ അവന്റെ നെറുകയിൽ ചുണ്ട് അമർത്തി.. "വരുമ്പോ വൈഗയെ കൊണ്ട് വരും" അവൻ പറഞ്ഞു.. മൗലി അവനെ നോക്കി ഓൾ ദി ബെസ്റ്റ് പറഞ്ഞു അവനൊന്നു തലയാട്ടി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഇറങ്ങി.. "നീ ഇത് എങ്ങോട്ടാ" വഴിയിൽ വെച്ചു അഖിയെ കണ്ടപ്പോ വണ്ടി ഒതുകിയതാണ്

"വാകയെ കാണണം.. അതിന് മുമ്പ് തറവാട്ടിൽ പോയി വൈഗയെ കണ്ടു സംസാരിക്കണം അവളെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കിപ്പിച്ചു അവളെയും കൂട്ടി വേണം വാകയെ കാണാൻ പോകേണ്ടത്.. ക്ഷമചോദികണം,,ഇഷ്ട്ടം പറയണം" ഓരോന്നു എടുത്തു പറയുമ്പോ അവന്റെ ഉള്ളം നീറുന്നത്തിന് ഒപ്പം അവളെ കാണാൻ ഹൃദയം തുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു... അഖിൽ എല്ലാം കേട്ട് കൊണ്ടു നിന്നു..അവന്റെ തോളിൽ തട്ടി നിറഞ്ഞ ചിരിയാൽ അശ്വിയെ യാത്രയാക്കി.. പഴമ എടുത്തായറിച്ചു കൊണ്ടുള്ള തറവാട്.. ചുറ്റിനും ധാരാളം മരങ്ങൾ..ഒരു സൈഡിൽ കുളകടവുണ്ട്.. 'ഇവിടെ ആരുല്ലേ??' തുറന്നിട്ട വാതിൽക്കൽ നോക്കി കൊണ്ടു അവൻ ബൈക്കിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.. വന്നാൽ വിളിച്ചിട്ട് കേറുന്ന പതിവില്ല.. അതിനാൽ അവൻ ക്ഷേണത്തിന് ഒന്നും നിൽക്കാതെ പാതി തുറന്നിട്ട വാതിൽ മുഴുവനായി അവൻ തുറന്നു..

"മാമി!!!" അവൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചു.. മറുപടി ഒന്നൂല്ല "വൈഗേ" അവൻ മുകളിലേക്ക്‌നോക്കി വിളിച്ചു.. "ഇവിടെ എല്ലാരും എവിടെ പോകാനാ..?? മാമി.. വൈഗേ" അവൻ ഒന്നുടെ ചുറ്റും വീക്ഷിച്ചു വിളിച്ചു.. അടുകളയിലേക് ചെന്ന് നോക്കി..കറി അടുപ്പത് ഇരിക്കുന്നു.. കഴുകാൻ ഇട്ടിരിക്കുന്ന പാത്രങ്ങൾ എല്ലാം അതു പോലെ തന്നെയുണ്ട്.. അവൻ താഴെ മുഴുവൻ അവരെ തിരിഞ്ഞു എങ്കിലും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. മുകളിലേക്കു സ്റ്റെപ്പ് കേറാൻ അവൻ ആദ്യത്തെ പടിയിൽ കാൽ എടുത്തു വെച്ചു.. കൂട്ടത്തിൽ ഒന്നുടെ അവിടമെല്ലാം വീക്ഷിച്ചു.. മുകളിലേക്കു കണ്ണുകൾ പായിച്ചു.. ഒന്നു നിശ്വാസിച്ചു കൊണ്ടു അവൻ കോണിപടികൾ കയറി.. ആദ്യം കാണുന്ന റൂമിലെ വാതിൽ പിടിയിൽ പിടി മുറുക്കി... അതേ സമയം തന്നെ അവന്റെ ഫോണ് റിങ് ചെയ്തു.. കയ്യ് പിൻവലിച്ചു കൊണ്ടു അവൻ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഫോണ് എടുത്തു.. കിച്ചുവാണ്.. "നീ ഇന്ന് അവളെ കാണണം എന്നോ മറ്റോ പറഞ്ഞോ??" എടുത്ത ഉടനെ അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അശ്വി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു മൂളി.. നേരുതെ തന്നെ വൈഗയുടെ കാര്യം അവൻ കിച്ചുനോട് സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു..

"നിനക്ക് എങ്ങനെ മനസിലായി??" "അഖി പറഞ്ഞു..അവൾ ഫ്രഷാവൻ കയറി.. Anyway all the best അളിയാ" കിച്ചു അച്ചുന്റെ റൂമിൽ ബെഡിൽ കിടന്നു കൊണ്ടു അവൾ എഴുതിയ വാക്കിലേക് നോക്കി ചിരി തൂകി.. ഫോണ് വെച്ചയുടനെ അവൻ തിരിച്ചു നടക്കാൻ ഒരുങ്ങി.. പക്ഷെ എന്തു കൊണ്ടോ അവന്റെ കാലുകൾ നിലച്ചു.. വന്നതല്ലേ നോക്കിയേക്കാം എന്നുള്ള രീതിയിൽ അവൻ വീണ്ടും പിടിയിൽ കയ്യ് മുറുക്കി... അകത്തേക് കയറിയതും അവൻ സ്തംപിച്ചു നിന്നു,,,ഒരു നൂൽ ബന്ധം പോലുമില്ലാതെ വിവസ്ത്രയായി ചോരയിൽ കുളിച്ചു കിടക്കുന്ന വൈഗ.. അവന് ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലമായി..എന്തോ ഓർത്തപോലെ അവൻ ബെഡിൽ നിന്നും ബെഡ്ഷീറ്റ് എടുത്ത അവളുടെ മേലിൽ കൂടെ ഇട്ടു.. പൊതിഞ്ഞു കൊണ്ടു അവൻ അവളെ ചേർത്ത പിടിച്ചു.. നാക്ക് ഒന്ന് അനക്കാൻ പോലും കഴിയാതെ അവൾ പാതി അടഞ്ഞ മിഴികളാൽ അവനെ നോക്കി.. അപ്പോഴേക്കും അശ്വിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴികിയിരുന്നു.. കയ്യ് കാലുകൾ വിറച്ചു.. ചോര ഒലിക്കുന്ന ചുണ്ടുകൾ,,നെറ്റി മുറിഞ്ഞു ചോര പൊടിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..

രണ്ടു കരണവും ചുമന്ന് കിടക്കുന്നു..തലയുടെ പുറകിൽ നിന്നും ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നത് രക്തം അവിടെയെല്ലാം ഉണ്ട്... അവൾക് വേദന അസഹനീയം ആയി തോന്നി.. "ഏ.. ഏ.. ട്ട.." ശരീരം നുറുങ്ങുന്ന വേദനയിൽ അവൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു പതിയെ മിഴികിൽ വിടർത്താൻ ശ്രേമിച്ചു കൊണ്ട് വിളിച്ചു... "വ... വൈഗ.. മോളെ.. എൻ.. എന്ത്.. ആ.. ആരാ" അവന്റെ ശരീരവും മനസും തളർന്നിരുന്നു.. "ക്ഷേ.. ക്ഷേമികണം" കണ്ണുകൾ ഇറുക്കെ അടച്ചു കൊണ്ടു അവൾ പറഞ്ഞു..ഇരു മിഴികളിൽ നിന്നും മിഴിനീർ അവളുടെ ചെന്നിയിൽ തലോടി... നീറ്റലാൽ അവൾ കണ്ണുകൾ അടച്ചു പിടിച്ചു.. ശ്വാസം എടുക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവപ്പെട്ടു.. "ആരാ..ഇത്..ചെയ്തേ??"അശ്വി പല്ലഞ്ചേരിച്ചു "അ..അച്ചുനോടും എ.. എന്റെ മാപ്പ് പറയണം.. അ..അവളോട് ഇഷ്ട്ടം പ..പറയണം.. കുറെ ന്..നാൾ പ്രണയിച്ചു ന്..നിങ്ങൾ ജീവിക്കണം.."

മുറിവാകുകൾ പ്രയാസത്തോടെ അവൾ കൂട്ടിച്ചേർത്തു.. "നിന്നോട് ചോദിച്ചതിന് ഉത്തരം നൽക വൈഗ" അവൻ അലറി കൊണ്ട് അവളെ പിടിച്ചു കുലുക്കി.. "ദ.." അവൾ പറഞ്ഞു തീരും മുമ്പേ വൈഗയുടെ ഹൃദയം നിലച്ചു.. ഇരുകണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒലിച്ചത് അവൻ കണ്ടു.. "വൈഗ...വൈ..വൈഗാ!!!!!" അവളെ കുലുക്കി വിളിച്ചു കൊണ്ടു അവൻ ആ തറവാട് മുഴുവൻ കേൾക്കെ അലറി.. അവളെ ചേർത്ത പിടിച്ചു കൊണ്ടു ചങ്കപൊട്ടി കരഞ്ഞു.. പുറകിൽ നിന്നും ഒരു ഞെരുക്കം കേട്ട് അവൻ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളാൽ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. അശ്വിയുടെ മാമി രേണുകയാണ്..കൂടെ തന്നെ അശ്വിയുടെ സുഹൃത്ത് ശ്രവണും ഉണ്ട്.. രേണുക ചോരയിൽ കുളിച്ചു ജീവച്ഛവമായി കിടക്കുന്ന വൈഗയെയും അവളുടെ അരികിൽ ഇരിക്കുന്ന അശ്വിയെ നോക്കി.. അവർ നിർവികാരതയോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു അശ്വി അവരുടെ അരികിലേക് നടന്നു.. അവൻ വരുന്നത് കണ്ടു അവർ രണ്ടടി പിറകിലേക്ക് വെച്ചു നിന്നു.. "മാമി..വൈ..ഗ" അവളെ ചൂണ്ടി കൊണ്ടു അവൻ കണ്ണീർ ഒതുക്കാൻ കഴിയാതെ പൊട്ടി കരഞ്ഞു...

"എവിടെ??" അങ്ങോട്ടെക് കയറി വന്ന ഒരു പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ചോദിച്ചു.. അശ്വിയെ അടിമുടി വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് ആയാളും കൂടെ വന്നവരും റൂമിന് ഉള്ളിലേക് പ്രവേശിച്ചു.. അവർ എല്ലാം വീക്ഷിച്ചു അവൾ മരിച്ചു എന്നു ഉറപ്പ് വരുത്തി..എല്ലാം കണ്ടു എന്താ തനിക്ക് ചുറ്റും നടക്കുന്നത് എന്നു മനസിലാകത്തെ അശ്വി അവരെ വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടു നിന്നു.. "Arrest him"സി ഐ പറയുന്നത് കേട്ട് അവൻ ഞെട്ടി തരിച്ചു അവരെ നോക്കി... കേൾക്കാൻ കാത്തു നിന്നത് പോലെ ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥൻ അവനെ പിടിച്ചു നിർത്തി ബലമായി കയ്യിൽ വിലങ് അണിയിച്ചു.. "What the hell!!" അവൻ കയ്യിലെ വിലങ്ങിയിലേക്കും സി ഐ യിലേക്കും നോക്കി കലിപ്പിൽ ചോദിച്ചു.. "ഇവനെ പിടിച്ച വണ്ടിയിൽ കെറ്റാൻ നോക്കടോ" അയാൾ ആജ്ഞാപിക്കുന്നത് കേട്ട് അവനെ പിടിച്ചു തെള്ളി.. സ്റ്റെപ്പിന്റെ കയ്യ് വരിയിൽ ചെന്നു തട്ടി നിന്നു.. "മാ.." അവൻ തിരുഞ്ഞു നിന്നു രേണുക വിളിക്കാൻ നിന്നതും അവർ മുഖം കൊടുക്കാതെ തിരിഞ്ഞു.. അവന്റെ ഉള്ളം വിങ്ങിപ്പൊട്ടി..

"ഞാൻ എന്ത് ചെയ്തിട്ടാ.. സർ അതെന്റെ പെങ്ങളാണ് അവൾ.. അവൾ.. പ്ലീസ് നിങ്ങൾ എന്റെ അവസ്ഥ ഒന്നു മനസിലാക്"അവൻ നിറമിഴിയാലെ കേണപേക്ഷിച്ചു "പെങ്ങൾ..പിച്ചി ചീന്തി കൊന്നിട്ട്.. അങ്ങോ നടക്കടാ" അവർ പറഞ്ഞു അവനെ തെള്ളി.. അശ്വി വെറിയോടെ അവരെ പിടിച്ചു മാറ്റി.. "പുഴത്ത നാക്ക് കൊണ്ടു താൻ ഇനി അങ്ങനെ എന്തേലും പറഞ്ഞാൽ" അയാളുടെ നേരെ അടുത്തു കൊണ്ടു അവൻ തീപാറും കണ്ണുകളാൽ നോക്കി.. കൂടെ ഉള്ളയൊരാൾ അവനെ പിന്നലേക് തെള്ളി.. താഴെ വീണതും അവർ അവനെ നിലത്തിട്ടു ചവിട്ടാൻ തുടങ്ങി.. "എന്താടോ ഇവിടെ??" സി ഐ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് അവർ നേരെ നിന്നു "മതി കൊണ്ട് പോയി വണ്ടിയിൽ ഇടു" അയാൾ പുച്ഛിച്ചു കൊണ്ടു മുന്നേ നടന്നു.. അവശനായ അവനെ താങ്ങി പിടിച്ച കൊണ്ടു വണ്ടിയിൽ കേറ്റുമ്പോ കൂടി നിൽക്കുന്ന നാട്ടുകാർ അവനെ ഒരു കുറ്റവാളിയെ നീരീക്ഷിക്കുന്നത് പോലെ നോക്കി നിന്നു..

ഓരോരുത്തരും അടക്കം പറഞ്ഞു മൂക്കിന് തുമ്പിൽ വിരൽ വെച്ചു..എല്ലാം കണ്ടും കേട്ടും അവൻ ക്രോധം അടക്കി പിടിച്ചു.. തറവാട്ടിൽ നിന്നും അവനെ ജീപ്പിൽ കേറ്റി പുറത്തേക് എടുത്തു..ജീപ്പിൻ എതിരായി അച്ചു വേഗത്തിൽ വന്നു.. ആൾക്കൂട്ടം കണ്ടെങ്കിലും അവൾക് വേഗം അവൻ പറഞ്ഞിടത് എത്തണം എന്ന ചിന്തയിൽ മുന്നോട്ട് എടുത്തു..തന്റെ പ്രാണൻ അടുത്തുണ്ട് എന്നറിയാതെ.. അശ്വി അതേ സമയം തലകുനിച്ചു ഇരുന്നെത്തു.. ✷✷ നേരം വൈകി.. അവനായി അവൾ കാത്തിരുന്നു..ആകാശം സായാന മേഘങ്ങളാൽ ചായം പൂശി.. പ്രതീക്ഷയിൽ അവൾ കണ്ണും നട്ടിരുന്നു..അരികിലൂടെ പോകുന്ന ഓരോ വണ്ടിയുടെയും ശബ്ദം അവൾക് കൂടുതൽ പ്രതീക്ഷയേകി.. പിന്നൊരു മ്ലാനത്തയും.. "നേരാം വൈകിയില്ലേ.. നീ പോകാൻ നോക്ക്" ഫോണിൽ കൂടെ ദീപു പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൾ ഒന്നുടെ അവിടാമെല്ലാം വീക്ഷിച്ചു.. ഒന്നു മൂളി കൊണ്ടു വണ്ടിയുടെ അടുകലേക് നടന്നു.. വരുമായിരിക്കും..അവളുടെ ഹൃദ്യത്തിന്റെ ഒരു കോണിൽ അസ്തമിക്കാൻ ഇരിക്കുന്ന തോന്നൽ...

വണ്ടി തിരിച്ചു ആക്സിലേറ്ററിൽ പിടി മുറക്കുമ്പോഴും അവൾ അവന്റെ വിളിക്കായി കാതോർത്തിരുന്നു... വിഫലമായി തീർന്ന് ഒരു കാത്തിരിപ്പ്.. ✿ ✿ ✿ "അപ്പോ വൈഗയെ കൊന്നത് നീയാണ് എന്ന പേരിലാണോ ഇവിടെ വന്നേ??" റോയിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൻ തലയാട്ടി.. "പക്ഷെ നിനക്ക് എതിരെ തെളിവോ??"റോയുടെ കണ്ണുകൾ കുറുകി "തെളിവ്.." പറയുമ്പോ പുച്ഛം നിറഞ്ഞു..റോയ് നെറ്റി ചുളിച്ചു "സുഹൃത്തായി കണ്ടവൻ തന്നെ ചതിച്ചു..ഞാൻ അവളെ കൊല്ലുന്നതിന് കള്ള സാക്ഷി ശ്രാവണ്.. മാമി പോലും അത് വിശ്വസിച്ചു.. എനിക്ക് എതിരെ തെളിവുകൾ അവൻ ചമച്ചെടുത്തു" "ആര്??"റോയ് "ദരണ്" പല്ലഞ്ചേരിച്ചു അമർത്തി അവൻ ആ പേര് മൊഴിയുമ്പോ അടങ്ങാത്ത പക അവനിൽ ആളിക്കത്തി.. "അശ്വി.." അവന്റെ തൊളിൽ കയ്യ് വെച്ചു റോയ് മയത്തിൽ വിളിച്ചു.. അശ്വി തലച്ചേരിച്ചു.. "അച്ചു??"

പ്രതിക്ഷിച്ചു അവനാ ചോദ്യം.. അവളുടെ പേര് കേൾക്കുമ്പോ വിരിയാർ ഉള്ള ഒരു പുഞ്ചിരിയുണ്ട്.. നോവൽ കലര്ന്ന പ്രണയത്തിന്റെ വീര്യം അറിഞ്ഞ പുഞ്ചിരി.. അതോടൊപ്പം അവൻ അരികിൽ കിടക്കുന്ന വാകപ്പൂ കയ്യിലെടുത്തു "അറിയില്ലാ..ഒരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ല തിരക്കിയിട്ടില്ലാ.. ഇവിടെ വന്ന് ആദ്യനാളിൽ എല്ലാം അമ്മ,,മൗലി,, കിച്ചു,, അഖി ആരേലും വരുമായിരുന്നു കാണാൻ.. പിന്നീട് അവർ വരുമ്പോ ഞാൻ കാണാൻ കൂട്ടാക്കാറില്ലാ.. ഒരിക്കൽ പോലും അവളെ കുറിച്ചു ഞാൻ തിരക്കിയിട്ടില്ലാ..അറിയില്ലടോ എന്തു കൊണ്ട് എന്ന്" സമർഥമായി പുഞ്ചിരി ഘടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു അശ്വി റോയെ നോക്കി അവൻ താങ് ഏകും പോലെ തൊളിൽ തട്ടി.. അശ്വി കയ്യിലെ ബുക്കിലേക്കും പൂവിലേക്കും നോക്കി കണ്ണു നിറച്ചു........ തുടരും🍃

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...