🌸വാകപൂത്ത വഴിയോരം🌸 : ഭാഗം 26

രചന: അനാർക്കലി

നൈജീരിയ... ആഫ്രിക്കൻ വൻകരയിൽ ഏറ്റവും ജനസംഖ്യ കൂടുതൽ ഉള്ളത് രാജ്യം.. പടിഞ്ഞാറെ ഭാഗത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു... മൗലിയുടെ ലക്ഷ്യം enugu എന്നാ സ്ഥലമാണ്.. മലനിരകൾ കൊണ്ടും പ്രകൃതി ഭംഗി കൊണ്ടും മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന നൈജീരിയിലെ ഒരിടം.. അവിടെ കുറെ അന്വോഷിച്ചു അവൻ അവളെ.. നാദിയ..!! അവൾ മാത്രമേ ഇനി അശ്വിയെ പുറത്ത് ഇറക്കാൻ കഴിയു..അതിന് വേണ്ടാ തെളിവ് അവളുടെ കയ്യിൽ ഉണ്ട്.. അശ്വി ജയിലിൽ ആയിട്ട് നാല് വർഷം ആയെങ്കിലും അവനെ പുറത്ത് കൊണ്ടു വരാൻ ഉള്ള ഏക തെളിവ് അവളുടെ കയ്യിൽ ഉണ്ട് എന്ന് അറിഞ്ഞിട്ട ഒന്നര വര്ഷമായിട്ടെ ഉള്ളു.. അതിനായി അഖിലും കിച്ചുവും മൗലിയും നദിയായെ തപ്പാത് രാജ്യങ്ങൾ ഇല്ലാ.. സത്യം ജയിക്കും എന്നുള്ളത് കൊണ്ടോ എന്തോ എവിടുന്നോ കിട്ടിയ ഒരു കച്ചിത്തുരുമ്പിൽ അവർ അറിഞ്ഞു അവൾ ഇവിടെ ഉണ്ടെന്നു..

ഇന്ന് അവൻ വന്നിട്ട് മൂന്ന് ദിവസമായി കുറെ അലഞ്ഞു..അവളെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..എന്നാൽ അവിടെയും അവനെ സഹായിക്കാൻ ദൈവത്തിന്റെ കയ്യികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അവളുടെ ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ.. അതിന്റെ ഫലമായി അവൻ ഇപ്പൊ അവളുടെ അപാർട്മെന്റിന്റെ മുന്നിൽ എത്തി നിൽക്കുന്നു.. ചുറ്റും അവൻ കണ്ണുകൾ പായിച്ചു കൊണ്ടു കാളിങ് ബല്ലിൽ വിരൽ അമർത്തി.. കാളിങ് ബെൽ കേട്ട് നാദിയ മടക്കി വെച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ഡ്രെസ്സ് മാറ്റി വെച്ചു..സ്റ്റെപ്പുകൾ ഇറങ്ങി താഴെ ചെന്നു.. ആരായിരിക്കും എന്നറിയാൻ അവൾ പീപ് ഹോളിൽ കൂടെ നോക്കി.. എന്നാൽ ആരെയും കാണാൻ കഴിയാഞ്ഞിട്ട്ട കുറച്ചു നിമിഷം അവൾ ശങ്കിച്ചു നിന്നു.. തനിക് തോന്നിയതാകും എന്നു കരുതി അവൾ തിരികെ നടക്കവേ വീണ്ടും കാളിങ് ബെല്ല് അടിച്ചു.. 'ഇതാരാ' ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടു അവൾ ഡോർ വലിച്ചു തുറന്നു..

ആരെയും കാണാഞ്ഞിട്ട അവൾ പുറത്തേക് ഇറങ്ങി ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചു.. ആരോ തന്നെ പറ്റിക്കാൻ ചെയ്യുന്നതാ എന്നു കരുതി അവൾ ദേശ്യത്തോടെ കാൽ ആഞ്ഞു ചവിട്ടി തിരിഞ്ഞതും മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആളെ കണ്ട് ഞെട്ടി രണ്ടടി പിന്നോട്ട് നീങ്ങി.. തന്റെ മുന്നിൽ മൗലിയെ കണ്ടു അവൾ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ഞെട്ടി വിറച്ചു.. അവളുടെ മുഖത്ത് പൊടിഞ്ഞ വിയർപ് കണങ്ങൾ അവൻ സസൂഷ്മം വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടു താടി ഉഴഞ്ഞു.. ✷•✷ അവൻ നേരെ കോഫി നീട്ടുമ്പോ അവൾ വിറകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അവൻ അവളെയെയും കോഫിയെയും മാറിമാറി നോക്കി കോഫി എടുത്തു ഒരു സിപ് കുടിച്ചു.. കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്ന ട്രേയിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചു അവളെ തല കുനിച്ചു നിന്നു.. "നാദിയ" പെട്ടന്ന് അവൻ വിളിച്ചതും നാദിയ ഞെട്ടി മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി.. "ഞാൻ വന്നത് എന്തിനാ എന്ന ചിന്തിക്കുവാണോ??

അത് എന്തിനാ എന്നു ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ നിനക്ക് അറിയാമല്ലോ" മുൻവര കൊടുത്തു കൊണ്ടുള്ള അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ ഉമിനീര് ഇറക്കി അവനെ നോക്കി തലയാട്ടി.. "താൻ ഇങ്ങനെ പേടിച്ചു നിൽക്കേണ്ട അവിശ്യമില്ല.. ഞാൻ ഇപ്പൊ തന്നോട് സംസാരിക്കുന്നത് ഒരു ഫ്രണ്ട് എന്ന് രീതിയിലാണ്.. so sit.." അവന്റെ അടുത്തായിട്ട ഇട്ടിരിക്കുന്ന ചെയറിൽ നോക്കി മൗലി പറഞ്ഞു.. മടിച്ചു കൊണ്ടു നാദിയ ഇരുന്നു.. "നാദിയ..You know everything..Right..!!"അവൻ ചോദിക്കുന്നത് എന്തിനെ കുറിച്ച ആണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ട കൂടി അവൾ യാതൊന്നും ഉരിയാടാതെ അവനെ നിർവികരമായി നോക്കി ഇരുന്നു.. "You are the last hope we have..താൻ ഒരാൾ വിചാരിച്ചാൽ മതി ഒരു നിരപരാധി രക്ഷപെടും.. അപരാധി ശിക്ഷിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും..പക്ഷെ അതിന് താൻ തന്നെ മനസ് വെക്കണം.. അവൻ എതിരെ ഉള്ള എല്ലാ തെളിവും നിന്റെ പക്കൽ ഉണ്ടെന്നു പൂർണ ഉറപ്പാണ്..

അത് എന്ത് തന്നെ ആയാലും എനിക്ക് നീ കയ്യ് മാറണം.." അവൻ താഴ്മയോടെ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി.. ആ കണ്ണിൽ അവന് വേണ്ട പ്രതീക്ഷ കാണാഞ്ഞിട്ട ആയിരിക്കും മൗലി മുഷ്ട്ടി ചുരുട്ടി പിടിച്ചു.. "എന്തിന്റെ പേരിലാണ് താൻ അവനെ പേടിച്ചു മാളത്തിൽ ഒളിക്കുന്നത്..എന്തിന്റെ പേരിലാണ് തന്റെ ഉറ്റ സുഹൃത്തിന് നീതി കിട്ടണം എന്നു നീ ആഗ്രഹികാത്തത്.." അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് അവൾ യാതൊന്നും പറയാതെ തല കുനിച്ചു ഇരുന്നു.. "നീ ഇങ്ങനെ തല കുനിച്ചു ഇരിക്കുന്നതിൽ തന്നെ ഉണ്ട് നാദിയ നിന്റെ നിസ്സഹായാവസ്ഥ.. അത് എന്താ എന്നു ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ മാത്രമേ ഒരു പരിഹാരം കാണാൻ കഴിയുമോ ഇല്ലയോ എന്ന് അറിയാൻ കഴിയു.. നീ എത്രത്തോളം അവൻ മുന്നിൽ താന്നു കൊടുക്കുന്നു അത്രത്തോളം നിന്നെ അവൻ ചൂഷണം ചെയ്യും.."അവൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി..

"എനിക്ക് ഒരു പ്രോബ്ലെം ഇല്ല.."അവൾ ഇരുന്നിടത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.. "ഓഹ്..അങ്ങനെയാണോ..എങ്കിൽ ഞങ്ങൾക് ഉണ്ട്..നീ തിരികെ വരണം..അവൻ എതിരെ സാക്ഷി പറയണം..അതായത് സത്യം പറയണം.."മൗലി ചാരി ഇരുന്നു അവളെ അടിമുടി വീക്ഷിച്ചു.. അവൾ നിന്നു വിയർക്കാൻ തുടങ്ങി.. ഒരുതരം ഭയം അവളിൽ ഉള്ളത് പോലെ അവൻ തോന്നി.. "അറിയാത്ത കാര്യം ഞാൻ എങ്ങനെ പറയാനാ.. എനിക്ക് വൈഗയുടെ മരണവുമായ യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല.. എനിക്ക് ഒന്നും അറിയില്ല.. അത് അന്നേ ഞാൻ എല്ലാരേയും ബോധ്യപ്പെടുത്തിയതാണ്" "ഓഹ് അവൾ മരണപെട്ട് ദിവസം നീ തറവാട്ടിലെക് പോയത് എന്തിനാ!!" അവന്റെ ചോദ്യം അവളിൽ ഒരു പതർച്ചയും ഉണർത്തിയില്ല... മറിച്ചു പലപ്പോഴും നൂർ ആവർത്തി അവൾ മൊഴിഞ്ഞ കള്ളം തന്നെ അവൻ നേരെ തൊടുത്തി വിട്ടു.. "ഞാൻ പോയില്ല..പോകാൻ ഇറങ്ങി എന്നത് സത്യമാണ് എന്നാൽ എന്തു കൊണ്ടോ പാതി വഴിയിൽ ഞാൻ യാത്ര ക്യാൻസൽ ചെയ്ത വീട്ടിലേക് മടങ്ങി"

ഉറച്ച വാക്കോടെ ഉള്ള അവളുടെ കള്ളത്തരം അവൻ മനസിലാകൻ കഴിയുന്നതെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.. "നിന്നെ അവിടെ കണ്ട സാക്ഷി ഉണ്ട്..അശ്വി.. എന്നാൽ നിന്റെ ഭാവിക് വേണ്ടി അവൻ അത് എന്നോട് അല്ലാതെ വേറെ ഒരാളോടും പറഞ്ഞിട്ടില്ല.. ചെയ്യാത്ത കുറ്റത്തിന്റെ പേരിൽ അവൻ ജയിലാഴിക് ഉള്ളിൽ കിടക്കുമ്പോ ഒരിക്കൽ പോലും അവൻ നിനക്ക് എതിരെ ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല.." മൗലി പുച്ഛിച്ചു കൊണ്ടു മുഖം തിരിച്ചു.. നാദിയ ഇട്ടിരുന്നു പാവാടയിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചു തല താഴ്ത്തി.. "എല്ലാരിലും നിന്നും നീ ഒളിച്ചോടി ഇവിടെ കഴിയുന്നത് അവനോടുള്ള ഭയം കൊണ്ടല്ലേ.. അത് നീ ഇല്ലാതെ ആകണം എന്നു സ്വയം തീരുമാനിക്കുന്ന എന്നാണോ അന്നേ നിനക്ക് സമാധാനത്തോടെ ജീവിക്കാൻ കഴിയു... അല്ലാത്ത പക്ഷം എന്നും നിന്നെ അലട്ടുന്ന ദുഃസ്വപ്നം ആകും ദരണ് .. നിനക്ക് വേണ്ടി നീ ഇല്ലാതാക്കിയത് സ്നേഹിക്കുന്ന രണ്ട് ഹൃദയങ്ങളെയാണ്.." അവന്റെ ഉള്ള വിങ്ങുന്നത് അവൾക് അറിയാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. "നാദിയ.. ഒരുപക്ഷേ നിന്നെ സഹായിക്കാൻ എന്നെ കൊണ്ട് കഴിഞ്ഞു എന്ന് വരും..

ഒരുപാട് അവൻ സഹിച്ചു..ഇനിയും അശ്വിയെ...കഴിയാഞ്ഞിട്ട.. വൈഗയ്ക് വേണ്ടി എങ്കിലും അവൾക് നീതി കിട്ടാനായിട്ട്.. ഒരു ചേട്ടന്റെ അപേക്ഷയാണ്.." അവൻ കയ്യികൂപ്പി.. എന്നാൽ കല്ലപോലെ ഉറച്ച മനസോടെ നാദിയ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവന്റെ പ്രതീക്ഷകളെ തച്ചുടച്ചു... എത്ര പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല എന്നു തോന്നിയത് കൊണ്ട് അവൻ അവിടെ നിന്നും പടിയിറങ്ങി.. ഇനി എന്തു എന്നുള്ള ചോദ്യം മനസിൽ അവശേഷികെ...!! ✷✷ "എന്തായി ഇന്നും വിഫലമായോ??" പൂളിൽ കാലിട്ട് ഇരിക്കുന്ന അനുന്റെ അടുത്തേക് നടന്നു വന്ന അവളുടെ അരികിൽ ചേർന്ന് ഇരുന്നു കൊണ്ടു സയ്ൻ ചോദിച്ചു.. കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്ന ഫോണ് സൈഡിലേക് മാറ്റി വെച്ചു അവൾ അവൻ തോളിൽ തല ചാച്ചു കിടന്നു വെള്ളത്തിൽ കാലിട്ട് ഇളക്കി.. "നിനക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ട് അല്ലേ??" ചുരുട്ടി പിടിച്ചിരിക്കുന്ന അവളുടെ മുഷ്ട്ടിയിലേക് നോക്കി അവൻ ചിരിച്ചു.. "അച്ചു എവിടാ എന്നറിയാം എങ്കിൽ നമ്മക് അവളെ കാണാൻ അങ്ങോ പോകാമടാ" അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു മുടിഴകളിൽ ചുണ്ടമാർത്തി "ഒരു പുല്ലും വേണ്ട..

വിളിച്ചാൽ പോലും എടുക്കാൻ മേലാതവളുടെ അടുത്തേക് എനിക്ക് ഒന്നും പോകണ്ട.. എന്ന എങ്കിലും അവൾ വരുമല്ലോ കൊനു എന്നു വിളിച്ചു കൊണ്ടു... അപ്പോ കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്നുണ്ട് അവൾക് ഞാൻ..പട്ടി തെണ്ടി ചെറ്റ.." അവനിലിൽ നിന്നും പെടുന്നനെ മാറി ഇരുന്നു പല്ല് ഞെരിഞ്ഞമർതി അനു പറയുന്നത് എല്ലാം അവൻ കണ്ണും മിഴിച്ചു നോക്കി കണ്ടു.. "അവൾ ആരാ എന്നാ അവളുടെ വിചാരം.. ഹും..അണ്ണാച്ചി.."അനു ചുണ്ടു കൊട്ടി.. അവൾ കലിപ്പ് കണ്ട്രോൾ ചെയ്ത മുഖം തിരിച്ചു അവനെ നോക്കിയപ്പോ കണ്ടത് അവളുടെ ഓരോ ഭാവങ്ങളും നോക്കി കാണുന്ന സയ്നെയാണ്.. "എന്താടാ കുരങ്ങാ"അനു ചുണ്ടു കൂർപ്പിച്ചു.. "കുരങ്ങൻ നിന്റെ..."എന്നും പറഞ്ഞു രണ്ടും കൂടെ പിടി വലി ആയതും അനു പൂളിലേക് മറിഞ്ഞു.. ബ്ലും.. വെള്ളത്തിൽ നിന്നും പൊങ്ങി വന്ന അനുനേ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന സയ്നെ കണ്ടതും ഒരു കുസൃതി ചിരിയാലെ അവൾ നീന്തി ചെന്നു..

അവന്റെ കാലിൽ പിടിച്ചൊരു വലി.. ബ്ലും.. അവനെ കൂടെ പൂളിലേക് മറിഞ്ഞതും അനു പൊട്ടി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി.. എന്നാൽ സയ്ൻ അവളുടെ അരികിലേക് നീന്തി അടുത്തു പെട്ടന്ന് മുന്നിൽ വന്നതും അനു ഒന്നു ഞെട്ടി.. അനുന്റെ അരയിലൂടെകയ്യിട്ട് ചേർത്ത പിടിച്ചു.. അവളുടെ മുഖത്തു പൂള് ലൈറ്റിന്റെ പ്രകാശത്തിൽ തിളക്കുന്ന വെള്ളതുള്ളികളിൽ അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഓടി നടന്നു.. അന്ത്യം എന്നവണ്ണം വെള്ളതുള്ളികൾ ഇടം പിടിച്ച ചുണ്ടുകളിൽ എത്തി നിന്നതും അവന്റെ മുഖത്തു വിരിയുന്ന വശ്യത്തയിൽ അവളുടെ തൊണ്ട വറ്റി വരണ്ടു.. അകലം കുറയും തോറും അവരുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടി വന്നു.. തണുപ്പിൽ വിറക്കുന്നു അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ തന്റെ ചുണ്ടിലേക്ക് അവൻ ചേർത്തു.. ✭✭✭ നാളുകൾക്കു ശേഷം... "നാളെയാണല്ലേ??" അജയന്റെ ചൊദ്യം കേട്ട് സ്റ്റെപ്പ് കയറാൻ നിന്ന് അവന്റെ കാലുകൾ നിലച്ചു..

അവനൊന്നു മൂളി.. "പ്രതീക്ഷിക്കാമോ??" അവൻ തല ചെരിച്ചു അയാളെ നോക്കി.. "അറിയില്ല അച്ഛാ.. ഞങ്ങൾ പരമാവതി ശ്രേമിക്കുന്നുണ്ട്..അവസാന നിമിഷം വരെ അവനെ പുറത്തു കൊണ്ടു വരാം കഴിയുന്നത് എന്തു ചെയ്യും.." ഉറച്ച് വാക്കോടെ അവൻ പറയുന്നത് കേട്ട് അയാൾ തലയാട്ടി.. "നിന്നെ അച്ചു വിളിക്കുകയോ മറ്റോ ചെയ്തോ" ശാന്തി ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് നിഷേധർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.. അവൻ സ്റ്റെപ് കയറി മുകളിൽ ചെന്നതും അവൻ പുറകിൽ ദീപുവും കടന്നു ചെന്നു.. "കിച്ചുവേട്ടാ.."അവന്റെ തോളിൽ കയ്യ് വെച്ചു അവൾ വിളിച്ചു.. അച്ചുനേയും അശ്വിയെയും ഓർത്ത അവന്റെ ഉള്ളിൽ ആധിയും ദുഃഖവും നിറഞ്ഞ നിന്നിരുന്നു.. കിച്ചു തിരിഞ്ഞു നിന്നു അവളെ ഇറുക്കെ വാരി പുണർന്നു.. എന്തു പറഞ്ഞു അശ്വസിപ്പിക്കും എന്നൊരു പിടി ഇല്ലാ എങ്കിൽ പോലും അവളുടെ വിരലുകൾ അവനെ തലോടി..

അവന്റെ മുടിയിഴകളിൽ അവൾ മുത്തമിട്ടു അവനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു... ❃_❃ കോടതി വളപ്പിൽ മന്ത്രിയുടെ കാർ വന്നതു നിന്നു.. ചുറ്റും ക്യാമറ കണ്ണുകൾ അവര്ക് വേണ്ടതെല്ലാം ഒപ്പിയെക്കുന്ന തിരക്കിൽ.. "സർ..സർ..ശെരിക്കും അശ്വിക്‌ നിരപരാധി ആണോ...!!" "മന്ത്രി സ്ഥാനം ദുരുപയോഗം ചെയ്ത തന്റെ ഉറ്റസുഹൃത്തിനെ രക്ഷിക്കാനാണോ താങ്കൾ ശ്രേമിക്കുന്നത്..!!" "ശെരിക്കും ആരാണ് കൊലയാളി!!" മാധ്യമ പ്രവർത്തകർ അവരുടെ കടമ നിറവേറ്റി കൊണ്ടിരിക്കെ അതിനൊന്നും ചെവി കൊള്ളാതെ സെക്യൂരിറ്റി ഗാർഡിന്റെ സഹായത്തോടെ അഖിൽ അകത്തേക് പ്രവേശിച്ചു... അവനെ കാത്തു നിൽക്കുന്ന മൗലിയുടെ അടുത്തേക് ചെന്നു.. "മൗലി!!" അഖിൽ മൗലിയുടെ മുഖത്തേക് നോക്കി. അവന്റെ മുഖം ഇരുണ്ട ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടോ എന്തോ അഖിൽ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിശ്വാസിച്ചു....... തുടരും🍃

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...