WITH LOVE 🖤: ഭാഗം 12

എഴുത്തുകാരി: ആൻവി

ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു... അത്രമേൽ മനോഹരമായ കാഴ്ച.... ടെറസ്സിൽ ചാരി ഇരിക്കുന്ന ധീരന്റെ മടിയിൽ കിടക്കുകയാണ് അവളുടെ വാപ്പിച്ചി.... അവളുടെ ആർദ്രമായി.... മെല്ലെ അവർക്ക് അടുത്തേക്ക് നടന്നു.... ഇയർഫോണിൽ പാട്ട് കേൾക്കുകയായിരുന്നു അവർ... കാലടി ശബ്ദം കേട്ട് ധീരവ് മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി.... അവളെ കണ്ട് അവനൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.... "ചിലപ്പോൾ മ്യൂസിക്കും മെഡിസിനേക്കാൾ യൂസ്ഫുൾ ആവാറുണ്ട്...." ചെവിയിൽ നിന്ന് ഇയർ ഫോൺ മാറ്റി അവൻ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു... മുന്ന ആശ്വാസത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ അടുത്ത് ഇരുന്നു... അവൾ ധീരവിന്റെ മടിയിൽ കണ്ണടച്ച് കിടക്കുന്ന വാപ്പിയെ നോക്കി.... "ഉറങ്ങുവാണോ..??" അവൾ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.. "മ്മ്....നീ പറഞ്ഞു മരുന്ന് കൊടുത്തു.... കുറച്ചു നേരം ആളെന്നെ അടുപ്പിച്ചില്ല... പിന്നെ ഒരു വിധം കയ്യിലാക്കി...." "പേടിച്ചാണ് ഞാൻ വന്നത്... വാപ്പി ഇടക്ക് വല്ലാതെ വയ്ലന്റ് ആവും.. പിന്നെ പിടിച്ചാൽ കിട്ടത്തില്ല....." അവൾ പറഞ്ഞു... "എല്ലാം ശെരിയാവും.... " അവൻ അവളെ ആശ്വാസിപ്പിച്ചു...

"ശെരിയാവും...എന്റെ പ്രതീക്ഷയൊക്കെ പോയി... സർജറിക്ക് കുറച്ചൊന്നുമല്ല പണം വേണ്ടത്.... ഈ ജന്മം കിടന്നു പണിയെടുക്കേണ്ടി വരും ഞാൻ സർജറിക്ക് വേണ്ട ക്യാഷ് ഉണ്ടാക്കാൻ.... എന്ത് ചെയ്യും എന്ന് എനിക്ക് ഒരു പിടിയുമില്ല... വീട് അടുത്ത മാസം വീട് ലേലത്തിൽ വെക്കുന്നുണ്ട്.... അത് എന്തെയാലും കൈ വിട്ട് പോകും...." അവൾ കാൽമുട്ടുകൾക്കിടയിൽ മുഖം ചേർത്തിരുന്നവൾ പറഞ്ഞു... ധീരവ് അവളെ നോക്കി ഇരുന്നു... "വാപ്പിയെ പഴയത് പോലെ തിരിച്ചു കിട്ടിയാൽ മാത്രം മതി.. അതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും വേണമെന്നില്ല.... എങ്ങനെ നോക്കിയിട്ടും എത്തുന്നില്ല...." ധീരവ് തന്റെ മടിയിലേക്ക് തലചായ്ച്ചു കിടക്കുന്ന ആ നിഷ്കളങ്കനായ മനുഷ്യനേ നോക്കി.... പെട്ടെന്ന് അവന്റെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തു..... ഒരു unknown നമ്പറിൽ നിന്നാണ്... അവൻ മുന്നയെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു... "ഹെലോ ... ധീരവ് ബോൽ രഹാ ഹൈ..." (ഹലോ... ധീരവ് ആണ് സംസാരിക്കുന്നത്..) മറുവശത്തെ ചോദ്യത്തിന് അവൻ മറുപടി കൊടുത്തു... മറുവശത്ത് നിന്ന് കേൾക്കുന്നതിനെല്ലാം അവൻ ഗൗരവമായൊന്ന് മൂളി....

മുന്ന അവന്റെ മാറി മറയുന്ന ഭാവത്തെ ഒപ്പിയെടുക്കുകയായിരുന്നു.... ധീരവ് ആഞ്ഞു ശ്വാസമെടുത്തു കൊണ്ട് ഫോൺ കട്ടാക്കി.... "ആരാ ധീര വിളിച്ചത്...?? ഗൗരവമുള്ള കാര്യമാണെന്ന് തോന്നുന്നു..." മുന്ന സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.. "മ്മ്...." അവളൊന്നു മൂളി കൊണ്ട് മുഖത്തൊരു ചിരി വരുത്തി... "ഹിന്ദിയൊക്കെ അറിയാമല്ലേ..?" "മ്മ്... ഹിന്ദിയും മലയാളവും തമിഴും ഉറുദുവും ഒക്കെ അറിയാം.... ഞാൻ പോട്ടെ.." അവൻ ദൃതിയിൽ പറഞ്ഞു... വാപ്പിച്ചിയുടെ തലപതിയെ അവളുടെ മടിയിലേക്ക് കിടത്തി എഴുനേറ്റ് വേഗത്തിൽ അവിടെന്ന് ഇറങ്ങി പോയി.... മുന്നയൊന്നു മുഖം ചുളിച്ചു...പിന്നെ ചിരിയോടെ വാപ്പിയെ നോക്കി....  "ഇതൂടെ കഴിക്ക് വാപ്പി എന്നിട്ട് കിടന്നുറങ്ങിക്കൊ..." കഞ്ഞി കോരി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുണ്ടിലേക്ക് അവൾ ചേർത്തു.... "മോൻ കഴിച്ചോ...." ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ അവൾ ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി... "വാപ്പി വാരി തരട്ടെ..." കുഞ്ഞു കുട്ടികളുടെ പോലെ തലയാട്ടി കൊണ്ടാണ് ചോദിച്ചത്.... അദ്ദേഹം കഞ്ഞി സ്പൂണിൽ എടുത്ത് അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി...

അനുസരണയുള്ള കുട്ടിയെ പോലെ അത് വാങ്ങി കഴിച്ചു... എത്ര നാൾക്ക് ശേഷമാണ് ഈയൊരു ഭാഗ്യം കിട്ടുന്നത്,... വിശപ്പിയായിരുന്നു.. പക്ഷേ ഇത്രയേറെ രുചിയേറിയ ഭക്ഷണം ആദ്യമായി കഴിക്കും പോലെ അവൾ ആർത്തിയോടെ കഴിച്ചു.... മരുന്ന് കഴിക്കാൻ മടിയാണ് . എങ്കിലും ഒരു വിധം പലതും പറഞ്ഞു കഴിപ്പിച്ചു.. ബെഡിൽ കിടത്തി പുതച്ചു കൊടുത്തു.... മുന്ന നിലത്ത് ഷീറ്റ് വിരിച്ചാണ് കിടക്കാറ്... കിടന്നിട്ടും അവൾക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല.... തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു..... ഉറക്കം വരാതെ ആയപ്പോൾ എഴുനേറ്റ് ബാൽക്കണിയിൽ ചെന്ന് നിന്നു... പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിശ്വസിച്ചു.... തണുത്ത കാറ്റ് വന്ന് പൊതിയുന്നുണ്ട്.... കൈകൾ രണ്ടും കൂട്ടി തിരുമ്മി അവൾ അങ്ങനെ നിന്നു... അപ്പോഴാണ് ഉമ്മറത്ത് ഇരിക്കുന്ന ഗൗരിയമ്മയെ അവൾ കണ്ടത്.. ഇതുവരെ ഉറങ്ങിയില്ലേ...?? അവൻ സംശയത്തോടെ ഓർത്തു.. പിന്നെ വാതിൽ ചാരി പുറത്തെ കോണി പടി ഇറങ്ങി അവർക്ക് അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.. "എന്ത്‌ പറ്റി ഗൗരിയമ്മേ.. ഉറങ്ങിയില്ലേ...??" അവൾ ഉമ്മറത്തേക്ക് കയറി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. "മോൻ കുറേ നേരായി പോയിട്ട്... നേരം ഇത്രയായിട്ടും വന്നില്ല....."

അവർ ആശങ്കയോടെ പറഞ്ഞു.. "ഇത്ര നേരമായിട്ടും വന്നില്ലേ..?? അതിന് ധീരവിന് ഇവിടെ അധികം ഫ്രണ്ട്സൊന്നും ഇല്ലെന്നല്ലേ പറഞ്ഞെ...??" അവൾ സംശയത്തോടെ ഓർത്തു... അൽപ്പനേരം അവളും കൂടെ അവർക്ക് ഒപ്പം ഇരുന്നു... ഗേറ്റിനു പുറത്ത് ഒരു ബൈക്ക് വന്ന് നിന്നു... അതിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി വരുന്ന ധീരനെ കണ്ട് ഗൗരിയമ്മ നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ച് ആശ്വസിപ്പിച്ചു... "പേടിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞല്ലോ കുട്ട്യേ നീയ്.... എവിടെ ആയിരുന്നു ഇത്ര നേരം...??" "ഒരത്യാവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു അമ്മേ..." അവൻ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കയ്യിലുള്ള ബാഗ് തോളിലേക്ക് ഇട്ടു..... "ഇതിലെന്താ മോനെ...??" "എന്റെ ലാപ്പും മറ്റുമാണ്..അവിടെന്ന് ഇങ്ങോട്ട് വരുന്ന ഒരു ഫ്രണ്ട് കൊണ്ട് വന്നതാ... ഞാൻ എടുക്കാൻ വിട്ട് പോയിരുന്നു.... ഞാൻ എന്നെ ചെല്ലട്ടെ.. നല്ല ക്ഷീണം..." മുന്നയെ ഇടം കണ്ണിട്ട് ഒന്ന് നോക്കി അവൻ അകത്തേക്ക് നടന്നു .. 

രാവിലെ കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ ചന്ദന തിരിയുടെ ഗന്ധം അവന്റെ മൂക്കിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറി... കർപ്പൂരത്തിന്റെ ഗന്ധവുമുണ്ട്...... അവൻ എഴുനേറ്റ് ഒന്ന് മൂരി നിവർന്നു.... ആ ഗന്ധം നാസിക വിടർത്തി ആസ്വദിച്ചു.... കട്ടിലിൽ നിന്നിറങ്ങി ഹാളിലേക്ക് ചെന്ന് നോക്കി... സൈഡിലെ പൂജമുറിയിലാണ് ഗൗരിയമ്മ..... കാര്യമായ പ്രാർത്ഥനയിലാണ്... പ്രാർത്ഥിച്ഛ് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പഴേ ഗൗരിയമ്മ കണ്ടത് ധീരവിനെ ആണ്.... "ഇന്ന് ഉണ്ണിക്കണ്ണന്റെ ജന്മദിനമാണ്..." ഭസ്മ തട്ടിൽ നിന്ന് ഒരു നുള്ള് ബസ്‌മം നെറ്റിയിൽ വരച്ച് കൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞു.... ധീരവ് പുഞ്ചിരിച്ചു.... "അമ്പലത്തിൽ നല്ല ആഘോഷമാണ്. നമുക്ക് പോയി കാണണം.... ഇന്നും നാളെയുമായി ഗംഭീര ഉത്സവം നടക്കും.... " ശെരിയാണ്.. കൊട്ടും മേളവും കുറച്ച് അകലെ നിന്ന് കേൾക്കാനുണ്ട്..... അവനെന്തോ പറയാൻ ഒരുങ്ങിയതും.... പുറത്ത് ഒരു കാർ വന്ന് നിന്നു............ (തുടരും).................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...