WITH LOVE 🖤: ഭാഗം 21

എഴുത്തുകാരി: ആൻവി

"എന്താ....??" ചോദിക്കുമ്പോൾ അവൾ ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... "Miss youuu... ന്ന്..." "ധീരവ്.... ആ റൂമിന്റെ വിൻഡോ ഒന്ന് തുറന്നാൽ നിനക്കെന്നെ കാണാം..." അവൾ കളിയാലേ പറഞ്ഞു... മുറ്റത്തേക്ക് നോട്ടം വരുന്ന ആ വലിയ ജനാല അവൻ തള്ളി തുറന്നു... "സീരിയസ്ലി... ഇതിലൂടെ നോക്കിയാൽ നിന്നെ കാണാൻ കഴിയുമെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു..." ജനലഴികളിൽ പിടിച്ചവൻ ബാൽക്കണിയിൽ നിൽക്കുന്നവളെ നോക്കി.. അവൾ അവനു നേരെ കൈ വീശി കാണിച്ചു.... "നിന്നെ ഇപ്പോൾ കാണാതെ ഇരിക്കാനെ കഴിയുന്നില്ല ലൈല... അതിന് മാത്രം എന്ത് മാജിക്‌ ആണ് നിന്റെ കയ്യിലുള്ളത്..." മറു വശത്ത് നിന്ന് അവളുടെ ചിരി കേൾക്കാം.... "നീ മുന്നേ ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിച്ചിട്ടുണ്ടോ ധീരവ്....??" "ഇല്ല....." "കള്ളം....." "സത്യം.... പ്രണയം അങ്ങനെയൊരു ഫീലിംഗ്സ് ഇത് ആദ്യമായാണ്...." അവൻ തീർത്തു പറഞ്ഞു... "ആദ്യമായ് അറിയുന്നത് കൊണ്ടാവും ഇത്രയും രുചി മറ്റൊന്നിലും ഇല്ലെന്ന് തോന്നുന്നത്..."

അവൾ കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞു.. "May be ആവും....എന്തെ നിനക്ക് രുചി കുറവാണെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ...??" "മ്മ്....അങ്ങനെ തോന്നിയോ..??" "തോന്നിയ പോലെ...." അവൻ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു... "എന്നാലേ.... പ്രണയത്തിന് രുചി ഇരട്ടിച്ച പോലെ തോന്നി....ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ് ധീരവ് നിന്നെ..." അവളുടെ ശബ്ദം ആർദ്രമായി.... അവന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞു... അവളോടുള്ള പ്രണയത്താൽ കവിഞ്ഞൊഴുകി...... ഇത്രമേൽ അവൾ തന്നെ പ്രണയിക്കുന്നുവോ...?? ഹൃദയം ക്രമദീതമായി മിടിച്ചു... "നീയെന്നെ എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കലും വെറുത്തു പോകും ലൈല....ആ നിമിഷം വിദൂരമല്ലെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് പറയുന്നു.." അവന്റെ ഹൃദയം മന്ത്രിച്ചു.... "ധീരവ്....എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്....." "ഞാനൊരുപാട് തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട് ലൈല.... ഒരുപാട്.. ഒരുപാട്..... അറിഞ്ഞാൽ നീയെന്നെ വെറുക്കുമായിരിക്കും.... പക്ഷേ... എന്റെ പ്രണയത്തെ ഒരിക്കലും നീ അവിശ്വസിക്കരുത്...അത് ഞാൻ നിനക്ക് മാത്രം നൽകുന്ന സ്വകാര്യതയാണ് ഉച്ഛരിച്ച് അശുദ്ധമാക്കാത്തവ....." അവന്റെ വാക്കുകൾ അവളിൽ മഴ പോലെ പെയ്തിറങ്ങി....

"എന്താ ധീരവ് ഇങ്ങനെ സംസാരിക്കുന്നത്....??" അവൾ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.... "മനുഷ്യന്റെ കാര്യമല്ല ലൈല..... ഒന്നും നിർവചിക്കാൻ കഴില്ലല്ലോ...." അവൻ പറഞ്ഞു... "അവിശ്വസിക്കാനോ...?? ഒരിക്കലുമില്ല.... വിശ്വമാണ് നിയെന്നിലേക്ക് പകർന്നു നൽകുന്ന പ്രണയത്തോട്...."അവൾ പറഞ്ഞത് കേൾക്കെ അവൻറെ ചുണ്ടുകളിൽ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു....  കണ്ണിലേക്കു വെളിച്ചമടിച്ചപ്പോഴാണ് ധീരവ് കണ്ണ് തുറന്നത്.... മുറ്റത്തെ തുളസി ചെടിയിൽ നിന്ന് തുളസികതിർ ഇറുത്തെടുക്കുന്ന ഗൗരിയെയാണ് ആദ്യം കണ്ണിൽ പറഞ്ഞത്.... ആ കാഴ്ചയിൽ അവന്റെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു.... ഇന്നലെ ജനാല അടക്കാൻ മറന്നിരുന്നു....എപ്പോഴാണ് ഉറങ്ങിപോയതെന്ന് അറിയില്ല.... അവൻ മുഖം അമർത്തി തുടച്ചു കൊണ്ട് എഴുനേറ്റ് ഇരുന്നു... വെറുതെ ഒന്ന് ഫോൺ എടുത്തു നോക്കി..... ഒരു നമ്പറിൽ നിന്ന് തന്നെ 7 തവണ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്.... അവന്റെ മുഖം ഇരുണ്ടു....

ഇന്നലെ ഒരു തവണ വിളിച്ചപ്പോൾ മനഃപൂർവം എടുക്കാതെ ഇരുന്നതാണ് .... പിന്നെയും വീണ്ടും വിളിച്ചിരുന്നോ..?? അവൻ ഓർത്തു... ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫ്‌ ചെയ്ത് ബെഡിലേക്ക് ഇട്ട് എഴുനേറ്റു.... "ആഹാ എഴുന്നേറ്റൊ...??" ഉമ്മറത്തേക്ക് ചെന്ന് ഒന്ന് മൂരി നിവർന്നപ്പോഴാണ് ഗൗരിയമ്മയുടെ ചോദ്യം... അവൻ അവരെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു... ഗൗരിയമ്മ കാൽമുട്ടിൽ കൈ താങ്ങി പടി കയറി വന്നു.... "അമ്മ ചായ എടുത്തു കൊണ്ട് വരട്ടെ മോനെ...??" "മ്മ്..." അവനൊരു ചിരിയോടെ തലയാട്ടി..... ഒരു നിമിഷം അവർ പോകുന്നത് അവൻ നോക്കി നിന്നു.... അൽപ്പം കഴിഞ്ഞതും ഗൗരിയമ്മ ചായയും കൊണ്ട് വന്നു.... ചൂട് ചായ മുത്തി കുടിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി... നല്ല തണുപ്പുണ്ടായായിരുന്നു...മതിലിനോട് ചേർന്ന് നിന്ന ഇലഞ്ഞി മരം കാറ്റിന്റെ കരങ്ങളാൽ പൂക്കൾ പൊഴിക്കുന്നുണ്ട്...അവൻ ചിരിയോടെ തോളിലേക്ക് പാറി വീണ ഇലഞ്ഞി പൂവിനെ കയ്യിലെടുത്തു.... "ഹേയ്......" മുന്നയുടെ വിളി കേട്ടവൻ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി.... അവളുടെ റൂമിന് മുന്നിലെ ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നാണ്.... കയ്യിൽ ക്യാമറയുണ്ട്..അവൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു...

ആ ചിരിയും അവൾ ക്യാമറയിലേക്ക് പകർത്തി... അവൻ കയ്യിലെ ചായ അവൾക്ക് നീട്ടി കാണിച്ചു.... അവൾ പടികൾ ഓടി ഇറങ്ങി അവനടുത്തേക്ക് എത്തി.... ഉമ്മറത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അവന്റെ കയ്യിലെ ചായ വാങ്ങി ചുണ്ടോട് ചേർത്തു.... "ധീരവ്... മോനെ...." അകത്തു നിന്ന് ഗൗരിയമ്മയുടെ വിളി കേട്ടതും വന്നതിനേക്കാൾ തിരിച്ചോടിയവളെ കണ്ട് അവൻ ചിരിച്ചു....പിന്നെ അവൾ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തിടത്ത് ഒന്ന് മുത്തിയവൻ അകത്തേക്ക് നടന്നു..... ബൈക്ക് പാർക്ക്‌ ചെയ്ത് റെസ്റ്റോറന്റിലേക്ക് കയറാൻ നേരം മുന്നായൊന്ന് നിന്നു... ഒരു വാനിനരുകിൽ രണ്ട് പേര് അവളെ വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്നു..... അവളുടെ കണ്ണുകൾ ചുരുങ്ങി.... ഇങ്ങോട്ട് വരും വരെ അവർ പുറകെ ഉണ്ടായിരുന്നു.... അവൾ രണ്ടും കല്പിച്ച് അവർക്ക് അടുത്തേക്ക് അടുത്തേക്ക് നടന്നു... പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും അവർ വണ്ടിയെടുത്തു പോയിരുന്നു.. മുന്ന സംശയത്തോടെ അവർ പോകുന്നത് നോക്കി നിന്നു....

പിന്നെ അകത്തേക്ക് കയറി... വർക്കിംഗ്‌ ഡ്രസ്സ്‌ ഇട്ട് കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് ക്യാപ് ഒന്ന് ശെരിക്ക് വെക്കുമ്പോഴാണ് ഫോണിൽ നിന്ന് മെസ്സേജ് ട്ടോൺ കേട്ടത്.... ധീരവാണ്.. അവനായ് ഒരു പുഞ്ചിരി ചുണ്ടിൽ നിന്ന് ഉതിർന്നു.... വാപ്പിച്ചിയെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് നിൽക്കുന്ന ഒരു സെൽഫിയാണ്... അവൾക്ക് ചിരി വന്നു... അവളും ഒരു സെൽഫി എടുത്ത് അയച്ചു കൊടുത്ത് ജോലിക്ക് കയറി... "മുജേ നഹീ പത... വേ കോൻ ഹൈ..." (എനിക്ക് അറിയില്ല... ആരാ അവരെന്ന്....) കഴിഞ്ഞു പോയ ഓർമയിൽ ശ്രീഹരിയൊന്ന് വിറച്ചു.... ബോധമറ്റ് നിലത്ത് വീണത് മാത്രമാണ് ഓർമയിൽ... നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി ധീരവുമായി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയതാണ്.... ഡൽഹിയിൽ ആ സമയം പലപ്രശ്നങ്ങളും നടക്കുന്ന സമയമായാണ്.... ആ ദിവസത്തിലേക്ക് ഊളിയിടും നേരമാണ് ശ്രീ അവനെ കുറിച്ച് ഓർത്തത്.... ധീരവ്.... "ധീരവ്.... അവനെവിടെ പോയി..." ഹരനെറ്റി തടവി കൊണ്ട് ഓർത്തു.... "അവനെന്ത് പറ്റി...?? ആ ബ്ലാസ്റ്റിൽ... അവനു എന്തേലും പറ്റി കാണുമോ..?? അതോ എന്നെ പോലെ....."........ (തുടരും).................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...