WITH LOVE 🖤: ഭാഗം 26

എഴുത്തുകാരി: ആൻവി

പുറകിലെ സീറ്റിലേക്ക് ചാരി ഒന്ന് ദീർഘ ശ്വാസമെടുത്ത് കൊണ്ട് ശ്രീ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.... പിന്നെ ഡോർ തുറന്നു.... കർപ്പൂരത്തിന്റെയും തുളസിയുടെയും ഗന്ധമാണ് തന്റെ വീടിനെ ചുറ്റുന്ന കാറ്റിന്.... ആ ഗന്ധം ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ മണ്ണിലേക്ക് കാലെടുത്തു വെച്ചു.... "ശ്രീകുട്ടാ......" ഒറ്റ തവണയെ ആ വിളി കേട്ടോള്ളൂ....നെഞ്ചിനുള്ളിൽ അതുവരെയില്ലാത്തൊരു കുളിര്.... അമ്മ...!! അവന്റെ കണ്ണുകൾ ആർത്തിയോടെ ചുറ്റും നോക്കി.... ദേഹം മുഴുവൻ ഇപ്പോഴും വേദനയാണ്.. മുന്നോട്ട് നടക്കവേ ഇടറി പോയപ്പോൾ... തന്നെ നാട്ടിലേക്ക് എത്തിക്കാൻ സഹായിച്ച പോലീസ് ഓഫിസർ അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു..... അവൻ അയാളെ നന്ദിപൂർവ്വം നോക്കി.... നേരെ ഒന്ന് നിവർന്നു നിന്നപ്പോഴേ ആരോ തന്നെ ചുറ്റി പിടിച്ചിരുന്നു.... ചന്ദനത്തിന്റെയോ... അതോ തൊടിയിൽ നിന്ന് പറിച്ചെടുത്ത കറിവേപ്പിലയുടെയോ...അടുക്കളയിലെ മസാലയുടേയ്യോ..... വേർതിരിച്ചറിയാത്ത ഗന്ധം അവന്റെ നാസികയെ ഉണർത്തി .. ജനിച്ച നാൾ മുതൽ തനിക്ക് പരിജിതമായ ഗന്ധം.... "അമ്മേ......"

ശബ്ദം പുറത്ത് വന്നോ എന്ന് പോലും സംശയമാണ്.... സങ്കടം വന്ന് തൊണ്ടയിൽ തങ്ങി നിൽക്കുവാണ്... "ശ്രീക്കുട്ടാ... എന്താടാ ഇതൊക്കെ.. എന്താ എന്റെ കുഞ്ഞിന് പറ്റ്യേ....അയ്യോ ...." കണ്ണ് നിറച്ചു കൊണ്ട് തന്റെ വേദനകളെ ഏറ്റെടുത്തു കൊണ്ട് പൊള്ളാലേറ്റാ കവിളിലും നെഞ്ചിലും തഴുകി ചോദിക്കുന്ന അമ്മയെ അവൻ അലിവോടെ നോക്കി നിന്നു.... "ഒന്നുമില്ലമ്മേ... ചെറിയൊരു ആക്‌സിഡന്റ്... വേറൊന്നൂല്യ...കരഞ്ഞിട്ട് അസുഖം വരുത്തി വെക്കല്ലേ...." അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഗൗരിയമ്മ. മുഖം അമർത്തി തുടച്ചു... പിന്നെ അവന്റെ നെറ്റിയിൽ അമർത്തിയൊരുമ്മ കൊടുത്തു.. "ഇങ്ങനെ വയ്യാതെ ആയിട്ടാണോ.. കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു ദിവസം നീ എന്നെ വിളിക്കാഞ്ഞേ... മ്മ്....." "എല്ലാം പറയാം അമ്മേ.... എനിക്ക് ഒന്ന് ഇരിക്കണം..."അവന്റെ നീര് വന്ന മുഖം ചുളുങ്ങി... കൂടെ വന്ന പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥൻ തന്നെ അവനെ താങ്ങി പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി...

നേരിയതിൽ മുഖം തുടച്ചു കൊണ്ട് ഗൗരിയമ്മയും അവർക്ക് ഒപ്പം അകത്തേക്ക് കയറി.... ബാൽക്കണിയിൽ നിന്ന ധീരവ് ഇതെല്ലാം കണ്ട് മുന്നയുടെ കയ്യിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു..... തനിക്കിനി അധികകാലം പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് അവന് ബോധ്യമായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു... "ധീര... അതാണോ നിന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരൻ.... ശ്രീഹരി.... ഗൗരിയമ്മയുടെ ശ്രീക്കുട്ടൻ...." മുന്ന ചോദിച്ചു... അവനപ്പോഴും മറ്റേതോ ലോകത്ത് ആയിരുന്നു.... "എന്ത് പറ്റിയതാ പുള്ളിക്ക്...??" "അ... അറിയില്ല.... ഞാൻ... ഞാനിപ്പോ വരാം ലൈല...." ധീര അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് വിട്ട് ദൃതിയിൽ അകത്തേക്ക് കയറി പോയി.... മുന്നക്ക് അവന്റെ പെട്ടന്നുള്ള അവന്റെ പോക്ക് കണ്ട് മുന്ന സംശയത്തോടെ നെറ്റി ചുളിച്ചു...  "അമ്മയെന്തൊക്കെയാ ഈ പറയണേ... ധീരനോ...??" "ആ. ധീരൻ തന്നെ.... വരുന്ന കാര്യം എന്റെ കുഞ്ഞിനെ പോലും വിളിച്ചു പറഞ്ഞില്ലല്ലോ നീയ്... ദേഹം മുഴുവൻ പൊള്ളിച്ചേചും വന്നേക്കുന്നു...."

ഗൗരിയമ്മ സങ്കടത്തോടെ പറയുന്നതോന്നും ശ്രീക്ക് മാന്ഡിലാകുന്നില്ലായിരുന്നു... ധീരൻ.. അവനെ കണ്ടിട്ട് തന്നെ മാസ്സങ്ങൾ ആവുന്നു..... "അമ്മ പറയുന്നതൊന്നും എനിക്ക് മനസിലാകുന്നില്ല.... ധീരൻ.. അവനെ കണ്ടിട്ട് എത്രയായെന്നോ..??" "അമ്മക്കറിയാലോ.. നിങ്ങൾ തമ്മിൽ കണ്ടിട്ട് കുറേ ആയെന്ന്... അമ്മേടെ കുഞ്ഞ് ഇവിടെ ഇരിക്ക്... കഴിക്കാൻ എന്തേലും എടുക്കാം.. എത്ര നാളായി എന്റെ കൈകൊണ്ട് നിനക്ക് വല്ലതും ഉണ്ടാക്കി തന്നിട്ട്... ഇനി ഞാൻ എങ്ങോട്ടും വിടില്ല..." അവന്റെ മുഖം ആ അമ്മ ഹൃദയത്തിലേക്ക് ചേർത്ത് വെച്ചു.. ശ്രീയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.... തനിക്ക് ഭാഗ്യമുണ്ട്... ഇല്ലേൽ തിരിച്ചു വരാൻ കഴിയില്ലായിരുന്നു... ബോംബ് ബ്ലാസ്റ്റ് ഉണ്ടായതും ദേഹം പൊള്ളിയടർന്ന തന്നെ ആരൊക്കെയോ ചേർന്ന് എടുത്തു കൊണ്ട് പോയതും.... റൂമിൽ അടച്ചതും.... മരിച്ചു ജീവിച്ചതും.. അവിടെന്ന് രെക്ഷപെട്ടതും.... പേരറിയാത്ത മറ്റൊരിടത്ത് എത്തിയതും...

അവരുടെ കാരുണ്യം കൊണ്ട് ഇവിടെയെത്തി.....അമ്മയുടെ മാറോട് ചേരാൻ കഴിഞ്ഞു.... ദൈവത്തോടും ആ നല്ലവനായ നാട്ടുകാരോടും എത്ര നന്ദി പറഞ്ഞാലും മതിയാകില്ല....... "ശ്രീക്കുട്ടാ.... ദേ...ഇതാണ് മുന്ന .. എന്റെ മോള്... ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ നിന്നോട്...." ശബ്ദം കേട്ട് അമ്മയോടൊപ്പം കയറി വന്ന പെൺകുട്ടിയെ അവൻ നോക്കി.... എപ്പോൾ പറഞ്ഞു.... അവൻ ഓർത്തു.... തന്റെ സംശയം പുറത്ത് കട്ടാതെ അവൻ മുന്നയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു... മുന്നയും ചിരിച്ചു... "ധീരനെന്ത്യേ മോളെ....??" ഗൗരിയമ്മ ചിരിയോടെ അന്വേഷിച്ചു മുന്ന ചിരിച്ചു... "ശ്രീ പറയാതെ വന്നതിന്റെ ദേഷ്യത്തിൽ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.... റൂമിലേക്ക് ഒരു പോക്ക് പോയതാ.... പ്രതിക്ഷേധമാവും..." ശ്രീയെ നോക്കിയാണ് മുന്നയത് പറഞ്ഞത്....അവന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് ഉയർന്നു.... ചെവി കൊട്ടിയടഞ്ഞത് പോലെ..... "ഞാൻ ധീരനെ വിളിച്ചിട്ട് വരാം.... ശ്രീ റസ്റ്റ്‌ എടുക്കൂ...."

മുന്ന അതും പറഞ്ഞു റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങി... ഹരി അപ്പോഴും ധീരനെന്ന പേരിൽ തറഞ്ഞ് നിൽപ്പായിരുന്നു...... ആരാണ്.... ധീരൻ അപ്പൊ അവനൊന്നും പറ്റിയില്ലേ...?? ചിന്തകൾ കാട് കയറി... അപ്പോഴും അവനറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.. പ്രിയപ്പെട്ടകാളികൂട്ടുകരന്റെ പൊള്ളിയടർന്ന ശരീരം ഡൽഹിയിലെ തെരുവിലെ ചിതയിൽ ഞെരിഞ്ഞമർന്നത്...... വാതിൽക്കൽ നിന്ന് ആളനക്കം കേട്ട് മുഖം ചെരിച്ച് വ്യഗ്രതയോടെ അങ്ങോട്ട് നോക്കി.... അവിടെ നിൽക്കുന്ന ആളെ കണ്ട് ശ്രീയുടെ ശരീരം വിറച്ചു,... ആരാണ് ഇവൻ....?? ധീരവ് ഓരോ അടിയും മുന്നോട്ട് വെക്കുമ്പോഴും ശ്രീയുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടി.... "ആഹാ കൂട്ടുകാരൻ എത്തീലോ....?? ധീര നിങ്ങൾ സംസാരിച്ചിരിക്ക്.... ഞാനിപ്പോ വരാം...." ഗൗരിയമ്മ ധീരവിന്റെ നെറുകയിൽ തലോടി പുറത്തേക്ക് പോയി..... ഗൗരിയമ്മ പോയതും... ധീരവിന്റെ ചുണ്ടിലെ ചിരി മാഞ്ഞിരുന്നു....

ബെഡിൽ ഇരിക്കുന്ന ശ്രീയെ നോക്കിയവൻ ഡോർ അടച്ച് ലോക്ക് ചെയ്തു..... "ആ.... ആരാ നീ,....??" ശ്രീ ഭയത്തോടെ ചോദിച്ചു...... ധീരൻ കൈ മാറി കെട്ടി അവനെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം... ബാക്കിൽ നിന്ന് ഒരു ഗൺ എടുത്ത് ടേബിളിൽ വെച്ചു.... ശ്രീ ഭയന്നു വിറച്ചു പോയി.... ധീരവ് അവന് മുന്നിലെ ചെയറിലേക്ക് ഇരുന്നു..നേത്ര ഗോളങ്ങളെ മറച്ചു വെച്ച ലെൻസ് എടുത്തു മാറ്റി.... കറുത്ത നിറമുള്ള ഗോളങ്ങൾ ചെമ്പൻ നിറമായി.... ശ്രീയുടെ ഉള്ളം വിറച്ചു.... "നീ.... നീ... അന്ന്...... ഡൽഹിയിൽ......" ബാക്കി പറയും മുന്നേ അവന്റെ തൊണ്ടകുഴിയിൽ ധീരൻ ഗൺ അമർത്തി വെച്ചു............... (തുടരും).................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...