WITH LOVE 🖤: ഭാഗം 28

എഴുത്തുകാരി: ആൻവി

"ഹലോ...." മറുവശത്ത് കാൾ എടുത്തതും മറുപടി പറയും മുന്നേ ആരോ അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് ഫോൺ പിടിച്ചു വാങ്ങിയിരുന്നു... ശ്രീ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി.... മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ധീരവിനെ കണ്ട് അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഭയം നിറഞ്ഞു.... ധീരന്റെ കണ്ണുകൾ കുറുകി.... ധീരവ് കയ്യിലുള്ള ഫോണിലേക്ക് നോക്കി... പിന്നെ അത് നിലത്തേക്ക് ഇട്ടു.... "ഡാ......" ശ്രീ അവന്റെ ഷർട്ടിൽ കുത്തി പിടിച്ചു.... ശരീരം വേദന തോന്നിയപ്പോൾ കിതച്ചു കൊണ്ട് അവൻ പിൻമാറി.... ധീരവ് അത് കേട്ട് ചിരിച്ചു... "വേണ്ട ശ്രീ.. നമ്മൾ തമ്മിൽ ഒരു പ്രശ്നം വേണ്ട.... പോകാൻ സമയമാകുമ്പോൾ ഞാൻ പോകും... അതല്ല... പോലീസിനെ അറിയിക്കാനാണ് ഭാവമെങ്കിൽ.... പിന്നെ നീയല്ല ഒരുത്തനും ഇവിടെ ജീവനോടെ ഉണ്ടാവില്ല...." അവന്റെ കണ്ണുകൾ ദേഷ്യത്താൽ ചുരുങ്ങി..... ശ്രീ അവനെ നോക്കി നിന്നു... "എന്താ നിനക്ക് വേണ്ടത്..... " "എനിക്ക്....... എനിക്ക് ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കാനുള്ള അർഹതയില്ല.... യോഗ്യതയില്ല....ഇനി ഒരിക്കൽ കൂടെ ഞാനിങ്ങനെ ഒന്ന് കാണാൻ ഇടയാകരുത്... കൊന്ന് തള്ളും എല്ലാത്തിനെയും ഞാൻ...."

സ്വരത്തിലെ ആദ്യത്തെ ഇടർച്ച പിന്നീട് ദേഷ്യം കൊണ്ട് മറച്ചു വെച്ചവൻ പറഞ്ഞു.... ശ്രീയുടെ ഉള്ളിൽ ഭയമിരട്ടിച്ചു.....അവൻ വീട്ട്ടിലുള്ളത് എത്രത്തോളം അപകടമാണെന്ന് ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു അവൻ...കൊല്ലാൻ മടിയില്ലാത്തവനാണ്.....അവനെ പോലുള്ളവരുടെ വാക്കുകൾ വിശ്വസിക്കാൻ കൊള്ളാമോ... എപ്പോ വേണമെങ്കിലും അവന്റെ സ്വഭാവം മാറാം....എന്തെങ്കിലും ചെയ്തേ പറ്റൂ... ഇല്ലേൽ.... ഒരുപക്ഷെ താനും തന്റെ കുടുംബവും നിയമത്തിനു മുന്നിൽ കുറ്റക്കാരാവും..... മനസിനുള്ളിൽ സംഘർഷം നടന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു...... ആരോടെങ്കിലും ഒന്ന് മനസ്സ് തുറക്കാൻ അവന്റെ ഉള്ളം വെമ്പി.... "vah keral aaya tha..." (അയാൾ കേരളത്തിൽ എത്തി ) ഫോണിലൂടെ ആ വാക്കുകൾ കേട്ടതും അയാൾ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു.... "ഇർഫാൻ......." അയാൾ ഉറക്കെ വിളിച്ചു.... "ജി...." പുറകിൽ നിന്ന് മറുപടിയെത്തി... "mujhe usase kuchh bhee karane kee ummeed nahin hai..." ( അവൻ ഒന്നും ചെയ്യുമെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നില്ല...) അയാൾ മുരണ്ടു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. "mujhe ab usase koee ummeed nahin hai " (എനിക്ക് അവനിൽ ഇനിയൊരു പ്രതീക്ഷയുമില്ല...)

അയാൾ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഇർഫാൻ ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു.. "aage kya karana hai .." (ഇനി എന്ത് ചെയ്യണം...) ഇർഫാൻ അയാളോട് ചോദിച്ചു... അയാളുടെ കണ്ണുകൾ കുറുകി.... ഇനി അവൻ ജീവിച്ചിരുന്നു കൂടാ..... അയാളുടെ ഉള്ളിൽ തന്നെ ചതിച്ചവന്റെ മുഖമായിരുന്നു..... "jo vahaan hain unhen vaapas aane ke lie kaho..."(അവിടെ ഉള്ളവരോട് തിരിച്ചു വരാൻ പറ....) മനസ്സിൽ പലതും കണക്ക് കൂട്ടി അയാൾ പറഞ്ഞു.. ട്ടോ.... ട്ടോ.... തൊട്ടടുത്തുള്ള ക്ഷേത്രത്തിലെ വെടിവഴിപാട് ശബ്ദം കേട്ട് ശ്രീ ഞെട്ടി ഉണർന്നു... നിമിഷനേരം കൊണ്ട് അവൻ വെട്ടി വിയർത്തു പോയിരുന്നു.... "അമ്.... അമ്മേ......" അവൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചു... "എന്താ കുട്ടാ.... എന്ത് പറ്റി..." അടുക്കളയിൽ നിന്നോടി വന്ന് ഗൗരിയമ്മ തിരക്കി..... അവർ വല്ലാതെ കിതച്ചു.. ശ്രീ മെല്ലെ എഴുനേറ്റ് ചെന്ന് അവരെ കെട്ടിപിടിച്ചു.... "എന്ത് പറ്റി എന്റെ കുട്ടിക്ക്...... മ്മ്.... നല്ല ചൂട് ഉണ്ടല്ലോ...." അവന്റെ കഴുത്തിൽ മെല്ലെ തൊട്ട് നോക്കി ആ അമ്മ ചോദിച്ചു... അവൻ ഒന്നുമില്ലെന്ന് തലയനക്കി... "വല്ലാതെ തോന്നുന്നു അമ്മ...." അവന്റെ ശബ്ദം ഇടറി... ഗൗരിയമ്മ അവനെ കൊച്ചു കുട്ടിയെ പോലെ മാറിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു....

വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് അൽപ്പം വൈകിയാണേലും ദൈവം തന്ന നിധിയാണ് ശ്രീക്കുട്ടനെന്ന് ഗൗരിയമ്മ ഓർത്തു.... കൊച്ചു കുട്ടിയെ പോലെയാണ് ഇന്നവരെ അവനെ കണ്ടിട്ടൊള്ളൂ..... അവനൊരു പനി വന്നാൽ പോലും ആധിയാണ്.... ചെയ്യാത്ത വഴിപാടുകൾ കാണില്ല അന്നേരം.... ആ അവന് ദേഹം മുഴുവൻ മുറിവ് പറ്റിയപ്പോൾ വിളിക്കാത്ത ദൈവങ്ങളില്ല... ഗൗരിയമ്മ അവന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുണ്ട് അമർത്തി... "ഈ ഉച്ചനേരത്ത് ഇനി ഉറങ്ങണ്ട കുട്ടാ... ധീരനല്ലേ അവിടെ ഇരിക്കുന്നെ അവന്റെ അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നൂടെ നിനക്ക്...." ധീരവ് എന്ന് കേട്ടതും ശ്രീയുടെ മുഖഭാവം മാറി..... "അവനിന്ന് മാമ്പഴപുളിശ്ശേരി വേണം എന്ന്... നിനക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ഭക്ഷണം ആണെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ മുതൽ അവൻ പറയുന്നതാ പുളിശ്ശേരി വേണം എന്ന്.... അവൻ ആദ്യായിട്ട് കഴിക്കാണത്രേ...." ഗൗരിയമ്മ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു... "അമ്മേ.. അവനെ... അവനെയമ്മ ധീരവ് എന്ന് വിളിക്കണ്ട...." ശ്രീ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു... ഗൗരിയമ്മ ചിരിച്ചു...

"നിങ്ങടെ പിണക്കം മാറിയില്ലേടാ... ഹേ .." "അമ്മേ.... അവൻ... അവൻ നമ്മുടെ ധീരവ്....." ബാക്കി പറയും മുന്നേ ധീരവിന്റെ വിളിയെത്തി. "ഗൗരികുട്ടി... എനിക്ക് വിശക്കുന്നു...." വാതിൽക്കൽ ധീരനെ കണ്ട് ഹരിയുടെ മുഖം കടലാസ് പോലെ വിളറി വെളുത്തു... "കുട്ടാ.... നീ ഇവിടെ ഇരിക്ക് അമ്മ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വരാം കഴിക്കാനുള്ളത്.... കേട്ടോ...." ഗൗരിയമ്മ സ്നേഹത്തോടെ അതും പറഞ്ഞു ധീരന്റെ കൂടെ പോയി... ശ്രീക്ക് വല്ലാത്ത വെപ്രാളം തോന്നി.... അവൻ ബാൽകണിയിലേക്ക് നടന്നു. മിഥുൻ.....!!! അവനെ ഒന്ന് കോൺടാക്ട് ചെയ്യാൻ പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ... ശ്രീ മനസിലോർത്തു.. ഭക്ഷണം കഴിച്ച് അമ്മയുടെ മടിയിൽ കിടക്കുമ്പോഴും മനസ്സിൽ അത് മാത്രമായിരുന്നു... മിഥുൻ... അവൻ എവിടെയാണെന്ന് അറിഞ്ഞാൽ അവന് സഹായിക്കാൻ കഴിയും .. അവനിപ്പോ ട്രെയിനിങ് കഴിഞ്ഞ് എവിടേലും ജോയിൻ ചെയ്തു കാണും.... അവൻ ചിന്തയോടെ കിടന്നു...

ഉമ്മറത്ത് ഇരിക്കാം എന്ന് കരുതി അങ്ങോട്ട്‌ ചെന്നപ്പോൾ... തൊട്ടപ്പുറത്തെ ബാൽക്കണിയിൽ പരസ്പരം വാരിപുണർന്നു നിൽക്കുന്ന മുന്നയേയും ധീരവിനെയും കണ്ടപ്പോൾ അവന്റെ ഉള്ളിലൂടെ ഒരാളൽ പോയി. മുന്ന അവന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുംബനങ്ങൾ അർപ്പിക്കുന്നുണ്ട്....ധീരൻ അവളെ പുഞ്ചിരിയോടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.... "എന്നെ സ്നേഹിച്ചു വീർപ്പു മുട്ടിക്കാതെ ലൈല.... പിന്നെ വിട്ട് പോകാൻ തോന്നില്ലെനിക്ക്...." അവന്റെ കവിളിൽ വിരലാൽ തഴുകി കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.... "എന്നെ വിട്ട് പോകാൻ കഴിയുമോ ധീരവ്....." "സമയമായാൽ പോകണമല്ലോ..." അവൻ പറഞ്ഞു.. "തിരികെ വരില്ലേ.. വേഗം....." അവൾ അവനെ ഉറ്റു നോക്കി... അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർത്തി പിടിച്ചു..... കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു..... കൺകോണിൽ അവനൊളിപ്പിച്ചു വെച്ച കണ്ണ് നീർ അവളുടെ ചെമ്പൻ മുടിക്കുള്ളിൽ ഓടി ഒളിച്ചു............... (തുടരും).................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...