WITH LOVE 🖤: ഭാഗം 29

എഴുത്തുകാരി: ആൻവി

"തിരികെ വരില്ലേ.. വേഗം....." അവൾ അവനെ ഉറ്റു നോക്കി... അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർത്തി പിടിച്ചു..... കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു..... കൺകോണിൽ അവനൊളിപ്പിച്ചു വെച്ച കണ്ണ് നീർ അവളുടെ ചെമ്പൻ മുടിക്കുള്ളിൽ ഓടി ഇളിച്ചു.... പരസ്പരം പുണർന്നു നിൽക്കുന്ന ധീരനേയും മുന്നയെയും കണ്ട് ശ്രീ മുഖം തിരിച്ചു.... അസ്വസ്ഥമാകുന്ന മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയാതെ അവൻ തിരികെ അകത്തേക്ക് കയറി.... "ഞാൻ തിരികെ വന്നില്ലെങ്കിലോ...??" ധീരവ് അവളുടെ കഴുത്തിൽ മുഖം ചേർത്ത് നിന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. "വരുന്നത് വരെ കാത്തിരിക്കും....പടച്ചോൻ ജീവൻ തിരികെ എടുക്കും നാൾ വരെ....." അവൾ അവന്റെ പുറത്ത് പതിയെ തഴുകി കൊടുത്തു.... "അത്രക്കും ഇഷ്ട്ടമാണോ...." "മ്മ്....." അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ മൂളി.. "നീയെന്നെ വെറുക്കുമോ....??" "വെറുക്കാൻ മാത്രം നീയെന്നോട് ഒന്നും ചെയ്തില്ലല്ലോ ധീര...." അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു... അവനിൽ മൗനം നിറഞ്ഞു നിന്നു....

"എന്റെ ധീര.... നീയിനി എത്ര ദുഷ്ടനാണേലും.... എന്റെ കണ്ണിൽ നീയെനിക്ക് എന്നും പ്രിയപ്പെട്ടവനാവും... ഞാൻ കണ്ടത് നിന്റെ പ്രണയമല്ലേ... വെറുക്കാനാകുമോ എനിക്ക്....." ചിരിയോടെ അവന്റെ നെറുകയിൽ മുത്തി പ്രണയത്തോടെ പറയുന്നവളെ അവൻ ഒന്നൂടെ തന്നിലേക്ക് അടക്കി പിടിച്ചു.... "അമ്മേ....." ഏറെ നേരത്തെ ആലോചനക്ക് ശേഷം ശ്രീ മെല്ലെ വിളിച്ചു.. "എന്താടാ...." അവന്റെ മുടിയിഴയിലൂടെ വിരലോടിച്ചു കൊണ്ട് ഗൗരിയമ്മ ചോദിച്ചു.... "മനസ്സിന് ഒരു സുഖം തോന്നുന്നില്ല...." "അതെ നിന്റെ ചങ്ക്‌ ധീരൻ അവിടെ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ടാ.. ഈൗ പിണക്കം മാറ്റെട അങ്ങട്ട്.... അവനൊരു പാവാ...." ഗൗരിയമ്മ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞതും..ശ്രീയുടെ മുഖം മാറി.. "അമ്മേ എനിക്ക് മിഥുനോട്‌ ഒന്ന് സംസാരിക്കണം...." "മിഥുനോടോ.... അവനിപ്പോ തിരക്കാവും... പോലീസ്കാരനാ..." ഗൗരിയമ്മ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.. "അമ്മ പ്ലീസ്... ഫോൺ താ...." "ആഹാ... നിനക്ക് എടുത്ത് വിളിക്കരുതോ... എന്തിനാ കുട്ടാ എന്നോട് ചോദിക്കുന്നത്..."

ഗൗരിയമ്മ അവന്റെ നെറുകയിൽ തലോടി... ശ്രീ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഫോൺ എടുത്തു കയ്യിൽ പിടിച്ചു... "ആഹ്... അമ്മേ... അവനോട് ആ.. ആ ധീരവിനോട് പറയണ്ട....." ഒന്ന് മടിച്ചാണേലും അവൻ പറഞ്ഞു... "അതെന്താ...??" "വേണ്ട..... അവൻ തത്കാലം അറിയണ്ട ..." ശ്രീ അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു... ഗൗരിയമ്മ പോയതും ശ്രീ മെല്ലെ എഴുനേറ്റു.... ഫോണിൽ മിഥുൻ എന്ന് ഫീഡ് ചെയ്ത നമ്പർ എടുത്തു നോക്കി... കാൾ ബട്ടണിൽ വിരൽ അമർത്താൻ തുടങ്ങിയതും മുന്നയുടെ ബൈക്കിൽ ധീരൻ വന്ന് നിന്നതും ഒരുമിച്ച് ആയിരുന്നു.... അവൻ ദൃതിയിൽ ഫോൺ മാറ്റി പിടിച്ചു... എന്തോ ധീരനെ കണ്ടാൽ എന്ത് കൊണ്ടോ നെഞ്ചിടിപ്പ് ഉയരും.... ഭയം തോന്നും..... വേഗം ചെന്ന് ഫോൺ ബെഡിനടിയിൽ കൊണ്ട് വെച്ചു...."ആഹാ... ഇതെന്തൊരു ഉറക്കാ വാപ്പി..." ബാത്രൂമിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി ടൗൽ കൊണ്ട് മുഖം തുടച്ച് മുന്ന ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന വാപ്പിയെ നോക്കി... പിന്നെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിനടുത്തു ചെന്നിരുന്നു....

"വാപ്പിച്ചി.... മരുന്നു കഴിക്കാതിരിരിക്കാനുള്ള അടവല്ലേ ഈ ഉറക്കം... " അവൾ വാപ്പിയുടെ പുറത്തേക്ക് കവിൾ അമർത്തി വെച്ചു... "വാപ്പി.... എഴുന്നേൽക്ക്...." അവൾ മെല്ലെ കുലുക്കി വിളിച്ചു... "വാ... വാപ്പി....." അനക്കമില്ലെന്ന് കണ്ടതും അവളുടെ നെഞ്ചിടിപ്പേറി.... ആ ശരീരത്തിൽ തണുപ്പ് നിറഞ്ഞത് അവളുടെ വിറക്കുന്ന കൈകൾ അറിഞ്ഞു..... വാപ്പിച്ചി.... അവൾ പതർച്ചയോടെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് തിരിച്ചു കിടത്തി... "വാ.. വാപ്പിച്ചി...." കവിളിൽ തട്ടി വിളിച്ചു.... അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.... പിന്നെ സംയമനം വീണ്ടെടുത്തു... "ധീര......!!!!!!" ഉറക്കെ വിളിച്ചവൾ പുറത്തേക്ക് ഓടി..... ബൈക്ക് ഒതുക്കി വീടിനകത്തേക്ക് കയറാൻ നേരമാണ് ദിഹയുടെ കരച്ചിൽ കേട്ടതും.... അവൻ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി.... സ്റ്റെപ് ഇറങ്ങി ഓടി വന്നവളെ കണ്ട് അവനൊന്നു പകച്ചു... "ലൈല... എന്ത് പറ്റി....." "വാപ്പി... വാപ്പി അനങ്ങുന്നില്ല... മേലൊക്കെ... മേലൊക്കെ ആകെ തണുപ്പ്... എനിക്ക് എന്തോ പേടിയാവുന്നു... നീയൊന്ന് വന്ന് നോക്ക്..."

അവൾ അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു... നിറഞ്ഞു വന്ന അവളുടെ മിഴികൾ അവന്റെ ഹൃദയം നോവിച്ചു.... അവളെ വിട്ട് അവൻ വാപ്പിയുടെ അകത്തേക്ക് ഓടി.... കയ്യിലെ പൾസ് നോക്കി... അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഭയം നിഴലിച്ചു... ലൈലയേ ഒന്ന് നോക്കിയാ ശേഷം വാപ്പിയേയും വാരി എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് ഓടി..... വഴിയിൽ പോയ ഓട്ടോ കൈ കാണിച്ചു നിർത്തി അതിൽ കയറി... ഒപ്പം മുന്നയും....  "ഡോക്ടർ....ഡോക്ടർ... വാപ്പിയ്ക്ക്...." ധീരവ് icu വിലേക്ക് കയറി പോകുന്ന ഡോക്ടറേ പിടിച്ചു നിർത്തി ചോദിക്കും മുന്നേ അദ്ദേഹം ദൃതിയിൽ അകത്തേക്ക് കയറി.... മുന്ന ചെയറിൽ ചടഞ്ഞു കൂടി ഇരിക്കുവണ്.... അവൻ ചെന്ന് അവളുടെ അടുത്ത് ഇരുന്ന് മെല്ലെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു... അവളുടെ മിഴികൾ തളർന്നിരുന്നു.. അവസാന പ്രതീക്ഷയും അറ്റത് പോലെ... "വാപ്പിച്ചിക്ക് ഒന്നും വരില്ല...."അത് മാത്രമേ അവൻ പറഞ്ഞിരുന്നോള്ളൂ... പെരുവിരൽ കൊണ്ട് അവളുടെ കവിൾ തടം തുടച്ചു കൊടുത്തു.... "ഞാനുള്ളപ്പോൾ നിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയരുത് ലൈല...

ഇന്നെന്നെ ഏറ്റവും തളർത്തുന്നത് നിന്റെ കണ്ണ് നീരാണ്...." അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചവൻ മെല്ലെ മൊഴിഞ്ഞു... "ഞാനില്ലേ...." അവന്റെ ശബ്ദം ഇടറി... അവൾ അവനെ മുറുകെ കെട്ടിപിടിച്ചു... ഡോക്ടർ icu വിന്റെ അകത്ത് നിന്ന് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി വന്നു... ധീരന്റെ കൈ അവളിൽ മുറുകി.... നാളെ തന്നെ ഓപ്പറേഷൻ നടന്നില്ലേൽ വാപ്പിയെ രക്ഷിക്കാൻ ആവില്ലെന്ന് അദ്ദേഹം തുറന്നടിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ ലൈല ദയനീയമാറി ധീരനെ നോക്കി... ധീരൻ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു...ഞാനുണ്ട് കൂടെ എന്ന് പറയാതെ പറഞ്ഞു.... "നീ വിഷമിക്കാതെ.... ഞാൻ വാക്ക് തന്നതല്ലേ വാപ്പിക്ക് ഒന്നും വരില്ലെന്ന്..." അവളുടെ നെറുകയിൽ മുത്തിയവൻ അവിടെ ഉള്ള ചെയറിൽ ഇരുത്തി.... പിന്നെ പുറത്തേക്ക് ഒരു ഓട്ടമായിരുന്നു... ഫോൺ എടുത്ത് ഇർഫാൻ എന്ന് സേവ് ചെയ്ത നമ്പറിലേക്ക് വിളിച്ചു...

"ഇർഫാൻ ..paisa taiyaar hai?" (പൈസ റെഡിയായോ..) അവൻ ചോദിക്കും മുന്നേ ഇർഫാൻ കാൾ കട്ടാക്കി... ധീരന് ആകെ ദേഷ്യം വന്നു... ബാബയോട് എത്ര ദിവസം മുന്നേ ചോദിച്ച ക്യാഷ് ആണ് പക്ഷെ ഇതുവരെ അയച്ച് തന്നില്ല... ഇനി ഞാൻ വന്ന ലക്ഷ്യം നടപ്പിലാക്കാത്തത് കൊണ്ടാണോ..?? അവൻ ആലോചിച്ചു... ഒരു ചതി അവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചു... നെറ്റി ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ പാർക്കിങ്ങിൽ നിലത്ത് ഇരുന്നു പോയി... പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല... വേഗം ബൈക്ക് വീട്ടിലേക്ക് പറപ്പിച്ചു.... വീട്ടിൽ ഗൗരിയമ്മ ഉണ്ടോ എന്ന് പോലും നോക്കാൻ നിന്നില്ല... റൂമിലേക്ക് കയറി ഡ്രസ്സ്‌ എല്ലാം ബാഗിലെക്ക് പാക്ക് ചെയ്ത് ഗൺ എടുത്ത് ഭദ്രയായി അരയിൽ വെച്ച് തിരിഞ്ഞതും അവന്റെ നെറ്റിയുടെ നേരേക്ക് ഒരു ഗൺ പോയിന്റ് അമർന്നു.... ഒപ്പം ചുറ്റിലും പോലീസ് വളഞ്ഞു.... ധീരൻ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു... അവന്റെ കയ്യിൽ ബാഗ് നിലത്തേക്ക് വീണു......!!......... (തുടരും).................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...