WITH LOVE 🖤: ഭാഗം 6

എഴുത്തുകാരി: ആൻവി

"വരാൻ ലേറ്റ് ആകുമെങ്കിൽ വിളിച്ചു പറയണം.... ഇവിടെ കാത്ത് കെട്ടി കിടക്കാൻ ആർക്കും പറ്റില്ല..." ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു കീ അവളുടെ ഉള്ളം കയ്യിലേക്ക് വെച്ച് അവളെ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി. അവനെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം മുന്ന അകത്തേക്ക് കയറി പോയി... റൂം തുറന്നവൾ റൂമിലേക്ക് കയറി കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കീ ബെഡിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു.... അവളുടെ മനസ്സ് വിങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു... വാപ്പച്ചിയുടെ കാര്യം ഓർക്കവേ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമാവുന്നു... ഇനി എന്ത് ചെയ്യും എന്നറിയാതെ ബെഡിലേക്ക് ഇരുന്നു പോയി.... ടാക്സി ഡ്രൈവർ ആയിരുന്നു മുന്നയുടെ വാപ്പച്ചി ഷെമീർ.... ഒരു ഫാമിലിയുമായുള്ള യാത്രക്ക് ഇടയിൽ തന്റെ ചെറിയ കൈയബദ്ധം കൊണ്ട് ഒരു കുടുംബം മുഴുവൻ ഇല്ലാതായതിന്റെ വിഷമവും കുറ്റബോധവും പേറി താളം തെറ്റി പോയതാണ് ആ മനസ്... ആദ്യം മൗനം.. പിന്നെ സ്വയം ഉൾവലിഞ്ഞു നീറി നീറി... ഇട്ടു മുറിയിൽ ഒറ്റക്ക്..മനസ്സ് കൈ വിട്ട് പോയിരുന്നു അപ്പോഴേക്കും... അത്രയും നിഷ്കളങ്കനായൊരു മനുഷ്യൻ..... 

"ധീര ..... മോനെ.... ധീര...വാതിൽ തുറക്ക്.." ഗൗരിയമ്മയുടെ വാതിൽ മുട്ടിയുള്ള വിളി കേട്ടാണ് ധീരൻ കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്നത്.... അവൻ ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി...ജനവാതിൽ തുറന്നു.... രാവിലെ 7 മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു... അവൻ നിശ്വസിച്ചു കൊണ്ട് മുഖം അമർത്തി തുടച്ചു.. അപ്പോഴും ഗൗരിയമ്മ വിളിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു... അവൻ എഴുനേറ്റ് സ്റ്റാൻഡിൽ ഇട്ട ട്ടി ഷർട്ട്‌ എടുത്തിട്ട് ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നു... മുന്നിൽ ആധിയോടെ നിൽക്കുന്ന ഗൗരിയമ്മ... "എന്താ... എന്താ അമ്മേ...??" അവൻ അവരുടെ പരിഭ്രമം നിറഞ്ഞ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. "മോനൊന്ന് വന്നേ ആ കുട്ടിക്ക് തീരെ വയ്യ,... പൊള്ളുന്ന പനിയ... ഞാൻ ചെന്ന് തുണിയൊക്കെ നനച്ചിട്ടു.. കുറയുന്നില്ല..." അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞു.... കേൾക്കേണ്ട താമസം അവൻ അങ്ങോട്ട്‌ ചെന്നു.... ബെഡിൽ മൂടി പുതച്ചു കിടന്ന് വിറക്കുന്നുണ്ട് ആ പെണ്ണ്.... ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു കൊണ്ട് പുലമ്പുന്നുണ്ട്.... "ഇന്നലെ മഴ കൊണ്ടതിന്റെ ആകും...ഞാൻ ഒന്ന് നോക്കട്ടെ..." വാതിക്കൽ നിന്ന് ഗൗരിയമ്മയോട് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ അകത്തേക്ക് കയറി..

അവളുടെ ചെന്നിരുന്ന് പൊള്ളുന്ന നെറ്റിയിൽ വിരുകൾ ചേർത്ത് വെച്ച് നോക്കി... "നല്ല പനിയുണ്ട്...." തിരിഞ്ഞ് ഗൗരിയമ്മയോടായി പറഞ്ഞു... "വാ... വാപ്പി.. വാപ്പി..." അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മന്ത്രിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... നേർത്ത സ്വരത്തിൽ..... "അമ്മയിവിടെ ഇരിക്ക്... ഞാനിപ്പോ വരാം..." അവൻ അതും പറഞ്ഞു റൂമിന് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.. കട്ടിലിനടിയിൽ വെച്ചിരുന്ന ബാഗിലെ മെഡിക്കൽ കിറ്റ് അവൻ കയ്യിലെടുത്തു.. അതിലേക്ക് നോക്കി അവനൊന്നു നിശ്വസിച്ചു.... വേഗം അതുമായി കോണിപടികൾ കയറി... കൈതണ്ടയിൽ ഒരു കുഞ്ഞു നോവ് അനുഭവപെട്ടപ്പോൾ മുന്ന പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു... തന്റെ കയ്യിൽ ഇൻജെക്ഷൻ വെക്കുന്ന ധീരനെ അവൾ തളർച്ചയോടെ നോക്കി... "എന്താടോ ക്ഷീണം തോന്നുന്നുണ്ടോ..??" അവൻ ചെറു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു... അവളൊന്നു തലയനക്കി.. "തലവേദനയുണ്ടോ..." ചോദിക്കുന്നതിനൊപ്പം തന്റെ കൈപ്പത്തി അവളുടെ നെറ്റിയിലേക്ക് അമർത്തി വെച്ചു അവൻ... "മ്മ്...." ഒരു നേർത്ത മൂളൽ ആയിരുന്നു മറുപടി... "എന്നാ താൻ റസ്റ്റ്‌ എടുത്തോ... ഞാൻ പോയി മെഡിസിൻ വാങ്ങി വരാം...."

അവൻ അവളുടെ കവിളിലൊന്ന് തട്ടി എഴുനേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോയി... ക്ഷീണം കാരണം അവളുടെ കണ്ണുകളും അടഞ്ഞു പോയി.... ഗൗരിയമ്മ വിളിക്കുമ്പോഴാണ് പിന്നെ അവളുണർന്നത്.... കഞ്ഞിയുമായി വന്നതാണ്... "ഒരു പനിയുടെ ക്ഷീണം മാറി വരുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നൊള്ളൂ.. അപ്പോഴേക്കും മഴ കൊണ്ട് പോയ പനിയേ തിരിച്ചു വരുത്തി....അല്ലെ.." അവൾക്ക് മുന്നിൽ ഇരുന്ന് ഗൗരവത്തോടെ പറയുന്ന ഗൗരിയമ്മയേ അവൾ ചെറു ചിരിയോടെ നോക്കി... "എന്നും നേരത്തെ എഴുന്നേൽക്കുന്നാ കാണാഞ്ഞിട്ട് തിരഞ്ഞു വന്നതാ ഞാൻ.... പേടിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞല്ലോ കുട്ട്യേ നീ...." ഗൗരിയമ്മ സ്പൂണിൽ കഞ്ഞി കോരി അവളുടെ ചുണ്ടോട് ചേർത്തു.. അവരെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അനുസരണയോടെ അവൾ അത് വാങ്ങി കഴിച്ചു.... അപ്പോഴാണ് ധീരൻ വാതിൽ തുറന്നു വന്നത്... അവരെ നോക്കി അവൻ ചിരിച്ചു.. "ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഈ മെഡിസിൻ കഴിച്ചാൽ മതി.." അവൻ പറഞ്ഞു.... മുന്നയൊന്ന് തലയനക്കി... "മോൻ പോയി കുളിച്ച് വാ... അമ്മ ചായ എടുത്തു വെക്കാം... എഴുന്നേറ്റിട്ട് ഇതുവരെ ഒന്നും കഴിച്ചില്ലല്ലോ...."

ഗൗരിയമ്മ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൻ തലയാട്ടി റൂമിലേക്കു പോയി..  "ച്ചെ....ഇയ്യാളിത് എവിടെ പോയി കിടക്കാ " മുന്ന വീണ്ടും ആ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു ചെവിയിലേക്ക് ചേർത്ത് വെച്ചു.... റിങ് ചെയ്യുന്നതല്ലാതെ എടുക്കുന്നില്ല.... അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ ഫോണിലേക്ക് നോക്കി പിന്നെ ഫോൺ ജീനിന്റെ പോക്കറ്റിലേക്ക് ഇട്ട് കൊണ്ട് മുന്നിൽ നിർത്തിയിട്ടേക്കുന്ന ബുള്ളറ്റിന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു... അതിനെ തൊട്ടും തലോടിയും നിശ്വസിച്ചു... "പണിയുള്ള ആള് ഇവിടെ എന്തോ ചെയ്യുവാ...??" പുറകിൽ നിന്ന് ധീരന്റെ ശബ്ദം കേട്ടവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി... ചിരിയോടെ തനിക്ക് അടുത്തേക്ക് നടന്നു വരുന്നവനെ നോക്കി അവളും പുഞ്ചിരിച്ചു... "റസ്റ്റ്‌ എടുക്കാനല്ലേ ഞാൻ പറഞ്ഞെ.. Then what are you doing here..??" പാന്റിന്റെ പോക്കറ്റിൽ കയ്യിട്ട് കൊണ്ട് അവൻ അവൾക്ക് അടുത്ത് വന്നു നിന്നു... "ഇന്നലെ മഴത്ത് വരുമ്പോൾ ഇവൻ ചെറുതായൊന്നു കയ്യീന്ന് പാളി .."

അവർ ബുള്ളറ്റിന്റെ ഹാൻഡിൽ തഴുകി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. "എന്നിട്ട് വല്ലതും പറ്റിയോ..." "ഏയ്‌ ഇല്ല.. എനിക്ക് ഒന്നും പറ്റിയില്ല.... പക്ഷേ പിന്നെ സ്റ്റാർട്ട്‌ ആവനൊരു മടി...ഒരു വിധത്തില ഇങ്ങോട്ട് എത്തിച്ചത്....." അവൾ പറഞ്ഞു.... ധീരവ് ആ ബൈക്കിന് ചുറ്റും ഒന്ന് നടന്നു... "മെക്കാനിക്കിനെ വിളിച്ചു.. പക്ഷേ അയാൾ എടുക്കുന്നില്ല...." അവൾ അൽപ്പം ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു... അവൻ ചിരിച്ചു.. "Let me check..." അവൻ ബുള്ളറ്റിൽ കയറി ഇരുന്ന് അത് സ്റ്റാർട്ട്‌ ആക്കി... രണ്ട് തവണ നോക്കി... സ്റ്റാർട്ടായില്ല പിന്നെ വീണ്ടും നോക്കി.. "ഞാനിപ്പോ വരാം...." അവനൊന്നു കണ്ണ് ചിമ്മി കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി പോയി.... അവന്റെ പോക്ക് കണ്ട് അവൾ ചിരിച്ചു... കയ്യിൽ സ്പാനറും മറ്റുമായി ഇറങ്ങി വരുന്നവനെ കണ്ടവൾ കണ്ണ് മിഴിച്ചു. "ധീരവ്... എന്താ ഇതൊക്കെ...??" "ഞാൻ എന്തായാലും ബോറടിച്ചിരിക്കുവാണ്... ഇവനെ ഒന്ന് ശെരിയാക്കാൻ പറ്റുമോ എന്ന് നോക്കാലോ...?" അവളെ നോക്കിയൊന്നു കണ്ണ് ചിമ്മിയവൻ ജോലിയിൽ ഏർപ്പെട്ടു... "ദേ... എന്റെ ജീവനാണ്.... എന്തേലും പറ്റിയാൽ ഉണ്ടല്ലോ..." അവളുടെ ശബ്ദം കൂർത്തു.. "ഇതൊക്കെ വെറും ഇരുമ്പല്ലേ....."

അവൻ ചുണ്ടൊന്ന് കോട്ടി... "അത് തനിക്ക്.. പക്ഷേ ഇതെനിക്ക് എന്റെ വാപ്പച്ചിക്ക് തുല്യമാണ്... ഒരുപാട് പ്രധാനപെട്ട ഒന്ന്...." അവൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചു... "എന്റെ വാപ്പി തന്നതാ...." അവന്റെ മുഖഭാവം കണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു... "ഓഹ്... സോറി...." "Its ok..." അവൾ അവന്റെ തോളിലൊന്നു തട്ടി... ധീരൻ വീണ്ടും ജോലിയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു.... "ധീര.... ദേ ഇവിടെ..." അവൾ മൂക്കിൽ തൊട്ട് അവനോട് പറഞ്ഞു.... അവൻ സ്വന്തം മൂക്കിൻ തുമ്പിൽ ഒന്ന് തൊട്ട് നോക്കി... കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഓയിൽ മുഴുവൻ അവന്റെ മുഖത്തായി... അവൾക്ക് ചിരി വന്നു... അവളുടെ ചിരി കണ്ട് സംശയത്തോടെ അവൻ മുഖത്ത് എല്ലാം കൈ കൊണ്ട് തൊട്ടു... അവന്റെ മുഖം കണ്ട് മുന്ന പൊട്ടി ചിരിച്ചു... അവനും ചിരിച്ചു വന്നു.. "ലൈല..... എന്താ...." അവൻ ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു... "നിന്റെ.. മുഖത്ത്...." ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ നിലത്തേക്ക് ഇരുന്നു പോയി.... "എന്റെ മുഖത്ത്....??

What..." അപ്പോഴും അവൾക്ക് ചിരി നിർത്താൻ ആയില്ല... ഒടുവിൽ അവളെയൊന്ന് കൂർപ്പിച്ചു നോക്കിയവൻ ബുള്ളറ്റിന്റെ മിററിലേക്ക് നോക്കി... അവന്റെ മുഖം കണ്ട് അവനു തന്നെ ചിരി വന്നു.... ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി.... "ഇതായിരുന്നല്ലേ...." "മ്മ്...." ചിരിയടക്കി കൊണ്ട് അവൾ തലയാട്ടി... അവൻ പൈപ്പിന്റെ ചുവട്ടിൽ പോയി മുഖം കഴുകി വന്നു... "ഞാനൊന്ന് സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു നോക്കട്ടെ... വെയിറ്റ്..." അവളോട് പറഞ്ഞവൻ ബുള്ളറ്റിൽ കയറി....ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട്‌ ആയി .. "Are you a doctor?? Or mechanic..??" അവൾ കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു... അവൻ ചിരിച്ചു.. "It doesn't matter.." അവൻ ബുള്ളറ്റ് ഒന്ന് റൈസ് ചെയ്തു.... "One minute..." മുന്ന അകത്തേക്ക് ഓടി... തിരിച്ചു വന്നപ്പോൾ അവളുടെ കയ്യിൽ ക്യാമറ ഉണ്ടായിരുന്നു.... ധീരൻ അപ്പോഴും ബുള്ളറ്റിൽ ഇരിക്കുവായിരുന്നു... "ധീരവ് സ്‌മൈൽ പ്ലീസ്...." അവൾ പുറകിൽ നിന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി... അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ ക്യാമറയിൽ അവന്റെ ദൃശ്യം പതിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു... ഒരിക്കലും മായ്ക്കാൻ കഴിയാത്ത അത്ര ആഴത്തിൽ അവളുടെ ഹൃദയത്തിലും................... (തുടരും).................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...