WITH LOVE 🖤: ഭാഗം 9

എഴുത്തുകാരി: ആൻവി

"ഹലോ....." നെഞ്ചിടിപ്പോടെയാണ് അവൾ ഫോൺ ചെവിയിലേക്ക് ചേർത്ത് വെച്ചത്... മറുവശത്ത് നിന്നുള്ള വർത്ത കേട്ടതും ശ്വാസം നിലച്ചു പോകുന്ന പോലെ തോന്നി.. വാപ്പി.....!! ജീവനും കയ്യിൽ പിടിച്ച് ഓരോട്ടമായിരുന്നു... ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോകും നേരം ബൈക്ക് പല തവണ അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് പാളി... എങ്ങനെയോ ഒരു വിധം ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ മുന്നിലെത്തി ..... അകത്തേക്ക് കാറ്റ് പോലെ പാഞ്ഞു ചെന്നു.... ICU വിന്റെ മുന്നിലേക്ക് ഓടി എത്തി...ഡോറിലൂടെ അകത്തേക്ക് നോക്കി.... കുറേ വയറുകക്കിടയിൽ ജീവന് വേണ്ടി പൊരുതുന്ന തന്റെ വാപ്പിച്ചിപിടഞ്ഞു....അവളുടെ നെഞ്ച് ഒന്ന് പിടഞ്ഞു.... ചില്ല് വാതിലിൽ കൈ അമർത്തി അവൾ അങ്ങോട്ട്‌ ഉറ്റു നോക്കി.... ഡോക്ടർ പുറത്തേക്ക് വന്നതും അവൾ അദ്ദേഹത്തിനടുത്തേക്ക് അവൾ ചെന്നു... "ഡോക്ടർ.... എന്... എന്റെ വാപ്പി... കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലല്ലോ...." അവൾക്ക് വല്ലാത്ത ഭയം തോന്നി ഡോക്ടറുടെ മറുപടിക്ക് കാതോർക്കുമ്പോൾ... "പേഷ്യന്റിന്റെ കണ്ടിഷൻ വളെരെ മോശമാണ്....സർജറി ഇനിയും നീട്ടി കൊണ്ട് പോയിട്ട് കാര്യമില്ല...."

"ഡോക്ടർ... ഒരു... ഒരു 2 മാസം എനിക്ക് സമയം വേണം... അത്രയും ക്യാഷ് എനിക്ക് പെട്ടെന്ന്...." അവളുടെ ശബ്ദം നേർത്തു.... "മാക്സിമം ത്രീ മന്ത്‌.... അതിന് മുന്നേ എന്തായാലും സർജറി നടത്തണം... പേഷ്യന്റിനെ ടെൻഷനാക്കരുത് പുള്ളിക്കാരന്റെ മെന്റൽ ഹെൽത്ത്‌ എനിക്ക് അറിയാം... അതൂടെ നമ്മൾ കെയർ ചെയ്യണം...." മുന്ന ഒന്ന് തലയനക്കി... വരാന്തയിലെ ചെയറിൽ അവളിരുന്നു.... അവളുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് ആ നിശബ്ദതയിൽ ഉയർന്നു കേൾക്കാം....നെറ്റിയിലൊന്ന് തടവി കൊണ്ട് അവൾ പുറകിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു.. "മോളെ....." ആരോ തോളിൽ തട്ടി വിളിച്ചപ്പോഴവൾ ഞെട്ടി കണ്ണ് തുറന്നു... മെന്റൽ ഹോസ്പിറ്റലിലെ വാർഡൻ ആണ് .. "എന്താ ശങ്കരേട്ടാ ഉണ്ടായത്..." അവൾ അദ്ദേഹത്തെ ഉറ്റു നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.... "ഇന്ന് രാവിലേ മോൾടെ ഉപ്പ വല്ലാതെ വയ്ലന്റ് ആയി.... ഡോക്ടറെ ആക്രമിച്ചു ... പുള്ളീടെ നെറ്റി മുറിഞ്ഞു... ആ സമയത്തു നമ്മുടെ വാസുദേവൻ ഡോക്ടർ ആയിരുന്നില്ല... ആ തമ്പി ഡോക്ടർ ആയിരുന്നു.... ഷോക്ക് അടിപ്പിച്ചു.....ഡോക്ടർക്ക് നന്നായി ദേഷ്യം വന്നു...." അയാൾ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.

"വാസുദേവൻ ഡോക്ടർ വന്നിരുന്നു.. തമ്പിക്ക് നല്ലത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്...'മുന്നക്ക് അടുത്തേക്ക് ഇരുന്നു കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു... മുന്നയൊന്നും മിണ്ടാതെ അങ്ങനെ ഇരുന്നു.... പെട്ടെന്ന് അവളുടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തു ... ധീരവ് കാളിംഗ്.... സ്‌ക്രീനിൽ ആ പേര് തെളിഞ്ഞതും അവൾ വേഗം കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു.. "ഹെലോ.. ലൈല...". മറുവശത്ത് നിന്ന് അവന്റെ ശബ്ദം... "ഗൗരിയമ്മ പറയുവാ.. നല്ല മഴ വരുന്നുണ്ട് നേരത്തെ വരാൻ പറഞ്ഞു...." കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞവൻ ചിരിക്കുന്നുണ്ട്... "ഞാൻ ഇന്ന് വരുന്നില്ല ധീരവ്... ഗൗരിയമ്മയോട് പറഞ്ഞേക്ക്.... ഹോസ്പിറ്റലിലാണ്...." അവൾ പറഞ്ഞു... "What... ഹോസ്പിറ്റലിലോ... എന്ത് പറ്റി നിനക്ക്..' "എനിക്ക് ഒന്നുമില്ല.. വാപ്പിയേ ഇവിടെ അഡ്മിറ്റ്‌ ആക്കിയിരിക്കുവാ.." അത്രയും പറഞ്ഞവൾ കാൾ കട്ടാക്കി.... ആഞ്ഞു ശ്വാസം വലിച്ചു കൊണ്ട് ICU വിന്റെ മുന്നിലേക്ക് നോക്കി.... "ഈ മരുന്നൊക്കെ വാങ്ങണം... ഇപ്പോൾ ആവശ്യമുണ്ട്..." വാതിൽ തുറന്നു വന്ന നേഴ്സ് ഒരു പ്രിസ്ക്രിപ്ഷൻ നീട്ടി.. അവൾ അതും വാങ്ങി ആ വരാന്തയിലൂടെ നടന്നു.... ആകെയുള്ള ക്യാഷ് കൊണ്ട് മെഡിസിൻ വാങ്ങി....

നേഴ്‌സിനെ ഏല്പിച്ച് വീണ്ടും സീറ്റിൽ വന്നിരുന്നു.... മനസ്സിൽ മുഴുവൻ സർജറിക്കുള്ള ക്യാഷ് എങ്ങനെ സങ്കടിപ്പിക്കുമെന്നായിരുന്നു.... നേരം അതിന്റെ വഴിക്ക് അങ്ങനെ പോയി... മെല്ലെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു വന്നു ..... ആരുടെയൊക്കെയോ നിലവിളികൾ കേട്ട് കൊണ്ടാണ് അവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്നത്... ആരുടെയോ തോളിലാണ് തലചായ്ചിരിക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ അവൾ ചാടി എണീറ്റു... മുഖം ചെരിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു ഇരുന്ന് ഉറക്കം തൂങ്ങുന്ന ധീരനെ... കണ്ടപ്പോൾ അറിയാതെ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു... വാച്ചിൽ ടൈം നോക്കി... സമയം രാത്രി 11 മണി..... നീണ്ട ചെമ്പൻ മുടികൾ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് വീണു കിടപ്പാണ്.. ഒരു പക്കാ നോർത്ത്ഇന്ത്യൻ ലൂക്കാണ് അവന്..... കൺപീലികൾക്ക് പോലും ചെമ്പൻ നിറമാണ്..... ഉറക്കം കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് അവനെ വിളിച്ചുണർത്താൻ തോന്നിയില്ല..... " എഴുനേറ്റ് വാഷ് റൂമിലേക്ക് പോയി.... മുഖം കഴുകി തിരികെ വന്നപ്പോഴും ധീരവ് ഉറക്കമാണ്.... മെല്ലെ അടുത്ത് ഇരുന്നു.... ഇരുന്നിട്ടും ഉറക്കം വരാതെ ആയപ്പോൾ എഴുനേറ്റ് ICU വിന്റെ ചെന്ന് നിന്നു.... അൽപ്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവന്റെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്യുന്നത് അവൾ കണ്ടു.... അവൻ എഴുനേൽക്കുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ കയ്യിൽ പിടിച്ചിരുന്ന ഫോൺ എടുത്തതും ധീരൻ ഞെട്ടി എണീറ്റു.. മുന്ന ഒന്ന് പകച്ചു...

"ഞാൻ... ഫോൺ റിങ് ചെയ്തപ്പോൾ...." അവൾ പറഞ്ഞു.. "Its ok.." അവൻ അതും പറഞ്ഞു വെപ്രാളത്തിൽ എഴുനേറ്റ് മാറി നിന്നു.... വരാന്തയുടെ അങ്ങേ അറ്റത്തേക്ക് മാറി നിന്ന് ഫോൺ ചെയ്യുന്നവനെ നോക്കി അവൾ ഇരുന്നു..... കാൾ കട്ടാക്കി ധീരവ് തിരിച്ച് വന്ന് അവൾക്ക് അടുത്ത് ഇരുന്നു... അവളെ നോക്കി ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി ചിരിച്ചു.. "ആരായിരുന്നു ഫോണിൽ.. വല്ല കാമുകിയുമാണോ...?? പതുങ്ങി നിന്ന് ഒരു സംസാരം...." അവൾ അവനെ ചൂഴ്ന്ന് നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു... അവൻ ചിരിച്ചു പോയി... "തലകാലം കാമുകി മാരോന്നുമില്ല...ആ പോസ്റ്റ്‌ ഫ്രീ ആയ... വേണേൽ നിനക്ക് ഒരു ചാൻസ് തരാം...." കാളിയാലേ അവൻ ചോദിച്ചതും അവളുടെ മുഖത്തെ ചിരി മാഞ്ഞു.... വെപ്രാളത്തോടെ മറ്റെങ്ങോ നോക്കി ഇരുന്നു... അത് കാണെ അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു... നിമിഷങ്ങൾ നീണ്ടു നിന്ന മൗനം..... "വാപ്പച്ചിക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല......" അവൻ ഇടക്ക് പറഞ്ഞു.. "സമാധാനിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല ധീരവ്... നെഞ്ചിലൊരു ഭാരം എടുത്തു വെച്ച പോലെയാണ്..." അവൾ നേർത്ത ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു... പിന്നെ മുഖം താഴ്ത്തി ഇരുന്നു....അവളുടെ സങ്കടം അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ നോവുണർത്തി.. ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളുടെ തോളിലൂടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.... അവൾ മുഖം ചെരിച്ച് അവനെ നോക്കി.. പിന്നെ മൃതുവായോന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു,..

അവന്റെ കരങ്ങൾക്കിടയിൽ അവൾ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തി.... അകലാൻ മടിക്കുന്ന പോലെ... മറ്റാരിൽ നിന്നും ലഭിക്കാത്ത ഒരനുഭൂതി... അവൾ ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു.... "ഒരു ചായ കുടിച്ചാലോ...??" നീണ്ട മൗനത്തിന് ശേഷം അവൻ ചോദിച്ചു... "ഞാനില്ല... നീ പോയിട്ട് വാ..." അവൾ മടിയോടെ പറഞ്ഞു.. "അതെന്ത്‌ പറച്ചിലാ.... വന്നേ...." അവൻ അവളെ പിടിച്ചു വലിച്ച് കൊണ്ട് പോയി... ഒരു ചെറിയ ടേബിളിന് ഇരുപുറവുമായ് അവർ ഇരുന്നു... "ചേട്ടാ രണ്ട് ചായ..." ടേബിളിൽ താടിക്കും കൊടുത്തിരിക്കുന്നവളെ നോക്കിയാണ് അവൻ ഓഡർ കൊടുത്തത്.... അവളാണെൽ മറ്റെങ്ങോ നോക്കി ഇരിപ്പാണ്... ആദ്യമായാണ് ഒരു പെൺകുട്ടിയോട് അവൻ ഇത്രയും അടുക്കുന്നത്... അവളോടുള്ള ഇഷ്ടത്തിന്റെ അർത്ഥവും വ്യാപ്തിയും മാറുകയും കൂടുകയും ചെയ്യുന്നു... തെറ്റ് ആണെന്ന് അറിയാം... താനത് അർഹിക്കുന്നുമില്ല.. എങ്കിലും അത്രമേൽ മനസ് ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു..... അവന്റെ ഹൃദയം ആദ്രമായ്... "ഐസ ലഗ്താ ഹേ കി വഹ് ലക്ഷ്യ സെ ദൂർ ജ രഹാ ഹേ .." (അവൻ ലക്ഷ്യത്തിൽ നിന്ന് മാറി പോകുന്നത് പോലെ തോന്നുന്നു...)

ഫോണിലൂടെ മുറുകിയ ശബ്ദം അയാൾ പറയവേ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ചുറ്റും ഓടി കൊണ്ടിരുന്നു..... "നയ് നദീർ .. മുജേ ഉസ് പർ ബറൂസ ഹേ..." (ഇല്ല നദീർ.. എനിക്ക് അവനെ വിശ്വമാണ്....) മറുവശത്ത് നിന്ന് അത്രയും ദൃഡമായൊരു മറുപടി.. നദീർ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു... "ആപ്ക വിശ്വാസ് ആപക്കോ ബചായേ അഹമദ്...." (നിങ്ങടെ വിശ്വാസം നിങ്ങളെ രക്ഷിക്കട്ടെ അഹമ്മദ്... ) അഹമ്മദ് പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ചു.... "ഉസെ ദോഷ് മത് ദോ ... മെ ജോ കാഹാത ഹൂൻ വഹ് കരോ ..." (അവനെ കുറ്റം പറയരുത്... ഞാൻ പറയുന്നത് ചെയ്യൂ...) അഹമ്മദ് ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കാൾ കട്ടാക്കി.... നദീർ ദേഷ്യത്തോടെ മുരണ്ടു...... കയ്യിലുള്ള ഫോൺ നിലത്തേക്ക് എറിഞ്ഞു.....  "ഇപ്പൊ ഓക്കേ ആണോ.." ഹോസ്പിറ്റലിലിന്റെ മുന്നിലെ ഗാർഡനിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ അവൻ അവളുടെ കയ്യിൽ കോർത്തു പിടിച്ചു... അവൾ ചിരിച്ചു...

"നമുക്ക് ഒരു ഡ്രൈവ് പോയാലോ ധീരവ്...." അവൾ ചോദിച്ചു.. "ഓഹ്.. യെസ്,.." അവൻ സമ്മതം അറിയിച്ചു.... അവളുടെ ബുള്ളറ്റിലാണ് യാത്ര... നീണ്ടു കിടക്കുന്ന നിയോൺ നിറമുള്ള റോഡിലൂടെ ഒരു രാത്രി സവാരി.... മുന്നയാണ് ഡ്രൈവ് ചെയ്തത്.. അനായാസം.... വേഗത്തിൽ ബുള്ളറ്റ് പായിക്കുന്നവളെ അവൻ അതിശയത്തോടെ നോക്കി..... മെല്ലെ അവളെ ചുറ്റി പിടിച്ചിരുന്നു... ആദ്യം അവളൊന്നും ഞെട്ടിയെങ്കിലും.. പുഞ്ചിരിയോടെ ബൈക്കിന്റെ സ്പീഡ് കൂട്ടി... അവന്റെ കൈ അവളുടെ വയറിൽ മുറുകി..... "നീ ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിച്ചിട്ടുണ്ടോ ലൈല....??"............ (തുടരും).................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...