രചന: മിത്ര വിന്ദ
ഫോണിലൂടെ അമ്മുവിനെയും കുഞ്ഞിനെയും ഒക്കെ നകുലൻ അമ്മയ്ക്ക് കാണിച്ചുകൊടുത്തു.
കുഞ്ഞുവാവയെ കണ്ടതും ബിന്ദുവിന് ഒരുപാട് സന്തോഷമായി.
അച്ഛമ്മേടെ ചുന്ദരി വാവ…
അവർ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു.
അമ്മു.. Mകുഞ്ഞിനെ കുടിക്കാൻ പാൽ ഒക്കെ, കൂടെക്കൂടെ കൊടുത്തോണേ മോളെ, ഇല്ലാച്ചാ, പാല്കെട്ടിപ്പോയാൽ പിന്നെ വല്യ ബുദ്ധിമുട്ടാവും….
ഹമ്… കൊടുത്തോളം അമ്മായി.
മോളെ നിറയെ ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിച്ചോണം കേട്ടോ, എന്നാലേ നിനക്ക് ആരോഗ്യമൊക്കെ വെയ്ക്കത്തുള്ളൂ,എന്തായാലും ശ്രീജ അവിടെ നിൽക്കട്ടെ,അല്ലാണ്ടിപ്പോ എന്ത് ചെയ്യാനാ… എനിയ്ക്കീ അവസ്ഥയായി പോയില്ലേ.
അമ്മായി ഒന്നും ഓർത്ത് സങ്കടപ്പെടേണ്ട, ശ്രീ ചേച്ചി ഉണ്ടല്ലോ കൂടെ, പിന്നെ ഏട്ടനും ഉണ്ട്… അമ്മായി ശരിക്കും റസ്റ്റ് എടുക്ക് വയ്യാഴികയൊക്കെ മാറിയിട്ട് ഇവിടേക്ക് വന്നാൽ മതി.
ആഹ്,,, എന്നാപ്പിന്നെ ഞാൻ വെച്ചോളാം മോളെ, നീ ഒരുപാട് തലയിളക്കി ഒന്നും പറയണ്ട, അനങ്ങാതെ കിടന്നോണം കേട്ടോ, ഫോണിൽ ഒന്നും നോക്കിയെക്കരുത് തലവേദന വിട്ടുമാറാതെ വരും..
അമ്മൂനോട് പിന്നെയും ഓരോരോ നിർദ്ദേശങ്ങൾ പറഞ്ഞു കൊടുക്കുന്നുണ്ട് ബിന്ദു.
5 മിനിറ്റ് കൂടി സംസാരിച്ചിട്ട് അവർ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തത്.
നകുലൻ
വാങ്ങിക്കൊണ്ടുവന്ന ചായയും റസ്ക്കുമൊക്കെ കഴിച്ചപ്പോഴാണ് സത്യത്തിൽ അമ്മുവിന് ജീവൻ വീണത് പോലും..
ഒരു ഗ്ലാസ് ചായ പോലും വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടി കുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നവൾ,രണ്ടര ഗ്ലാസ് ചായ കുടിച്ചത് നോക്കി അതിശയപ്പെട്ട് പോയി.
വല്ലാത്ത പരവശമായിരുന്നു ഏട്ടാ…അതിന്റെ നോട്ടം മനസ്സിലായതും അമ്മു പറഞ്ഞു.
ഫുഡ് ഇപ്പൊ തന്നെയാകും,,, എന്നിട്ട് ഞാൻ വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വരാം.
ധൃതിയില്ലന്നേ… കുടിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയാൽ മതിയായിരുന്നു. ഇപ്പോ ക്ഷീണം ഒക്കെ മാറി..
അങ്ങനെയൊന്നും പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ലമ്മു,,,, ഇനിയിപ്പോ വിശപ്പുണ്ടെങ്കിലും ഇല്ലെങ്കിലും നീ നന്നായിട്ട് ഭക്ഷണം കഴിക്കണം,,, കുഞ്ഞിനു ബ്രെസ്റ്റ് feeding നന്നായിട്ട് നടന്നാൽ അല്ലേ പറ്റൂ. അല്ലാതെ കടകളിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന പാൽപ്പൊടി കലക്കി കുഞ്ഞിന് കൊടുക്കാൻ പറ്റുമോ.
നകുലൻ പെട്ടെന്ന് ഗൗരവത്തിലായി.
അത് കണ്ടതും അമ്മുവിനും ശ്രീജയ്ക്കും ചിരി വന്നു.
എന്റെ ഏട്ടാ…പ്രസവം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഈ കൊച്ചു മുറിയിലേക്ക് വന്നിട്ട് അരമണിക്കൂർ ആയതേയൊള്ളു. അപ്പോളേക്കും ഏട്ടൻ ഇങ്ങനെ തുടങ്ങിയാലെങ്ങനാ..ആദ്യം അവളൊന്നു എഴുന്നേറ്റു നേരെ ഇരിയ്ക്കട്ടെ, എന്നിട്ടല്ലേ ബാക്കി.
ശ്രീജ പറഞ്ഞപ്പോൾ നകുലൻ അവളേയൊന്നു നോക്കിപേടിപ്പിച്ചു.
അല്ലെങ്കിലും ഈ കെട്ടിയോൻമാരുടെ കാര്യം ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണ് അമ്മുസെ.. ഇവർക്കിനി കുഞ്ഞിന്റെ കാര്യം മാത്രമാണ് വലുത്, നമ്മളൊക്കെ പുറംപോക്കാകും.
ശ്രീജ പിന്നെയും പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴേക്കും നകുലിന്റെ ഫോണിലേക്ക് പ്രിയയുടെ കാൾ വന്നു.
ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്തതും ഉറങ്ങിയിട്ട് കിടന്നിരുന്ന കുഞ്ഞ് ഉച്ചത്തിൽ നിലവിളിച്ചു.
ശോ… ഇത് സൈലന്റ് ആക്കുന്ന കാര്യം ഞാൻ ഓർത്തില്ല…
ഫോണുമായിട്ട് തിടുക്കപ്പെട്ടു നകുലൻ വാതിൽ തുറന്നു വെളിയിലേക്ക് ഇറങ്ങിപ്പോയി
അമ്മുവിന്റെ വിവരങ്ങൾ ചോദിക്കുവാനായി വിളിച്ചതായിരുന്നു പ്രിയ.കാലത്തെ കിച്ചനാണ് അവളോട് അമ്മുവിന് കുഞ്ഞുണ്ടായ വിവരം പറഞ്ഞത്…
കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല,കുറച്ചുസമയം ആയതേയുള്ളൂ റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നിട്ട്,ശ്രീജയുണ്ട് കൂടെ.അമ്മയ്ക്ക് വയ്യാത്തതുകൊണ്ട്,അവളാണ് വന്നത്.
അങ്ങനെ വളരെ കാര്യമായിട്ട് തന്നെയായിരുന്നു നകുലൻ പ്രിയയോട് സംസാരിച്ചത്.
അമ്മുവിനെയും ശ്രീജയെയും ഒക്കെ അന്വേഷിച്ചതായി പറയണം എന്നു പറഞ്ഞു പ്രിയ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു..
ഫോൺ സൈലന്റ് മോഡിൽ ഇട്ടുകൊണ്ട് അവൻ വീണ്ടും കയറി വന്നപ്പോൾ അമ്മുവിനെ പതിയെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു ഇരുത്തുവാൻ ശ്രീജ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്.
ശ്രീജേ നീ മാറിയിക്കോടി.. ഞാൻ പിടിക്കാം.
അവൻ വന്നിട്ട് അവളെ ചുവരിലേക്ക് ചാരിയിരുത്തി.
പാവം അമ്മുവിന് വേദനകൊണ്ട് കണ്ണ് കാണാൻ മേലാത്ത അവസ്ഥആയിരുന്നു.
സ്റ്റിച്ചിട്ട ഭാഗത്തു നിന്നുമുണ്ടായ വേദനയിൽ അവൾടെ ശരീരം വിറകൊണ്ട്‌.
നകുലൻ ആണെങ്കിൽ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ പോലും ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു.
ഒരുവശം ചരിഞ്ഞ് വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടാണ് അമ്മു ഇരിക്കുന്നത്.
ശ്രീജ കുഞ്ഞിനെ അവളുടെ മടിയിലേക്ക് വെച്ചു.
എന്നിട്ട് കുഞ്ഞിന് പാലൂട്ടാൻ അവളെ സഹായിച്ചു.
ബ്രേക്ക്‌ഫാസ്റ്റ് വാങ്ങി വരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് നകുലൻ വീണ്ടും വെളിയിലേക്ക് ഇറങ്ങിപ്പോയി.
സത്യം പറഞ്ഞാൽ അമ്മുവിന്റെ ഇരിപ്പും ഭാവവും ഒക്കെ കണ്ടപ്പോൾ അവന് ഒരുപാട് വിഷമമായിരുന്ന്. അത് കണ്ടുനിൽക്കാൻ വയ്യാത്തതുകൊണ്ടാണ് അവൻ പെട്ടെന്ന് അവിടുന്ന് ഇറങ്ങി പോന്നത്..
അപ്പവും മുട്ടകറിയും വാങ്ങി അവൻ കയറിചെന്നപ്പോൾ റൂമിൽ നിന്നും കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ കേൾക്കാം. നകുലന്റെ നടപ്പിന്റെ വേഗത കൂടി.
വാതിൽ തുറന്ന് കയറിയപ്പോൾ കണ്ടു ഇരുന്ന്കരയുന്ന അമ്മുവിനെ.
എന്താടി.. എന്ത് പറ്റി.
അവൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു വന്നു.
ഹേയ്
കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല ഏട്ടാ… വാവയ്ക്ക് കുടിക്കാനുള്ള പാലൊന്നും കിട്ടിയില്ല, ആയി വരട്ടെ…. അതിന്റെ ദേഷ്യമാണ്…
ശ്രീജ അവനോട് പറഞ്ഞു.
അതിനു നീ എന്തിനാ അമ്മു ഇങ്ങനെ കരയുന്നത്…?
കുഞ്ഞു കരയുന്നത് കണ്ട്
പ്പോൾ അമ്മുനു സങ്കടംമായി. അതാണ്.. പോട്ടെ സാരമില്ലന്നേ
ഇതൊക്കെ ശരിയാകുമമ്മു.. വിഷമിക്കണ്ട.
ശ്രീജ അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.
കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ കേട്ടുകൊണ്ട് ഒരു സിസ്റ്റർ അവരുടെ റൂമിലേക്ക് അപ്പോൾ വന്നു..
ശ്രീജയുടെ കൈയിൽ നിന്നും വാവയെ വാങ്ങിയിട്ട് അവർ അമ്മുവിനെ താങ്ങിയിരുത്തി. എന്നിട്ട് അവളെ സഹായിച്ചു.
അങ്ങനെ അന്നത്തെ ദിവസം പല പ്രാവശ്യം ചെയ്തപ്പോൾ ഉച്ചയോട് കൂടി കുഞ്ഞിന് കുടിക്കാൻ പാലൊക്കേ ആയിരുന്നു.
***
വൈകുന്നേരമായപ്പോൾ നകുലന്റെ കുറച്ചു ഫ്രണ്ട്സ് ഒക്കെ കുഞ്ഞുവാവയെ കാണുവാനായി വന്നിരുന്നു…
പലരും വന്നിട്ട് പാറുക്കുട്ടിയെയും കൊഞ്ചിച്ചു.
രാത്രി ആയപ്പോൾ പാറുകുട്ടിയ്ക്ക് ചെറിയ തുമ്മലും ജലദോഷവും പോലെ ശ്രീജയ്ക്ക് തോന്നി..
നകുലനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ ശ്രീജയെയും കുഞ്ഞിനെയും കൂട്ടി കാഷ്വാലിറ്റിയിലെ ഡോക്ടറെ കാണുവാനായി പോയി…
വൈറൽ ഫീവറിന്റെ ആരംഭം ആണെന്നും, രാത്രിയിൽ ട്രാവൽ ചെയ്തു വന്നതുകൊണ്ടാവാം, എന്തായാലും മരുന്ന് തരാം, കുറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ ഒന്നൂടെ കാണിക്കാനാണ് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത്.
തിരികെ റൂമിൽ എത്തിയപ്പോൾ അമ്മുവും കുഞ്ഞും ഉറങ്ങുകയാണ്
ഏട്ടാ… കുഞ്ഞിനെങ്ങാനിം പാറുക്കുട്ടിയുടെ പനി പിടിച്ചാലോ,,ഇനി ഞാനിവിടെ നിൽക്കുന്നത് ശരിയാകുമോന്നേ, എനിയ്ക്കൊരു പേടി പോലെ.
അവള് പറയുമ്പോൾ നകുലനും ആ കാര്യത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചത്..
ശരിയാണല്ലോടി… ഇനിയിപ്പോ എന്താ ഒരു വഴി..
എനിക്കറിയില്ല.. വേറെയാരും അമ്മുന്റെ കൂടെ നിൽക്കാനും ഇല്ലാലോ ഏട്ടാ.
അതൊന്നും സാരമില്ല. ഞാനൊരു വണ്ടി അറേഞ്ച് ചെയ്യാം. നീ അമ്മേടെ അടുത്തേക്ക് പൊയ്ക്കോ.. അതാവും നല്ലത്.
അവരുടെ സംസാരം കേട്ടു അമ്മു ഉണർന്നു.
മരുന്ന് വാങ്ങിയോ ശ്രീജേച്ചി.
ഹമ്.. വാങ്ങി മോളെ.. വൈറൽ fever ആണന്നാ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത്. ഇനി കുഞ്ഞ്വാവയ്ക്ക്ങ്ങാനും പകർന്നാലോ.. ഞാൻ ഇവിടെ നിന്നാല് അത് നിങ്ങൾക്ക് കൂടി ബുദ്ധിമുട്ട് ആവും.
ശ്രീജ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു.
അതൊന്നും സാരമില്ലന്നേ,,,ഞാനുണ്ടല്ലോടി..ഇനി പാറുകുട്ടിയ്ക്ക് പനി കൂടിയാലെന്ത് ചെയ്യും പെണ്ണേ..നിയിപ്പോ പോകാൻ നോക്ക്. അമ്മാവന്റെ വീട്ടിലോട്ട് നേരെ പോയാൽ മതി. അവിടുന്ന് അമ്മേം കൂട്ടി നീ പൊയ്ക്കോ.
നകുലൻ അവന്റെ ഫോൺ എടുത്തു വേഗം ഒരു ടാക്സി അറേഞ്ച് ചെയ്തു.
ശ്രീജ യാത്ര പറയുമ്പോൾ അമ്മുവിന് സങ്കടമായിരുന്നു. പക്ഷെ പോകാതെ വേറൊരു നിവർത്തിയും അവൾക്കില്ല.. കുഞ്ഞിന് പനി പിടിച്ചാൽ എന്ത് ചെയ്യും. നകുലൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആയ സ്ഥിതിക്ക് അവന്റെ വീട്ടിൽ പോയ്‌ ഒറ്റയില്ല നിൽക്കാനും സാധിക്കില്ല.
ഒടുവിൽ യാതൊരു ഗത്യന്തരവുമില്ലാതെ ശ്രീജ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോന്നു ….തുടരും………
