WITH LOVE 🖤: ഭാഗം 1

എഴുത്തുകാരി: ആൻവി

കഥയും കഥാപത്രങ്ങളും തികച്ചും സാങ്കൽപികം മാത്രം... മരിച്ചവരോ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരോ ആയി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല.. ____________ "നിന്നോട് ഞാൻ എത്ര തവണ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ആര്യ... ആ പെണ്ണിന്റെ കൂടെ നടക്കരുത് എന്ന്..." അകത്ത് നിന്ന് സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ ഉമ്മറത്തെ ചെയറിലേക്ക് ഇരിക്കാനാഞ്ഞവൾ അതേ പടി എഴുനേറ്റ് നിന്നു.... തിണ്ണയിൽ വെച്ചിരുന്ന ബുള്ളറ്റിന്റെ കീ എടുത്ത് കയ്യിൽ പിടിച്ചു.... "അമ്മേ ഒന്ന് പതുക്കെ.. അവള് കേൾക്കും...." ആര്യ തന്റെ അമ്മയെ അനുനയിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു... "കേൾക്കട്ടെ.. അങ്ങനെയെങ്കിലും പോട്ടെ.... നിന്റെ അച്ഛന് അവളെ കണ്ണെടുത്താൽ കണ്ടൂടാ...." "അമ്മേ.... ഇന്നൊരു ദിവസമല്ലേ... നാളെ അവള് പൊക്കോളും...." "പറ്റില്ല... പറ്റില്ല...." അമ്മ സാരി തുമ്പ് എടുത്തരയിൽ കുത്തി അകത്തേക്ക് പോയി... ആര്യ എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ ഒരു നിമിഷം നിന്നു.. പിന്നെ ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു... "മുന്ന... നീ..." ഉമ്മറത്ത് ആളില്ലായിരുന്നു... ഗേറ്റ് കടന്ന് ഒരു ബുള്ളറ്റ് പാഞ്ഞു പോകുന്നത് കണ്ടു... ആര്യ ദേഷ്യത്തിൽ അകത്തേക്ക് ചെന്നു..

"അവളെല്ലാം കേട്ടു... സമാധാനം ആയല്ലോ അമ്മക്ക്..." അടുക്കളയുടെ റാക്കിൽ ചാരി നിന്നവൾ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.. പത്രം കഴുകി കൊണ്ടിരുന്നവർ ദേഷ്യം ഒരു ഗ്ലാസ് എടുത്ത് വാഷ്ബേസിനിലേക്ക് ഇട്ടു... "ആയി... നിന്നെയിനി അവളുടെ കൂടെ നടക്കുന്നത് കണ്ടാൽ...മാമന്റെ വീട്ടിലേക്ക് അയക്കും ഞാൻ....അവളുടെ കൂടെ കാറോടി നടക്കാൻ നിന്നെ വിടില്ല... അച്ഛനിങ് വരട്ടെ പറയുന്നുണ്ട് ഞാൻ...." "അവള് പാവാ അമ്മേ.. എനിക്ക് ആകെ ഉള്ളൊരു കൂട്ടാണ് അവൾ... എല്ലാവരും എന്നേ കളിയാക്കിയും കൂട്ടുകൂടാതെയും ഇരുന്നപ്പോൾ... മുന്നയാണ് എന്നേ ചേർത്ത് പിടിച്ചത് ആശ്വാസിപ്പിച്ചത്....അച്ഛന് പണിക്ക് പോകാൻ പറ്റാതെ വയ്യാതെ കിടന്നപ്പോൾ അവളല്ലേ എന്റെ സെം ഫീ അടക്കം അടച്ചത്....." ആര്യ അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അമ്മയെ ഉറ്റു നോക്കി... അവിടെ ഭാവബേധമൊന്നുമില്ല... താൻ പറയുന്നത് അമ്മ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുമില്ല.... അമ്മക്ക് മുന്നയെ ഇഷ്ടമല്ല.... എന്ത് കൊണ്ടാണ്... തന്നെ പറയുന്നവരോട് നാല് വാക്ക് തിരിച്ചു പറയുന്നത് കൊണ്ടോ..? രാത്രിയെന്നോ പകലെന്നോ ഇല്ലാതെ അധ്വാനിക്കുന്നത് കൊണ്ടോ..?? എന്ത് കുട്ടമാണ് അവളിൽ അമ്മ കണ്ടത്.... ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയുമായാണ് പുതിയ കോളേജിലേക്ക് കയറി ചെന്നത്... പക്ഷേ ആദ്യ ദിവസം തന്നെ എല്ലാവരുടേയും പരിഹാസത്തിന് ഇരയായി....മോഡേൺ വസ്ത്ര ധാരികൾക്കിടയിൽ പാടത്തു വെക്കാൻ കൊണ്ട് നിർത്തിയ കോലമെന്ന് പറഞ്ഞു എല്ലാവരും പരിഹസിച്ചു....ക്ലാസ്സിലും ആകെ ഒറ്റപെടൽ...പഠിത്തം നിർത്താൻ വരെ തോന്നി പോയി...പക്ഷേ.. പ്രതീക്ഷിക്കാതെ വന്ന സുഹൃത്ത്.... ലൈല🖤

...തന്റെ മുന്ന....എപ്പോഴും ക്ലാസ്സിലേക്ക് ലേറ്റ് ആയി കയറി വരുന്നവൾ.... ഷർട്ടും ജീനുമിട്ട് അലസമായി ക്ലാസ്സിലേക്ക് കയറി വരുന്നവൾ.... ഇടക്ക് അവൾ തന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു...തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.... "ഞാനും ഒറ്റക്കാ... നീയെന്റെ കൂടെ കൂടിക്കോ...." ആ വാക്കുകൾ തന്നെ വല്ലാത്തൊരാശ്വാസം നൽകുന്നതയായിരുന്നു എനിക്ക്.. അന്ന് മുതൽ എപ്പോഴും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നവളാണ്... ഇന്ന് അവൾക്ക് സഹായം ചെയ്തു കൊടുക്കാൻ തനിക്ക് ആയില്ലല്ലോ...! ആര്യ അമ്മയെ ഒരിക്കൽ കൂടെ നോക്കി... ____________ "രാത്രിക്ക് ഭംഗിയേറെയാണ് മുന്നാ... അതിന്റെ ഭംഗിയറിയണമെങ്കിൽ ആ ഇരുട്ടിന്റെ നിഗൂഢതയിലേക്ക് ഇറങ്ങി ചെല്ലണം...." വാപ്പിയുടെ വാക്കുകൾ അവളുടെ കാതിലങ്ങനെ മുഴങ്ങി കേൾക്കുന്നുണ്ട്.... ഇരുട്ടിനെ വകഞ്ഞു മാറ്റി അവൾ മുന്നോട്ട് നടന്നു... കാലിനടിയിൽ പെട്ട പ്ലാസ്റ്റിക് ബോട്ടിൽ കാലു കൊണ്ട് തട്ടി തെറിപ്പിച്ചു അവൾ... നീ ഒറ്റക്കാണ്...നിഴൽ പോലും നിന്റെ കൂടെയില്ലെന്ന്... ആ രാത്രി അവളോട് മന്ത്രിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... ആകെ ഉണ്ടായിരുന്ന വീട് ബാങ്കിൽ നിന്ന് ജെപ്തി ചെയ്തു....കയറി കിടക്കാൻ ആകെ ഉള്ളത് അതായിരുന്നു.... എന്ത് ചെയ്യണം എന്നവൾക്ക് ഒരു പിടിയുമില്ലായിരുന്നു... ഇനി സ്വന്തമെന്ന് പറയാനുള്ളത് മനസിക നിലതെറ്റി ഇരുളറയിൽ കിടക്കുന്ന വാപ്പിയും.... വാപ്പി നൽകിയ ഒരു പഴയ ക്യാമറയും ബുള്ളറ്റുമാണ്.... എങ്ങനെയെങ്കിലും ജീവിച്ചേ പറ്റൂ....

വാപ്പിയെ പഴയത് പോലെ ആക്കണം... ബുള്ളറ്റിൽ വാപ്പിയുടെ പുറകിൽ ഇരുന്ന് ഈ ലോകം മുഴുവൻ കാണണം... വഴിയോര കാഴ്ചകൾ ക്യാമറയിൽ പകർത്തണം..... ചിന്തകൾ പലവഴി സഞ്ചരിച്ചു.. ഭാരമേറിയ നോവുകൾ.... മധുരമേറിയ സ്വപ്‌നങ്ങൾക്ക് വഴി തെളിച്ചപ്പോൾ... അവളുടെ ചുവന്ന ചുണ്ടുകൾ ചിരിച്ചു.... ബുള്ളറ്റിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.... അടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ അതിനെ പതിയെ തലോടി... തന്നെ പോലെ പ്രിയപ്പെട്ടതാണ് ഇവനും വാപ്പിക്ക്... വാപ്പിയുടെ കൂടെ ഇതിന്റെ പുറത്തിരുന്ന് സ്കൂളിൽ പോയത്... പിന്നീട് ഒറ്റക്ക് കോളേജിൽ പോയി തുടങ്ങിയത്... എല്ലാം മായാതെ മനസ്സിൽ കിടപ്പുണ്ട്.... കാറ്റിൽ അലസമായി പാറി കളിക്കുന്ന മുടിയിഴകൾ വാരി നെറുകയിൽ കെട്ടി വെച്ചവൾ ബുള്ളറ്റിൽ കയറി.... ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞ മൺപാതയിലേക്ക് വെളിച്ചം തെളിയിച്ചു കൊണ്ട് ബുള്ളറ്റ് കുതിച്ചു... എങ്ങോട്ടാണ് പോകേണ്ടത്....? പോകണം എങ്ങോട്ടെങ്കിലും.... പോയാലും തിരിച്ചു വരണ്ടേ....ഉപേക്ഷിച്ചു പോകാൻ പറ്റാത്ത ഒന്ന് ഇവിടെ ഇല്ലേ... അവളുടെ ഹൃദയം മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു... മുഖത്തേക്ക് ശക്തമായ വെളിച്ചമടിച്ചവൾ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു.. ബാലൻസ് തെറ്റി ബൈക്ക് മറിഞ്ഞു... നെറ്റി കല്ല് പോലെ എന്തിലോ ഒന്നിടിച്ചു... ____

"""പ്രധാനമന്ത്രിക്ക് നേരെ കൊലപാതകശ്രമം...രണ്ടാഴ്ച മുന്നേ മരണപെട്ട ജഡ്ജ് ജയ്ദേവിന്റെ കൊലയാളികൾ തന്നെയാണ് ഇതിന് പിന്നിലെന്നു സംശയം....സംഘന നേതാവ് സമീർ അലി...അലി ഖാൻ.. ഖൈസ്...എന്നിവരാണ് മുഖ്യ പ്രതികൾ.. പോലീസ് അന്വേഷണം ഊർജിതമാക്കി...പ്രതികൾക്ക് ഡൽഹി പോലീസ് 50 ലക്ഷം വിലയിട്ടു.....""" ഗൗരിയമ്മ പത്രം ഉച്ചത്തിൽ വായിച്ചു.... "ന്റെ മഹാദേവ...50 ലക്ഷമോ..അവൻമാരെ കയ്യിൽ കിട്ടിയാൽ പിടിച്ചു കൊടുത്ത് ആ 50 ലക്ഷം ഇങ്ങ് വാങ്ങി എടുക്കായിരുന്നു.... ന്റെ ശ്രീക്കുട്ടൻ ഡൽഹിയിലാണല്ലോ... അവിടെ എന്തൊക്കെയാ ദൈവമേ നടക്കണേ.... പറഞ്ഞതാ ഞാൻ അത്ര ദൂരത്ത് ഒന്നും പോകണ്ടാന്ന്....." ആരോടെന്നില്ലാതെ അവർ പറഞ്ഞു.. നെറ്റിയിൽ നീട്ടി വരച്ച ഭസ്മം മൂക്കിൻ തുമ്പിലേക്ക് അങ്ങ് വീണു കിടപ്പാണ്.... അടുത്ത് കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന മുന്നയെ അവർ വാത്സല്യത്തോടെ നോക്കി.... നെറ്റിയിലെ മുറിവിൽ തലോടി..... അവളുടെ കഴുത്തിലും കയ്യിലും തൊട്ട് നോക്കി.... "മ്മ്.. പനി കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.... പാവം കുട്ടി..." അവർ സ്വയം പറഞ്ഞൊന്ന് നിശ്വസിച്ചു... നെറ്റിയിൽ തലോടലേറ്റപ്പോൾ ലൈല മെല്ലെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു..... "ആഹാ എണീറ്റോ... ഇന്നലെ രാത്രി നല്ല പനിയായിരുന്നു...."

നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ അവളോട് പറഞ്ഞു... അവൾ സംശയഭാവത്തിൽ ഗൗരിയമ്മയെ നോക്കി.... "ഇന്നലെ രാത്രി വഴീല് കിടക്കണ കണ്ടു..ആകെ ചോരയിൽ മുങ്ങി... അത് കണ്ട് ഞാനാ ഇങ്ങോട്ടേക്കു കൊണ്ട് വന്നത്.. നേരെ മുന്നിലുള്ള വഴീല മോള് കിടന്നേ..." നിഷ്കളങ്കമായ ആ അമ്മയുടെ സംസാരം അവളെ വല്ലാതെ ആകർഷിച്ചു.... "എന്താ കുഞ്ഞിന്റെ പേര്..." അവർ അവളുടെ നെറുകയിൽ തലോടി... "ലൈല....." അവളുടെ സ്വരം നന്നേ താഴ്ന്നു പോയിരുന്നു... ശരീരമാകെ ക്ഷീണം അനുഭവപെട്ടു അവൾക്ക്... "ലൈല... ഇസ്‌ലാം ആണല്ലേ... ഇവിടെ അങ്ങനെ ഹിന്ദു ഇസ്‌ലാം എന്നൊന്നുമില്ല... ആട്ടെ മോൾടെ വീട് എവിടെയാ.. എന്താ ഇന്നലെ പറ്റിയത് .." ,"ആക്‌സിഡന്റ് പറ്റിയതാ അമ്മമ്മേ... എന്.. എന്റെ ബൈക്ക്.... " അവൾ എഴുനേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു... "വേണ്ട എണീക്കണ്ട...കിടന്നോ...ബൈക്ക് മോൾടെ ആണോ.. ഞാനാ ശങ്കരനെ കൊണ്ട് മുറ്റത്തേക്ക് കൊണ്ട് വെപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.... ഇച്ചിരി നേരം കിടന്നോ..." അവർ സ്നേഹത്തോടെ അവളോട് പറഞ്ഞു.... കയ്യിലൊന്ന് ഉഴിഞ്ഞു തലോടി എഴുനേറ്റ് പോകുന്നവരെ അവൾ നോക്കി കിടന്നു... ക്ഷീണവും ശരീരവേദനയും കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകൾ പതിയേ അടഞ്ഞു.... ____

"നീലേശ്വരം.... നീലേശ്വരം....ഇറങ്ങാനുള്ളവർ ഇറങ്ങിക്കോ....." സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്തും മുന്നേ കണ്ടക്ടർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു... "സാറേ....." വിൻഡോ സീറ്റിലേക്ക് തലചായ്ച്ചു കിടന്നവൻ ആ വിളി കേട്ട് ഞെട്ടി എണീറ്റു... നീട്ടിയ വളർത്തിയാ അവന്റെ ചെമ്പൻ മുടികൾ നെറ്റിയിലേക്ക് വീണു കിടന്നിരുന്നു.....ഇരു കൈകൾ കൊണ്ട് മുഖത്തേക്ക് കിടന്ന മുടിയിഴകളെ പിറകിലേക്ക് ഒതുക്കിയവൻ മൂരി നിവർന്നു.. "പറഞ്ഞ സ്ഥലമെത്തി....." കണ്ടക്ടർ അവനോട് പറഞ്ഞു... അവനൊന്നു അമർത്തി മൂളി കൊണ്ട് തന്റെ ബാഗ് എടുത്ത് തോളിലേക്ക് ഇട്ട് എഴുനേറ്റു..... ബസ്സിറങ്ങിയവൻ ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു.... പാന്റ്സിന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ഒരു പേപ്പർ എടുത്തു.... അടുത്തുള്ള കടയിലേക്ക് ചെന്നു.. "എന്നതാ മോനെ...??" കടക്കാൻ അവനോട് ചോദിച്ചു.. "Do you know this address?.." അവന്റെ ഗൗരവമേറിയ ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വന്നു... കടക്കാരൻ പേപ്പറിൽ എഴുതിയാ അഡ്രെസ്സ് നോക്കി...അതിലേക്കും പിന്നെ അവനെയും മാറി മാറി നോക്കി.. "കൊച്ചനേതാ... ഈ നാട്ടിലുള്ളതൊന്നുമല്ലലോ... മലയാളിയല്ലേ..?? എന്താ പേര്...?" "ധീരവ് മാധവ്... I'm a doctor....!!" തുടരും... ✍ ആൻവി