ഒറ്റ മന്ദാരം: ഭാഗം 4
എഴുത്തുകാരി: നിഹാരിക
ചെറിയ ഒരു സദ്യ … അതും കഴിഞ്ഞ് രാഹുകാലത്തിന് മുൻപ് നന്ദൻ്റെ വീട്ടിൽ ചെന്നു കയറണം…. ഇടക്കിടക്ക് അവളുടെ കണ്ണുകൾ നന്ദന് നേരെ നീണ്ടിരുന്നു.. പക്ഷെ മനപ്പൂർവ്വം അവളെ നോക്കാതെ നന്ദൻ മറ്റെങ്ങോ ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…. കാറിലേക്ക് നന്ദനെ ആരെല്ലാമോ ചേർന്ന് എടുത്തു കയറ്റുമ്പോൾ അവളും ഒരു കൈ അവനിൽ ചേർത്ത് വച്ചിരുന്നു… ഒരു താങ്ങായി… അവളെ കൊണ്ടാവും വിധത്തിൽ … പക്ഷെ ഏറെ ദേഷ്യത്തോടെ നന്ദനത് തട്ടിത്തെറുപ്പിച്ചിരുന്നു… അത് കാണെ നിറഞ്ഞ മിഴിയാലെ അവൾ നോട്ടം മാറ്റിയപ്പോൾ കണ്ടു, യാത്ര ചൊല്ലി പറഞ്ഞയക്കാൻ വന്ന ഒരച്ഛൻ്റെ നിസഹായ മുഖം… എല്ലാം കണ്ട് ഉള്ളിലൊരു നീറലോടെ ആ അച്ഛൻ അവിടെ നിന്നിരുന്നു…. ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി കഷ്ടപ്പെട്ട് വരുത്തി അവൾ ആ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാരി …
മകളേയും കൂട്ടിപ്പിടിച്ചയാൾ നിന്നപ്പോൾ മിഴികൾ അനുസരണക്കേട് കാട്ടിയിരുന്നു…. തൊട്ടു പുറകിലായി നിന്ന് സ്വരമില്ലാതെ കരയുന്ന അമ്മയെയും കൂടി അവൾ അവരിലേക്ക് ചേർത്തു :: ഇതു വരെ ഉണ്ടായിരുന്ന അവരുടെ ലോകം… മെല്ലെ ഒരു തലയാട്ടലിലൂടെ അവൾ യാത്ര പറയുമ്പോൾ, തന്നിലെ അനുഗ്രാഹം മുഴുവൻ ഒരു ചുംബനത്തിലൂടെ മകൾക്കായി പകർന്നിരുന്നു ആ അച്ഛൻ… ഒരു ചേർത്തു പിടിക്കലോടെ പറയാതെ പറഞ്ഞിരുന്നു ഇവിടെ ഞങ്ങളുണ്ട് നിനക്കായി എന്നും എന്ന് ആ അമ്മയും… മെല്ലെ കാറിൽ കയറുമ്പോൾ ജീവനായ ഒന്ന് നേടിയ സന്തോഷത്തിലും പ്രാണൻ പുറകിൽ വിട്ട് വരുന്ന നോവ് അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു.. ഒരു പെണ്ണിന് മാത്രം കടന്നു പോകേണ്ട വഴികൾ…… മിഴി പൂട്ടി കാറിൻ്റെ സീറ്റിൽ ചരുമ്പോൾ ഉള്ളിലെ പിടച്ചിൽ മിഴികളിൽ കണ്ണുനീരായി ഇടം പിടിച്ചിരുന്നു… അവ ഇരു കവിളിലും തഴുകി ഇറങ്ങിയിരുന്നു ഒരു സാന്ത്വനമെന്നോണം… മിഴികൾ പുറത്തേക്ക് നീട്ടിയിരിക്കുന്നവൻ,
ഏങ്ങലിൻ്റെ ഏറ്റക്കുറച്ചിലിൽ അവളെടുക്കുന്ന നിശ്വാസങ്ങൾ കേട്ടെങ്കിലും അതൊന്നും തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഇരുന്നു .. ഒരു നേർത്ത സ്പർശത്തിനു പോലും ചിലപ്പോൾ ഒരായിരം സാന്ത്വന വാക്കുകൾ ഏകാനാവും എന്നറിഞ്ഞും……
ഇനിയീ വീടിൻ്റെ വിളക്ക് നീയാണെന്ന് ഓർമ്മിപ്പിച്ച്… അവൾ വലത് കാല് വച്ച് കേറി… മച്ചിൽ വിളക്ക് വച്ച് പര ദേവതയെ പ്രാർത്ഥിക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ആത്മാർത്ഥമായി തന്നെ ആ പെണ്ണ് നെഞ്ചുരുക്കി പരദേവതയോട് ചോദിച്ചിരുന്നു… ആ മനസിൽ ചെറുതെങ്കിൽ കൂടി തനിക്കൊരു സ്ഥാനം.. തിരിച്ചിറങ്ങിയപ്പോൾ ലക്ഷ്മി ടീച്ചർ … അവളുടെ ടീച്ചറമ്മ ഇറുകെ പുണർന്നിരുന്നു അവളെ …. ” ൻ്റെ നന്ദൻ്റെ പുണ്യം…… അതാ നീയ്യ്… എന്താ ഈ അമ്മ പകരം തരാ … കുട്ട്യേ…?? ഈ ജീവൻ മതിയോ? ഈ ജീവിതം മതിയോ.. എന്ത് തന്നാലാ ൻ്റെ നന്ദനെ ഇങ്ങനെ നീയ്യ് സ്നേഹിക്കണതിന് പകരാവാ???” ആ അമ്മയുടെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് അവളും പറഞ്ഞു ” ഒന്നും വേണ്ട അമ്മേ.. ന്നെ എല്ലാരും സ്നേഹിച്ചാ മാത്രം മതി എന്ന് ” മനം നിറഞ്ഞാ അമ്മ ദേവതയെ ഒന്ന് നോക്കി….. ഏറെ നാളെത്തെ തൻ്റെ കണ്ണീര് കണ്ടതിന്, ഇതിൽ കൂടുതൽ അനുഗ്രഹം അവർക്കി നി തരാനില്ലാത്തതിന് …
ഹാ ഇനിയൊക്കെ നിൻ്റെ ഇഷ്ടം…” അത്രയും പറഞ്ഞ് നെഞ്ചിൽ പതിയെ തടവി നടന്നു പോകുന്ന ആ വൃദ്ധന് മുന്നത്തേക്കാൾ ക്ഷീണം ബാധിച്ച പോലെ നന്ദന് തോന്നി… ഒപ്പം പറയാതെ തന്നെ തൻ്റെ മനോവ്യഥ മനസിലാക്കിയതിലെ അത്ഭുതവും…. ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്ത് മെല്ലെ വീടിനു നേരെ വീൽ ചെയർ ചലിപ്പിക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിലെ ഭാരം വീണ്ടും കൂടുന്ന പോലെ തോന്നി നന്ദന്
ഓർക്കും തോറും അയാൾക്ക് ഉള്ളിൽ വല്ലാത്ത ഒരു വികാരം നുരഞ്ഞ് പൊന്തി… വേഗം മുറിയിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ അവൾ അവൻ്റ സാന്നിധ്യം അറിഞ്ഞെന്നോണം അയാളെ നോക്കി….. പ്രണയപൂർവ്വം… ഒരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെ… മെല്ലെ പുറകേ അടിവെച്ച് അടി വെച്ചവ ളും ചെന്നു … ഇനി തങ്ങളുടേത് മാത്രമാവാൻ പോകുന്ന മുറിയിലേക്ക് … അവളുടെ പാതി അവകാശത്തോടെ …. മുറിയുടെ ഒരു മൂലയിൽ വീൽചെയർ നിർത്തി, ഇത്തിരി പ്രയാസപ്പെട്ട് അയാൾ അതിൽ നിന്നും താഴെ ഇറങ്ങിയിരുന്നു ….. മുട്ടുകുത്തി കട്ടിലിനടുത്തേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ പുറകിൽ ശോഷിച്ച കാലുകൾ അനാവൃതമായിരുന്നു…. കട്ടിലിൽ കയറാനുള്ള സ്റ്റെപ്പ് പോലത്തെ മരക്കട്ട കട്ടിലിനടിയിൽ നിന്ന് അയാൾ തന്നെ നീക്കിയടുപ്പിച്ച് കട്ടിലിൽ കയറിപ്പറ്റിയപ്പോഴേക്ക് ആളാകെ ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു .. എല്ലാം കണ്ട് നിൽക്കുന്ന നിളയെ ഓർത്ത്…. അയാളുടെ മനസും ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു… തലയിണ കൂട്ടി വച്ച് അതിൽ തല ഉയർത്തി വച്ച് അയാൾ കിടന്നു…
കണ്ണിനു മുകളിൽ കൈവിലങ്ങനെ വച്ച് … തന്നെ ഒന്ന് നോക്കാത്തതിൽ പരിഗണിക്കാത്തതിൽ അവൾക്ക് വേദനിച്ചിരുന്നു…. കഴുത്തിലെ ശംഖ് താലി മുറുകെ പിടിച്ചവൾ മെല്ലെ നന്ദൻ്റെ ഓരം ചെന്നിരുന്നു.. “നന്ദേട്ടാ…. ” പരിഭവവും പിണക്കവുമെല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു ആ വിളിയിൽ…. കേൾക്കാത്തത് പോലെ കിടക്കുന്നവൻ പിന്നെയും പെണ്ണിനെ നോവിച്ചു… ” ഒട്ടും ഇഷ്ടല്ലേ നന്ദേട്ടാ എന്നെ?? ഒന്ന് നോക്കാൻ കൂടി തോന്നാത്ത വിധം ദേഷ്യാ ന്നോട്..???” കണ്ണിനു മുകളിൽ നിന്ന് കൈയ്യെടുക്കാതെ തന്നെ അയാളുടെ സൗകര്യത്തിനായി തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന സ്വിച്ചിൽ അമർത്തി ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്തു നന്ദൻ…. മുറിയിലാകെ ഇരുട്ടു പടർന്നു … ഒപ്പം മുന്നോട്ട് കാണാതെ ഒരു പെണ്ണിൻ മനസും …. ഓരം ചേർന്ന് കിടക്കുമ്പോൾ അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു നന്ദനും അന്ന് ഒരു പോള കണ്ണടച്ചിട്ടില്ല എന്ന് …