നിനക്കായ് : ഭാഗം 59
എഴുത്തുകാരി: ഫാത്തിമ അലി
“ആൻ….” ശ്രീക്കും സ്വാതിക്കും ഒപ്പം വരാന്തയിലൂടെ വെറുതേ നടക്കുന്ന സമയത്താണ് അന്നമ്മക്ക് തന്നെ ആരോ വിളിച്ചത് പോലെ തോന്നിയത്… നടത്തം നിർത്തി പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയതും അവളെ നോക്കി ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന ചെറുപ്പക്കാരനെ കണ്ടത്.. “അന്നമ്മോ….ഇത് നമ്മുടെ എം.ബി.എ ഫൈനൽ ഇയറിലെ ചേട്ടനല്ലേ…എന്തായിരുന്നു പേര്….ആ ശ്രീരാഗ്….” അവൾക്ക് അടുത്ത് നിന്ന സ്വാതി പതിയ അന്നയുടെ ചെവിയിലായി പറഞ്ഞതും അവൾ ഒന്ന് മൂളി… അപ്പോഴേക്കും ശ്രീരാഗ് അവരുടെ അടുത്ത് എത്തിയിരുന്നു… “എന്താ ചേട്ടായീ….?” ആൻ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റ് നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…. “അത്….ആൻ…താൻ ഉച്ചക്ക് ശേഷം ഒന്ന് ലൈബ്രറിയിലേക്ക് വരാമോ..” അന്ന നെറ്റി ചുളിച്ച് കൊണ്ട് അവനെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു…
“എന്താ കാര്യം….ഇവിടെ വെച്ച് പറഞ്ഞാൽ പോരേ…?” ശ്രീയുടേതായിരുന്നു ചോദ്യം…. “പ്ലീസ് പെങ്ങളേ…ഇവിടെ വെച്ച് സംസാരിച്ചാൽ ശരിയാവില്ല….അത് കൊണ്ടാണ്…ഒരു പത്ത് മിനിറ്റ്…” അവന്റെ അപേക്ഷ നിറഞ്ഞ സ്വരം കേട്ട് അന്ന ഒന്ന് ആലോചിച്ചു… “മ്മ്…ഞാൻ വന്നോളാം….” അവളുടെ സമ്മതം കിട്ടിയതും അത്രയും നേരം ടെൻഷൻ നിറഞ്ഞ് നിന്ന അവന്റെ മുഖം ഒന്ന് അയഞ്ഞു… “താങ്ക്സ് ആൻ…വരണേ….ഞാൻ കാത്ത് നിൽക്കും….” അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ശ്രീരാഗ് തിരികെ പോയി…. “അന്നക്കുട്ടീ….ആ ചേട്ടന്റെ ചിരിയിലും സംസാരത്തിലും ഒരു പ്രേമത്തിന്റെ ഗന്ധം വീശുന്നില്ലേ എന്നൊരു ഡൗട്ട്….” ശ്രീ അവളുടെ തോളിലൂടെ കൈയിട്ട് താടിയിൽ ചൂണ്ടുവിരൽ കുത്തി ആലോചിക്കുന്നത് പോലെ കാണിച്ചു… “അതേയതെ….എനിക്കും തോന്നി….
ഇനി പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യാൻ ആയിരിക്കുമോ വിളിക്കുന്നത്…?” സ്വാതിയും അതിനെ അനുകൂലിച്ച് കൊണ്ട് അന്നമ്മയടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. “ആവും….നീ എന്താ ടീ കോപ്പേ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്നത്..?” ശ്രീ അന്നയുടെ താടിയിൽ തട്ടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു… “ഒന്നുമില്ലെന്റെ ദച്ചൂസേ….നമുക്ക് നോക്കാം…ആദ്യം ആ ചേട്ടന് എന്താ പറയാനുള്ളതെന്ന് അറിയട്ടേ…” ശ്രീരാഗ് പോയ വഴിയിലേക്ക് നോക്കി അന്നമ്മ പറഞ്ഞു… “ആ ചേട്ടനെ കാണാൻ എന്താ ഗ്ലാമർ അല്ലേ ടീ….നിങ്ങളുടെ ഒക്കെ ഭാഗ്യം…നമുക്ക് ഒന്നും മരുന്നിന് പോലും നോക്കാൻ ആളില്ലല്ലോ എന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോഴാ….” കണ്ണുകൾ തുടക്കുന്നത് പോലെ അഭിനിയിച്ച സ്വാതിയെ കണ്ട് ശ്രീയും അന്നമ്മയും ചിരിച്ചു… “അയ്യോടാ….സങ്കടപ്പെടണ്ട സ്വാതിക്കുട്ടീ….ഇവളുടെ ഇച്ചയെ നീ അങ്ങ് എടുത്തോ….”
ശ്രീ അവളുടെ താടിയിൽ പിടിച്ച് കൊഞ്ചിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… “ശരിക്കും….” സ്വാതി ഉത്സാഹത്തോടെ ശ്രീയെ നോക്കി വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ ചോദിച്ചു.. “ഉവ്വാ…ഓവർ എക്സ്പ്രഷൻ വേണ്ട മോളേ..ഇവള് അതിന് സമ്മതിച്ചാലും എന്റെ ഇച്ച ദച്ചൂനെ വിട്ട് എങ്ങോട്ടും പോവില്ല…. അല്ല്യോ ടീ….” അന്ന ശ്രീയെ ചുറ്റി പിടിച്ച് അവളുടെ മൂക്കിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചതും അവൾ പരിഭവത്തോടെ മുഖം കോട്ടി… “ആഹ്…ഇതാണ് പ്രശ്നം….എറിയാൻ അറിയുന്നവന്റെ കൈയിൽ വടി കൊടുക്കത്തില്ലല്ലോ….” സ്വാതി വിഷമത്തോടെ ദീർഘശ്വാസം വിട്ട് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… “പോട്ടേ മോളേ..നിനക്കുള്ള അരവട്ടിനെ കർത്താവ് നിന്റെ അടുത്ത് എത്തിച്ചോളും…. ഞാനതിന് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കാം കുഞ്ഞാടേ….” അന്നമ്മ അനുഗ്രഹിക്കുന്നത് പോലെ സ്വാതിയെ നോക്കി കൈ ഉയർത്തി പറഞ്ഞതും രണ്ട് പേരും ചിരിച്ച് പോയി…. ****
ഉച്ച കഴിഞ്ഞതും അന്നമ്മ ലൈബ്രറിയിലേക്ക് പോവാൻ നോക്കി… സ്വാതിയും ശ്രീയും കൂടെ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും അവൾ ഒറ്റക്ക് പൊയ്ക്കോളാം എന്ന് പറഞ്ഞതായിരുന്നു… പി.ജി ബ്ലോക്കിന്റെ സെക്കന്റ് ഫ്ലോറിൽ ആയിരുന്നു ലൈബ്രറി… അന്ന അവളുടെ ക്ലാസ്റൂമിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി വരാന്തയിലൂടെ സ്റ്റെയറിന് അടുത്തേക്ക് നടന്നു… ഭക്ഷണം കഴിച്ച് മത്സര പരിപാടികളൊക്കെ തുടങ്ങുന്ന സമയം ആയത് കൊണ്ട് പിള്ളേര് എല്ലാവരും കോളേജ ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് പോയിരുന്നു.. അന്നമ്മ സ്റ്റെയർ കയറാൻ ഒരുങ്ങിയപ്പോഴാണ് സാധാരണ ഉപയോഗിക്കാത്തത് കാരണം അടച്ചിടാറുള്ള ക്ലാസ് റൂമുകളിൽ ഒരെണ്ണം മാത്രം ചാരി ഇട്ടിരിക്കുന്നത് കണ്ടത്… ഏതെങ്കിലും ബോയ്സ് വെള്ളമടിക്കാനോ മറ്റോ കയറിയതാവും എന്ന് കരുതിയാണ് അവൾ പതുങ്ങി അവിടേക്ക് ചെന്നത്…
ഡോറിന്റെ വിടവിലൂടെ നോക്കിപ്പോൾ കുറച്ച് പെൺകുട്ടികളാണ് അതെന്ന് അവൾ അറിഞ്ഞത്… അവരുടെ സംസാരത്തിൽ നിന്നും അമൃതയും കൂട്ടരും ആണെന്ന് അറിഞ്ഞ് അന്നമ്മ ചെവി ഒന്ന് കൂടെ കൂർപ്പിച്ച് വെച്ചു… അമൃതയുടെ സംസാരം കേൾക്കവേ അവളുടെ മുഖം ദേഷ്യത്താൽ ചുവന്ന് വന്നു… മുഷ്ടി ചുരുട്ടി പിടിച്ച് അവൾ പറഞ്ഞ് തീരുന്നത് വരെ അന്ന അവിടെ തന്നെ നിന്നു… ഒടുവിൽ ഒട്ടും പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ പറ്റാതെ ആയപ്പോഴാണ് ഡോർ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറിയത്… കൈ അടിച്ച് കൊണ്ട് അവർക്കടുത്തേക്ക് നടന്ന് വരുന്ന അന്നയെ കണ്ട് അമൃതയും കൂട്ടതും ചാടി എഴുന്നേറ്റു… അന്നമ്മയുടെ ചുണ്ടിൽ ചിരി ഉണ്ടെങ്കിൽ കൂടിയും അവളുടെ കണ്ണുകൾ ദേഷ്യത്താൽ ചുവന്നിരുന്നു… “നീ..നീ എന്താ ടീ ഇവിടെ….?” ഭയം ഉണ്ടെങ്കിലും അത് പുറത്ത് കാണിക്കാതെ അമൃത അന്നയുടേ നേരെ ചീറി…
എന്നാൽ തിരിച്ച് ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതെ മാറിൽ കൈ പിണച്ച് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന അന്നമ്മയുടെ ഭാവം അവളിൽ സംശയം നിറച്ചു… “ടീ…നിനക്ക് ചെവി കേൾക്കില്ലേ…” അമൃത വീണ്ടും അവളടെ നേരെ ചാടി കടിക്കാൻ വന്നതും അന്നമ്മ നിന്നിടത്ത് നിന്നും ഒരടി മുന്നിലേക്ക് വന്നു… തന്നെ എന്തോ ചെയ്യാൻ വരികയാണെന്ന് കരുതി അമൃത പേടിച്ച് പിന്നിലേക്ക് ആഞ്ഞു… “ഹാ…എന്തിനാ നീ ഇങ്ങനെ പേടിക്കുന്നത്…ചേച്ചി മോളെ കാണാൻ വേണ്ടി അല്ലേ വന്നത്….ഇങ്ങ് വന്നേ ചോദിക്കട്ടേ…” മുഖത്തെ ചിരി മായാതെ അന്ന അമൃതയെ അടുത്തേക്ക് വരാനായി തല ചലിപ്പിച്ചു… “ഞാ…ൻ…എ…എന്തിന്….വരണം….” അമൃത പതർച്ച പുറത്ത് കാണിക്കാതിരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചിരുന്നു… “മോൾ ഇങ്ങ് വാ…ചേച്ചി പറഞ്ഞ് തരാം…..വാടീ…” അന്നമ്മയുടെ ശബ്ദം അൽപമൊന്ന് ഉയർന്നതും അമൃത പേടിച്ച് മുന്നിലേക്ക് വന്ന് നിന്നു…
“നിങ്ങൾ പറയുന്നതെല്ലാം ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു….ആരാ ഈ പ്ലാനിന്റെ മാസ്റ്റർ ബ്രയിൻ….?അമൃത ആവും അല്ലേ…?” അവിടെ നിൽക്കുന്ന അമൃതയുടെ വാലുകളോട് കൂടിയായിരുന്നു അന്ന ചോദിച്ചത്… എല്ലാവരും അതേ എന്ന് തലയാട്ടി അമൃതയെ ചൂണ്ടി കണിച്ച് കൊടുത്തു… “പ്ലാൻ ഒക്കെ അടിപൊളി ആയിരുന്നു….എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമായി…അപ്പോ അതിനുള്ള സമ്മാനം വേണ്ടേ മോൾക്ക്…?” അമൃതയുടെ തോളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ട് അന്നമ്മ ചോദിച്ചത് കേട്ട് അവൾ ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് അന്നയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി… അത് വരെ ചിരിച്ച് കൊണ്ടിരുന്ന അന്നമ്മയുടെ മുഖത്ത് ദേഷ്യം ഇരച്ച് കയറുന്നത് ഭയത്തോടെയാണ് അമൃത കണ്ടത്… അവൾ പിന്നിലേക്ക് മാറാൻ നോക്കുമ്പോഴേക്കും അന്നമ്മയുടെ കൈ അമൃതയുടെ മുഖത്തിന് നേരെ ഉയർന്ന് താഴ്ന്നിരുന്നു…
അടിയുടെ ശക്തിയിൽ അവളുടെ മുഖം ഒരു വശത്തേക്ക് ചെരിഞ്ഞ് പോയി… ആദ്യത്തെ പെരുപ്പൊന്ന് മാറി അടി കിട്ടിയ കവിളിൽ കൈ വെച്ച് അന്നയെ നോക്കിയപ്പോഴേക്കും അടുത്ത കവിളിലേക്കും ആഞ്ഞ് അടിച്ചിരുന്നു… മൂന്ന് നാല് തവണയായി അമൃതയുടെ കവിളിൽ അന്നയുടെ കൈകൾ ഉയർന്ന് താണു… അവളുടെ രണ്ട് ചെവിയും കൊട്ടി അടച്ചത് പോലെ അമൃതക്ക് തോന്നി… അന്നമ്മ അടി നിർത്തി കൈകൾ ഒന്ന് കുടഞ്ഞ സമയം അമൃത രണ്ട് കവിളിലും കൈകളാൽ അമർത്തി പിടിച്ചു വെച്ചു… വേദന എടുത്ത് അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു… എന്നാൽ അത്രയും അടി കൊണ്ടിട്ടും അവളുടെ കണ്ണിൽ അന്നമ്മയോടുള്ള പക മാത്രമായിരുന്നു കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്… “നീ….നീ എന്നെ തല്ലി അല്ലേ….”
കവിളുകൾ തിണർത്ത് വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും ആ വേദനയൊന്നും കണക്കിലെടുക്കാതെ അന്നമ്മയെ തല്ലാൻ കൈ ഉയർത്തി അമൃതയുടെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ച് അവൾ ചുമരിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി… “ദേ ഇവിടെ ഒന്ന് അമർത്തിയാൽ മതി…പൊന്ന് മോള് പരലോകത്തേക്ക് പോവാൻ….എന്നെക്കൊണ്ട് അത് നീ ചെയ്യിക്കരുത്…. പിന്നെ നീ ഇപ്പോ പറഞ്ഞ വാക്കില്ലേ… അത് ഏറ്റവും യോജിക്കുന്നത് നിനക്ക് തന്നെ ആയിരിക്കും അമൃത..മോളേ…..” അന്നമ്മയുടെ ഭാവം കണ്ട് അമൃതയുടെ കൂടെയുള്ളവരെല്ലാം അവരെ പേടിയോടെ നോക്കുന്നുണ്ട്… അമൃതക്ക് ശ്വാസം വിലങ്ങിയ പോലെ തോന്നിയതും അന്ന കഴുത്തിൽ നിന്ന് കൈകൾ പിൻവലിച്ചു… “ഇത് നീ എന്നെ കൊണ്ട് നീ ചെയ്യിച്ചതാണ് അമൃത….
എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടെങ്കിൽ തീർക്കേണ്ടത് എന്റെ മേലാണ്…അല്ലാതെ എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവരെ വേദനിപ്പിക്കാൻ നിൽക്കണ്ട…അത് മാത്രം ഞാൻ ക്ഷമിച്ച് തന്നെന്ന് വരില്ല…ഇത് എന്റെ ലാസ്റ്റ് വാണിങ് ആണ്….ഇനിയും നിന്റെ വൃത്തികെട്ട സ്വഭാവം പുറത്തെടുക്കാനാണ് ഭാവമെങ്കിൽ….വെച്ചേക്കില്ല നിന്നെ….” നിലത്ത് ചുമരിലൂടെ ഊർന്ന് ഇരുന്ന് ചുമക്കുന്ന അമൃതയുടെ അടുത്ത് മുട്ട് കുത്തി ഇരുന്ന് കൊണ്ട് അന്നമ്മ ചൂണ്ടുവിരൽ ഉയർത്തി പറഞ്ഞു… “ഫ്രണ്ടിന് ഒന്ന് പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കി കൊടുക്ക്…” അവളുടെ കൂടെയുള്ളവരെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും അവർ പേടിയോടേ തലയാട്ടി… അമൃതയെ നോക്കി ഒന്ന് പുച്ഛിച്ച് ചിരിച്ച് അന്ന പുറത്തേക്ക് പോയി… “അമൃത…എഴുന്നേൽക്ക്…” അമൃതയെ പിടിച്ച് എഴുന്നേൽപ്പിച്ച് ഒരു ബോട്ടിലിൽ വെള്ളമെടുത്ത് നീട്ടിയതും അവൾ ആർത്തിയോടെ വാങ്ങി വായിലേക്ക് കമിഴ്ത്തി…
“അമൃത…നിന്റെ ദേഷ്യവും വാശിയും ഒക്കെ ഈ നിമിഷം ഒഴിവാക്കിക്കോ…ആ ചേച്ചീടെ മുഖം നീ ശ്രദ്ധിച്ചതല്ലേ…. വെറുതേ പ്രശ്നങ്ങൾക്കൊന്നും നിൽക്കണ്ട….” ടേബിളിലേക്ക് ചാരി നിന്ന് കിതക്കുന്ന അമൃതയുടെ തോളിൽ കൈ വെച്ച് കൊണ്ട് ഒരുവൾ പറഞ്ഞതും അമൃത ദേഷ്യത്തിൽ അവളുടെ കൈ തട്ടി മാറ്റി… “ഇല്ല നിത്യാ…ഈ അമൃത തുടങ്ങിയിട്ടേ ഉള്ളൂ…ആ ആൻമരിയ വേദനിക്കുന്നത് എനിക്ക് കാണണം..അത് മാത്രമാണ് എന്റെ ഇനിയുള്ള ലക്ഷ്യം…” ചുണ്ടിന്റെ കോണിലെ ചോര തുടച്ച് മാറ്റിക്കൊണ്ട് അമൃത പുലമ്പിയതും ബാക്കിയുള്ളവരിലെല്ലാം ഞെട്ടലുണ്ടാക്കി…. ******
“എടോ…” അമൃതയുടെ അടുത്ത് നിന്നും ഇറങ്ങി നേരെ അവളുടെ ക്ലാസ് റൂമിലേക്ക് നടക്കുന്ന അന്നമ്മ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി… “ഞാൻ കുറേ നേരം ലൈബ്രറിയിൽ വെയ്റ്റിഅ ചെയ്തിരുന്നു…” ശ്രീരാഗ് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോഴാണ് അന്നമ്മക്ക് ആ കാര്യം ഓർമ്മ വന്നത്… “സ്സ്….സോറീ ചേട്ടായി….എന്നോട് മറന്ന് പോയി…” അന്നമ്മ ചുണ്ട് ചുളുക്കി സോറി പറഞ്ഞതും അവൻ സാരമില്ലെന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി കാണിച്ചു… “എന്നോട് എന്തിനായിരുന്നു വരാൻ പറഞ്ഞത്…?” അവൾ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി നോക്കി… “വളച്ച് കെട്ടാതെ പറയാം…എനിക്ക് തന്നെ ഇഷ്ടമാണ്…പെട്ടെന്ന് ഒന്നും വേണ്ട…നല്ലത് പോലെ ആലോചിച്ച് ഒരു മറുപടി തന്നാൽ മതി…മറുപടി പോസിറ്റീവ് ആവണം എന്നാണ് എന്റെ ആഗ്രഹം…”
ശ്രീരാഗ് പ്രതീക്ഷ നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ അവളെ നോക്കി… “ആലോചിക്കാൻ ഒന്നുമില്ല ചേട്ടായീ…ഞാൻ കമ്മിറ്റഡ് ആണ്…” അന്നമ്മ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവന്റെ മുഖം വാടി… “ഓഹ്….ഇറ്റ്സ് ഓക്കെ…ഞാൻ ഒരു ഇഷ്ടം തോന്നിയപ്പോൾ പറഞ്ഞു എന്നേ ഉള്ളൂ….ലിവ് ഇറ്റ്…” ശ്രീരാഗ് മുഖത്തൊരു ചിരി വരുത്തിക്കൊണ്ട് അന്നയെ നോക്കി പറഞ്ഞ് ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് പോയി… അന്ന ഒന്ന് നിശ്വസിച്ച് തിരിഞ്ഞതും അവളെ നോക്കി തൂണിൽ ചാരി നിൽക്കുന്ന അലക്സിനെ കണ്ട് ഞെട്ടി… ***** ഹോസ്പിറ്റലിൽ ചെന്നിട്ടും സാമിന് ഇരിക്കപ്പൊറുതി കിട്ടിയിരുന്നില്ല… എങ്ങനെയെങ്കിലും ശ്രീയെ ഒന്ന് കാണാൻ കൊതിക്കുകയായിരുന്നു അവൻ… ഓ.പി കഴിഞ്ഞ് വേറെ പേഷ്യന്റ് ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് അവൻ വേഗം ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി..
കാറിലേക്ക് കയറി ഇരുന്നതും പോക്കറ്റിലിരുന്ന ഫോൺ വൈബ്രേറ്റ് ചെയ്തത് കണ്ട് അവൻ വേഗം എടുത്ത് നോക്കി… ഡിസ്പ്ലേയിൽ ജെനിയുടെ പേര് കണ്ടതും അവൻ വേഗം ഫോൺ എടുത്തു… “ഹലോ…ജെനീ…” “ഡാ…നീ ബിസി ആണോ…” സാം കോൾ എടുത്തതും മറുതലക്കൽ ജെനിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടു… “അല്ലെടീ…പറയ്….” “നിനക്ക് പറ്റുമെങ്കിൽ ടൗണിലേക്ക് ഒന്ന് വരുമോ…ഞാൻ മാളിൽ ഉണ്ട്…” “ആഹ്…ഓക്കെ…” സാം കോൾ കട്ട് ചെയ്ത് കാറുമെടുത്ത് മാളിലേക്ക് തിരിച്ചു… അവൾ ഫുഡ് കോർട്ടിൽ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് സാം നേരെ അവിടേക്ക് ചെന്നു… “എന്നതാ ടീ….?” ഒരു കോൺറിലുള്ള ടേബിളിൽ ഇരിക്കുന്ന ജെനിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് അവൾക്ക് ഓപ്പോസിറ്റ് ആയിട്ട് ഇരന്ന് കൊണ്ട് സാം ചോദിച്ചു… അവൾ ഒരു ചിരി മാത്രം മറുപടിയായി നൽകിക്കൊണ്ട് ഹാൻഡ് ബാഗിലായി വെച്ച ഒരു എൻവലപ്പ് എടുത്ത് അവന് നേരെ നീട്ടി… സാം ഒന്ന് സംശയിച്ച് ജെനി നീട്ടിയ എൻവലപ്പ് വാങ്ങി തുറന്ന് നോക്കി… അതിലുള്ളത് വായിക്കവേ അവന്റെ നെറ്റി ചുളിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു… “ജെനീ…ഇത്….”….”തുടരും
