നിനക്കായ് : ഭാഗം 82

എഴുത്തുകാരി: ഫാത്തിമ അലി

അലക്സ് അന്നയെ കോളേജിന്റെ ഗേറ്റിന് മുന്നിൽ ഇറക്കിയ ശേഷമാണ് തിരികെ പോയത്…. സ്വാതിയും ശ്രീയും വരാത്തത് കൊണ്ട് അവൾ അവരെയും കാത്ത് അവിടെ തന്നെ നിന്നു… കുറച്ച് സമയം കഴിഞ്ഞതും അവൾക്ക് നേരെ നടന്ന് വരുന്ന അമൃതയെ കണ്ട് അന്നയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പരിഹാസ ചിരി വിരിഞ്ഞു… അന്നത്തെ ആ സംഭവത്തിന് ശേഷം അമൃത ഒതുങ്ങിയിരുന്നു… പിന്നെ ഇത് വരെ അന്നയോട് നേരെ മുട്ടാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചിരുന്നില്ല… അവളുടെ മുഖത്തുള്ള പരിഹാസ ചിരി കാണെ അമൃത തലയും താഴ്ത്തി പിടിച്ച് ഗേറ്റിന് മുന്നിലൂടെ നടന്ന് പോയി… അന്നയുടെ അടുത്ത് നിന്നും അൽപം ദൂരെ എത്തിയതും ചെറുതായി തല ചെരിച്ച് നോക്കിയ അമൃതയുടെ ചുണ്ടിൽ എന്തോ ഓർത്തെന്ന പോലെ ഒരു ക്രൂരമായ ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു….

അമൃത പോയി കുറച്ച് കഴിയവേ ആണ് സ്വാതി എത്തിയത്… അന്നമ്മ ഒറ്റക്ക് നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് സംശയത്തോടെ സ്വാതി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്ന് ചെന്നു… “അന്നമ്മോ നീ എന്താ ഇന്ന് ഒറ്റക്ക്….ദച്ചു എവിടെ….വരില്ലേ ഇന്ന്…” സ്വാതിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അന്ന അവളെ നോക്കി ഒന്ന് കണ്ണിറുക്കി… “അവള് വരും….ബാക്കി നീ നേരിട്ട് കണ്ടോ…?” അന്നയുടെ കുസൃതി ചിരിയോടുള്ള സംസാരം കേട്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാവാത്ത പോലെ സ്വാതി നിന്നു… ശ്രീയും സാമും പരസ്പരം ഇഷ്ടം തുറന്ന് പറഞ്ഞ കാര്യം സ്വാതി അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല… അത് കൊണ്ട് ഒരു സർപ്രൈസ് ആയി അവൾ നേരിട്ട് കണ്ടോട്ടേ എന്ന് അന്നയും കരുതി… രണ്ട് പേരും ഗേറ്റിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും കുറച്ച് മാറി നിന്ന് ശ്രീയെ വെയിറ്റ് ചെയ്തു…

കുറച്ച് സമയത്തിനുള്ളിൽ സാമിന്റെ കാർ വരുന്നത് കണ്ട് എങ്ങോട്ടോ നോക്കി നിന്ന സ്വാതിയെ തട്ടി വിളിച്ചു… “അങ്ങോട്ട് നോക്കെടീ…?” അന്നയുടെ അടി കാരണം വേദനയോടെ മുഖം കൂർപ്പിച്ച് നോക്കുന്ന സ്വാതിയുടെ മുഖം ഗേറ്റിന് മുന്നിലേക്കായി വെച്ച് കൊണ്ട് അന്നമ്മ പറഞ്ഞു… സ്വാതി മുഖം ചെരിച്ച് നോക്കിയതും സാമിന്റെ കാറിൽ നിന്ന് പുഞ്ചിരിയോട് കൂടെ ഇറങ്ങുന്ന ശ്രീയെ കണ്ട് വാ പൊളിച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്നു അവൾ… “കർത്താവേ ഇതിന്റെ കാറ്റ് പോയോ…?” ഷോക്ക് അടിച്ച പോലെയുള്ള അവളുടെ നിൽപ്പ് കണ്ട് അന്നമ്മ സ്വാതിയുടെ തലയിലിട്ട് നോവുന്ന രീതിയിൽ ഒന്ന് കൊട്ടിയതും ബോധം വന്ന പോലെ അവൾ ഞെട്ടി കണ്ണുകൾ മാറ്റി… “ഇതൊക്കെ എപ്പോ….?ഞാൻ സ്വപ്നം കാണുന്നത് അല്ലല്ലോ അന്നമ്മോ..?” അവൾക്ക് അപ്പോഴും വിശ്വാസം വന്നിരുന്നില്ല…. “ഏയ് ഉള്ളത് തന്നെയാ ഭോളേ….

ഇന്നലെ രാത്രി 11.45 ന് ആണ് സംഭവങ്ങൾ ഒക്കെ നടന്നത്…” സ്വാതിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അന്നമ്മ ഒന്ന് ചുരുക്കി കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞ് കൊടുത്തു… “എന്തായാലും ഒടുക്കം രണ്ടും ഒത്തല്ലോ….സമാധാനം…ഇനി നിന്റെ കാര്യം കൂടെ റെഡി ആയിട്ട് വേണം എനിക്ക് പറ്റുന്ന ആളെ തപ്പാൻ…ഹ്മ്…” സ്വാതി ഒരു നിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞ് നിർത്തിയതും അന്ന ചിരിച്ച് കൊണ്ട് അവളെയും കൂട്ടി ശ്രീയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു… സാമിന്റെ കാർ കണ്ണിൽ നിന്ന് മറയുന്നത് വരെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നിന്ന ശ്രീ അവൻ പോയി കഴിഞ്ഞതും തിരിഞ്ഞ് നിന്നു… അവളുടെ തൊട്ട് പിന്നിലായി മാറിൽ കൈ പിണച്ച് കെട്ടി നിൽക്കുന്ന അന്നയെയും സ്വാതിയെയും കണ്ട് അവൾ ആദ്യം ഒന്ന് ഞെട്ടി… പിന്നെ നന്നായി ഒന്ന് ഇളിച്ച് കാണിച്ച് താഴത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു..

“അയ്യോടാ പെണ്ണിന്റെ നാണം കണ്ടോ..” സ്വാതി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് തലയിൽ ഒരു കിഴുക്ക് കൊടുത്തതും ശ്രീ ചുണ്ട് വെളിയിലേക്ക് ഉന്തിക്കൊണ്ട് മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി… “കുഞ്ഞിന് വേദനിച്ചോ…സാരമില്ലാ ട്ടോ….ആ പിന്നെ..ഹാപ്പി ബർത്ത് ഡേ ദച്ചൂസേ….” സ്വാതി അവളെ പുണർന്ന് കൊണ്ട് ബർത്ത് ഡേ വിഷ് ചെയ്തു… ഓരോന്ന് സംസാരിച്ചും ശ്രീയെ രണ്ട് പേരും കൂടെ ചേർന്ന് കളിയാക്കിയും അവർ കോളേജിലേക്ക് നടന്നു.. ക്ലാസിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും ശ്രീയുടെ നോട്ടം ഇടക്കിടക്ക് വാച്ചിലേക്ക് പോവുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ഒന്ന് എത്രയും പെട്ടന്ന് ഉച്ച ആയാൽ മതിയായിരുന്നു എന്ന് അവൾ ആത്മാർത്ഥമായി പ്രാർത്ഥിച്ചു… ശ്രീ ഞെരി പിരി കൊള്ളുന്നത് കണ്ട് സ്വാതിയും അന്നയും കിട്ടിയ അവസരം പാഴാക്കാതെ നല്ലത് പോലെ വാരുന്നുണ്ടാരുന്നു….

ലഞ്ച് ബ്രേക്ക് ആവാൻ ആയതും ശ്രീയുടെ ഫോണിലേക്ക് സാമിന്റെ കോൾ എത്തിയിരുന്നു… അവൾ സമയം പാഴാക്കാതെ വേഗം കോൾ അറ്റന്റ് ചെയ്തു… അവൻ കോളേജിന് മുന്നിൽ എത്തിയിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തതും ശ്രീ അന്നയെയും സ്വാതിയെയും നോക്കി നല്ലത് പോലെ ചിരിച്ചു… “കിണിക്കല്ലേ മോളേ…ചെല്ല്…ചെന്ന് നിന്റെ ഇച്ചായന്റ കൂടെ കറങ്ങിയേച്ചും വാ…” അന്നമ്മ ശ്രീയുടെ നിൽപ്പ് കണ്ട് ആക്കി ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും അവൾ ബാഗും എടുത്ത് അവരെ നോക്കി യാത്ര പറഞ്ഞ് ക്ലാസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.. സാമിന്റെ അടുത്ത് എത്താനായി ദൃതിയിൽ ആയിരുന്നു നടന്നത്…നടത്തം എന്ന് പറയുന്നതിനേക്കാൾ ഓടി എന്ന് പറയുന്നതാവും നല്ലത്… കോളേജിന് പുറത്ത് റോഡിന് സൈഡിലായി ഒതുക്കി ഇട്ടിരിക്കുന്ന സാമിന്റെ കാർ കണ്ടപ്പോഴാണ് ശ്രീ ഒട്ടം നിർത്തിയത്..

കിതപ്പ് അടക്കി പിടിച്ച് കാറിന് അടുത്തേക്ക് നടന്ന ശ്രീ കോ ഡ്രൈവർ സീറ്റിലേക്ക് കയറി… ഡോർ അടച്ച് സാമിന് നേരെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കുമ്പോഴാണ് സ്റ്റിയറിങ്ങിൽ കൈ കുത്തി നിർത്തി തല താങ്ങി വെച്ച് അവളെ തന്നെ നോക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചത്…. ശ്രീ പുരികം ഉയർത്തി എന്താണെന്ന് ചോദിച്ചതും അവൻ കുസൃതി ചിരിയോടെ രണ്ട് കണ്ണുകളും ചിമ്മി കാണിച്ച് കാർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു… ഡ്രൈവിങ്ങിന് ഇടയിൽ സാം ശ്രീയെ ഒന്ന് നോക്കി കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചതും കാര്യം മനസ്സിലായത് പോലെ ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ അവന്റെ കൈക്ക് ഇടയിലൂടെ ചുറ്റി പിടിച്ച് ചുമലിൽ തല ചായ്ച് വെച്ച് കിടന്നു…. അവൻ സ്നേഹത്തോടെ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ മൃദുവായി ചുംബിച്ച് കൊണ്ട് ഡ്രൈവിങ്ങിൽ ശ്രദ്ധിച്ചു… “നമ്മൾ എങ്ങോട്ടാ ഇച്ചായാ പോവുന്നത്…?”

സാമിന്റെ തോളിൽ കിടന്ന് കണ്ണുകൾ മാത്രം ഉയർത്തിക്കൊണ്ടാണ് അവളുടെ ചോദ്യം… “നിന്നെ ഒരാളെ കാണിക്കാൻ വേണ്ടി കൊണ്ട് പോകുവാ….ആരാണ് എന്നുള്ളത് അവിടെ എത്തുമ്പോ പറയാന്നേ…” സാം അവളുടെ കവിളിൽ മെല്ലെ പിടിച്ച് വലിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും ശ്രീ പിന്നെ ഒന്നും ചോദിക്കാതെ ഒന്ന് കൂടെ അവനോട് ചേന്ന് ഇരുന്നു… കുറച്ച് നേരത്തെ യാത്രക്കൊടുവിൽ ഒരു തറവാട് വീടിന്റെ മുന്നിൽ കാർ നിർത്തിയതും ശ്രീ സംശയത്തോടെ സാമിനെ നോക്കി… അവൾക്ക് നേരെ ഇരു കണ്ണുകളും ചിമ്മി കാണിച്ച് സാം ഇറങ്ങാനായി പറഞ്ഞു… “ഇത് ആരുടെ വീടാ ഇച്ചായാ…നമ്മളെന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്..?” സാമിന്റെ കൈയിൽ വിരലുകൾ കോർത്ത് പിടിച്ച് അവൾ ചുറ്റിലും കണ്ണോടിച്ചു…

നല്ല സമാധാനമുള്ള ആ അന്തരീക്ഷം അവൾക്ക് നന്നേ ഇഷ്ടമായിരുന്നു… “വാ…” ശ്രീയെയും കൂട്ടി ആ ചെറിയ വീടിന്റെ സ്റ്റെപ്പുകൾ കയറി കോളിങ് ബെൽ അടിച്ചു.. കുറച്ച് നേരത്തിനുള്ളിൽ വാതിൽ തുറന്ന് കൊണ്ട് സേവ്യർ പുറത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു… പുലിക്കാട്ടിൽ വെച്ച് ഒന്ന് രണ്ട് പ്രാവശ്യം അയാളെ കണ്ടത് കൊണ്ട് ശ്രീക്ക് അത് ആരാണെന്ന് മനസ്സിലായിരുന്നു… “ആഹാ..നിങ്ങള് വന്നോ….കയറി വാ മോളേ…” സേവ്യർ അവരെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചതും സാം ശ്രീയെയും കൂട്ടി ഉള്ളിലേക്ക് കയറി… ഒരു കുഞ്ഞ് ലീവിങ് റൂമും അതിനോട് ചേർന്ന് ഹാളും രണ്ട് ബെഡ് റൂമുകളും കിച്ചണും ചേർന്നതായിരുന്നു ആ വീട്… “നിനക്ക് ഒരാളെ പരിചയപ്പെടുത്തി തരാം…” ഹാളിലൂടെ കണ്ണുകൾ ഓടിക്കുന്ന ശ്രീയുടെ അരികിലേക്ക് ചെന്ന് സാം പതിയെ പറഞ്ഞു…

അവളുടെ കൈയും പിടിച്ച് നേരെ പകുതി ചാരിയിട്ട ഒരു റൂമിലേക്ക് ആയിരന്നു അവൻ ചെന്നത്… കാറ്റും വെളിച്ചവും നന്നായി കിട്ടുന്ന ആ കൊച്ച് റൂമിലെ ബെഡിൽ ഒരു മദ്ധ്യ വയസ്സെത്തിയ സ്ത്രീ കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… മുഖത്തെ ക്ഷീണം മാറ്റി നിർത്തിയാൽ ഒരു മാലാഖയെ പോലെ സുന്ദരി ആയിരുന്നു അവർ… കണ്ണുകൾ അടച്ച് മയങ്ങുന്ന അവരുടെ അരികിലായി സാം പതിയെ ചെന്ന് ഇരുന്നു… “സാറാമ്മച്ചീ….” കാതിനടുത്തായി പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ വിളിച്ചതും ഒന്ന് ഞെരങ്ങിക്കൊണ്ട് അവർ കണ്ണുകൾ തുറന്നു… സാമിനെ കണ്ടതും അവരുടെ ക്ഷീണിച്ച മുഖത്തിന് വല്ലാത്തൊരു തിളക്കം വന്നിരുന്നു… ഒട്ടി കിടന്ന ചുണ്ടുകൾ വലിച്ച് തുറന്ന് എന്തൊക്കെയോ പറയാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഒരു വാക്ക് പോലും പുറത്തേക്ക് വന്നില്ല…

“സാറാമ്മച്ചിക്ക് ഞാൻ ഒരാളെ കാണിച്ച് തരാമെന്ന് പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നോ….” അവരുടെ നര ബാധിച്ച മുടിയിഴകളെ തലോടിക്കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചതും അവർ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് എന്തൊക്കെയോ കാണിച്ചു.. “ഇങ്ങ് വാ….” അവന്റെ പിന്നിലായി നിൽക്കുന്ന ശ്രീയെ മുന്നിലേക്ക് നിർത്തി സാമും എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു… “ദേ ഇതാണ് സാറാമ്മച്ചീ…എന്റെ പെണ്ണ്….” അവളുടെ ചുമലിലൂടെ കൈയിട്ട് സാമിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ച് കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു… അവന്റെ ചേർത്ത് പിടിക്കലും എന്റെ പെണ്ണെന്ന പരിചയപ്പെടുത്തലും ശ്രീയ്ക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം ഉണ്ടാക്കി… “നിന്നെ അടുത്തേക്ക് വിളിക്കുവാണ്….ചെല്ല്….” അവൾ സാറാമ്മച്ചിയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ട് തൊട്ടടുത്തുള്ള ചെയറിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു.. അവരെ ഒന്ന് നോക്കെ ചിരിയോടെ സാം പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി..

സാറാമ്മച്ചിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നത് കണ്ട് സങ്കടം വന്ന ശ്രീ പതിയെ അവ തുടച്ച് കൊടുത്തു… എന്താണെന്ന് അറിയില്ല ആ ചുരുങ്ങിയ സമയം കൊണ്ട് തന്നെ അവരോട് എന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു അടുപ്പം തോന്നിയിരുന്നു…. ബെഡിൽ വെച്ചിരിക്കുന്ന അവരുടെ കൈ എടുത്ത് പൊതിഞ്ഞ് പിടിച്ച് കൊണ്ട് ശ്രീ ഓരോന്ന് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി… അവളുടെ സ്പർശനം അറിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും മറുപടി പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും സാറാമ്മച്ചി ശ്രീയുടെ സാന്നിധ്യം ഒരുപാട് ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു… ഇടക്ക് കൗതുകത്തോടെയുള്ള അവരുടെ നോട്ടം മതിയായുന്നു ശ്രീ നിർത്താതെ അവരോട് സംസാരിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു… സേവ്യറും സാമും റൂമിലേക്ക് ചെന്നതും ശ്രീയുടെ സംസാരം കേട്ട് വാതിൽക്കൽ തന്നെ നിന്നു…

കൊച്ച് കുട്ടികളുടെ കൗതുകത്തോടെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോട്ടമെറിഞ്ഞ് നിർക്കുന്ന സാറയെ കാണെ സേവ്യർ മനസ്സ് നിറഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ട് സാമിന്റെ തോളിൽ തട്ടി… “ആഹാ..നിങ്ങൾ രണ്ടാളും അപ്പോഴേക്ക് കൂട്ടായോ….?” സേവ്യർ ചിരിയോടെ റൂമിലേക്ക് കയറിയതും ശ്രീ ചെയറിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു… ഉച്ച ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ടേ തിരിച്ച് പോകാവൂ എന്ന് നിർബന്ധം പിടിച്ചതും അവർ അതിന് സമ്മതിച്ചു.. ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് അവരോട് കുറേ സമയം സംസാരിച്ച ശേഷമാണ് അവർ പോവാൻ നോക്കിയത്…. “സാറാമ്മച്ചീ….ഞങ്ങൾ പോയി വരാമേ….” ശ്രീ മുഖം താഴ്ത്തി അവരുടെ നെറ്റിയിൽ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്ത് പറഞ്ഞതും സാറ അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന സേവ്യറിനെ നോക്കി കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് എന്തോ കാണിച്ചു…

അയാൾ അവരെ നോക്കി തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് അലമാര തുറന്ന് ഒരു ചെറിയ ബോക്സ് കൈയിൽ എടുത്തു… “മോളെ പറ്റി ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോ തന്നെ നിനക്ക് തരാൻ വേണ്ടി മാറ്റി വെച്ചതാണ് ഇത്….” സേവ്യർ അവളുടെ കൈയിലേക്ക് ആ ചെപ്പ് വെച്ച് കൊടുത്തതും ശ്രീ എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ സാമിനെ നോക്കി… അവൻ കണ്ണുകൾ അടച്ച് അനുവാദം കൊടുത്തതും ശ്രീ ഒന്ന് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് അത് വാങ്ങി… “നീ തന്നെ ഇട്ട് കൊടുക്ക് സാമേ….” അയാളുടെ നിർദേശം കേട്ട് സാം ശ്രീയുടെ കൈയിൽ നിന്നും ആ ചെപ്പ് വാങ്ങി തുറന്നു.. സ്വർണ്ണത്തിന്റെ രണ്ട് സിംപിൾ വളകൾ ആയിരുന്നു അതിൽ… അവൻ അത് പുറത്തേക്ക് എടുത്ത് ശ്രീയുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് അവളുടെ കൈയിലേക്ക് അണിഞ്ഞ് കൊടുത്തു…

യാത്ര പറഞ്ഞ് പോവാൻ നേരം ഇടക്ക് അങ്ങോട്ട് വരാമെന്ന് വാക്ക് കൊടുത്ത ശേഷമാണ് അവർ തിരികെ പോന്നത്… “ഇച്ചായാ….സാറാമ്മച്ചിക്ക് എന്ത് പറ്റിയതാ….?” സാമിന്റെ ചുമലിലേക്ക് തല ചായ്ച് വെച്ച് കൊണ്ട് ശ്രീ ചോദിച്ചു… “ഒരു ആക്സിഡന്റ്….വല്യ പപ്പായ്ക്കും സാറാമ്മച്ചിക്കും ഒരു മകനായിരുന്നു ഉള്ളത്….അവരുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് കുറേ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഉണ്ടായ കുട്ടി ആയിരുന്നു…അവന് പതിനഞ്ചോ പതിനാറോ വയസ്സുള്ളപ്പോ സാറാമ്മച്ചിയുടെ നാട്ടിലേക്ക് യാത്ര പോയതാണ്….പോവുന്ന വഴിക്ക് കാർ ആക്സിഡന്റ് ആയി….അവൻ അവിടെ വെച്ച് തന്നെ… വല്യ പപ്പക്ക് ചെറിയ പരിക്കുകൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ… എന്നാ സാറാമ്മച്ചി പിന്നെ എഴുന്നേറ്റിട്ടില്ല….ഒരുപാട് ചികിത്സിച്ച് നോക്കി….പക്ഷേ കാര്യമുണ്ടായില്ല….ആകെ ഉണ്ടായിരുന്ന മകന്റെ വേർപാടും എല്ലാം കൂടെ ആ മനസ്സും മടുത്ത് കാണും…

ഞങ്ങളൊക്കെ ഇടക്കിടെ ഇങ്ങോട്ട് വരും…. അത് സാറാമ്മച്ചിക്ക് വലിയ സന്തോഷം ആണ്….നിന്നെ പറ്റി പറഞ്ഞപ്പോ എന്തായാലും കൂട്ടിക്കൊണ്ട് ചെല്ലണം എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു…അതാ ഇന്ന് തന്നെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വന്നേ….” സാം ശ്രീയുടെ വിരലുകൾ ഞെട്ട് വിട്ട് കൊണ്ട് അവൾക്കുള്ള മറുപടി കൊടുത്തു… അവളൊന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് സാമിന്റെ വിരലുകളെ കോർതത് പിടിച്ചു… “ഇച്ചായാ…..ദേ അവിടെ ഒന്ന് നിർത്തിക്കേ….?” ടൗണിലെ ഒരു ജുവലറി ഷോപ്പിന് നേരെ ചൂണ്ടി കാണിച്ച് കൊണ്ട് ശ്രീ പറഞ്ഞതും സാം അവളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി… “എന്റെ സൗന്ദര്യം നോക്കാതെ കാർ നിർത്തെന്റെ സാമിച്ചാ….” അവളുടെ കുറുമ്പോടെയുള്ള സംസാരം കേട്ട് ഒന്നും ചോദിക്കാതെ കാർ ഒരു സൈഡിലായി ഒതുക്കിയിട്ടു…. “ഇവിടെ എന്താ കൊച്ചേ….?”

അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടിട്ടും മറുപടി പറയാതെ ഒന്ന് ചിരിച്ച് കാണിച്ച് ഡോർ തുറന്ന് അവൾ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി… കാര്യം എന്താണെന്ന് അറിയാതെ സാമും അവളുടെ പിന്നാലെ നടന്നു… ജുവലറിയിൽ കയറിയപ്പോഴാണ് ശ്രീ അവിടെ നിർത്താൻ പറഞ്ഞത് എന്തിനാണെന്ന് മനസ്സിലായത്….മൂക്ക് കുത്താൻ.. ഷൂട്ട് ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും ശ്രീ അതിന് സമ്മതിക്കാതെ അല്ലാതെ കുത്തിയാൽ മതിയെന്ന് ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു… “ദുർഗാ…വേണ്ടെടോ….നല്ല വേദന ഉണ്ടാവും….” സാം കുറേ അവളെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തി എങ്കിലും ശ്രീ അമ്പിനും വില്ലിനും അടുത്തില്ല…. അവന് ആ മൂക്കുത്തി കൊടുക്കണ്ടായിരുന്നു എന്ന വരെ തോന്നി പോയി… അവസാനം ശ്രീയുടെ വാശിക്ക് സമ്മതിക്കേണ്ടതായി വന്നു…

മൂക്ക് കുത്താൻ നേരം അവളുടെ തൊട്ടടുത്ത് കൈയും പിടിച്ച് നിൽക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ശ്രീയെ നോക്കാതെ മറ്റെവിടേക്കോ നോട്ടമെറിഞ്ഞാണ് അവൻ നിന്നത്… വേദനിച്ച് ശ്രീ സാമിന്റെ കൈയിൽ ഇറുകെ പിടിക്കുമ്പോൾ അവൻ കണ്ണുകൾ അടച്ച് നിൽക്കും… “സർ…കഴിഞ്ഞു…” സെയിൽ മാൻ തട്ടി വിളിച്ചപ്പോഴാണ് സാം പിന്നെ കണ്ണുകൾ തുറന്നത്… ഒരു നിമിഷം പോലും പാഴാക്കാതെ മിഴികളെ ശ്രീയുടെ നേർക്ക് പായിച്ചു… അവളുടെ കരഞ്ഞ് കലങ്ങിയ കണ്ണുകളും തക്കാളി പോലെ ചുവന്ന മൂക്കും അവൻ കണ്ണുകളാൽ ഉഴിഞ്ഞു… തുടുത്ത് നിൽക്കുന്ന മൂക്കിൻ തുമ്പിൽ തിളങ്ങുന്ന ആ മൂക്കുത്തി അവളുടെ മുഖത്തിന് അത് വരെയില്ലാത്ത ഒരു ഭംഗി നൽകിയിരുന്നു… “എങ്ങനെ ഉണ്ട്…?”

ചെറുതായി ഇടറിയ സ്വരത്തോടെയുള്ള ശ്രീയുടെ കോദ്യം കേട്ടെങ്കിലും മറുപടി കൊടുക്കാതെ സാം എഴുന്നേറ്റു… “ഇച്ചായോ….എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്….എന്നോട് പിണക്കമാണോ….?” കാറിൽ കയറി ഇരുന്നിട്ടും കനത്ത് നിൽക്കുന്ന സാമിന്റെ മുഖം കണ്ട് ശ്രീ പതിയെ അവനെ തട്ടി വിളിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു… “സാമിച്ചാ….” ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടൺസിൽ കൊരുത്ത് വലിച്ച് കൊണ്ട് ചിണുങ്ങിയുള്ള അവളുടെ വിളി അവന് കേൾക്കാതിരിക്കാൻ ആയില്ല…. “ഒത്തിരി വേദനിച്ചോ…?” ശ്രീയുടെ മുഖം കോരിയെടുതത് കൊണ്ട് അവളെ ഉറ്റ് നോക്കി ചോദിച്ചു.. “മ്മ്….ദേ ഇച്ചിരി…” തള്ളവിരലും ചൂണ്ടുവിരലും ചേർത്ത് പിടിച് കാണിച്ച് കൊണ്ട് കുറുമ്പോടെ അവൾ പറഞ്ഞതും അവന്റെ ചുണ്ടിലും പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…

“വേദന ഇച്ചായൻ മാറ്റി തരാലോ….?” സാം ചുറ്റിലും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ച് അവിടെ എങ്ങും ആരുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ച് ശ്രീയുടെ നേരെ മുഖം താഴ്ത്തി… അവൻ എന്ത് ചെയ്യാൻ പോവുന്നെന്ന് മനസ്സിലാവാതെ കണ്ണ് മിഴിച്ച് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അവൾ…. ശ്രീയുടെ ഭാവം കണ്ട് കുറുമ്പോടെ അവനാ നാസിക തുമ്പിൽ മെല്ലെ ഒന്ന് ഉമ്മ വെച്ചു… ഒരു വിയലോടെ അവന്റെ കൈയിൽ അമർത്തിയ ശ്രീ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കെ അടച്ചു… അധരങ്ങളാൽ അവിടെ മുഴുവൻ ചുംബിച്ച് കൊണ്ട് സാം പതിയെ മുഖം ഉയർത്തി… നേരത്തെ മൂക്കിൻ തുമ്പ് മാത്രമായിരുന്നു ചുവന്നതെങ്കിൽ ഇത്തവണ അവളുടെ കവിളിണകളിൽ മുഴുവൻ മൂവന്തി ചോപ്പ് പടർന്നിരുന്നു…. “വേദന മാറിയോ….?” കുറുമ്പോടെയുള്ള അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത വിധം നാണത്താൽ വിവശയായ അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് പതുങ്ങി….

“ഈ മൂക്കുത്തി കൂടി കുത്തിയപ്പോ ഇച്ചായന്റെ കൊച്ചിനെ കാണാൻ എന്ത് ഭംഗി ആണെന്നോ….” ശ്രീയുടെ കാതിലായി പതിയെ മൊഴിഞ്ഞതും അവളൊന്ന് കുറുകിക്കൊണ്ട് മുഖം പതിയെ ഉയർത്തി…. ആ വിരി നെറ്റിയിൽ അധരങ്ങൾ അമർത്തി പതിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് സാം കാർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു…. അന്ന് അവരെല്ലാവരും കൂടെ പോയ വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന് അടുത്തേക്കാണ് സാം ശ്രീയെ കൊണ്ട് പോയത്… അവിടെ ചെന്ന സമയത്ത് അധികം ആരും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… ശ്രീയുടെ കൈ കോർത്ത് പിടിച്ച് ഒരു പാറക്കെട്ടിന് മുകളിലായി വന്ന് രണ്ട് പേരും കാലുകൾ തെളി നീരിലേക്ക് ഇട്ട് വെച്ചാണ് ഇരുന്നത്.. ശ്രീയെ ഒരു കൈ കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ് അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്…

മറു കൈയാൽ അവളുടെ കൈ വിരലുകളെ തഴുകുകയാണ്…. “ഇച്ചായാ….” അവൾ സാമിന്റെ മുഖത്തിന് നേരെ ആയി ഇരുന്ന് കൊണ്ട് സാമിനെ വിളിച്ചു… “മ്മ്…” അവളുടെ കഴുത്തിൽ ഒളിപ്പിച്ച് വെച്ചിരുന്ന കൊന്ത അഴിച്ചെടുത്ത് ശ്രീ സാമിന്റെ കഴുത്തിലേക്ക് ഇട്ട് കൊടുത്തു… സാം ചിരിയോടാ കൂടെ അവളുടെ പ്രവർത്തികളെല്ലാം വക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു… “ഓർമ്മയുണ്ടോ ഇച്ചായാ….അന്ന് ഇത് എന്റെ കൈയിൽ ആയി പോയപ്പോ എടുത്ത് വെച്ചതായിരുന്നു… പിന്നെ ഇച്ചായൻ മുംബൈയിലേക്ക് പോയപ്പോ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെയാ ഈ കൊന്ത കണ്ടത്…. പിന്നെ ഇച്ചായനെ മിസ്സ് ചെയ്യാതിരിക്കാൻ ഇത് കഴുത്തിലിട്ട് നടക്കാൻ തുടങ്ങി…കുറേ നാളായി ഇതൊന്ന് തരാൻ വിചാരിക്കുന്നു…പക്ഷേ മറന്ന് പോവും….

ഇത് ഈ നെഞ്ചിൽ കിടക്കുന്നത് കാണാൻ തന്നെയാണ് ഭംഗി…” അവന്റെ തുറന്നിട്ട ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടൺസിന് ഉള്ളിലൂടെ കാണുന്ന രോമ കാടുകളും അതിനോട് പറ്റി ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന കൊന്തയിലും കണ്ണുകൾ പതിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് അവളാ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്നു… പിന്നെയും കുറേ സമയം അവിടെ ചിലവഴിച്ച ശേഷമാണ് അവർ തിരികെ പോയത്…. ******** രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് ബാൽക്കണിയിലെ സ്വിങ് ചെയറിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ശ്രീ… ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് അവളുടെ വിരലുകൾ മൂക്കിൻ തുമ്പിലേക്കായി നീങ്ങി… മൂക്കിൻ തുമ്പിൽ മെല്ലെ ഒന്ന് തൊട്ടതും വേദന തോന്നി അവളൊന്ന് എരിവ് വലിച്ചു… ഇവിടെ എത്തിയ ശേഷം ഷേർളി ഉപ്പിട്ട വെള്ളത്തിൽ പഞ്ഞി മുക്കി കുറേ തവണ ഒപ്പി കൊടുത്തിരുന്നു… അത് കൊണ്ട് ഒരുവിധം വേദനക്ക് കുറവുണ്ട്…

അവളുടെ ഓർമയിൽ സാമിന്റെ അധരങ്ങൾ തന്റെ വേദന മാറ്റി തന്നത് ഓർത്തു… അത് ഓർക്കവേ അവളുടെ കവിളുകൾ ചുവക്കാനായി തുടങ്ങി… കണ്ണുകൾ സാമിന്റെ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് നീങ്ങി… അവന്റെ റൂമിൽ വെളിച്ചം ഇല്ലായിരുന്നു…. അവളെ ഇറക്കി വിട്ട ശേഷം ഹോസ്പിറ്റലിൽ എമർജൻസി കേസ് ആയിട്ട് പോയതായിരുന്നു.. അന്നമ്മ നേരത്തെ വിളിച്ചപ്പോ എത്തിയിട്ടില്ലെന്ന് അറിഞ്ഞു… കുറേ സമയം ആയിട്ടും അവന്റെ വിവരം ഒന്നും ലഭിക്കാഞ്ഞ് ശ്രീ സാമിനെ വിളിച്ച് നോക്കി… ഫോൺ റിങ് ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും ആൻസർ ചെയ്യുന്നില്ല…. ചിലപ്പോ ബിസി ആയിരിക്കും എന്ന് കരുതി ഫോൺ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ച് ചെയറിലേക്ക് ചാരി ഇരുന്ന് അവൾ കണ്ണുകൾ അടച്ചു… ഇടക്ക് ഇപ്പോഴോ ആരോ തന്റെ കവിളുകളെ തഴുകുന്നത് പോലെ തോന്നി ആണ് ശ്രീ ഞെട്ടി കണ്ണുകൾ തുറന്നത്…

എന്നാൽ തനിക്ക് ചുറ്റിലും ആയി പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ആ പ്രിയപ്പെട്ട ഗന്ധം ആരുടെതാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ അവൾക്ക് അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല… “ഇച്ചായാ…” ബാൽക്കണിയിലേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങുന്ന നിലാ വെളിച്ചത്തിൽ പതിയെ തെളിഞ്ഞ് വരുന്ന സാമിന്റെ മുഖത്തൂടെ വിരലുകൾ ഓടിച്ച് കൊണ്ട് ശ്രീ വിളിച്ചു… അവൾക്ക് മറുപടി കൊടുക്കാതെ ഇരു കൈകളാലും ശ്രീയെ കോരി എടുത്തു…. സാം സ്വിങ് ചെയറിലേക്ക് ഇരുന്ന് ശ്രീയെ മടിയിൽ വെച്ചു.. “എപ്പഴാ ഹോസ്പിറ്റിലീന്ന് വന്നേ …?ഞാൻ വിളിച്ചപ്പോ കോൾ എടുത്തില്ലല്ലോ” അവന്റെ നീളൻ മുടിയിഴകളെ തലോടിക്കൊണ്ട് ശ്രീ സാമിനെ നോക്കി… “ഇപ്പോ എത്തിയതാ…ഫോൺ സൈലന്റ് ആണ്…അതാ വിളിച്ചപ്പോ കേൾക്കാഞ്ഞത്…ഇവിടെ ലൈറ്റ് കാണാഞ്ഞ് റൂമിൽ കയറാൻ പോയതാണ്….

പക്ഷേ നിന്നെ കാണാതെ ഉറക്കം വന്നില്ലെന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നു….അതാ മതില് ചാടിയേ….ഇവിടെ വന്നപ്പോ ഉണ്ട് ഒരാൾ പൂച്ചക്കുട്ടിയെ പോലെ ചുരുണ്ട് കിടക്കുന്നു….” അവളുടെ കാതിൽ പല്ലുകൾ ആഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് മറുപടി കൊടുത്തു… “വേദന ഉണ്ടോ വാവേ….?” മൂക്കിൻ തുമ്പിൽ പതിയെ തൊട്ടു കൊണ്ടുള്ള അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് ഇല്ലെന്ന് തല ചലിപ്പിച്ചു അവൾ… എങ്കിലും അവൻ കണ്ണുകൾ പിൻവലിക്കാതെ നിലാവെട്ടത്തിൽ തിളങ്ങുന്ന ശ്രീയുടെ മൂക്കുത്തിയിൽ ആയിരുന്നു… മുഖം താഴ്ത്തി മെല്ലെ മുത്തിയതും ശ്രീ കണ്ണുകൾ അടച്ച് അത് സ്വീകരിച്ചു… “ഏയ് ദുർഗക്കൊച്ചേ….എന്നതാ ഒന്നും മിണ്ടാത്തേ…?” സാമിന്റെ നെഞ്ചിൽ പറ്റി കിടക്കുന്ന കൊന്ത വിരലുകളാൽ ചുറ്റി പിടിച്ച് കളിക്കുന്ന ശ്രീയുടെ തലയിൽ തലോടിക്കൊണ്ടാണ് അവൻ വിളിച്ചത്…

“മ്ഹും..ഇച്ചായാ..എനിക്കൊരു പാട്ട് പാടി തരുമോ…?” ശ്രീയുടെ ആവശ്യം കേട്ട് സാം വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ അവളെ നോക്കി… ആദ്യമായിട്ടാണ് ഒരു പാട്ട് പാടാനായി അവൾ തന്നോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നത്… അവൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട പാട്ട് പറഞ്ഞ് കൊടുത്തതും അവൻ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ മൂളി…. മിഴി പെയ്തു തോർന്നൊരു സായന്തനത്തിൽ മഴയായ് ചാറിയതാരേ……. ദലമർമ്മരം നേർത്ത ചില്ലകൾക്കുള്ളിൽ കുയിലായ് മാറിയതാരേ………….. അവളുടെ കവിളിൽ തുടുവിരലാലേ കവിതകളെഴുതിയതാരേ…..മുകുളിതയാക്കിയതാരേ…. അവളേ പ്രണയിനിയാക്കിയതാരേ… വരമഞ്ഞളാടിയ രാവിന്റെ മാറിൽ ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളിയുറങ്ങീ……….. നിമിനേരമെന്തിനോ തേങ്ങീ നിലാവിൻ വിരഹമെന്നാലും മയങ്ങീ………. പുലരിതൻ ചുംബന കുങ്കുമമല്ലേ… ഋതു നന്ദിനിയാക്കീ…അവളേ പനിനീർമലരാക്കീ…..

പാടി തീർന്നതും ശ്രീയുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് താളത്തിലായത് അറിഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിച്ചു… സാം അവന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടക്കുന്ന ശ്രീയുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ച് അവൾ നല്ല ഉറക്കം ആയെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തിയതും സ്വിങ് ചെയറിൽ നിന്നും എന്നേറ്റ് റൂമിലെ ബെഡിൽ കിടത്തി പുതപ്പ് കൊണ്ട് കഴുത്തറ്റം മൂടി…. നെറുകി ഒരു ചുംബനം കൂടി നൽകിയ ശേഷമാണ് ബാൽക്കണിയിലെ ഡോർ അടച്ച് സാം പോയത്… ******

ദിനങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞ് വീണു കൊണ്ടിരുന്നു…സാമും അവന്റ ദുർഗയും പ്രണയിച്ചു…അവളുടെ കുറുമ്പും വാശിയും കൂട്ട് നിന്നും ചെറിയ ചെറിയ പിണക്കങ്ങും പരിഭവങ്ങളും ഇണക്കങ്ങളുമായി അവരുടെ പ്രണയം ശക്തമായി… കോളേജ് രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസത്തെ ലീവ് ആയത് കൊണ്ട് നാട്ടിലേക്ക് പോവാൻ ഇറങ്ങിയതാണ് അവൾ… സാം ആണ് അവളെ ബസ് സ്റ്റാന്റിൽ ഇറക്കിയത്…. “അവിടെ എത്തിയാൽ വിളിക്ക്…” ശ്രീയുടെ വലം കൈ അമർത്തി പിടിച്ച് ചുംബനം നൽകിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞതും ശ്രീ ചെറുതായി തല ചലിപ്പിച്ചു… ശ്രീ ഡോർ തുറന്ന് ഇറങ്ങി അവനോട് കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് യാത്ര ചോദിച്ച് ബസിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു… അവളുടെ ബസ് അവിടം വിട്ടതിന് ശേഷമാണ് സാം തിരിച്ച് പോയത്……തുടരും

നിനക്കായ് : ഭാഗം 81