💚 പ്രാണനായ് 💚 : ഭാഗം 15

എഴുത്തുകാരി: വാസുകി വസു

“വിച്ചൂട്ടാ എന്നോട് പിണക്കമാണോടാ..പിണങ്ങല്ലേടാ..നിക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല” അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.. മാറിലൂടെ കണ്ണുനീർ ഒലിച്ചിറങ്ങി. “ഞാൻ.. ഞാനൊരു പൊട്ടിപ്പെണ്ണാ..ക്ഷമിക്ക് വിച്ചൂട്ടാ..എന്നോട് പ്ലീസ്” മുറുകെ പുണർന്നു..നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാനായിട്ട്…എന്തോ ഒരു ഉൾ ഭയം നീലിമയെ ബാധിച്ചിരുന്നു.. നരന് സഹതാപം തോന്നി…നീലിമയോട്.. “പാവമാണ് മോനേ എന്റെ മോൾ സ്നേഹിക്കാനെ അറിയൂ” സുദേവിന്റെ മുഖം മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു..തൊഴുകൈകളോടെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നൊരച്ഛനെ..ഏതൊരു പെൺകുട്ടിയുമുളള ഒരു അച്ഛന്റെ നെഞ്ചിലെ തീയന്ന് കണ്ടിരുന്നു.. നരന് പെട്ടെന്ന് വാത്സല്യം വന്നു..

മുഖം കൈക്കുമ്പിളിലെടുത്ത് നീലിമയുടെ നീലനയനങ്ങളിലാഴ്ത്തി… “തന്നോട് മാത്രം പ്രണയം തിളച്ച് മറിയുന്ന കണ്ണുകൾ… പക്ഷേ അതിനുമപ്പുറം അവളെ അടക്കി ഭരിച്ച ഭയന്ന ചിന്തകളെ കണ്ടെത്തുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. നെറ്റിയിലൊരു മൃദു ചുംബനം…അത്രയും മതിയായിരുന്നു അവൾക്ക് ആശ്വാസമേകാൻ.. ” ഞാൻ.. ഞാൻ.. ഇനി വരില്ല്യാ..ഓഫീസിലേക്ക്..ഏട്ടൻ ..ഏട്ടൻ തനിയെ പോയാൽ മതി..എന്നെ വെറുക്കാതിരുന്നാൽ മതി” പിന്നെയും ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… അമർത്തിയൊരു ചുംബനം.. വാടിത്തളർന്ന് അവനിലേക്ക് വീണാ മിഴികൾ കൂമ്പിയടഞ്ഞു.. ഉച്ചക്ക് ഊണ് കഴിഞ്ഞു നരൻ ഓഫീസിലേക്ക് പോകാനായി ഇറങ്ങി…വിതുമ്പിയ ചുണ്ടുകളെ നിറഞ്ഞ മിഴികളെ അലിവോടെ നോക്കി..

“പോയിട്ട് വരാടൊ” “ഹ്മ്മ്മ്…ഹ്മ്മ്മ്..” മാറിലേക്ക് ചേർന്ന് നിന്നൊരു കുറുകൽ മാത്രം ഉയർന്നു..ക്രമാതീതമായി ഹൃദയമിടിപ്പ് വർദ്ധിച്ചു.. “വരണുണ്ടോ” “ഇല്ല” ഉത്തരം പൊടുന്നനെയെത്തി… “സങ്കടപ്പെടുവോ” “ഇല്ല” “എന്നാൽ ഞാൻ ഇറങ്ങുവാ” “ഹ്മ്മ്..ഹ്മ്മ്മ്” പിന്നെയും മൂളൽ മാത്രമായി അവശേഷിച്ചു…ഇറങ്ങാനായി അടർത്തി മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും വട്ടം പിടിച്ചു മുറുക്കി നിന്നു..അകലാതിരിക്കാൻ കഴിയാഞ്ഞിട്ട്.. “ഞാൻ വൈകുന്നേരം നേരത്തെ വരാം‌. ലച്ചൂട്ടി” “ഹ്മ്മ്മ്..ഹ്മ്മ്മ്” “ചെറിയൊരു ഔട്ടിംഗ്…നീയും ഞാനും മാത്രമായി” “ഹ്മ്മ്മ്മ്…ഹ്മ്മ്മ്മ്..” എപ്പോഴോ കൈകൾ അയഞ്ഞു…നരൻ മുറി വിട്ടിറങ്ങുന്നത് നിറകണ്ണുകളോടെ നോക്കി നിന്നു..

പറയാൻ കഴിയാത്ത അനുഭവിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്നൊരു വികാരം അവളെ വന്നു മൂടി..മനസ്സ് അകാരണമായ ഭയത്താൽ തുടികൊട്ടി..ഹൃദയമിടിപ്പ് വർദ്ധിച്ചു.. ബുളളറ്റ് സ്റ്റാർട്ട് ആകുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു..ജനൽ പാളിക്ക് അരികിലേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു.. അകന്ന് പോകുന്ന ബുളളറ്റും നരനും കാഴ്ചയിൽ നിന്ന് മറഞ്ഞു..ഒരുതുള്ളി മിഴിനീരിറ്റ് താഴേക്ക് വീണു.‌ നരൻ ഓഫീസിലെത്തി തിരക്കിലേക്ക് ലയിച്ചു ചേർന്നു..ഫോൺ നിർത്തലില്ലാതെ ബെല്ലടിക്കാൻ തുടങ്ങി… നരൻ പോയി പത്തിരുപത് നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞതും നീലിമ എല്ലാം കാറ്റിൽ പറത്തി..ആടിയുലയുന്ന മനസ്സ്..പ്രിയതമനെ കാണാനുള്ള അടങ്ങാത്ത ആഗ്രഹം.. അവന്റെ സാമീപ്യം വേണമെന്ന് കൊതിച്ചു.. തിരക്കിലും ഫോൺ എടുത്തു നോക്കി നരൻ‌‌‌‌‌‌‌‌..

ലച്ചൂട്ടി കോളിങ്ങ്..വേവലാതിയോടെ ഫോൺ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു.. “എന്താടാ ലച്ചൂട്ടി…എന്ത് പറ്റി” കാതിൽ നല്ലപാതിയുടെ പ്രാണന്റെ സ്വരം വന്നലച്ചു…മിഴിനീര് പൊട്ടി ഒഴുകിയപ്പോൾ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.. “കരയാതെ കാര്യം പറയ് ലച്ചു…ഇവിടെ ആകെപ്പാടെ തിരക്കിലാ” “നിക്ക് കാണണം.. വിച്ചൂട്ടാ… ഇപ്പോൾ ഈ നിമിഷം” നിയന്ത്രണം വിട്ട് വിങ്ങിപ്പൊട്ടി കരഞ്ഞു…അവളുടെ സങ്കടം അവന്റെ നെഞ്ചിൽ തറച്ചു… വീഡിയോ കോളിൽ വിളിച്ചു… നനഞ്ഞൊഴുകിയ മിഴികൾ കണ്ടതും നെഞ്ചിലൊരു നോവ് പടർന്നു… കഴിയും വിധം ആശ്വസിപ്പിച്ചു‌‌‌‌.നല്ല കുട്ടി ആയിരിക്കാൻ സ്നേഹത്തോടെ ഉപദേശിച്ചു..

പത്ത് നിമിത്തം കഴിഞ്ഞു കാണും..നരൻ പറഞ്ഞതെല്ലാം നീലിമ കാറ്റിൽ പറത്തി..വീണ്ടും വീണ്ടും വിളിച്ചു..തിരക്കിലായിരുന്ന നരൻ ഫോൺ എടുക്കും വരെ വിളിച്ചു… “നിക്ക് കാണണം…ഇപ്പോൾ തന്നെ.. വേഗം വീട്ടിലെത്തണം” വർദ്ധിച്ച സങ്കടത്താൽ അലമുറയിട്ടു…പക്ഷേ ഈ പ്രാവശ്യം നരന്റെ സ്വരത്തിൽ അല്പം നീരസം കലർന്നു..അതവളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് നീറ്റലായിറങ്ങി.. “ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ലച്ചു തിരക്കിലാണെന്ന്…വൈകിട്ട് കാണാം.. ആവശ്യമില്ലാതെ ഫോൺ വിളിച്ചു ശല്യപ്പെടുത്തരുത്” ഫോൺ കട്ടായതൊന്നും അറിഞ്ഞില്ല..മൊബൈൽ ചെവിയോട് ചേർത്തു പിടിച്ചു സ്തബ്ദയായി നിന്നു.. “പ്രിയപ്പെട്ടവന്..പ്രാണനു ഇപ്പോൾ താൻ ശല്യമാണെന്ന്” കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് മിഴിനീര് മുഖത്തു കൂടി ചാലിട്ടൊഴുകി…

ചുറ്റും കനത്ത നിശബ്ദത വന്നുമൂടി..കാതുകൾ കൊട്ടിയടക്കപ്പെട്ടു.. സങ്കടവും കോപവും ഇടകലർന്ന സമ്മിശ്ര വികാരം ഉടലെടുത്തു.. കയ്യിലിരുന്ന ഫോൺ നിലത്തേക്ക് ആഞ്ഞെറിഞ്ഞു..വീണത് പല ക്ഷണങ്ങളായി ചിന്നിച്ചിതറി… “താൻ…ശല്യമാണത്രേ…. ഓർക്കുന്തോറും ഇടനെഞ്ച് പൊട്ടി… കിടക്കയിലേക്ക് കമഴ്ന്ന് വീണ് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.. കണ്ണുനീർ മുഴുവനും ദാഹിച്ചിരുന്ന തലയിണ വലിച്ചു കുടിച്ചു…തരിശായി കിടന്നിരുന്ന മണ്ണിലേക്ക് മഴത്തുള്ളികൾ ഉതിർന്ന് വീണതുപോലെ.. ” വിച്ചൂട്ടാ…ഞാൻ നിനക്ക് ശല്യമാണല്ലേ” ഓരോന്നും ഓർത്തും പതം പറഞ്ഞും നീലിമ കരഞ്ഞു നിലവിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… പതിവിൽ നിന്ന് നരൻ താമസിച്ചാണ് ഓഫീസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയത്…

ഇരുട്ട് വീണു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.. അത്രയുമേറെ ബിസി ആയിരുന്നു.. ഫോൺ എടുത്തു നീലിമയെ വിളിച്ചു.. ഫോൺ സ്വിച്ച്ഡ് ഓഫ് എന്ന് മറുപടി ലഭിച്ചു.. തന്നോട് പരിഭവിച്ച് ഇരിക്കുകയാകും…അതൊക്കെ മാറ്റാൻ തനിക്ക് അറിയാം..ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരിയൂറി.. കാർ പോർച്ചിൽ ബുളളറ്റ് നിർത്തി…സ്റ്റാൻഡിൽ വെച്ചിട്ട് അകത്തേക്ക് വന്നു..അച്ഛനും അമ്മയും ഹാളിലുണ്ട്..രണ്ടു പേരുടെയും മുഖം ഗൗരവത്തിലാണ്.. “എന്തുപറ്റി രണ്ടു പേരുടെയും മുഖത്തൊരു ഗൗരവം..പതിവില്ലാതെ” ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു… മറുപടി ലഭിച്ചില്ല..പതിയെ സ്റ്റെയർകേസ് കയറാനൊരുങ്ങി.. “നരൻ…” അച്ഛന്റെ ശബ്ദത്തിന് വല്ലാത്തൊരു കനം…നരനത് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.. “അച്ഛാ…” “നീ താലി കെട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നൊരു പെണ്ണ് ഇവിടെ ഉണ്ടെന്ന് ഓർമ്മ വേണം..

എത്രയൊക്കെ തിരക്കായാലും രാത്രിക്ക് മുമ്പ് വീട്ടിലെത്തണം” “ശരി അച്ഛാ” “ഉം പൊയ്ക്കോളൂ” അച്ഛന്റെ അനുവാദം ലഭിച്ചതും വീണ്ടും സ്റ്റെയർകേസ് കയറി..ഒരിക്കലും ഇത്രയും ഗൗരവത്തിൽ രണ്ടാളെയും കണ്ടട്ടില്ല… “ഡാ.. നീ അവിടൊന്ന് നിന്നേ” മുറിയിലേക്ക് ചാരി കിടന്ന ഡോറ് തുറക്കാൻ ആഞ്ഞതും പിന്നിൽ നിന്ന് വിളിയെത്തി…അമ്മ തൊട്ടരികെ നിൽക്കുന്നു.. “മോൾ ഇതുവരെ താഴേക്ക് വന്നില്ല…ഞാൻ ചെന്ന് നോക്കുമ്പോൾ കരച്ചിലോട് കരച്ചിൽ..ചായ പോലും കുടിച്ചിട്ടില്ല..കാരണം എന്താണെന്ന് ഞാൻ ചോദിക്കുന്നില്ല.അവളൊരു പാവമാണ്‌‌.കരയിക്കരുത്” അവസാന വാക്കുകളിൽ അമ്മ മൂർച്ചയേറ്റി പറഞ്ഞു.. അത് മനസ്സിലായെന്ന രീതിയിൽ തല കുലുക്കി..

അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ നെഞ്ചിലുടക്കി… ചായ പോലും കുടിച്ചില്ലെന്ന്…മെല്ലെ ഡോറ് തുറന്നു അകത്ത് കയറി… ബെഡിൽ തകർന്നു കിടക്കുന്ന നല്ല പാതി..പാതി ജീവൻ ഉടലിൽ നിന്ന് വേർപ്പെട്ട് പോയി…അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ വാർമുടിച്ചുരുൾ മുഖമാകെ മൂടിയിരുന്നു..നെഞ്ഞ് വല്ലാതെ പിഞ്ഞിക്കീറി.. “ലച്ചൂട്ടാ…” വാരിയെടുത്ത് നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിക്കാൻ കൊതിച്ച നിമിഷം മൂർച്ചയുള്ള സ്വരം കേട്ടു‌‌‌..ഒരുമാത്ര പകച്ചു… “തൊട്ടു പോകരുതെന്നെ… ലച്ചൂട്ടിയിൽ നിന്ന് തന്നെയാണോ ഈ സ്വരം..ഒരുമാത്ര സന്ദേഹിച്ചു… കരഞ്ഞ് കലങ്ങിയ കരിമഷി കണ്ണുകൾ….ചാലിട്ടൊഴുകിയ കണ്ണുനീർ കവിൾത്തടങ്ങളിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചു കിടക്കുന്നു… സിന്ദൂരമാകെ നെറ്റിയിൽ പടർന്നിരിക്കുന്നു..

സങ്കടം സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.. “ലച്ചൂട്ടാ…” ആർദ്രമായ് വിളിച്ചു.. “വേണ്ടാ‌.എന്നെ അങ്ങനെ വിളിക്കണ്ടാ..ഞാൻ ആരുടെയും ലച്ചൂട്ടി അല്ലാ” ഹൃദയം നീറ്റിയ നിലവിളി മുറിയിൽ പ്രതിധ്വനിച്ചു…കരച്ചിലിന്റെ ചീളുകൾ ചില്ലുകളായി നെഞ്ചിൽ തറഞ്ഞു കയറുന്നത് നരൻ അറിഞ്ഞു.. “സോറി..ലച്ചൂട്ടാ…താമസിച്ചു ഇറങ്ങേണ്ടി വന്നത്..” “എനിക്കൊന്നും കേൾക്കണ്ടാ..ഞാൻ.. ഞാൻ ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് ശല്യമാണല്ലോ” “അറിയാതെ പറഞ്ഞു പോയ വാക്കുകൾ.. നാവിൽ നിന്ന് പറ്റിപ്പോയൊരു പാകപ്പിഴവ്…അതിനിത്രക്കും വേദനിപ്പിക്കണോ ലച്ചു” അസഹ്യമായ വേദനയിൽ ചോദിച്ചു… അവളിലെ നോവേറ്റ് വാങ്ങി തന്നെ…. “ഞാൻ കൂടെയുണ്ടെങ്കിലല്ലേ ശല്യം…ഞാനില്ലെങ്കിൽ വല്ലവളുമാരുമായും തൊട്ടും തലോടിയും കെട്ടിപ്പിടിക്കുകയും ചെയ്യാലൊ” തറഞ്ഞ് നിന്നു പോയി ചലിക്കാൻ കഴിയാതെ…

നാവ് നിശ്ചലമായി..കാതിനരികിൽ ചെറിയൊരു മൂളലുകൾ മാത്രം.. തളർന്നു പോയി…ചലിപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത പാദങ്ങളുമായി അടുത്തുള്ള കുഷ്യനിലേക്ക് ഊർന്നിറങ്ങി.. അല്ല വീഴുകയായിരുന്നു… “തന്റെ എല്ലാമെല്ലാമായ ലച്ചൂട്ടൻ തന്നെയാണോ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത്… വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാതെ നീലിമയെ തുറിച്ചു നോക്കി…കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞ് കാഴ്ചയെ മറയ്ക്കുന്നത് അവനറിഞ്ഞു… കുറച്ചു സമയത്തെ നിശബ്ദത…നെഞ്ചിൽ മൂടിയ സങ്കടങ്ങളാൽ പറഞ്ഞതാണത്രയും…അത്രയേറെ ഇഷ്ടമാണ് വിച്ചൂട്ടനെ..അത്രയും പറയേണ്ടിയിരുന്നില്ല.. കുറ്റബോധം മനസ്സിൽ ഉടലെടുത്തു.. തലയുയർത്തി നോക്കി..തളർന്നിരിക്കുന്ന തന്റെ പ്രാണൻ..കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു..

സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…അലമുറയിട്ട് ഓടിച്ചെന്ന് ആ കാൽപ്പദത്തിലേക്ക് വീണു..അശ്രുകണങ്ങളാൽ പാദപൂജ ചെയ്തു.. കാലുകളിൽ കൈകളാൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു… “ക്ഷമിക്ക് വിച്ചൂട്ടാ..പൊറുക്കണേ ഈ പൊട്ടിപ്പെണ്ണിനോട്..അറിവില്ലായ്മയാൽ പറഞ്ഞത്..എന്നെ അവഗണിക്കുന്നൂന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിക്കൂന്നൂന്ന് കരുതി അത്രയും പറഞ്ഞതാ..നിക്ക് ഇഷ്ടാ…അത്രയേറെ ഇഷ്ടാ…എന്റെ പ്രാണനെ'” നീലിമയുടെ കണ്ണുനീർ പാദങ്ങളിൽ വീണപ്പോൾ നരൻ പൊള്ളിപ്പിടഞ്ഞു… ഒരുജന്മത്തെ പ്രണയമാണ് ക്ഷമ യാചിക്കുന്നത്…തന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നതിന്റെ പേരിൽ അവളെ നോവിച്ചു കൂടാ… കുനിഞ്ഞ് കരങ്ങളാൽ പൊക്കിയെടുത്തു വാടി തളർന്നവളെ…

നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു പിടിച്ചു പ്രാണന്റെ ചൂട് നൽകി…ഉണർത്തിയെടുക്കാൻ… “ഇഷ്ടാാ… വിച്ചൂട്ടാ… ഒരുപാട്.. ഒരുപാട്.. ഈ ജന്മം എനിക്ക് വേണം എന്റെ പ്രാണനേ” മറുപടി കൊടുത്തില്ല‌‌..മുഖം കൈക്കുമ്പിളിലെടുത്ത് കവിളുകളിൽ മാറി മാറി ചുംബിച്ചു… “അറിയാടാ തന്റെ പ്രണയം എനിക്കായി മാത്രമാണെന്ന്…ഈ ജന്മം മാത്രമല്ല വരും ജന്മവും എന്റെ പുണ്യമായിരിക്കാൻ ഞാൻ കൊതിക്കാറുണ്ട്… അത്രയും മതിയായിരുന്നു… നീലിമക്ക് ഉയർത്ത് എഴുന്നേൽക്കാൻ…അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ അധരങ്ങൾ അമർത്തി നിർവൃതിയോടെ അവൾ നിന്നു… പ്രിയപ്പെവന്റെ നെഞ്ചിലെ ചൂടുമേറ്റ് …….തുടരും….

പ്രാണനായ് : ഭാഗം 14