🔥അസുരാധിപതി 🔥 : ഭാഗം 35

എഴുത്തുകാരി: സ്മൃതി ബിജുകുമാർ

“”അരുൺ നിന്നോടാ ചോദിച്ചത്…? ആരാ ഈ കുട്ടി?”” അംബിക ദേഷ്യത്തിൽ ആണ്… “”അത് അമ്മേ ഇത് എന്റെ ഭാര്യ…… ആൻലിൻ….. “” അവൻ അത് പറയലും അംബികയുടെ കരങ്ങൾ അവന്റെ കവിളിൽ സ്പർശിച്ചു…. സ്പർഷിക്കലിൻ ശക്തി കൂടിയത് കൊണ്ട് ആവും എന്നാൽ വെച്ച് പുറകിലോട്ട് ആയോ.. അംബികയുടെ അടി അവന് നന്നായി വേദന എടുത്തു എന്ന് അവന്റെ മുഖഭാവത്തിൽ നിന്നും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നു.. “”അമ്മേ……””അവൻ വേദന കൊണ്ട് വിളിച്ചു വിളിച്ചു.. “”വിളിക്കരുത് എന്നെ ഇനി അങ്ങനെ എവിടുന്നാ നീ ഈ പെങ്കൊച്ചിനെ തട്ടി കൊണ്ടുവന്നത് എന്നിട്ട് അവന്റെ ഭാര്യ ആണെന്ന് പോലും… ഞങ്ങൾ അറിയാതെ എപ്പോഴാ നീ കല്യാണം കഴിച്ചത്….?””അംബിക കത്തി കയറുകയാണ്..

“”അമ്മേ….അതൊരു അപകട സാഹചര്യത്തിൽ എനിക്ക് ഇവളെ കല്യാണം കഴിക്കേണ്ടി വന്നു.. “”അവൻ അതു പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുമ്പ് ഇടത്തിൽ കവിളിൽ മുത്തശ്ശിയും തന്നെ കൈമുദ്ര പതി പ്പിച്ചിരുന്നു.. “”മുത്തശ്ശി..”” “”നിനക്ക് പറയാതെ പോയി കല്യാണം കഴിക്കുകയും ചെയ്യാം എന്നിട്ട് ഇവിടെ വന്ന് ഒരു ന്യായം പറച്ചിലും…..എങ്ങനെ തോന്നിയിത് നിനക്ക്….വീട്ടിലെ മൂത്ത സന്താനം അല്ലേ നീ എന്നിട്ട് നിനക്ക് അതിന്റെ വല്ല വളർച്ചയും കാണുന്നുണ്ടോ അവൻ ഒരു പെണ്ണിനെയും കെട്ടി വന്നിരിക്കുന്നു..”” “”സരസ്വതി കഴിഞ്ഞതെല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഇപ്പൊ ഈ കുട്ടി ഇവന്റെ ഭാര്യയാണ്…. “”മുത്തശ്ശൻ അത് പറഞ്ഞു അതും എല്ലാവരുടെയും മുഖം കടന്നൽ കുത്തിയത് പോലെ ആയി…

പക്ഷേ മുത്തശ്ശന്റെ വാക്കിന് എതിർ വാക്ക് അവിടെ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അവരെല്ലാവരും വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി ആൻലിൻ ആണെങ്കിൽ പേടിച്ചുവിറച്ച് ആണ് നിൽക്കുന്നത്. അരുണിന് കിട്ടിയത് പോലെയുള്ള രണ്ടെണ്ണം അവൾക്ക് താങ്ങാനുള്ള ശേഷി ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ.. അവർ രണ്ടുപേരും അകത്തേക്ക് കയറി വന്നാതും സോഫയിൽ ഇരുന്ന മുത്തശ്ശൻ അവരെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു.. അവർ രണ്ടുപേരും പേടിച്ചുവിറച്ച് മുത്തശ്ശന്റെ അടുത്ത് സോഫയിൽ പോയിരുന്നു. ആൻലിൻ ആണെങ്കിൽ തല ഉയർത്തി ആരെയും നോക്കുന്നു പോലുമില്ല… അരുൺ ആണെങ്കിൽ എന്ത് സമാധാനം പറയും എന്നുള്ള അവസ്ഥയിലുമാണ്.. “”ഇന്ന് പറ നിങ്ങൾ കല്യാണം കഴിച്ചതിനുള്ള വ്യക്തമായ കാരണം..

“”മുത്തശ്ശൻ ഗൗരവത്തിൽ ചോദിച്ചു. “”മുത്തശ്ശ അത്….”” “”സത്യം പറഞ്ഞാൽ മതി ഇനി നീ കള്ളം ആണ് പറയുന്നത് എങ്കിൽ എന്റെ മറ്റൊരു മുഖം നീ കാണും..”” മുത്തശ്ശൻ കേണലായി മക്കളേ. “”അയ്യോ. സത്യം മാത്രമേ ഞാൻ പറയൂ… കാനഡയിൽ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചായിരുന്നു ജോലിചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നത് ഒരു ക്രിസ്ത്യാനി പെൺകുട്ടിയാണ് അൻലിൻ.. “”അതു പറഞ്ഞതും അംബികയുടെ മുഖമൊന്ന് ചുളിഞ്ഞു.. “”ഞാനാ അവളുടെ പിറകെ നടന്ന് ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറയിച്ചത്.. മുത്തശ്ശ അന്നമ്മ പാവമാണ് പിന്നെ ഇവൾക്ക് പറയത്തക്ക ബന്ധുക്കളൊന്നും ഇല്ല…അമ്മ ഒരു മലയാളി ഹിന്ദുവായിരുന്നു അച്ഛൻ ഓസ്ട്രേലിയൻ ആയിരുന്നു.. സോ ഇവൾ ബയോളജിക്കൽ ഓസ്ട്രേലിയക്കാരി ആണ് മലയാളം നല്ലോണം അറിയാം..

അവളുടെ അമ്മ മരിച്ചതിനുശേഷം അവളുടെ ഡാഡി വേറെ കല്യാണം കഴിച്ചു ഇവൾ ഒറ്റയ്ക്കാണ് താമസിക്കുന്നുണ്ടായത് അപ്പോഴാണ്ഇവൾക്ക് എന്റെ കമ്പനിയിൽ ജോബ് ഓഫർ വാന്നിട്ട് ഇവൾ അങ്ങോട്ട് വന്നത് എന്താ പറയാ… ഇവളെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ഒരു സ്പാർക്ക് അടിച്ചു മുത്തശ്ശ പിന്നെ ഒന്നും കയ്യിൽ ഒതുങ്ങിയില്ല…. കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇപ്പോൾ മൂന്നു മാസമായി നിങ്ങളോട് എല്ലാവരോടും ഇവിടെ വന്ന് പറയാം എന്ന് വിചാരിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു…””അതും പറഞ്ഞു അരുൺ തലതാഴ്ത്തി.. മുത്തശ്ശൻ ആണെങ്കിൽ ഇതെല്ലാം കേട്ടിരുന്ന അന്നമ്മയെ നോക്കി…അവൾ ഇപ്പോഴും തലതാഴ്ത്തി ഇരിക്കുകയാണ്. “”മോൾ ഒന്ന് ഇങ്ങോട്ട് വാ…..!!

മുത്തശ്ശൻ അവളെ അടുത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു…. അപ്പോഴാണ് അവൾ തലയുയർത്തി നോക്കിയത്.. അരുണിനെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ കണ്ണുകൊണ്ട് മുത്തശ്ശന്റെ അടുത്തേക്ക് പോകാനായി കണ്ണുകൊണ്ട് കാണിച്ചു..അവൾ പിന്നെ മടിച്ചുനിൽക്കാതെ മുത്തശ്ശന്റെ ഇടതു ഭാഗത്ത് പോയിരുന്നു… അപ്പോഴും അവൾ തലതാഴ്ത്തി ആയിരുന്നു ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നത്.. “”മോൾക്ക്. ഞങ്ങൾ എല്ലാവരെയും ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ.”” ഒരു മുഖവുരയും ഇല്ലാതെ മുത്തശ്ശൻ ചോദിച്ചു.. “”മ്മ്.””അവൾ ഒരു മൂളലിൽ ഉത്തരം ഒതുക്കി.. “”സത്യം പറയണെ മോളെ നീ എങ്ങനെയാ ഇവന്റെ വലയിൽ വീണ ത്.?എന്നാലും മോളുടെ ഭാവി പോയല്ലോ എന്നോർക്കുമ്പോഴാണ് മുത്തശ്ശന് ഒരു സങ്കടം ആ….അവനവൻ കുഴിച്ച കുഴിയിൽ അവനവൻ തന്നെ വീണു.. അത്രയേ ഉള്ളൂ…

പിന്നെ കുറച്ച് കോഴിത്തരം ഒക്കെ ഉണ്ടെന്നേ ഉള്ളൂ ആള് പാവമാ ട്ടോ..””മുത്തശ്ശൻ കിട്ടിയ ഗ്യാപ്പിൽ ഗോളടിച്ചു.. മുത്തശ്ശൻ പറയുന്നത് കേട്ട് കിളി പോയിരിക്കുകയാണ് എല്ലാവരും എന്തിന് അന്നമ്മ അ ടക്കം….. അവൾ ഞെട്ടി കൊണ്ട് മുത്തശ്ശന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. “”മോൾ ഇവിടേയ്ക്ക് വന്നത് കൊണ്ട് ഞങ്ങൾക്ക് യാതൊരുവിധ പ്രശ്നവുമില്ല… പിന്നെ ഇവർ അടിച്ചതിനുള്ള കാരണം വേറൊന്നുമല്ല ഞങ്ങളോട് ഒന്നും പറയാതെ പോയി കല്യാണം കഴിച്ചാൽ ഏത് അമ്മയ്ക്കാ സഹിക്കുക….. പിന്നെ മോളെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമായി ട്ടോ ഇവിടെ ഇഷ്ടം ആയിട്ടുണ്ടാവും മോളെ ….””അതും പറഞ്ഞ് മുത്തശ്ശൻ അവളുടെ തലയിൽ തലോടി.. അപ്പോഴാണ് അവളിൽ ജീവൻ വച്ചത് എന്ന് തന്നെ പറയാം അവൾ അവരെ എല്ലാവരെയും നോക്കി ചിരിച്ചു….

പിന്നെ അന്നമ്മ എല്ലാരും ആയി അത്യാവശ്യം കമ്പനി ആയി… അംബിക അദ്യം ഒക്കെ മസിൽ പിടിച്ചു നിന്നെങ്കിൽ കൂടി ഒരു അമ്മായിഅമ്മ പോര് അവളുടെ അടുത്ത് എടുക്കേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ല എന്ന മനസിലായത്തോടെ അന്നമ്മയോട് നല്ല രീതിയിൽ തന്നെ പെരുമാറി… !”ഹലോ അനു…..”” ………….. “”ഇല്ല മോളെ അവൾ വരില്ല ഞാൻ കുറെ നിർബന്ധിച്ചതാ….അവളുടെ അവസ്ഥ തന്നെ കാണുമ്പോൾ എന്തോ പോലെ തോന്നുന്നു. പിന്നെ നമ്മൾ തമ്മിലുള്ള കണക്ഷൻ ഒന്നും അവൾക്ക് അറിയില്ല.. ഇനി മോള് വിളിക്കുന്ന സമയം ഇതൊന്നും പറയാൻ നിക്കണ്ട..”” …………… “”എന്നാ ശരി.. “”അതും പറഞ്ഞ് അവൻ ഫോൺ കോൾ കട്ട് ചെയ്തു അവന്റെ മനസ്സിൽ അനു പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ തന്നെ ആയിരുന്നു….

അവൻ അനുവിനെ കാണാൻ ഉണ്ടായിരുന്ന സാഹചര്യം ഒന്നോർത്തു നോക്കി… ദേവയെ കുറിച്ച് കൂടുതൽ അന്വേഷിക്കാൻ അവളുടെ സ്കൂളുകളിൽ എല്ലാം പോയപ്പോഴാണ് അനുവിനെ കുറിച്ചുള്ള വിവരം കിട്ടുന്നത്..അവളുടെ ഉറ്റ സുഹൃത്ത് എന്ന നിലയിൽ അവൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ എന്നതാണ് എല്ലാവരുടെയും അഭിപ്രായം. അങ്ങനെയാണ് താൻ അവനെ കാണാൻ പോകുന്നത്… സ്വാതികയുടെ ഏട്ടത്തിയാണ് അനു എന്ന് അറിഞ്ഞതും അവനു മനസ്സിലായി സ്വാതികക്ക് ദേവൂനെ കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ അറിയാം എന്ന്… അവളെ ഉപയോഗിച്ച് തന്നെയാണ് അനുവിനെ കണ്ടുപിടിച്ചതും അവളോട് ഇതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിച്ചതും…

ആദ്യമൊന്നും അവൾ തയ്യാറായില്ല എങ്കിൽ കൂടി തന്റെ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങിയാണ് ദേവൂനെക്കുറിച്ചുള്ള സത്യങ്ങളെല്ലാം എന്നോട് പറഞ്ഞത്… പക്ഷേ അവൾക്കും ദേവൂവിനെ കുറിച്ച് അധികമൊന്നും അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നത് അവളുടെ വാക്കുകളിൽ നിന്നും അവനു മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിച്ചിരുന്നു.. *ചോരയെ പോലും പ്രണയിച്ചവൾ* എന്ന വിശേഷണമാണ്…അനു ഇപ്പോഴും ദേവക്ക് നൽകാറുണ്ടായിരുന്നത്…. നാലാം ക്ലസിലെ ആ സംഭവത്തിനെ കുറിച്ച് അനുവിനോട് ചോദിക്കണം എന്നും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ കൂടി അവൻ അതിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല… പക്ഷെ അവൾ തന്നെയാണ് അതിനെ കുറിച്ചുള്ള കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം അവനു പറഞ്ഞത് കൊടുത്തത്…

ആറുമാസത്തോളം എല്ദൈവത്തിന്റെ ബിഹാവിയർ വെറും കേട്ടറിവ് മാത്രമുള്ള എനിക്ക് പോലും അത്ഭുതമായിരുന്നു സൃഷ്ടിച്ചത് സ്വന്തം ശരീരം കീറിമുറിച്ച് അതിൽ നിന്നും രക്തം കുടിക്കുന്നവൾ…. ലോകത്തിനെ തന്നെ കീഴ്മേൽ മറിക്കാൻ ശത്രു ഇവൾ ആണോ അവൾ എന്നുപോലും അനുവിന് സംശയമാണ് കാരണം അവൾ വിചാരിച്ച കാര്യങ്ങൾ എത്രയും പെട്ടെന്ന് അവൾക്ക് സംഭവിക്കുകതന്നെ ചെയ്യും…. ദേഷ്യവും വാശിയും കരുണയും അഹംഭാവവും എല്ലാംഅവളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു…. ഇത്രയും ഭീകരമായ അവൾ തനിക്കു മുൻപിൽ മാത്രം പൂച്ചക്കുട്ടി ആണ്…. ഒരു കുഞ്ഞു പുഞ്ചിരിച്ചു….

പ്രണയമാണോ അറിയില്ല പക്ഷെ എന്തോ ഒന്ന് അവനെ അവളിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുന്നുണ്ട് പക്ഷേ അത് എന്താണെന്ന് മാത്രം അവന് ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണോ പ്രണയം..?അല്ല ഇത് പ്രണയമല്ല… അതോ കരുണയാണോ? സഹതാപം ആണോ? പക്ഷേ ഇതൊന്നുമല്ല…. അവൾ തനിക്ക് ആരൊക്കെയാണ് ഒരുപക്ഷേ തന്റെ ജീവിതം തന്നെ അവളിൽ ആവും……. എന്നെല്ലാം ഓർത്ത് അവൻ കാലിലേക്ക് വീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികളെ നോക്കി ചിരിച്ചു… ദേവൂ കുളിച്ചു നേരെ അടുക്കളയിൽ പോയി… അവിടെ അധികം പണി ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടും അവൾക്ക് സുഖം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടും പൂർണിമയും അംബികയും അവളെ അവിടെ നിന്ന് ഓടിച്ചു വിട്ടു..

അടുക്കളയിൽ നിന്ന് തന്നെ ഇന്നത്തെ ദിവസം ഉണ്ടായ സംഭവ വികാസങ്ങൾ അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു…. ദിയയോട് സംസാരിച്ചു ഇരിക്കുന്നുണ്ടായ അൻലിനോട് കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചു അവൾ നീരുവിനെ കാണാൻ പോയി…. നീരുവിന് അവൾ കുറെ നേരം കൂട്ട് ഇരുന്നു. അത് അവൾക്കും ഒരു അശ്വസം ആയിരുന്നു.. നീരുവിന്റെ വേദന ഒന്ന് കുറഞ്ഞതും ദേവൂ അവളെ താങ്ങി പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഹാളിൽ കൊണ്ട് വന്നു…. യാഷിയും യഥാവും അരുണും നീരുവും ദിയയും അൻലിനും ഒക്കെ നല്ലോണം സംസാരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ കൂടി അവൾ അവരുടെ സംസാരം നോക്കി ഇരിക്കുകയാണ്… ഫുഡ്‌ കഴിക്കലും വർത്താനം പറയലും ഒക്കെ ആയി അന്നത്തെ ദിവസം കഴിഞ്ഞു… ദേവൂ എന്ത് കൊണ്ടോ അബ്സെറ്റ് ആണ്…. അവയോ ഇട്ടിരുന്ന ഡ്രസ്സൊഡ് കൂടി തന്നെ ബെഡിൽ പുതച്ചു കിടന്നു..

വേദ റൂമിൽ വന്നതും കാണുന്നത് കട്ടിലിൽ ചുരുണ്ടു കൂടി കിടക്കുന്ന ദേവൂവിനെ ആണ്… “”ദേവാ… “”അവൻ അവളുടെ അടുത്ത് വന്നു അവളെ തട്ടി വിളിച്ചു… അവൾ ആയാസപെട്ട് കണ്ണു തുറന്നു… അവളുടെ കണ്മഷി എല്ലാം പരന്ന് ഒലിച്ചിരുന്നു.. കണ്ണുകൾ ഇല്ല രക്ത വർണം ആയിരുന്നു… അവളുടെ കണ്ണുകൾ കണ്ടതും അവൻ ഒന്ന് പേടിച്ചു… “”എന്ത് പറ്റി ദേവാ…… “”അവൻ ആശങ്കയോടെ ചോദിച്ചു… അവൾ പെട്ടന്ന് ആണ് അവനെ കെട്ടി പിടിച്ചത്….അവൻ പെട്ടന്നു ഒന്ന് പകച്ചു പോയി… അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്ന് കരഞ്ഞു…. “”ഞാൻ ഒറ്റക്ക് ആയി ഹരി… എന്നെ സംരക്ഷിക്കാൻ ആരും ഇല്ല ഞാൻ ഒറ്റക്ക ..ഞാൻ ചീത്തയാ നീയും എന്നെ വിട്ട്പോകും…..

“”അവൾ പതം പറഞ്ഞു കരഞ്ഞു.. “”ഇല്ലടാ….. ഞാൻ നിന്നെ വിട്ട് പോവില്ല…. “”അവൻ അവളെ മുറിക്കി കെട്ടി പിടിച്ചു… ദിവസങ്ങൾ വേഗത്തിൽ കടന്നു പോയി… “”ഇല്ല നീയും പോകും..””അവൾ അവനെ തള്ളി മാറ്റി എണിറ്റു….. അവൾ കൈയിൽ കിട്ടിയത് എല്ലാം നിലത്തു എറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുന്നു.. അവനു ഇതെല്ലാം നോക്കി നിൽകാനെ കഴിഞ്ഞുള്ളു… അവൾ നിലത്തു ഇരുന്നുകൊണ്ട് പൊട്ടി കരഞ്ഞു…. അവൻ അവളുടെ കൈയിൽ പതിയെ തൊട്ടതും അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു…. അവളുടെ കാണുനീർ അവന്റെ നെഞ്ചിനെ ചുട്ടു പൊള്ളിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുന്നു….

പതിയെ അവന്റെ നെഞ്ചിന്റെ ചൂടിൽ അവൾ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു… അവൻ അവളെ കോരി എടുത്തു കൊണ്ട് ബെഡിൽ കിടത്തി… കൂടെ അവനും അവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു ഉറക്കത്തിലേക്ക് പോയി… അപ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണുനീർ നിന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു.. അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ പൊഴിഞ്ഞു… ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി….. ദിയ യുടെയും യാഷിയുടെയും പ്രണയം അവിടെ ആരും തന്നെ അറിയാതെ തകൃതിയായി നടക്കുന്നുണ്ട്…. നമ്മുടെ കണ്മണി ആണെങ്കിൽ യാദവിന്റെ പിറകെ തന്നെയാണ്..പക്ഷേ അവൻ അവളെ മൈൻഡ് പോലും ചെയ്യുന്നില്ല എന്നത് മറ്റൊരു യാഥാർത്ഥ്യം…. ചെക്കൻ ആണെങ്കിൽ ചളി അടിച്ചു മറ്റുള്ളവരെ വെറുപ്പിച്ചു കൊണ്ട് നടക്കുകയാണ്.കണ്മണിയെ ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട് പോലും അവൻ കണ്ടതായി ഭാവിക്കുന്നു കൂടിയില്ല…

അവളിൽ നല്ല സങ്കടം ഉണ്ടെങ്കിലും അവൾ അതെല്ലാം ഒതുക്കി കളിച്ചു ചിരിച്ചു തന്നെയാണ് നടക്കുന്നത്.. ആൻലിൻ ആണെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ വീട്ടിലേക്ക് വന്നിട്ട് ഏകദേശം ഒരുമാസം കഴിഞ്ഞു… അവൾ ഓസ്ട്രേലിയൻ ആണെങ്കിൽ കൂടി നല്ലോണം മലയാളം ഒക്കെ പറയുന്ന കൂട്ടത്തിലാണ് അത് പിന്നെ ഇല്ലാതിരിക്കില്ലല്ലോ അമ്മ മലയാളി ആണല്ലോ. നമ്മുടെ നീരുവും ദിയയും ദേവൂവും ol കൂടി അവളുടെ ആൻ ലിൻ എന്ന പേര് വെട്ടിച്ചുരുക്കി അന്നമ്മ എന്ന് വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി… അവളെ അരുൺ മാത്രമേ അങ്ങനെ വിളിക്കാർ ഉണ്ടായുള്ളൂ… നമ്മുടെ നീരു ആണെങ്കിൽ സിംഗിൾ പാസങ്കെ പാടി ആ വീട്ടിലുള്ള എല്ലാവരെയും വെറുപ്പിച്ചു വെറുപ്പിച്ചു നടക്കുകയാണ്.

കോളേജിലൊക്കെ പോകുന്നത് കൊണ്ട് വായ നോട്ടത്തിന് ഒന്നിനും ഒരു കുറവും കാണാനില്ല.. ദേവയുടെയും വേദയുടെയും കാര്യം പറയാതിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത് വേദയ്ക്ക് അവളോട് എന്തോ ഒരു സോഫ്റ്റ് കോർണർ ഉണ്ടെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായെങ്കിൽ കൂടി അവൾ ഇപ്പോൾ അവനിൽ നിന്നും അകലം പാലിച്ചാണ് നടക്കുന്നത്.പക്ഷേ രണ്ടുപേരും അവർ മൗനമായി തന്നെ പ്രണയിക്കുന്നുണ്ട്. വേദ ആണെങ്കിൽ ചിലസമയങ്ങളിൽ ദേവ വയലന്റ് ആവാറുണ്ട്…പക്ഷേ അപ്പോഴെല്ലാം വേദ അവൾക്ക് താങ്ങായി ഉണ്ടാകും.പക്ഷേ പിറ്റേദിവസം ദേവ ഇതൊന്നുമറിയാറു കൂടിയില്ല. അവൾ അവളുടേതായ ലോകത്ത് ഒതുങ്ങിക്കൂടാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന തോറും വേദ അവളുടെ ലോകത്തിൽ ചേക്കേറാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്… പക്ഷെ വീട്ടിൽ ഉള്ള എല്ലാരോടും അവൾ പഴയ പോലെ തന്നെ ആണ് പെരുമാറുന്നത്. അത് വേദക്ക് ഒരു ആശ്വാസം ആണ്…

അടുക്കളയിൽ നിന്ന് റൂമിലേക്ക് പോകുകയാണ് ദേവൂ… സോഫയിൽ ഇരുന്ന് യാഷിയും ദിയയും കൂടി കണ്ണുകൊണ്ട് കഥകളി കളിക്കുന്നുണ്ട്.. അൻലിൻ ആണെങ്കിൽ കൈയിൽ ഉള്ള ചിപ്സ് തിന്ന് കൊണ്ട് ടീവീ കാണുവാണ്.. അവൾക്ക് കൂട്ടിന് യദുവും നീരുവും ഉണ്ട്… ദേവൂ ഇവരെ ഒക്കെ കൂടി നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സ്റ്റയർ കയറാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ആണ് വാച്ചും കെട്ടി താഴേക്ക് ഇറങ്ങി വരുന്ന വേദയെ പോയി ഇടിച്ചത്… പെട്ടന്ന് വേദ വന്നു തട്ടിയതും ദേവൂ പേടിച്ചു പോയി… അവൻ ആണെകിൽ അവളെ കണ്ടതും അവളുടെ അരയിൽ കൂടി കയ്യിട്ടു അവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് നിർത്തി ഇടതു കണ്ണിന്റെ സൈഡിൽ ഒരു ചുടു ചുമ്പനം നൽകി……. ദേവൂ പെട്ടന്ന് ഒന്ന് വിറച്ചു പോയി.. അവൾ ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല അത്… വേദ അവളെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ അരയിലെ കൈ വിട്ടു…

അവൾ അതെ നിൽപ്പ് തന്നെ ആണ്…. ബോധം പോയോ എന്തോ… വേദ അവളിൽ നിന്ന് നോട്ടം മാറ്റി നേരെ നോക്കിയത് നമ്മുടെ പടകളുടെ മുഖത്തേക്ക് ആണ്.. നീരു ആണെകിൽ വായയിൽ വച്ച ലെയ്സ് അവിടെ തന്നെ വച്ചു കൊണ്ട് അവരെ കണ്ണിമാ വെട്ടാതെ നോക്കുവാണ്… ദിയയും യാഷിയും പരസ്പരം അപ്പോഴും കണ്ണും കണ്ണും നോക്കി ഇരിക്കുന്നു.. ദിയയുടെ മുഖത്തു നാണം ഉണ്ട്…. അവൾ വേഗം അവനിൽ നിന്ന് മുഖം മാറ്റി..യദു സങ്കടത്തോടെ ഇതെല്ലാം നോക്കി കാണുന്നു… എന്നിട്ട് ചിപ്സ് കൂടുതൽ ശക്തിയോടെ കടിച്ചു മുറിക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവനെ കൊണ്ട് ഇതല്ലേ പറ്റു.. അൻലിൻ ആണെകിൽ ഇത് ഒന്നും ശ്രെദ്ധിക്കുന്നു കൂടി ഇല്ല….

ദേവൂ വേഗം മുകളിലേക്ക് പോയി വാതിൽ അടച്ചു അതിൽ ചാരി നിന്ന് കൊണ്ട് ശ്വാസം വലിച്ചു വിട്ടു.. അവളിൽ ആ സമയം ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. വേദ ചുണ്ടിൽ ഊറി വന്ന ചിരിയോടെ കാറിൽ കയറി…. അപ്പോഴാണ് അവനു ഒരു കോൾ വന്നത്… “”സൂര്യ…. “”കോൾ എടുത്ത വശം അവൻ വിളിച്ചു.. ………. “”എല്ലാം സെറ്റ് ആല്ലെടാ… ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരുവാ….. “”അതും പറഞ്ഞൂ അവൻ കോൾ കട്ട്‌ ചെയ്ത് കാർ എടുത്തു…

ഇതെ സമയം അഘോരിയുടെ ആ കെട്ടിടത്തിൽ…. അയ്യാൾ എന്തൊക്കെയോ പൂജകൾ ചെയുകയാണ്…. കൈയിൽ നിന്നും ചുടു ചോര ഒഴുകികൊണ്ട് നിലത്തേക്ക് പതിക്കുന്നുണ്ട്…. ചീവിടിന്റെ ശബ്ദം അവിടെ എങ്ങും മുഴങ്ങി കെട്ടു കൊണ്ട് ഇരുന്നു.. നാളെ ആണല്ലോ ആ ദിവസം…… നിന്നെ മരണത്തിൽ നിന്ന് അയ്യാൾ രക്ഷിച്ച ദിവസം…. ഡിവേന്ദ്രഷിക….നീ മറന്നിട്ടില്ലല്ലോ അല്ലെ നാളത്തെ ദിവസത്തിന്റെ പ്രത്യേകത…… അയ്യാൾ നിഗൂഢമായി പുഞ്ചിരിച്ചു…

….”തുടരും

അസുരാധിപതി : ഭാഗം 34