🔥അസുരാധിപതി 🔥 : ഭാഗം 57

എഴുത്തുകാരി: സ്മൃതി ബിജുകുമാർ

പക്ഷേ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവൾ തന്റെ സർവ്വ ധൈര്യവും സംഭരിച്ച് തന്റെ കാലെടുത്ത് ആ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ആദ്യ പടിയിൽ വെച്ചതും അതുവരെ ആ കാട്ടിൽ നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്ന അന്ധകാരം എങ്ങോ പോയി മറഞ്ഞു പകരം എവിടെ നിന്നോ പ്രകാശം വന്നു നിറയുന്നത് പോലെയായിരുന്നു അവിടം മുഴുവൻ.. പെട്ടെന്ന് ആകാശം അത്രയും തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുമ്പോൾ പോലും ഒരു വലിയ വെള്ളിടി ആകാശത്തു വെട്ടി…. ഒരു വലിയ ഇടിമുഴക്കം തന്നെയാണ് അവിടെ ഉണ്ടായത്… ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ചുമരുകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ചെതലുകൾ എല്ലാം ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് താഴെകടിഞ്ഞുപോയി… ഇതുവരെയും മുഖം വ്യക്തമാകാതെ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്ന അതിലെ പ്രതിമങ്ങളുടെ എല്ലാം മുഖങ്ങൾ വളരെ ശോഭയോടെ കൂടി തന്നെ പ്രകാശിച്ചു…

അവയ്ക്കെല്ലാം ഒരു പ്രത്യേക ഭംഗി ആയിരുന്നു…..ശോഭയോടെ പ്രകാശിക്കുന്ന ദേവികളുടെ രൂപം തന്നെ ആണത് …. ഒരിക്കലും കെടില്ല എന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്ന വിളക്കുകൾ പോലും ഒരു കാറ്റിന്റെയും അകമ്പടിയില്ലാതെ അണഞ്ഞു പോയിരുന്നു….. ഭൂമിപോലും നടുങ്ങിപ്പോയി അവളുടെ പാദങ്ങൾ അവിടം സപർശിച്ചപ്പോൾ…… അവളുടെ മനസ്സ് അകത്തേക്ക് പോകാൻ വെമ്പൽ കൊണ്ടു …. ഇതെല്ലാം നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു വേദ..അവനൊന്നും തന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല..ദേവൂവാണെങ്കിൽ കാലടികൾ മുന്നോട്ടുവെച്ച കൊണ്ടേയിരുന്നു… പ്രധാന കവാടത്തിന് അടുത്തെത്തിയതും അത് അടഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു …..

അവൾ അതിൽ ഒന്ന് സ്പർശിച്ചതും ഒരു വലിയ ശബ്ദത്തോടുകൂടി ആ വാതിലുകൾ ഇരുവശത്തേക്കും തുറന്നു,,, അവൾ പതിയെ അതിനുള്ളിലേക്ക് കടന്നു… എങ്ങും ഇരുട്ട് മാത്രം., പക്ഷേ അവൾ നടക്കുന്ന വഴികളിൽ എല്ലാം എവിടെ നിന്നോ പ്രകാശം വന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു…. അവൾക്ക് മുന്നോട്ടുള്ള വഴികാണിച്ചു കൊടുക്കുന്ന പോലെ അവൾ ഓരോ കാലടികൾ വയ്ക്കുമ്പോഴും അവിടെ ഒരു വഴിപാത തെളിഞ്ഞു വന്നു.. ……. അവൾക്ക് പോകാനുള്ള വഴികളിൽ എല്ലാം മുകളിൽ നിന്നും പ്രകാശം അരിച്ചിഇറങ്ങുന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു … പക്ഷേ എവിടെ നിന്നാണ് ആ പ്രകാശം എന്ന് മനസിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല… ദേവു ആ പ്രകാശം വരുന്ന ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെ ഒരു ദ്വാരമോ..,, വിളക്കുകളോ ഒന്നും തന്നെ അവൾക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചിരുന്നില്ല….എന്തിന് പ്രകാശം വരാൻ തക്കതായ ഒന്നും തന്നെ അവൾക്ക് കാണാൻ പോലും കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല…

വേദയുടെ മനസ്സിൽ എന്തൊക്കെയോ സംശയങ്ങൾ പൊട്ടിമുളച്ചു… എങ്കിൽ കൂടി അവനത് സമർത്ഥമായി ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചു… ദേവു തങ്ങൾക്ക് കാണിച്ചുതന്ന വഴിയിലൂടെ അതായത് ആ പ്രകാശം പറന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന വഴിയിലൂടെ നടന്നു…. ആ വഴി പോയി അവസാനിച്ചത് ഒരു കാളി വിഗ്രഹത്തിന് മുന്നിൽ ആണ്…. ഒരു നിമിഷം അത് കണ്ടപ്പോൾ ദേവ പേടിച്ചു പുറകോട്ട് ആഞ്ഞു.. പക്ഷേ അവൾ വീഴാതെ അവളെ വേദ താങ്ങി പിടിച്ചിരുന്നു.. അതി ഭീകരമായിരുന്നു ആ വിഗ്രഹം ഇതുവരെ ഒരു ക്ഷേത്രത്തിലും കാണാത്ത ഒരു പ്രത്യേക ശക്തി വിഗ്രഹത്തിന് ഉള്ളത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി… നാവുനീട്ടി സർവ്വവും ചുട്ടെരിക്കാൻ പാകത്തിന് നിൽക്കുന്ന മഹാകാളിയെ അവൾ ഇത് വരെ കണ്ടിരുന്നില്ല….

പക്ഷേ ഇപ്പോൾ തന്റെ കൺമുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് കാളിയുടെ വിശ്വരൂപം ആണോ എന്നുപോലും അവൾ ആലോചിക്കാതിരുന്നില്ല… കാരണം വലിയൊരു കാളി വിഗ്രഹം തന്നെയായിരുന്നു അത്…നാല് കൈകളിലുള്ള ആ വിഗ്രഹത്തിൽ ഒരു ഇടതുകൈയിൽ ദാരികന്റെ തലയും അതിന് താഴെയുള്ള കൈയിൽ ഒരു താലവും ഒരു വലതുകയ്യിൽ ശൂലവും മറ്റേ വലതു കൈയിലെ വാളുകൊണ്ട് ആരെയോ കൊല്ലാൻ നിൽക്കുന്നത് പോലെ നാവെല്ലം നീട്ടിയായിരുന്നു ആ വിഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നത്… ഒരു പക്ഷേ അതൊരു വിഗ്രഹം ആണോ അല്ലയോ എന്നുപോലും അവൾ സംശയിച്ചു കാരണം അത്രയും ഒറിജിനാലിറ്റി ആ വിഗ്രഹത്തിന് ഉണ്ടായിരുന്നു.. അവൾ അവിടം മുഴുവൻ വീക്ഷിച്ചു…

ഒരു താലത്തിൽ നിറയെ രക്തം, മറ്റൊന്നിൽ പൂക്കൾ, പാൽ തുടങ്ങിയവയെല്ലാം വിഗ്രഹത്തിനു മുൻപിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു… കൂടാതെ എന്തെല്ലാമോ ആയുധങ്ങളും, ധാരാളം കുഞ്ഞി കുഞ്ഞി പാവകളും മറ്റൊരു വശത്ത് ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ആ വിഗ്രഹത്തിനു മുൻപിൽ ഒരു വൃദ്ധൻ എന്തൊക്കെയോ മന്ത്രങ്ങൾ ജപിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്….അയാൾ ചുറ്റുമുള്ളതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ തന്റെ കർത്തവ്യത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുകയാണ്.. ദേവ അങ്ങോട്ട് കടന്നു ചെന്നതും അയാൾ തന്റെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു … “” ഞാനറിഞ്ഞിരുന്നു നീ വരുന്നത്… വരു മകളെ…ഇവിടെ വന്നിരിക്കു… “” അതും അയാൾ അടുത്ത് മൂടി ഇട്ടിരിക്കുന്ന വലിയ തുണി മാറ്റി അവൾക്ക് ഒരു വലിയ സിംഹസനം കാണിച്ചു കൊടുത്തു.അയ്യാൾ അവളെ നോക്കാതെ ആണ് അത് പറഞ്ഞത് പോലും …

“”നിങ്ങളാരാ?എന്തൊക്കെയാ എനിക്ക് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് ഒന്നു പറഞ്ഞുതരാമോ?ഞങ്ങൾ ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ മുതൽ ഒരിക്കലും നടക്കാത്ത കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ആണ് നടക്കുന്നത്…മരങ്ങൾ പോലും ഞങ്ങളെ കണ്ടു പേടിക്കുന്നു…എനിക്ക് വഴികാട്ടിയായിപ്രകാശം ഒക്കെ എവിടെന്നാണ്..? എന്തെല്ലാം സംഭവങ്ങളാണ് ഇവിടെ നടന്നത് എന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാമോ? നിങ്ങൾക്ക് എന്നെ കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും അറിയാമോ? അറിയാമെങ്കിൽ ഒന്ന് പറഞ്ഞു തരൂ…എനിക്ക് കുറച്ച് സമാധാനം കിട്ടണം..””അതും പറഞ്ഞ് അവൾ അയാളുടെ മുൻപിൽ കയറി നിന്നു…. അയാൾ ഒരു നിമിഷം അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പതിയെ തന്റെ ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് അവൾക്ക് അഭിമുഖമായി നിന്നു..

“”ഞാൻ……. മഹോന്നഥൻ… ഇവിടെ ഉള്ളവർ സ്വാമി എന്ന് വിളിക്കും… നിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉള്ള ഉത്തരം നിന്നിൽ തന്നെ ഉണ്ട്… ഒന്ന് പറയാം…നീയാണ് ഡിവേന്ദ്രഷിക.. “”ഡിവന്ദ്രഷിക…….ഈ പേര് കേട്ട് കേട്ട് ഞാൻ മടുത്തു…ചെറുപ്പം മുതലേ ഞാൻ ഒളിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതാണ് ഈ പേര്…ദയവുചെയ്ത് ഈ പേരിനു ഞാൻ ആയി എന്താ ബന്ധം… എന്റെ പേര് ദേവിക എന്നാണ്.. ഞാൻ ഡിവേന്ദ്രഷിക അല്ല… ഞാൻ ആരാ ഇവിടെ വന്നാൽ എങ്കിലും അതിനുള്ള ഉത്തരം കിട്ടും എന്ന് വിചാരിച്ചാണ് ഞങ്ങൾ ഇത്ര റിസ്ക് എടുത്തു ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്…””അവൾ അലറി പറഞ്ഞു “”മോളെ ഞാൻ നിനക്ക് ഒന്നും പറഞ്ഞു തരുന്നില്ല… നീ തന്നെ എല്ലാം അറിയണം… ഒരിക്കലും ഞാൻ പറഞ്ഞ് അത് നീ അറിയേണ്ട ആവശ്യമില്ല… ഒരുപക്ഷേ നീ വിചാരിക്കും അത് കള്ളമാണെന്ന്….

നീയത് അറിഞ്ഞേ പറ്റൂ നീ ആരാണെന്നും നീ എന്താണെന്നും.. അതിനല്ലെ നീ 20 വർഷക്കാലം കാത്തിരുന്നത്..നീ തന്നെ അറിയ് നിന്റെ ജന്മ രഹസ്യം എന്താണെന്ന്….?നിന്റെ കർത്തവ്യം എന്താണ്? നീയാരാണെന്ന്…?”” “”എങ്ങനെ ഞാൻ എങ്ങനെ അറിയും അത് ,?”” അവൾ പരിഭ്രാന്ത്രിയോടെ ചോദിച്ചു “”നിനക്ക് അറിയേണ്ടതെല്ലാം നീ അറിയാനുള്ള ഉചിതമായ സമയം ഇതുതന്നെയായിരിക്കും.. നിനക്ക് നീയാരാണെന്ന് അറിയണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ മഹാകാളി യുടെ കണ്ണിലേക്ക് സൂക്ഷ്മതയോടെ നോക്ക്..?എങ്ങും ശ്രദ്ധ കൊടുക്കേണ്ട… ആ കണ്ണുകൾ പറഞ്ഞുതരും നീ ആരാണെന്ന്…. ‘”അയാൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അതും പറഞ്ഞു അവിടെ നിന്നും നടന്നതൊന്നും.

ദേവുവിന് സ്വാമി പറഞ്ഞത് വിശ്വാസമായില്ലെങ്കിൽ കൂടി അയാൾ പറഞ്ഞതിൽ എന്തെങ്കിലും സത്യമുണ്ടാവും എന്ന് അവളുടെ മനസ്സിൽ നിന്ന് ആരോ വിളിച്ചു പറയുന്നത് പോലെ തോന്നിയതും അവൾ പതിയെ ആ കാളി വിഗ്രഹത്തിന്റെ തീഷ്ണമായ കണ്ണിലേക്ക് സർവ്വവും മറന്നു ഉറ്റു നോക്കി..കാളിയുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് എന്തോ ഒന്ന് അവളുടെ കണ്ണുകളെ കൊതിവലിക്കുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി… ആ വിഗ്രഹത്തിലെ കണ്ണുകളിൽ അപ്പോൾ തീനാളം ആയിരുന്നു അത് ദേവുവിന്റെ കണ്ണിലേക്കും പടർന്നു…….. പിന്നീട് അവൾ കണ്ടത് ഒരു തീ ഗോളം പോലെ ആളിക്കത്തുന്ന സൂര്യനെയാണ്… സൂര്യനിൽനിന്നും സൗരയൂഥത്തിലെ ഓരോ ഗ്രഹങ്ങളെയും കടന്നു വന്ന് അവ ഭൂമിയിൽ അവസാനിച്ചു…ഭൂമിയുടെ നിലകടലിനു ഉള്ളിലെ ആരാലും ശ്രെദ്ധിക്കപെടാത്ത ഒരു ദ്വിപിലേക്ക് ഉൾപ്രദേശങ്ങളിൽ പ്രദേശമായ ബാരെൻ ദ്വീപിലേക്ക്…… തുടരും….

അസുരാധിപതി : ഭാഗം 56