എഴുത്തുകാരി: മിത്ര വിന്ദ
ഇന്നലെ രാത്രിയിൽ അവൾ ഒരുപാട് തവണ വിളിച്ചിരുന്നു. എനിക്ക് അപ്പോൾ പ്രാർത്ഥനയുടെ സമയം ആയിരുന്നു.
ഞാൻ ഇവിടെ എത്തിയ കാര്യം അവളെ അറിയിക്കുവാനായി തിരിച്ചു വിളിച്ചപ്പോൾ ഫോൺ സ്വിച് ഓഫ്‌.. മദർ പറഞ്ഞു നിർത്തി.
ഇന്നലെ താൻ ദേഷ്യത്തിൽ അവളുടെ ഫോൺ എറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചത് ശ്രീഹരി ഓർത്തു..
അവളുടെ കഥകൾ കേട്ടതും അവന്റെ മനസ് നീറിപുകഞ്ഞു.
ആ കുട്ടി എവിടെ….? ഗിരിജ മദറിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
അവൾ അവളുടെ അമ്മ കഴിഞ്ഞിരുന്ന മുറിയിൽ പോയതാണ്. മദർ വീണ്ടും ശ്രീഹരിയെ നോക്കി.
അവൾ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ശ്രീഹരിയോട് തുറന്ന് പറയുവാൻ ഇരുന്നതാണ്..
പക്ഷേ… പക്ഷെ.. അവൾ അവിടെ വന്നു രണ്ടാമത്തെ ദിവസം നാസിക്കിൽ നിന്നു അവളുടെ ഫ്രണ്ട് വിളിച്ചു.. അവളുടെ അമ്മയും ഈ ലോകം വിട്ടു പോയി എന്ന വാർത്ത ആയിരുന്നു അവരിൽ നിന്നു അറിയുവാൻ കഴിഞ്ഞത്.. അതോടു കൂടി അവളുടെ മനസ് ആകെ തകർന്നു പോയി.
അത്‌കൊണ്ട് ആണ് അവൾ എപ്പോളും കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇരുന്നത്.
എന്ത് ചെയ്യാനാ… പാവം കുട്ടി.. ഇരുപത് വയസ് ആയതല്ലേ ഒള്ളു. അതും ഒരു കുടുംബത്തിലെ രാജകുമാരി ആയിരുന്ന അവൾ… ആ കുട്ടിക്ക് എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയില്ലായിരുന്നു.
ഇതൊക്കെ ആണ് മേഘ്‌നയെ കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ…. അവർ വീണ്ടും അവരുടെ കസേരയിൽ വന്നു ഇരുന്നു.
ശ്രീഹരി….
മദർ വിളിച്ചു.
അവൻ അവരെ നോക്കി.
ശ്രീഹരിയുടെ മനസ്സിൽ എന്താണ് ഇപ്പോൾ ഉള്ളത് എന്ന് അവർക്ക് മനസിലായി..
മുഖവുര ഇല്ലാതെ അവർ കാര്യത്തിലേക്ക് കടക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.
മോനോട് ഒരു കളവ് പറഞ്ഞു അവൾ… അത് മാത്രം ആണ് അവളുടെ ആകെ ഉള്ള സങ്കടം.
മദർ അത് പറയുമ്പോൾ എല്ലാ കണ്ണുകളും അവരിലേക്ക് ആയി.
മേഘ്‌ന വിവാഹിത ആണെന്ന് പറഞ്ഞത്…. അവളുടെ ഭർത്താവ് വരും എന്ന് പറഞ്ഞത്.. അത് അവൾ കളവ് പറഞ്ഞതാണ്…അവളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞതല്ലാ കെട്ടോ…
എല്ലാവരും അന്താളിച്ചു പോയി..
മനപ്പൂർവം അല്ല കെട്ടോ.. ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ഒക്കെ അവളുടെ സാഹചര്യം..
മദർ അവരെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
അപ്പോൾ…. ആ കുട്ടീടെ കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന താലി…. ഗിരിജ ആകാംഷ അടക്കാനാവാതെ മദറിനോട് ചോദിച്ചു.
അത് മേനകയുടെ ബുദ്ധി ആയിരുന്നു.
ആദ്യമായി തന്റെ മകൾ, ഇത്രയും ദൂരം യാത്ര ചെയ്തു വരേണ്ടത് കൊണ്ട്, അവൾക്ക് ആകെ ഭയം ആയിരുന്നു.
ഒരു താലി….അത് നൽകുന്ന ഒരു സുരക്ഷിതത്വം.. ഒരു സംരക്ഷണം.. അതിനു വേണ്ടി ആണ് മേനക മകളോട് ആ മാല സ്വയം അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് അണിയുവാൻ പറഞ്ഞു കൊടുത്തത്.
മകൾക്കും അത് ശരിയാണെന്നു തോന്നി. അവൾ അങ്ങനെ അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ അനുസരിച്ചു.. അത്ര മാത്രം ഒള്ളു..
അല്ലാതെ അവൾ വിവാഹം ചെയ്തതോ, ആരെയും കാത്തിരുക്കുന്നതോ അല്ല കെട്ടോ…
മദർ അതു പറയുമ്പോൾ
ശ്രീഹരിയുടെ മനസ്സിൽ സന്തോഷപ്പെരുമഴ ആണ് പെയ്തത്..
അവളെ ഒന്നു കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് അവൻ ഓർത്തു.
പക്ഷേ… മദർ… ആ കുട്ടി, ന്നോട് പൂജാമുറിയിൽ ച്ചു സത്യം ചെയ്തതാണ് അവളുടെ കഴുത്തിൽ എന്റെ മകനാണ് ആ മാല ഇട്ടത് എന്ന്. ഗിരിജ സംശയത്തോടെ മദറിന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി.
അങ്ങനെ അവൾ സത്യം ചെയ്തതിൽ കാരണമുണ്ട്.
ശ്രീഹരി ഓർക്കുന്നുണ്ടായിരിക്കും, അന്ന് ബസ്സിൽ വെച്ച് ഒരു തമിഴൻ അവളുടെ മാല പറിച്ചോണ്ട് പോകുവാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ, ശ്രീഹരി ബഹളം വെച്ചില്ലേ. അന്ന് ആ പോലീസുകാരൻ ശ്രീഹരിയുടെ കൈയിലേക്ക് മാല തന്നപ്പോൾ മോൻ അത് അവളുടെ കഴുത്തിൽ അണിയിച്ചു ഇല്ലേ? അവർ ശ്രീഹരിയോട് ചോദിച്ചു m
അവൻ ഉവ്വെന്നു തലയാട്ടി.
അതുകൊണ്ട് ആ കുട്ടി അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്.. മദർ ഗിരിജയെ നോക്കി പറഞ്ഞു………തുടരും
മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…
