എഴുത്തുകാരി: മിത്ര വിന്ദ
ശ്രീഹരി ഓർക്കുന്നുണ്ടായിരിക്കും, അന്ന് ബസ്സിൽ വെച്ച് ഒരു തമിഴൻ അവളുടെ മാല പറിച്ചോണ്ട് പോകുവാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ, ശ്രീഹരി ബഹളം വെച്ചില്ലേ. അന്ന് ആ പോലീസുകാരൻ ശ്രീഹരിയുടെ കൈയിലേക്ക് മാല തന്നപ്പോൾ മോൻ അത് അവളുടെ കഴുത്തിൽ അണിയിച്ചു ഇല്ലേ? അവർ ശ്രീഹരിയോട് ചോദിച്ചു m
അവൻ ഉവ്വെന്നു തലയാട്ടി.
അതുകൊണ്ട് ആ കുട്ടി അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്.. മദർ ഗിരിജയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
അപ്പോൾ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും മേഘ്‌ന മദറിനോട് പറഞ്ഞു എന്നു അവൾക്ക് മനസിലായി..
ഗിരിജ ഒരു നിമിഷം ആലോചനയിലാണ്ടു..
മദർ… ആ കുട്ടിയെ എനിക്ക് തന്നേക്കുമോ… കുറച്ചു ദിവസം ആണെങ്കിൽ പോലും, അവളെ ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ മകന്റെ വേളി ആയിട്ട് കണ്ടതാണ്, ഞാൻ.. ഞാനെന്റെ മരുമകൾ ആയിട്ടല്ല, മകൾ ആയിട്ട് അവളെ നോക്കിക്കോളാം… ഗിരിജ അത് പറയുമ്പോൾ പ്രതാപനും ശ്രീഹരിയും അവരെ നോക്കി.
അമ്മയ്ക്ക് പെട്ടന്നു ഉണ്ടായ മാറ്റം അവനെ അത്ഭുദപെടുത്തി….
ഞാൻ അല്ലാലോ അതൊന്നും പറയേണ്ടത്… ഒക്കെ ആ കുട്ടി തീരുമാനിക്കും… മദർ പറഞ്ഞു.
സ്റ്റെല്ലാ…. മദർ ഉറക്കെ വിളിച്ചപ്പോൾ ഒരു സിസ്റ്റർ വന്നു ..
കുറച്ചു മുൻപേ ഇവിടെ വന്ന ആ കുട്ടി ഇല്ല്യേ… അവളെ ഞാൻ വിളിക്കുന്നതായി പറയു… മദർ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആ സിസ്റ്റർ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയി.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും മേഘ്‌ന അവിടേക്ക് വന്നു.
ഒരു നീല നിറം ഉള്ള സാരീ ആണ് വേഷം, ആ വേഷത്തിൽ അവൾ കൂടുതൽ സുന്ദരി ആയിരുന്നു. അറിയാതെ ആണെങ്കിലും താൻ അണിയിച്ച താലിമാല അവളുടെ കഴുത്തിൽ അപ്പോളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അവരെ കണ്ടതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു.
ഒരാശ്രയത്തിനെന്നോണo അവൾ അടുത്തു കിടന്നിരുന്ൻ കസേരയിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചു.
.ശ്രീഹരി അവളെ നോക്കി..
നീ എന്റെ പെണ്ണാണ്.. ഈ ശ്രീഹരിയുടെ… എന്നവന് ഉറക്കെ പറയണം എന്ന് തോന്നി.
മോളേ… ഗിരിജയ്ക്കു നിന്നോട് ഒരു കാര്യാo പറയണം എന്നുണ്ട്… മദർ മേഘ്‌നയെ നോക്കി.
എന്താണ് എന്ന അർഥത്തിൽ അവൾ ഗിരിജയെ നോക്കി.
ഗിരിജ എഴുനേറ്റു പോയി അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.
നീ ആരും ഇല്ലാത്തവൾ അല്ല…. നിനക്ക് അച്ഛനും അമ്മയും അനുജത്തിയും മുത്തശ്ശിയും എല്ലാവരും ഉണ്ട്.
കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ എങ്കിലും നീ എന്റെ മകന്റെ വേളി ആയി ആ ഇല്ലത്തു കഴിഞ്ഞത് അല്ലെ… ഇനി മുന്പോട്ടും അങ്ങനെ ആകണം.. മോൾക്ക് സമ്മതം അല്ലെ… അവർ മേഘ്‌നയെ നോക്കി.
.
പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ ഗിരിജയെ കെട്ടിപിടിച്ചു.
കരയട്ടെ… എത്ര ദിവസം ആയി അവൾ അവളുടെ ദുഃഖങ്ങൾ എല്ലാം ഒന്നു പങ്കവെയ്ക്കുവാനയി ആഗ്രഹിക്കുന്നു… മദർ അത് പറയുമ്പോൾ ശ്രീഹരിയിടേയും പ്രതാപന്റെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.
നിങ്ങൾക്ക് രണ്ടാൾക്കും എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കുവാൻ ഉണ്ടോ…. ഇല്ലാതെ വരില്ലലോ അല്ലെ.. എങ്കിൽ നിങ്ങൾ സംസാരിക്കൂ എന്നും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മദർ പ്രതാപനും ഗിരിജയും ആയിട്ട് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.
ശ്രീഹരി മേഘ്‌നയുടെ കൈകളിൽ തന്റെ കൈകൾ ചേർത്തു വെച്ചു.
ആം സോറി….
എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്നു എനിക്ക് അറിയില്ല…. ശ്രീഹരി അവളെ നോക്കി.
ഇതൊന്നും എന്നോട് പറയാതെ ഉള്ളിൽ കൊണ്ട് നടന്നത് കൊണ്ട് അല്ലെ… അങ്ങനെ ഒക്കെ സംഭവിച്ചത്… അവൻ അവളുടെ കവിളിൽ തന്റെ വിരലുകൾ ഓടിച്ചു..
ഇനി നിന്നെ ഒരിക്കലും ഞാൻ വേദനിപ്പിക്കില്ല… നിനക്കിപ്പോൾ അച്ഛനും അമ്മയും മുത്തശ്ശിയും അനുജത്തിയും എല്ലാവരും ഉണ്ട്, സൊ, നിനക്ക് എന്റെ മക്കളുടെ അമ്മയാകുവാൻ സമ്മതം ആണോ… അവൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.
പെട്ടന്നവൾ തന്റെ കൈകൾ അവനിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റി..
അവൻ നോക്കിയപ്പോൾ മേഘ്‌ന നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.
എന്നോട്…. എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം.. എനിക്കു ഒരിക്കലും ഹരിയേട്ടന്റെ ഭാര്യ ആകാൻ സമ്മതം അല്ല…. അവളുടെ ശബ്ദം ഉറച്ചതായിരുന്നു.
ശ്രീഹരിയുടെ മുഖം വാടി….
ശിൽപ… ആ പാവം കുട്ടി, ഹരിയേട്ടനെ മാത്രം സ്വപ്നം കണ്ടു കഴിയുകയല്ലേ… അവളെ വേദനിപ്പിക്കിവാൻ ഞാൻ ഒരുക്കമല്ല… ആ കുട്ടിയോട് എന്റെ നിരപരാധിത്വം വെളിപ്പെടുത്തുവാൻ ഞാനും മദറും കൂടി വരുന്നുണ്ട്.. മേഘ്‌ന ലേശം പോലും പതർച്ച ഇല്ലാതെ ആണ് അവനോട് സംസാരിച്ചത്.
ശിൽപ….. ശ്രീഹരി ആണെങ്കിൽ ആ പേര് മറക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുക ആയിരുന്നു.
പക്ഷേ… ആ കുട്ടി… അവളുടെ നിലപാട്.. അത് എന്താണ് എന്നറിയുവാൻ അവനും അപ്പോൾ ആഗ്രഹം തോന്നി.. ശിൽപയെ കാര്യങ്ങൾ തുറന്നു പറഞ്ഞു മനസിലാക്കി കൊടുക്കണം.. അവൻ ഓർത്തു.
മേഘ്‌ന… ഒരു ചോദ്യം കൂടി ചോദിച്ചോട്ടെ.. ശ്രീഹരി വീണ്ടും അവളെ നോക്കി..
ശിൽപക്ക് നമ്മളെ മനസിലാക്കുവാൻ പറ്റുമെങ്കിൽ ഇയാൾ എന്നെ വിവാഹം കഴിക്കുവാൻ സമ്മതിക്കുമോ… ശ്രീഹരി പ്രതീക്ഷ കൈവിടുന്നില്ലായിരുന്നു..
ഓരോരുത്തർക്കും ദൈവം ഓരോന്ന് വിധിച്ചിട്ടുണ്ട് ഹരിയേട്ടാ… അതുപോലെ തന്നെ നടക്കട്ടെ.. മേഘ്‌ന എങ്ങും തൊടാതെ മറുപടി നൽകി
എനിക്ക് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ എന്നും തീർത്താൽ തീരാത്ത കടപ്പാട് ആയിരിക്കും ഹരിയേട്ടനോട് ഉള്ളത് … എന്നും എന്റെ പ്രാർത്ഥനയിൽ ഹരിയേട്ടനും കുടുംബവും ഉണ്ടായിരിക്കും… അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക്ക് സങ്കടം സഹിക്കാനായില്ല…….തുടരും
മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…
