🎶 സോളമന്റെ ഉത്തമഗീതം 🎶❤️: ഭാഗം 50

രചന: റിൻസി പ്രിൻസ്‌

അവളെ ഒന്ന് വാരിപ്പുണരാൻ ആണ് അവന് തോന്നിയത്. അവളുടെ മാനസികാവസ്ഥയെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചപ്പോൾ അവന് വല്ലാത്ത വേദന തോന്നി.

പോയ കാലങ്ങൾ അവൾക്ക് സമ്മാനിച്ച മുറിവുകളുടെ നീറ്റൽ ബാക്കിയാകുന്നത് അവളേക്കാളേറെ
തന്നിലാണെന്ന് അവന് തോന്നി.

രണ്ടു ദിവസത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ മരിയയ്ക്ക് ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് മാറാനുള്ള സജീകരണങ്ങൾ എല്ലാം തന്നെ സണ്ണി ചെയ്തിരുന്നു.

അവളുടെ വസ്ത്രങ്ങളും ബുക്കുകളും ഒക്കെ പായ്ക്ക് ചെയ്തത് അമലയാണ്. എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും അവൾ പോവുകയാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ അമലയ്ക്ക് വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നിയിരുന്നു. അത്രത്തോളം സ്നേഹിച്ചതാണ് അവളെ. കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു നാളുകൾ കൊണ്ട് അവൾ തനിക്ക് മകളായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് അവൾ ഈ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി പോവുക എന്ന് പറയുന്നത് സഹിക്കാൻ കഴിയാത്ത കാര്യമാണ്. പലപ്പോഴും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട് ഒരു പെൺകുട്ടി തനിക്ക് ജനിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന്. സണ്ണിയും സോളമനും ഒക്കെ അവരവരുടെ തിരക്കുകളിൽ ഇറങ്ങി പോകുമ്പോൾ പലപ്പോഴും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട് തനിക്കൊപ്പം സംസാരിച്ചിരിക്കുവാനും തന്റെ വിശേഷങ്ങൾ കേൾക്കുവാനും ഒക്കെ ഒരു മകൾ ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിൽ എന്ന്. ആ കുറവാണ് മരിയ നികത്തിയത്. അവൾ വന്നതിനു ശേഷം ഒറ്റക്കിരിക്കേണ്ട സാഹചര്യം തനിക്ക് വന്നിട്ടില്ല. എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ പറഞ്ഞ് അവൾ കൂടെയുണ്ടാകും. കഠിനമായ ജോലികൾ ഒന്നും ചെയ്യാൻ അനുവദിക്കില്ല. വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞാലും എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ചെയ്ത് വർത്തമാനം പറഞ്ഞ് അടുക്കളയിൽ ഒപ്പമുണ്ടാകും. കോളേജ് വിട്ടു വന്നുകഴിഞ്ഞാൽ അന്നത്തെ ദിവസത്തെ വിശേഷങ്ങളെല്ലാം ഒരു വാക്കുപോലും വിടാതെ തന്നോട് പറഞ്ഞു കേൾപ്പിക്കും. അതൊക്കെ ഒരു പ്രത്യേക സന്തോഷം തന്നെയായിരുന്നു തന്നിൽ നിറച്ചത് എന്ന് ആ നിമിഷം അവർ ഓർമ്മിക്കുകയായിരുന്നു. അവൾ തന്നിൽ നിന്നും അകന്നു പോകുന്നതിനെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കാൻ സാധിക്കുന്നില്ല.

അവരുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അമലയുടെ വേദന കണ്ട് മരിയയുടെ ഹൃദയത്തിൽ കുറ്റബോധവും അതോടൊപ്പം തന്നെ ഹൃദയവേദനയും തോന്നി.

” ആന്റി കരയാതെ, എന്നാണെങ്കിലും ഞാൻ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് മാറേണ്ടതല്ലേ..?

” മോൾ എന്താണെങ്കിലും എല്ലാ വീക്കെന്റ്റിലും ഇങ്ങു വരണം. ശനിയാഴ്ച വൈകിട്ട് ഇങ്ങ് വരണം, വലിയ ദൂരമൊന്നുമില്ലല്ലോ. ഞാൻ അങ്കിളിനോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ തിങ്കളാഴ്ച രാവിലെ അങ്കിളിന്റെ ഒപ്പം ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയാൽ മതി..

അവളുടെ മുഖത്ത് തഴുകികൊണ്ട് അമല അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ സമ്മതപൂർവ്വം തലയാട്ടി. അവളുടെ കണ്ണുകളും നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അടുക്കിവെച്ച ബാഗുകളും മറ്റും കാറിലേക്ക് എടുത്തു വയ്ക്കാൻ സഹായിച്ചത് സോളമൻ കൂടിയാണ്. എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും അവന്റെ ഹൃദയത്തിലും ഒരു വേദന നിഴലിച്ചു.

ഇത്രയും ദിവസം താൻ വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നതിന് എന്തൊക്കെയോ അർത്ഥമുള്ളത് പോലെ അവന് തോന്നിയിരുന്നു. തന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന രണ്ട് കണ്ണുകൾ അവന് കാണാമായിരുന്നു. ഡോർബൽ മുഴങ്ങുന്ന നിമിഷം മുതൽ എവിടെയെങ്കിലും അവൾ ഉണ്ടാകും തന്റെ വരവ് അറിയുന്ന നിമിഷം ഏലക്ക മണമുള്ള ചായ അടുക്കളയിൽ തിളയ്ക്കും. അതൊക്കെ അവളുടെ കരുതലിന്റെ സൂചനകളായിരുന്നു. നാളെ മുതൽ അങ്ങനെ കരുതാൻ ആരുമില്ല. ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തുന്നത് വരെ തന്റെ മനസ്സിലും ഒരു സന്തോഷം ഉണ്ടാകും. അവളെ ഒന്ന് കാണാമല്ലോ എന്ന്. ഇനി ആ സന്തോഷങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല, അനുരാഗലഹരി പകർന്ന ഉന്മാദത്തിൽ ആയിരുന്നു താൻ ഇതുവരെ പോയകാലത്തെക്കുറിച്ചോർക്കാതെ വരുംകാലത്തിന്റെ ചിന്ത വിസ്മരിച്ചു വർത്തമാനത്തിൽ മാത്രം അനുഭൂതി കണ്ടെത്തിയ ഒരു പ്രേത്യേക ലഹരിയിൽ. തന്റെ പ്രണയിനിയോടുളള രഹസ്യകാമനയെ ഒരു അധരസ്പർശത്തിലൂടെ അറിഞ്ഞ നിമിഷം മുതൽ താൻ സ്വയം മറന്നുവോ.? അതാണോ പെട്ടന്നുള്ള അവളുടെ പടിയിറക്കത്തിനു കാരണം.? അവന് കുറ്റബോധം തോന്നി… അവളുടെ സാന്നിധ്യത്തിൽ തന്റെ മനസ്സിൽ എപ്പോഴും പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞിരുന്നു. ആ സുഗന്ധം തന്നെ ഉന്മാദവാനാക്കി…

ഇനി എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും തനിക്ക് ധൈര്യപൂർവ്വം അവളെ പുറത്തു വിളിച്ചു കൊണ്ടുപോയി അവളെ കാണാം. പക്ഷേ അങ്ങനെയല്ല വീട്ടിൽ അവൾ ഉണ്ടാകുമ്പോൾ തനിക്കും ഒരു സമാധാനമാണ്. ഒരു കൈ അകലത്തിൽ അവൾ ഉണ്ടല്ലോ എന്നുള്ള സന്തോഷമാണ്. ഒരു കൂരയ്ക്ക് താഴെ രണ്ട് ഹൃദയങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങൾ നെയ്യുകയാണല്ലോ എന്ന സന്തോഷമാണ്..

” ആൾ ദ വെരി ബെസ്റ്റ്…

അവൾക്ക് നേരെ കൈ നീട്ടിക്കൊണ്ട് സോളമനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ഒന്നു മടിച്ചു…അവന് കൈ കൊടുക്കണോ വേണ്ടയോ എന്ന് ഓർത്തു. അമലയും സണ്ണിയും ഒക്കെ അരികിൽ നിൽക്കുകയാണ്. കൂടുതൽ സംശയത്തിന് ഇട കൊടുക്കേണ്ട എന്ന് കരുതി അവൾ ചിരിയോടെ അവന് കൈ കൊടുത്തു.

അവൻ നല്ലൊരു പുഞ്ചിരി അവൾക്ക് സമ്മാനിച്ചു അമലയും സണ്ണിയും ഒരുമിച്ചാണ് അവളെ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് കൊണ്ടുവിട്ടത്.

നേരത്തെ തന്നെ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് കൊണ്ട് മരിയയ്ക്ക് ഒരു പ്രത്യേകമായ സംരക്ഷണം അവിടെ ലഭിക്കുമെന്ന് അമലയ്ക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു. അവിടെക്കെ ചെന്ന് മുറികൾ ഒക്കെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ മരിയ്ക്കും വലിയ സന്തോഷമായി.. ഒരു മുറിയിൽ രണ്ടുപേരാണ്, തനിക്കൊപ്പം താമസിക്കുന്നത് ആനന്ദി എന്ന ഒരു ചേച്ചിയാണ്. അവര് തമിഴ് സ്ത്രീ ആണ്. വിബ്രോയിലാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്. ചെറുതെങ്കിലും വൃത്തിയുള്ള ഒരു മുറിയായിരുന്നു അത്. രണ്ട് കട്ടിലുകളും രണ്ട് മേശയും രണ്ട് അലമാരിയും എല്ലാം അടങ്ങി രണ്ടുപേർക്ക് വളരെ സന്തോഷപൂർവ്വം കഴിയാനുള്ള ഒരു ഒതുങ്ങിയ മുറി. അവൾ മുറിക്കകം സസൂഷ്മം നോക്കി. അമലയും മുറി ഒക്കെ കണ്ടിരുന്നു. നല്ല വൃത്തിയാക്കി ഇട്ടിരിക്കുകയാണ്.

പകൽ സമയമായതുകൊണ്ടു തന്നെ ആനന്ദി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. തന്റെ ബാഗും സാധനങ്ങളും ഒക്കെ തനിക്കായി അനുവദിച്ച മേശയിലേക്ക് അവൾ വച്ചു.. ശേഷം അവിടെയുള്ള മറ്റ് ആളുകളെ കൂടി പരിചയപ്പെട്ടിരുന്നു. പോകും മുൻപ് സണ്ണി പേഴ്സിൽ നിന്നും കുറച്ചു പണം അവൾക്ക് വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും അവളുടെ കയ്യിൽ നിർബന്ധിച്ച് കൊടുത്തു. തിരികെ സണ്ണിയും അമലയും പോയതിനു ശേഷം മരിയ തിരികെ റൂമിൽ വന്ന് എല്ലാം അടുക്കിവയ്ക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് മൊബൈൽ വൈബ്രേഷനിൽ ബെല്ലടിക്കുന്നത് അവൾ കേട്ടത്. മൊബൈൽ എടുത്തതിനു ശേഷം നോക്കിയപ്പോൾ സോളമൻ ആണ്..

അവൾ പെട്ടെന്ന് ഫോൺ എടുത്തു.

“ഞാൻ കുറെ നേരമായിട്ട് വിളിക്കാ.. ബിസിയായിരുന്നോ.?

അവന്റെ സ്വരത്തിൽ ആധിയും വേദനയും ഒക്കെ നിറഞ്ഞതു പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി..

” ആന്റിയും അങ്കിളും ഇപ്പൊൾ അങ്ങോട്ട് പോയതേയുള്ളൂ.. പിന്നെ ഇവിടെയൊക്കെ കാണായിരുന്നു. ഇവിടെയുള്ളവരെയൊക്കെ പരിചയപ്പെടുകയായിരുന്നു.

” നീ അവിടെ ഓക്കേ അല്ലേ..?

അവന്റെ വേദന കലർന്ന സ്വരം, അവന് വല്ലാത്ത വേദനയുണ്ടെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി..

” ഇവിടെ നല്ല അറ്റ്മോസ്ഫിയർ ആണ് ഇച്ചായ… എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു.

“ഉം.. ഒറ്റയ്ക്കായതുപോലെ തോന്നരുത്… എവിടെയാണെങ്കിലും ഒരു വിളിപ്പാട് അകലെ ഞാനുണ്ട്.. സത്യം പറഞ്ഞാൽ നീ പോയപ്പോൾ മുതല് വല്ലാത്തൊരു ശൂന്യത, ഞാനിവിടെ റൂമില് കിടക്കുകയായിരുന്നു.. ഞാനോർക്കായിരുന്നു അമ്മയോടും പപ്പയോടും എല്ലാ സത്യവും തുറന്നു പറഞ്ഞാലോന്ന്.. എനിക്ക് നീയില്ലാതെ പറ്റുന്നില്ല…! വല്ലാതെ ശ്വാസം മുട്ടുന്ന പോലെ…

അവന്റെ വാക്കുകൾ ഇടറുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.

“ഇച്ചായൻ ഇങ്ങനെ കൊച്ചു കുട്ടികളെ പോലെ ആയാലോ..? ഞാൻ ഓക്കേ ആണല്ലോ.. പിന്നെന്താ, ഇപ്പോ ഒന്നും പറയണ്ട. പറയേണ്ട സാഹചര്യം വരുമ്പോൾ അതിനെക്കുറിച്ച് പറയാം, ഇച്ചായൻ പറഞ്ഞപോലെ ഞാൻ പഠിച്ച് എനിക്ക് ജോലിയൊക്കെ ആയിക്കഴിഞ്ഞു. അതുവരെ അമല ആന്റി എന്നെ സ്നേഹിച്ചോട്ടെ…

അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവന് സങ്കടവും സഹതാപവും ഒരേപോലെ വന്നു…. അവളോട് തനിക്ക് ഉള്ള സ്നേഹം ഒരു നദിപോലെയാണ്. വാത്സല്യവും പ്രണയവും സൗഹൃദവുമെല്ലാം ഇണചേർന്നു കിടക്കുന്ന ഒരു മഹാനദി. ആ വികാരത്തിൽ നിന്ന് ഒന്നിനെ പ്രേത്യേകം വേർപെടുത്തിയെടുക്കാനാകില്ല.

” ഒക്കെ അത് വിട്…. അവിടെ റൂമൊക്കെ നല്ലതാണോ.?

” നല്ല റൂമാ. ഒരു റൂമില് രണ്ടുപേര്. ഇവിടെ വേറൊരു ചേച്ചിയും കൂടി ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാൻ കണ്ടില്ല വൈകുന്നേരം ആ ചേച്ചി വരുമ്പോഴേ കാണു, അവിടെ എത്ര മണി വരെ ആണ് കയറാൻ ഉള്ള ടൈം

” ഏഴുമണിവരെയാണെന്ന് പറഞ്ഞത്. എങ്കിൽ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് ഒരു 3:00 മണിയൊക്കെ ആകുമ്പോൾ നീയ് ഒന്ന് പുറത്തിറങ്ങി വാ… ഞാനാ പരിസരത്ത് എവിടെയെങ്കിലും നിൽക്കാം, നമുക്ക് ചെറുതായിട്ട് ഒന്ന് കറങ്ങാം. ഒരു അഞ്ചര ആകുമ്പോഴത്തേക്കും നിന്നെ തിരിച്ചുകൊണ്ടുവിടാം. അവൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു സന്തോഷം തോന്നിയിരുന്നു അവൾക്കും. അവനെ ഒന്ന് കാണണമെന്ന് അവളും ആഗ്രഹിച്ചത് ആയിരുന്നു.

” ശരി ഇച്ചായാ

അവൾ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു..കാത്തിരിക്കൂ………

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…