ഋതുസാഗരം: PART 20
നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: മിഴി വർണ്ണ
വണ്ടി വീടിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്നിരുന്നു….ചേട്ടന്റെ തോളിൽ തലചായ്ച്ചു കിടന്നിരുന്ന ഋതു അതു അറിഞ്ഞില്ല. അവളുടെ മനസ്സിൽ സച്ചുവിനെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകൾ ആയിരുന്നു. ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാതെ തനിക്കു വേണ്ടിയൊരുക്കിയ ആ കെണിയിൽ വന്നു പെട്ടുപോയ സച്ചുവിനെ കുറിച്ചായിരുന്നു അവളുടെ ചിന്ത മുഴുവൻ…അതിനേക്കാൾ ദുഃഖം തോന്നിയത് സച്ചുവിന്റെ മൂക്കുത്തിക്കാരിയെ ഓർത്തായിരുന്നു.
“വർഷങ്ങളായി ഒരു നല്ല വാക്ക് പോലും ഏട്ടനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ല… എപ്പോഴും ദേഷ്യവും വഴക്കും മാത്രമായിരുന്നു. പക്ഷേ എല്ലാം എന്റെ ഉള്ളിൽ ഉള്ള ഇഷ്ടം ഏട്ടൻ അറിയാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി ആയിരുന്നു. പക്ഷേ ഇനി ഞാൻ എങ്ങനെ ആ മുഖത്ത് നോക്കും. ഞാൻ കാരണം ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാത്ത ആ പാവത്തിന് കൂടി നാണക്കേടായി. എല്ലാം എന്റെ തെറ്റുകൊണ്ടാണെന്നു അറിഞ്ഞിട്ട് പോലും എന്നോടൊന്നു ദേഷ്യപ്പെടുക പോലും ചെയ്തില്ല. എപ്പോഴത്തെയും പോലെ രണ്ടു വഴക്ക് എങ്കിലും പറഞ്ഞൂടെ ഏട്ടാ….അല്ലെങ്കിൽ ചേട്ടനെക്കൂടി ഇതിൽ വലിച്ചിഴച്ചതിനു ശിക്ഷയായി എന്നെ ഒന്നു തല്ലിക്കൂടെ??
ഏട്ടന്റെ പെണ്ണിതു കാണുമ്പോൾ എന്തോരം വിഷമിക്കും….സ്വന്തം ചെക്കനെ മറ്റൊരു പെണ്ണിനോടൊപ്പം ഹോട്ടൽ മുറിയിൽ നിന്നു പിടിച്ചു എന്നു കേട്ടാൽ ഒരു പെണ്ണും സഹിക്കില്ല…മാപ്പ്… ഒരായിരം വട്ടം മാപ്പ്.”
സച്ചുവിനെയും അവന്റെ പെണ്ണിനേയും കുറച്ചു ഓർത്തപ്പോൾ ഋതുവിന്റെ കണ്ണുകൾ അനുസരണ ഇല്ലാതെ നിറഞ്ഞു ഒഴുകി.
“മോളേ…. വീടെത്തി…ഇറങ്ങുന്നില്ലേ?? ”
ഋഷിയുടെ ശബ്ദം ആണ് ഋതുവിനെ ഓർമ്മകളിൽ നിന്നുണർത്തിയത്…. കണ്ണീരു തുടച്ചുകൊണ്ടു അവൾ മെല്ലെ വണ്ടിയിൽ നിന്നിറങ്ങി. പെട്ടെന്ന് അച്ഛന്റെ വാക്കുകൾ അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് കടന്നു വന്നു.
“ഇല്ല…. ഞാൻ കരയാൻ പാടില്ല…. എന്നെ ഒത്തിരി സ്നേഹിക്കുന്ന വീട്ടുകാരെ ഓർത്തെങ്കിലും ഞാൻ കരയാൻ പാടില്ല… അല്ലെങ്കിലും ഞാൻ ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല. തെറ്റ് ചെയ്യാതെ തലകുനിയ്ക്കാൻ ഈ ഋതു ഒരുക്കമല്ല. ”
കാർ വന്നു നിന്നതും എല്ലാവരും പുറത്തേയ്ക്ക് ഇറങ്ങി വന്നു…അയൽക്കാരിലും ചിലർ നോക്കുന്നത് കണ്ടു…ഋതു അവരെ നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു…അവരിൽ പലരും സഹതാപം നിറഞ്ഞൊരു പുഞ്ചിരി മറുപടിയായി നൽകി. എല്ലാവരും എല്ലാം അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നവൾക്ക് മനസ്സിലായി. അപ്പച്ചിയും അമ്മയും ഓടി വന്നു ഋതുവിനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു…പിന്നിലായി സാരുവും ധന്യേച്ചിയും അച്ഛനും അമ്മാവനും നിൽക്കുന്നത് ഋതു കണ്ടു. അവൾ ഒന്നു പുഞ്ചിരിയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ അമ്മയെക്കാലേറെ അടുപ്പം ഉള്ള അപ്പച്ചിയ്ക്കു അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നു തന്നെ സങ്കടം അളക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു… അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു അകത്തേയ്ക്ക് നടക്കുന്നത്തിനിടയ്ക്ക് അപ്പച്ചി സച്ചുവിനെ തിരിച്ചു നോക്കി… ആ നോട്ടത്തിനർഥം ‘ഒപ്പം ഉണ്ടായിട്ടും എന്റെ കുഞ്ഞിനെ രക്ഷിക്കാൻ നിനക്ക് കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്നായിരുന്നു.’ ആ അർഥം മനസിലായിട്ടെന്നോണം സച്ചു തലതാഴ്ത്തി നിന്നു. ഋഷി മെല്ലെ അവന്റെ തോളിൽ കൈ അമർത്തി…
“ടാ…. ഒപ്പം ഉണ്ടായിട്ടും എനിക്ക് എന്റെ പെണ്ണിനെ രക്ഷിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. അവന്മാരോട് തല്ലി നിക്കാൻ ഞാൻ ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചത് ആയിരുന്നു… പക്ഷേ അവന്മാർ ബോധം നശിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു പോകാൻ ശ്രമിക്കും എന്നു ഞാൻ കരുതിയില്ല…. സ്വന്തം പെണ്ണിനെ സംരക്ഷിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഞാൻ എന്തിനാടാ ജീവിക്കുന്നത്. ”
“സച്ചു….നീ വെറുതെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു കൂട്ടണ്ട. സ്വയം കുറ്റപെടുത്തുകയും വേണ്ട. എന്റെ പെങ്ങൾക്ക് നിന്നെക്കാൾ നല്ലൊരു ചെക്കനെ കിട്ടില്ല എന്നു അറിയുന്നതു കൊണ്ടാണ് നിന്നെ ഇന്നോളം ഞാൻ സപ്പോർട്ട് ചെയ്തത്…ഇപ്പോഴും ആ വിശ്വാസത്തിനു ഒരു കുറവും വന്നിട്ടില്ല.
പിന്നെ ഇന്നു നടന്നതിന് ഒന്നും നീ അല്ല കാരണക്കാരൻ. എന്നോടുള്ള ദേഷ്യം തീർക്കാൻ എന്റെ അനിയത്തിയെ അവന്മാർ കരുവാക്കിയതാണ്. എന്റെ ഭാഗത്തു ആണ് തെറ്റ്… ആ വിഷ്ണു എന്റെ പെങ്ങൾക്ക് നേരെ കൈയുയർത്തിയപ്പോൾ തന്നെ അവനെയൊക്കെ ഒരു പാഠം പഠിപ്പിക്കാൻ ഉള്ളത് ആയിരുന്നു. ”
“നീ എന്താ… അവൻ എന്റെ പെണ്ണിനെ തൊട്ടത് എന്റെ അടുത്തുന്നു ഒളിച്ചു വെച്ചത്… ഇല്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചെയ്യാൻ പോയിട്ടു എഴുന്നേറ്റു നിൽക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധം ആകുമായിരുന്നു ഞാൻ. ഇന്നിപ്പോൾ എന്റെ പെണ്ണിന് സത്യം ചെയ്തു കൊടുത്തു പോയി…. അല്ലേൽ കൊന്നു കുഴിച്ചു മൂടിയേനെ ഞാൻ അവനെ.”
“നീ വിഷമിക്കാതിരിക്ക്….ഋതു നമ്മുടെ കയ്യിന്നു അല്ലേ പ്രോമിസ് വാങ്ങിയിട്ട് ഉള്ളൂ. അവൾക്കു വേദനിച്ചാൽ കണ്ണു നിറയുന്ന ഒരുത്തൻ കൂടി ഇല്ലേ നമ്മുടെ കൂട്ടത്തിൽ…അവൾ ഡൽഹിയിൽ നിന്നു തിരിച്ചു വരാൻ രണ്ടു ദിവസം കൂടി എടുക്കും. വിഷ്ണുനു ഉള്ള പണി അവൻ കൊടുത്തോളും…നമ്മൾ കൂടെ ഒന്നു ചെന്നു നിന്നാൽ മതി. പിന്നെ അവന്റെ അച്ഛനെ പിടിക്കാൻ ആ ഫോൺ കാൾ മാത്രം മതി…അങ്ങേരെ ലോക്കപ്പിൽ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം…
നീ ടെൻഷൻ ആകണ്ട…. അകത്തേക്ക് വാ
.”
“ഇല്ലടാ…. ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരുന്നില്ല. പെണ്ണിന്റെ മുഖം കാണുമ്പോൾ സഹിക്കാൻ പറ്റണില്ല… നീ ചെല്ല്. എന്തേലും ആവിശ്യം വന്നാൽ വിളിച്ചാൽ മതി. ഞാൻ അപ്പുറത്ത് കാണും. ”
അതും പറഞ്ഞു സച്ചു വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു…പിന്നെ എന്തോ ഓർത്തിട്ടെന്നപോലെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
“പിന്നെ ഋഷി….വിഷ്ണുവിന്റെ ആയുസ്സ് എന്റെ പെണ്ണിന്റെ വാക്കിനു പുറത്തു ഈ നിമിഷം വരെ സേഫ് ആണ്…. പക്ഷേ നിന്റെ ഡിപ്പാർട്മെന്റിലെ ഒരു ഇൻസ്‌പെക്ടറേ ചെലപ്പോൾ നിനക്ക് നഷ്ടം ആകും…ന്തായാലും കുറച്ചു നാളത്തേക്ക് അവനെ നീ ഇനി നോക്കണ്ട. ”
“എന്താ സച്ചു നീ പറയുന്നത്…. ഏതു ഇൻസ്‌പെക്ടറിന്റെ കാര്യം ആണ് നീ ഈ പറയുന്നത്?? ”
“നീ ഞങ്ങളെ പുറത്ത് ഇറക്കാൻ വന്നപ്പോൾ ഒരുത്തനെ കണ്ടില്ലേ…. അവന്റെ കാര്യം തന്നാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്. ”
“ടാ അയാൾ പറഞ്ഞത് അല്ലേ…. നാട്ടുകാരുടെ പ്രഷർ കൊണ്ടാണ് അറസ്റ്റ് ചെയ്യേണ്ടി വന്നത് എന്നു…. അതിനു അയാൾ എന്തു പിഴച്ചു??? ”
“നാട്ടുകാരുടെ പ്രഷർ…. ആ $&$#%മോൻ അയാളുടെന്നു കാശും വാങ്ങിയിട്ട് വന്നത് ആണ്…എന്നിട്ട് നിന്റെ പെങ്ങൾ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ പെരുമാറിയത് ആണ്.”
“സച്ചു…..അവന്റെ കാര്യം ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം. നീ വെറുതെ പ്രശ്നത്തിൽ ഒന്നും ചാടല്ലേ. ”
“നീ ഒരു %&$ നോക്കണ്ട….കൈക്കൂലി വാങ്ങിയിട്ട് വന്നു ഷോ കാണിച്ചതും എന്നെ ഉപദ്രവിച്ചതും ഒക്കെ ഞാൻ സഹിക്കാം… പക്ഷേ അവൻ എന്റെ പെണ്ണിന്റെ മാനത്തിനു വിലയിട്ടതും…അവളുടെ ശരീരത്തെക്കുറിച്ച് മോശം ആയിട്ട് പറഞ്ഞതും ഞാൻ സഹിക്കില്ല….. അന്നേരം തന്നെ തല്ലി കൊല്ലാൻ ഒരുങ്ങിയാതാ ഞാൻ ആ %$&&$$…എന്റെ പെണ്ണ് പിടിച്ചു വെച്ചിട്ടാണ്…അല്ലേൽ അവന്റെ ശവം വീണനെ അവിടെ.
പിന്നെ ഡിപ്പാർട്മെന്റിലെ ഒരുത്തനെ രക്ഷിക്കാൻ എന്നും പറഞ്ഞു നീ ഇടയ്ക്കു വന്നാൽ….. അറിയാല്ലോ നിനക്ക് സാഗറിനെ…!”
സച്ചു വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു പോയി…. ഋഷിക്ക് നന്നായി അറിയാം ആ പോലീസ്സുകാരനെ ഇനി ആർക്കും രക്ഷിക്കാൻ ആകില്ല എന്നു… കാരണം ഈ ലോകത്ത് സച്ചുവിന്റെ ദേഷ്യം നിയന്ത്രിക്കാൻ അവന്റെ പെണ്ണിന് അല്ലാതെ ആർക്കും കഴിയില്ല….ആ പെണ്ണിന്റെ തന്നെ കണ്ണീർ വീഴ്ത്തിയവനെ അവൻ ഒരിക്കലും വെറുതെ വിടുകയും ഇല്ല…. വിഷ്ണുവിനെ രക്ഷിക്കാനും ആർക്കും കഴിയില്ല.
വീട്ടിനകത്തെ സ്ഥിതി അതിലും കഷ്ടം ആയിരുന്നു. ആരും ഒന്നും സംസാരിക്കുന്നില്ല… എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അറിഞ്ഞത് കൊണ്ടുതന്നെ ആർക്കും കൂടുതൽ ഒന്നും ചോദിക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഋതുവിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ എല്ലാവർക്കും ആഗ്രഹം ഉണ്ട്. പക്ഷേ ആ മുഖം കാണുമ്പോൾ എല്ലാരുടെയും ധൈര്യം ചോർന്നു പോകും….രാവിലെ വരെ കളിയും ചിരിയും നിറഞ്ഞു നിന്ന ആ വീട്ടിൽ മരണത്തിനു തുല്യമായ നിശബ്ദത തളം കെട്ടി നിൽക്കുന്നു.
ഒത്തിരി നേരം എല്ലാരേയും ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്ന ശേഷം താൻ വിചാരിച്ചാൽ അല്ലാണ്ട് എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തു ചിരി തിരിച്ചുകൊണ്ടു വരാൻ പറ്റില്ല എന്നു ഋതുവിനു മനസിലായി. സ്വന്തം വിഷമം ഉള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു അവൾ വീണ്ടും പഴയ ഋതു ആകാൻ ശ്രമിച്ചു.
“എന്താ ഇതു ഒരുമാതിരി മരണവീടു പോലെ…. തളർന്നു വന്നു കേറിയിട്ട് വാവയ്ക്കു ഇച്ചിരി വെള്ളം തരാൻ പോലും ആർക്കും വയ്യ….. അല്ലേലും എന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇപ്പോൾ ആർക്കും ഒരു ശ്രദ്ധയും ഇല്ല. ”
ഋതു പറഞ്ഞതും സാരു അടുക്കളയിലേക്ക് ഓടുന്നത് കണ്ടു…അൽപ്പസമയം കഴിഞ്ഞു വാവയ്ക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ടം ഉള്ള പൈനാപ്പിൾ ജ്യൂസ്സുമായി അവൾ തിരിച്ചെത്തി. അതു ഋതുവിനു നേരെ നീട്ടി, അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അതു വാങ്ങി. എന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു രുചി ആയിരുന്നു ആ വെള്ളത്തിനു…ഒത്തിരി നേരമായി ദാഹിച്ചു വരണ്ടിരുന്നതു കൊണ്ടു മാത്രമല്ല കുഞ്ഞനിയത്തി അത്ര സ്നേഹത്തോടെ നൽകിയത് കൊണ്ടുമാകാം ഋതുവിനു ആ വെള്ളം അമൃതിനു സമം ആയിരുന്നു.
“കണ്ടോ…. സാരുക്കുട്ടിക്കു മാത്രേ വാവയോട് സ്നേഹം ഉള്ളൂ…. അമ്മയ്ക്കും അപ്പച്ചിക്കും ഒന്നും എന്നെ വേണ്ട. ധന്യേച്ചിക്കും ഋഷിയേട്ടനും പുതിയ വാവ വരാൻ പോകുവാന്നു അറിഞ്ഞപ്പോൾ എന്നെ വേണ്ടാതായി…. ഇപ്പോൾ ദാ അച്ഛയ്ക്കും അമ്മാവും ഒന്നും എന്നെ വേണ്ട….”
“അങ്ങനെ ഒന്നും അല്ല മോളേ…. ഈ ലോകത്തു മോളു കഴിഞ്ഞിട്ടേ എനിക്കും മോൾടെ അമ്മാവനും സാരുവും സച്ചുവും പോലും ഉള്ളൂ…. ഇങ്ങനെ ഒന്നും പറയല്ലേ വാവേ നീ. ”
“നീ എന്താ മോളേ ഈ പറഞ്ഞെ അച്ഛനും ഈ അമ്മയ്ക്കും മോളേ വേണ്ടന്നോ…. ഞങ്ങളുടെ കാര്യം വിട്. നിന്റെ അമ്മാവനും അപ്പച്ചിയും ഞങ്ങളെക്കാൾ കൂടുതൽ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുണ്ട്…ഞങ്ങളെ കുറച്ചു പറഞ്ഞാലും അവരെ കുറിച്ച് ഒരിക്കലും ഇങ്ങനെ ഒന്നും ചിന്തിക്കുക പോലും ചെയ്യല്ലേ മോളേ.”
“അതേ ഋതു…. ഭർത്താവിന്റെ അനിയത്തി ആയിട്ടല്ല… സ്വന്തം അനിയത്തി ആയിട്ടാ നിന്നെ ഞാൻ കാണുന്നത്. എനിക്ക് എത്ര കുഞ്ഞുങ്ങൾ പിറന്നാലും നിന്നോടുള്ള എന്റെ സ്നേഹം പോകില്ല. ”
“എന്നിട്ടാണോ…..എന്നോട് ഒരു വാക്കു പോലും മിണ്ടാതിരുന്നു എല്ലാരും എന്നെ ഇങ്ങനെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നതു….അതോ നാട്ടുകാരെ പോലെ നിങ്ങൾക്കും തോന്നുന്നോ ഞാൻ തെറ്റുകാരി ആണെന്ന്?? ”
ഋതു അതു പറഞ്ഞതും അച്ഛൻ അവളുടെ വാ പൊത്തി…കണ്ണുകൊണ്ടു അരുതെന്ന് കാണിച്ചു.
“അച്ഛന്റെ പൊന്ന് എന്താ ഈ പറയുന്നത്…. എന്റെ പൊന്ന് ഇങ്ങനെ ഒരു തെറ്റ് ചെയ്തെന്ന് ദൈവം നേരിട്ടു വന്നു പറഞ്ഞാൽ പോലും അച്ഛാ വിശ്വസിക്കില്ല…പിന്നെ ആണോ നാട്ടുകാർ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞെന്ന് വെച്ചു വിശ്വസിക്കാൻ പോണേ…. മോളേ അറിയാത്തവർ ആ വീഡിയോ കണ്ടു തെറ്റിദ്ധരിക്കുമായിരിക്കും…. പക്ഷേ മോൾ എന്റെ രക്തം ആണ്. എനിക്ക് അറിയാം എന്റെ കുഞ്ഞിനെ. ”
“അതേ മോളെ…. ആരു വന്നു എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഈ അമ്മയ്ക്കും എന്റെ വാവയെ വിശ്വാസം ആണ്. പക്ഷേ ഇതിന്റെ പേരിൽ എന്റെ മോൾടെ ജീവിതം പാഴായാലോ എന്നു ഓർത്താണ് ഈ അമ്മയ്ക്ക് ആധി.”
“അമ്മേ…. അമ്മ എന്തിനാ വിഷമിക്കുന്നതു… ഇതിന്റെ പേരിൽ ആരു എന്തു പറഞ്ഞാലും എനിക്ക് ഒന്നും ഇല്ല. കാരണം ഞാൻ തെറ്റുകാരി അല്ല എന്നു എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം. പിന്നെ എന്റെ ജീവിതം പാഴായി പോകും എന്നുള്ളതു കൊണ്ടു അമ്മ എന്റെ കല്യാണം ആണ് ഉദേശിച്ചത്‌ എങ്കിൽ എനിക്ക് ഒന്നേ പറയാൻ ഉള്ളൂ…. വിവാഹം മാത്രം അല്ല ജീവിതം. മാത്രാവുമല്ല എന്നെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരാളോടൊപ്പം ജീവിക്കുന്നതിലും നല്ലത് ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിക്കുന്നത് തന്നാണ്…എന്നെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരാൾ വന്നില്ല എങ്കിൽ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഒറ്റക്കിരിക്കാൻ ഉള്ള ധൈര്യം അമ്മേടെ മോൾക്ക് ഉണ്ട്. ”
“മോളേ….. എന്നാലും…..!”
“ഒരു എന്നാലും ഇല്ല എന്റെ അമ്മക്കുട്ടി….”
“ഏട്ടത്തി വിഷമിക്കാതിരിക്ക്….എന്റെ മോൻ കാരണം ആണ് മോൾക്ക് ഇങ്ങനെ ഒരു അപമാനം വന്നത്….അതോണ്ട് എന്റെ ഈ പൊന്നു മോൾടെ ജീവിതം നശിക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല….എന്റെ സ്വന്തം മോളായി തന്നാണ് ഇത്രയും നാളുകൾ ഇവളെ ഞാൻ കണ്ടിട്ട് ഉള്ളത്…വാവ എന്റെ മോന്റെ പെണ്ണായി വരുന്നതിൽ എനിക്ക് സന്തോഷമേ ഉള്ളൂ….ഞാൻ മുൻപും പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് ആണ് ഋതുവിന്റെയും സച്ചുവിന്റെയും കല്യാണക്കാര്യം… ഇപ്പോൾ വീണ്ടും പറയുന്നു…. ഋതുവിനെ എന്റെ മോന്റെ ഭാര്യയായി ഞങ്ങളുടെ പൊന്നു മോളായി ആ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടു വരുന്നതിനു എനിക്കും നന്ദയ്ക്കും പൂർണ്ണ സമ്മതം ആണ്.”
“അതേ…. ശിവേട്ടൻ പറഞ്ഞത് തന്നാണ് എനിക്കും പറയാൻ ഉള്ളത്. എന്റെ മോൾടെ ജീവിതം പാഴാകും എന്നോർത്തു ആരും വിഷമിക്കണ്ട. അവൾ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ മരുമകൾ ആകും….മറ്റൊരു വീട്ടിൽ പറഞ്ഞു വിടുന്നതിലും നല്ലത് അല്ലേ എന്റെ ഈ മോളേ എനിക്ക് തന്നെ തരുന്നത്….പെണ്ണ് ചോദിക്കുവാണെന്ന് തന്നെ കരുതിയാൽ മതി…. ഇവളെ ഞങ്ങൾക്ക് തന്നേക്ക് ഏട്ടാ. ”
സച്ചുവിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവിടെ എല്ലാരുടെയും മുഖം സന്തോഷം കൊണ്ടു വിടർന്നു…ഒരാളുടെ ഒഴികെ!!
“നന്ദ….നീ എന്റെ പെങ്ങൾ ആണ്… നിന്റെ വീട്ടിലെ മരുമോൾ ആയി വാവ വരുന്നതിൽ എനിക്ക് സന്തോഷമേ ഉള്ളൂ…. ഒന്നും ഇല്ലേലും എന്റെ കൺമുന്നിൽ തന്നെ കാണാല്ലോ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ… എനിക്ക് ഈ ബന്ധത്തിനു നൂറുവട്ടം സമ്മതം ആണ്. കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കും സമ്മതം ആണേൽ സമയം ആകുമ്പോൾ നമുക്ക് ഇതു നടത്താം. ”
“എനിക്ക് സമ്മതമല്ല…. സച്ചുയേട്ടനെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ ഈ ഋതു സമ്മതിക്കും എന്നു ആരും കരുതണ്ട…. ഈ വിവാഹത്തിന് ഞാൻ ഒരിക്കലും സമ്മതിക്കില്ല…”
തുടരും…..
Nb: ലൈക്ക് ചെയ്യാൻ മറക്കല്ലേ… നിങ്ങളുടെ ലൈക്കുകളും കമന്റുകളാണ് ഞങ്ങളെപ്പോലെയുള്ള എഴുത്തുകാർക്ക് പ്രചോദനം.
